poyakhodapanah,  
چيزي که اسلام منع کرده، نميتونه يک چيز مفيد و يا الزامي باشه ...
اسلام براي هر چيزي حدود و دستوراتي مطرح کرده که سازگارترين و درست‌ترين روش براي موفقيت و حسن عاقبت انسان هست

انسان همواره به تکامل و تکوین می‌اندیشد....
دوست شدن مراحلی دارد... شما نمی‌توانید گام اولیه را برداشته و گام‌های بعدی را بی خیال شوید... این مخالف طبع انسان است.
نمونه دوستی بی دلیل را در سریال زمانه دیدیم ... خیانتٰ ظلم و بدبختی....
نزدیک شدن به دنیای جنس مخالف باید در آستانه سن ازدواج و مقارن با مقدمه سازی برای یک زندگی بادوام صورت پذیرد...


زیرا.... یک فرآیند در حال آغاز است و این فرآیند باید رد تمامی ابعادش شکل یابد...

اسلام میدونه که من اگه دوست بشم  رابطه رو می برم به سمت عاطفه و سریع عشق  میاد وسط و عقلو میزارم کنار برا همین و برا هزاران دلیل دیگه منع کرده

دوستی اگه بقصد ازدواج باشه و زیر نظر خانواده ها باشه...و بصورت عقلانی پیش بره نه بصورت عاطفی و عاشق شدنه سریع و با شدت.

عشق رو باید از مدتش شناخت نه از شدتش

اگه دوستی به سمت عشق بره باعث کر و کور شدن خواهد شد و حتی عیب ها هم برای هر دو طرف بصورت عقلانی دیده نخواهد شد و حتی عیب طرف مقابل  رو زیبا خواهید دید

RAHVAR,  
البته حرف شما درسته، اما اگر اين دوستي به سمت ازدواج حرکت کنه شايد بهترين روشي باشه که يک رابطه‌ي دوستي مخفي ميتونه به اون ختم بشه، دليل نهي اسلام حالت دوم اين موضوع هم هست که ممکنه خدايي نکرده به گناه منجر بشه و يا حتي اگر اين نباشه، جدايي به هر شکلي صدمات شديدي به طرفين وارد ميکنه (در سنين جواني و نوجواني مخصوصا) و اين هم حالت دوم و سوم موضوع هست که هر دو بسيار بد هست

حرف شما درسته

منظور من از عاطفه و عشق  همون گناه هستش چون اکثرا به گناه ختم میشه و عقل هر چی میگه دل گوش نمیده

25 سالمه و هنوز دوست دختر ندارم.به نظر شما این غیرطبیعی نیست.اخه اطرافیان بهم میگن امل.

سلام
يكي از اساتيد حرف جالبي مي گفت: الان دوستي بين دختر و پسر تقريبا شده هنجار، اينكه بيايم و از بين ببريمش تقريبا غير ممكنه، پس بيايم تلاشمون رو در اين سمت هدايت كنيم كه به اونها مهارت هاي ارتباط صحيح رو آموزش بديم كه حداقل بتونند اين ارتباطات رو مديريت كرده و از آسيب هايي كه متداول هست و ميشه با مشاوره هايي جلوش رو گرفت، در امان باشند.
يا مثلا حتي اين ارتباط دوستي دختر پسر طوري باشه كه پدر و مادر طرفين(كه حمايت اجتماعي اين دختر پسر ها به حساب ميان - حتي در برابر قانون! چون عملا كسي نيست كه از اون ها حمايت كنه!!!) در جريان ارتباط اون ها باشند و در مواقع لازم از اون ها حمايت كنند. در بسياري از مواقع طرفين رابطه اگر بدونند كه طرف مقابل از حمايت كافي برخوردار هست كمي دست و پاشون رو جمع مي كنند و احتمال سو استفاده كمتر ميشود... همچنين در جريان بودن پدر و مادر و يا داشتن يك مشاور خوب حداقل مي تواند به دختر يا پسري كه در طي رابطه دچار وضعيت هيجاني نامناسبي شده است كمك بسيار خوبي باشد تا بتوان بحران هاي پيش آمده در رابطه را مديريت كرد...
موفق باشيد.
  

به نطر شخص من نیازی به دوست شدن قبل از ازدواج نیست و میتونه تو دوره نامزدی شناختی که نیاز داره رو نسبت به جنس مخالف پیدا کنه و دچار مشکل نشه.
تازه زیر نظر خانواده هم هست

دوستی قبل ازدواج چیزی جز یک راه پر اشتباه نیست این دوستی باعث از بین رفتن قدرت عقل وقدرت گرفت دل خواهد شد و حقایق را نخواهد دید و نسبت به مسائل واقعی کور خواهد شد و صرف رسیدن به معشوق برایش مهم می شود و این بدترین نمونه ازدواج خواهد بود چرا بعد از اینکه عطش رسیدن  به وصال معشوق فروکش کند حالا خصوصیات بد برای این زوج نمایان خواهد شد خصوصیاتی که تا دیروز به خاطر اون عشق آتشی نمیتوانست درک کند و بپذیرد امروز وقتی اون پرده عشق کنار زده شده بیشتر بیشتر باعث ازار فرد خواهد شد

poyakhodapanah نوشته است:25 سالمه و هنوز دوست دختر ندارم.به نظر شما این غیرطبیعی نیست.اخه اطرافیان بهم میگن امل.

هر چی سن بالتر بره جذاب تر میشید.البته برای اقایون

من نیز از نگاه اطرافیان خصوصا با توجه فرهنگ حاکم بر خانواده، شدیدا در این مورد محور اشاره اطرافیان بوده و هستم.

البته من رابطه با دیگران داشتم اما دقیقا همین نداشتن هیچ پنهان کاری در روابط - گاه از طرف مقابل مورد اتهام سنگدل و بی عاطفه بودن قرار گرفتن و گاه از طرف برخی دوستان بی عرضه خطاب شدن.

اما در مورد 25 سالگی،

واقعا صحیح نیست، اما نه از این منظر که دوست دختر ندارید. باید که  بنده و شما در این سن ازدواج کرده باشیم که متاسفانه شرایط این اجازه را نمیدهد و این تنها بخش ناپسند برای یک پسر 25 ساله است نه اینکه دوست دختر ندارد.

البته من مخالف این هم هستم که به جنس مخالف به مثال کبریت نگاه شود. همانطور که بزرگان نیز گفته اند شکستن هنجارهای اجتماع هم خودش گاه عواقب ناخوشایندی دارد که لازم نیست اینجا بیشتر بهش بپردازم و قطعا متوجه منظورم هستید.

اما من در تمام مدت عمر هرکز رابطه پنهانی با دختری نداشتم، که البته خود این موضوع همیشه از طرف دختران مطلوب نیست که دقیقا بیانگر همان متمایل شدن به سمت عاطفی رابطه است. واقعا حساسیت روی تلفن همراه، قایم موشک بازی وقت تلفن حرف زدن و ... همش نتایج همون وجود دوستی های مخفی است که با بهانه های مثل حریم شخصی و داشتن آزادی و یا حتی گاه به اسم فرهنگ بالا و با کلاس بودن مطرح می شود. اما بنده اگر با دختری هم رابطه داشته یا دوست (نه آنطور که تفسیر عموم است) هستم درتلفن همراه من نام و نام خانوادگیش ذخیره شده و در بیشتر موارد پدر و مادر من نیز به خوبی از که و چه بودن اون فرد کاملا اطلاع دارند.

حداقل اگر به خاطر شرایط اجتماع امکانش نیست آنطور ایده آل باشید، فکر کنم شاید مرز اصلی این روابط همین نکته باشد:

با دختران و زنان دوستی پنهان نگیرید.

این مورد هم از نظر عقلانی هم با مرور تجربیات ثابت کرده که شانس لغزش درش بسیار بالاست.