شناخت کلی

صندوقهای مشترک سرمایه گذاری از بیست سال گذشته در سطح اقتصاد آمریکا به طور گسترده­ای فراگیر شد. در طی این سالها این صندوقها همانند ابزارهای مالی دیگر مورد توجه همگان قرار گرفتند. هم اکنون نزدیک به نیمی از خانواده­های آمریکایی در صندوقهای مشترک، سرمایه گذاری نموده­اند که شمار آنها به 85 میلیون نفر می­رسد. در حقیقت ایالات متحده به تنهایی میلیاردها میلیارد دلار در این صندوقها سرمایه گذاری نموده­اند.

در آمریکا برای برخی از مردم مفهوم سرمایه­گذاری خرید از سهام صندوقهای مشترک سرمایه گذاری را در ذهن زنده می­کند. گذشته از اینها آگاهی همگانی نسبت به این صندوقها بالا رفته و برخی مردم سرمایه گذاری در صندوقهای مشترک را بهتر از گذاردن پول نقد در حساب پس­انداز می­پندارند. در آغاز این صندوقها به عنوان راهی برای سرمایه­گذاری افراد کم درآمد در بازارهای سرمایه بود تا آنها هم بتوانند گوشه­ای از بازارهای بزرگ مالی آمریکا را در اختیار بگیرند. صندوقهای مشترک سرمایه­گذاری برای چنین افرادی بهتر بود، چرا که آنها مجبور نبودند همه اوقات فراغت خود را صرف تفسیر وضعیت بازارهای مالی و چگونگی دادوستد کنند. شاید هم گذراندن وقت برای ورق زدن صفحه­های مالی وال استریت ژورنال با مبلغ سرمایه­گذاری اندک چندان کار عاقلانه­ای نباشد و خرید از صندوقهای مشترک سرمایه­گذاری راهی را برای رهایی از این شرایط باز می­کند.

هرچند صندوقهای مشترک سرمایه­گذاری انگاره و اندیشه ممتازی در سطح نظری(تئوری) هستند، با این وجود در سطح عملی و واقعیت همواره موفق نبوده­اند. همه صندوقهای مشترک در سطح یکسانی قرار ندارند و گزینش آنها برای وارد کردن پول در آنها کار چندان ساده­ای نیست و نباید به آگهی­های تجاری و درخواستهای سرمایه­گذاری آنها به سادگی پاسخ داد.

بیش از آنچه در مورد تجزيه و تحليل بازارهای مالی و تفسیر اوراق بهادار بايد مورد توجه قرار داد، فرآيند سرمايه‌گذاري است. اغلب به واسطه شرایط کسب و کار و اندیشه سودهای کلان در بازارهای مالی، مراحل و فرایند سرمایه گذاری از سوی افراد نادیده انگاشته می شود. يك سرمايه‌گذار پیش از هر چیز بايد به مراحل كلي سرمايه‌گذاري بيانديشد و آنها را به درستی بشناسد. فرایند سرمایه گذاری به طور خلاصه در زیر آمده است:

1. شناخت و تعیین اهداف كوتاه‌مدت، ميان‌مدت و بلند‌مدت سرمایه گذاری

2. شناسایی و تنظیم نقشه تجاری

3. تعيين و ارزیابی ميزان ريسك و بازده مورد انتظار

4. شناسايي و محاسبه ريسك و بازده اوراق بهادار و یا بازار مورد نظر

5. تعیین سبد بهينه دارايي

6. یادگیری و آموزش (شناخت ساختار بازار، روشهای یادگیری و مدیریت سرمایه گذاری)

7. یادگیری و آموزش (شناخت اصول و قوانین سرمایه گذاری و دادوستد در بازارهای مالی)

8. رعایت کردن قواعد بازی

9. اندازه‌گيري عملكرد حاصل از سرمايه‌گذاري



سرمایه گذار باید نقدینگی لازم برای سرمایه گذاری در بازارهای مالی را با توجه به میزان ریسک و بازده فراهم آورد. كارشناسان و مديران مالی پيشنهاد مي‌كنند كه موجودي نقدي باید دارای شرایط مشخصی باشد و بهتر است که از پس‌انداز، مازاد ثروت و يا ارث تامين شود. آنها تاكيد مي‌كنند که تامین مالی به شیوه قرض يا وام پسندیده و مناسب نیست. سرمایه گذاری در بازارهای مالی اصولی دارد که باید به آنها پایبند بود و بهتر است که در این زمینه از نظر مشاوران سرمایه گذاری و کارشناسان بازارهای مالی بهره برد.



دوره سرمايه‌گذاري

سرمايه‌گذار بايد مشخص كند كه براي چه دوره زماني سرمايه‌گذاري خواهد كرد. همچنین باید تعیین گردد که دادوستدها براي چه دوره‌ زماني صورت مي‌گيرد. شیوه دادوستد به انتظارات شخص سرمايه‌گذار بستگي دارد. معمولا افراد به دوره سرمايه‌‌گذاري نگرش متفاوتی دارند. این تفاوت دیدگاه می تواند از یک تا ده سال متغیر باشد. برخی کارشناسان دوره­های زمانی سه تا پنج ساله را برای سرمایه گذاری بهترین دوره زمانی مي‌پندارند. نكته مهم آن است كه سرمايه‌گذاري با مفهوم سفته‌بازي متفاوت است. چرا كه اين دو از لحاظ نرخ بازده مورد انتظار و ميزان ريسك و دوره سرمايه‌گذاري در يك سطح نمي‌گنجند. هدف سفته بازي افزايش ارزش دارايي براي يك دوره كوتاه‌مدت است. سفته­بازان و سوداگران مالی بیشتر در اندیشه گرفتن سود در نتیجه تغییرات نرخها و قیمتها برای یک دوره زمانی کوتاه هستند. فرصتهای کوتاه مدت خرید و فروش و ریسکهای کوتاه مدت توسط چنین افرادی شناسایی می شود. شخص سفته باز به گرفتن بهره و سود از ورقه بهادار (مانند سهام) بي‌توجه است. بدین ترتیب به كساني كه براي يك دوره زماني كوتاه مدت سرمايه‌گذاري مي‌كنند، سفته باز یا سوداگر ((Speculator گفته مي‌شود.



روش‌هاي تجزیه و تحلیل بازار و سرمايه‌گذاري

در بازار اوراق بهادار و سهام سه شیوه رایج جهت تجزیه و تحلیل شامل روش نموداری (تکنیکی)، رویکرد بنیادی و نظریه مدرن پورتفولیو مورد استفاده قرار می گیرد و این در حالی است که در بازار فلزات یا تبادلات ارزی سفته بازان و معامله گران بیشتر از دو شیوه تجزیه و تحلیل بنیادی و تفسیر تکنیکی (نموداری) بهره می جویند. در اینجا سه شيوه كلي برای تفسیر و تحلیل سرمايه‌گذاري به طور خلاصه بررسي شده است.

آ. روش بنيادي

تحليل بنيادي تلاش دارد، بوسیله مطالعه و بررسي اقتصاد به ارزش واقعي نرخهای مبادله و قیمت پی ببرد. تحلیلگر بنیادی به بنیاد و اساس اقتصاد و متغیرهای الگو بسیار اهمیت می­دهد و با تفسیر و مطالعه بنیادهای اقتصادی ارزشهای آینده را ارزیابی می­کند. تحلیل بنیادی از نقش مرکزی و محوری اقتصاد جهت تعیین حرکت نرخهای مبادله و قیمت اوراق بهادار در بازارهای مالی سود می­برد. به ديگر سخن تحليل بنيادي در علم اقتصاد ريشه دارد و هدف آن توضيح، تفسير و پيش بيني حركت قيمتها در نتيجه عوامل و بنیادهای اقتصادی است. در تحليل بنيادي عوامل اقتصادي و سياسي شناسايي و ارزيابي مي­گردند. در حقيقت هر عاملي كه بر عرضه و تقاضاي محصول يا خدمات تاثيرگذار باشد، مورد مطالعه قرار مي­گيرد.

يك سرمايه‌گذار بايد پيش از دادوستد اوراق بهادار بنیادهای اقتصادی شامل عوامل اقتصادی، عوامل مالی، عوامل سیاسی و اجتماعی را مورد بررسی قرار دهد. همچنین برای تفسیر بازار سهام مطالعه و تحلیل صنعت و بررسی صورتهای مالی شركتها و ارزشیابی آنها مورد نیاز است. سرمايه‌گذار بر اساس اين روش تا زماني كه یک ورقه بهادار دارای بازدهي بالايي است و ارزش واقعي آن كمتر از قيمت جاری بازار مي‌باشد، ورقه بهادار را نگهداري مي‌كند. پژوهش‌هاي صورت گرفته نشان مي‌دهد كه استفاده از بررسي بنيادي نتایج مناسبی را براي سرمايه‌گذار به همراه داشته است. برخی سرمايه‌گذاران ورقه های بهادار مطلوب و مورد نظر خود را شناسايي كرده و براي دوره زمانی بلند‌‌مدت نگهداری می کنند.



ب. روش تكنيكي

تجزیه و تحلیل تكنيكي بر پایه مطالعه رفتار گذشته و حال قيمت و بهره­گیری از اصول هندسی و ریاضی پس از دهه 1960 میلادی مورد توجه معامله­گران قرار گرفت. اساس اين تحليلها به بهره­گیری از نمودار و رابطه‌هاي رياضي متمركز است تا بدين گونه روندهاي كوچك و بزرگ بدست آيد. تحلیل تکنیکی مبتنی بر قیمت و حجم مبادلات است و عوامل موثر بر روی رفتار قیمتها نادیده گرفته می­شود. تحلیلگر تکنیکی معتقد است که اثرات همه پدیده­ها در قیمتها بازتاب یافته و بر این اساس می­توان انتظارات شرکت­کنندگان در بازار را در قیمتها جستجو کرد. اين نوع سرمايه‌گذاري با استفاده از مطالعه رفتار و حركات قيمت و حجم اوراق بهادار در گذشته و تعيين قيمت و روند آينده صورت مي‌پذيرد. تغييرات قيمت سهم با استفاده از پيشينه تاريخي و نمودار توسط تحليل‌گر تكنيكي مورد تجزيه و تحليل قرار مي‌گيرد. اين روش بيشتر مورد استفاده سفته‌بازان قرار مي گيرد و بدين صورت قصد دارند تا بازده مورد نظر خود را در هنگام بالا رفتن قيمتها افزايش دهند.



ج. استفاده از تئوري مدرن پورتفوليو (MPT)

در اين روش سرمايه‌گذاري که اغلب در بازار سهام استفاده می شود، فروضی گنجانده شده است. نظریه بازار كارا، وجود اطلاعات به صورت يكپارچه و قابل دسترس برای همگان از جمله فروضی هستند که در این رویکرد سرمایه گذاری به آن توجه شده است. با در نظر گرفتن كارايي بازار و تغيير لحظه‌اي نرخها با توجه به اطلاعات موجود پيش‌بيني آينده قیمتها تقريبا بسيار مشكل مي‌نمايد. از اين رو برخی سرمايه‌گذاران با گزینش اوراق بهادار گوناگون تلاش دارند تا بازده خود را با متوسط بازده بازار برابر و متناسب نمايد. شخص سرمايه‌گذار با اين روش مي‌كوشد تا مجموعه‌اي متنوع و پرگونه تهیه نمايد و چون قادر به پيش‌بيني آينده نيست از راهبرد خريد و نگهداري بهره مي‌جويد.



منبع : موسسه آموزش و پژوهشهای اقتصادی رهنمون سرمایه

آیا تاکنون به مفهوم سرمایه گذاری اندیشیده­اید؟ مفهوم سرمایه گذاری از دیدگاههای گوناگون قابل بررسی است. اقتصاددانان، معامله­گران بازار اوراق بهادار، کارشناس امور مالی هر یک نگاههای متفاوتی به واژه سرمایه­گذاری دارند. ابتدا بیایید در مورد واژه سرمایه تعریف مشخصی داشته باشیم. سرمایه آن بخش از کالاهایی است که خود می­تواند تولیدکننده کالاها و خدمات دیگر در اقتصاد باشد.

مفهوم سرمایه گذاری از نگاه اقتصادی به صورت زیر پنداشته می­شود:

" سرمایه گذاری مخارجی است که صرف افزایش یا حفظ ذخیره سرمایه می­گردد." به بیان دیگر " تغییر در حجم سرمایه موجود در یک اقتصاد طی یک دوره زمانی مشخص سرمایه گذاری گفته می­شود­."بدین ترتیب از نگاه یک اقتصاددان خرید اوراق بهادار یا اوراق قرضه یا داراییهای فیزیکی موجود در جامعه نمی­توان سرمایه گذاری به شمار آید. هر چند خرید داراییهای فیزیکی موجود و یا خرید داراییهای مالی از نگاه افراد جامعه می تواند سرمایه گذاری به شمار آید، اما از نگاه یک اقتصاددان تنها تغییر مالکیت صورت پذیرفته و تغییری در موجودی سرمایه بوجود نیامده است.

سرمایه­گذاری مفهوم فراگیر دیگری نیز دارد که به صورت زیر شناخته می­شود:

"سرمایه‌گذاری تصمیمی است که بر اساس آن سرمایه‌گذار مصرف کنونی خود را در ازای بدست آوردن مصرف بیشتر در آینده به تاخیر می اندازد." خانوارها به عنوان کوچکترین واحد اقتصاد در مورد درآمد خود می­توانند دو تصمیم بگیرند. یا درآمد خود را به طور کامل صرف کالاها و خدمات کنند و یا بخشی از آن را پس انداز کنند. خانوارها با انگیزه بدست آوردن منافع و بازده در آینده از مصرف کنونی خود چشم­پوشی می­کنند و آن را سرمایه­گذاری می­کنند.

از نگاه شرکت کنندگان در بازارهای مالی سرمایه گذاری می تواند به صورت دیگری تعریف شود.

"سرمايه‌گذاري خريد اقلام دارايي و يا اوراق بهاداري است كه ميزان بازده و ريسك مورد انتظار آن داراي تناسب باشد." و یا "سرمايه‌گذاري خريد اقلام دارايي و يا اوراق بهاداري است كه با گذشت زمان منجر به ايجاد درآمد و افزايش ارزش براي سرمايه‌گذار خواهد شد." این تعریف نگاه دیگری به سرمایه گذاری دارد. ریسک و بازده و انتظار سودآوری در طی زمان واژه هایی است که در تعریف به آن توجه شده است. از این رو هنگامی که فردی یک ورقه بهادار را خریداری می‌کند، سرمایه گذاری صورت پذیرفته است، اما خرید یک خانه به قصد زندگی سرمایه گذاری محسوب نمی‌شود. چرا که خانه ای که در آن زندگی می کنیم، بازده معینی در طی زمان برای ما بوجود نمی­آورد، اما خرید ورقه بهادار به طور بالقوه دارای بازده است. هر فردی که در بازارهای مالی مانند بورس اوراق بهادار سرمایه­گذاری می­کند دارای هدف مشخصی است. او برای بدست آوردن سود و کسب منافع بیشتر در این بازار گام می‌نهد. در حقیقت شخص سرمایه‌گذار به امید بدست آوردن ارزشی در زمان آینده از ارزش‌های کنونی صرفنظر می نماید. اگر عوامل ترغیب کننده برای سرمایه گذاری وجود نداشته باشد، افراد به طور معمول مصرف کنونی را به مصرف آینده ترجیح می‌دهند. بنابراین فرد سرمایه‌گذار باید از سرمایه‌گذاری کنونی خود انتظار بدست آوردن بازده مثبت داشته باشد و بهره‌مندی از ثروت و فرصت‌های مصرف در آینده ترغیب کننده وی خواهد بود.

بیایید در اینجا از نگاه یک فرد که خواهان خرید مسکن یا زمین است، به بررسی سرمایه گذاری بپردازیم. سرمايه‌گذاري در مسكن و زمين به عنوان يك سرمايه‌گذاري واقعي شناخته می شود. هدف اين گونه سرمايه‌گذاري، توليد كالا و خدمات با هدف بيشينه كردن ثروت است. در دوران تورم، افراد براي ايجاد درآمد و گريز از كاهش ارزش پول اقدام به خريد كالاهاي بادوام و دارايي‌هاي واقعي مي‌كنند. اين نوع سرمايه‌گذاري هيچ نوع درآمد جاري، پیوسته و منظمي براي سرمايه‌گذار در پي نخواهد داشت. فردی که در بازارهای مالی سرمایه گذاری می نماید، انتظار بازدهی منظم و پیوسته را دارد. بدین ترتیب در می یابیم که تفاوت دیدگاهها، چگونگی و درجه ریسک پذیری افراد، انتظارات از آینده و همچنین ریسک و بازده سرمایه گذاریهای مختلف بر تصمیمات و مکان سرمایه گذاری افراد موثر است.

منبع :rahnemoonsarmaye