آشنائي با موشكهاي زمين به زمين ساخت روسيه ، شوروي
ارسال شده: پنجشنبه ۲۹ اردیبهشت ۱۳۹۰, ۱۰:۴۶ ق.ظ
با سلام
سري موشك هاي Scud Scud ، نام سري موشك هاي بالستيك تاكتيكي است كه توسط شوروي سابق در دوران جنگ سرد طراحي و توسعه يافت و به صورت گسترده اي به ساير كشورها نيز صادر گرديد. نام اين موشك از گزارشي متعلق به NATO برگرفته شده كه در آن ، نام SS-1 Scud از سوي منابع اطلاعاتي غربي براين موشك اطلاق كرديده است . از سوي روسها نام R-11 بر روي نخستين سري ، وR-17 و R-300 Elbrus برروي آخرين نمونه هاي ارتقاء يافته اطلاق شده است. به طور كلي ، نام اسكاد براي شناسائي اينگونه موشكها و نيز ساير نمونه هاي ارتقاء يافته بر مبناي طراحي روسي اين موشك در بقيه كشورها به كار برده مي شود. اكنون به توضيح نمونه هاي مختلف اين موشك مي پردازيم .
[External Link Removed for Guests]
[External Link Removed for Guests]
[External Link Removed for Guests]
[External Link Removed for Guests]
[External Link Removed for Guests]
[External Link Removed for Guests]
پرتابگر شني دار مخصوص حمل موشك Scud-A در حالات گوناگون
موشك Scud-A
همانطور كه قبلا گفته شد ، اين موشك از سوي ناتو SS-1b Scud-A نام گرفته كه در اصل براي شناسائي موشك بالستيك R-11 بكار برده مي شده است. موشك R-11 نخستين موشك از سري موشكهاي Scud است كه در سال 1951 براي تا مين نيازهاي بالستيكي ارتش شوروي سابق طراحي گرديد و نخستين پرتاب آن در 18 آوريل سال 1953 و با استفاده از سوخت كروزين و اسيد نيتريك صورت گرفت . نمونه ابتدائي اين موشك يعني R-1 ، از سوي ناتو SS-1 Scunner لقب گرفته كه تقريبا مهندسي معكوسي از موشك V-2 آلماني مربوط به دوران جنگ جهاني دوم است. موشك R-11 از همان تكنولوژي بكار رفته در موشك V-2 آلماني استفاده مي كند اما با طراحي جديدتر ، اندازه كوچكتر و ظاهري بكلي متفاوت با نمونه آلماني . در 13 دسامبر سال 1953 فرمان توليدR-11 صادر و در سال 1957 وارد خدمت گرديد. بيشترين تغيير بوجود آمده در موتور موشكR-11 بوده كه به مراتب ساده تر از طراحي چند مرحله اي موشك V-2 آلماني مي باشد. همچنين از سامانه ضد نوسانات انفجاري استفاده گرديده كه اين سامانه به عنوان الگوي طراحي موتورهاي بزرگتر اتحاد شوروي سابق شناخته مي شود. نمونه ويژه اي با نام R-11M براي حمل كلاهك هسته اي طراحي شد كه اين نمونه هم در يكم آوريل سال 1958 رسما وارد خدمت گرديد. اين نمونه حداكثر 270 كيلومتر برد داشت اما هنگاميكه به كلاهك هسته مجهز مي شد برد آن به 150 كيلومتر كاهش مي يافت . از آنجائي كه اين سامانه به صورت موكد جهت انجام حملات هسته اي متحرك طراحي شده بود ، به ارتش شوروي توانائي انجام حملات هسته اي به اهداف اروپائي را از نزديكترين فواصل ممكن و با يك كلاهك 50 كيلو تني داده بود.
[External Link Removed for Guests]
در اين تصوير كه در نوامبر سال 1999 گرفته شده است ، يك فروند موشك اسكاد 9M72 مجهز به كلاهك هسته اي 100 كيلوتني موسوم 9N33 را ملاحظه مي كنيد .
[External Link Removed for Guests]
در اين تصوير همان كلاهك 100 كيلوتني 9N33 را از نزديك ملاحظه مي كنيد.
نمونه هاي پيشرفته تر اين موشك ، يعنيSS-1c Scud-B در سال 1961 و SS-1d Scud-C در سال 1965 ساخته شده اند كه به آنها R-300 Elbrus نيز گفته مي شود. هر دو نوع موشك قابليت حمل كلاهك هاي انفجاري متعارف ، كلاهك هسته اي 5 تا 80 كيلوتني يا كلاهك شيميائي را دارند. آخرين نمونه اين موشك SS-1e Scud-D در دهه 1980 ساخته شد كه مجهز به كلاهكي هدايت شونده بوده است . تمام نمونه هاي اين موشك 11.35 متر طول ( به استثناي Scud-A كه حدود يك متر كوتاه تر است ) و 0.88 متر قطر دارند. پيشرانه اين موشك ها راكتي تك مرحله اي با سوخت مايع kerosene است .
[External Link Removed for Guests]
[External Link Removed for Guests]
موشك R-11FM ( كد ناتو SS-N-1 ) يا همان Scud دريائي كه از زيردريائي كلاسZulu پرتاب مي گرديد .
يك نمونه دريائي از اين موشك با نام R-11FM ( كد ناتو SS-N-1 ) در فوريه سال 1955 آزمايش گرديد. سپس در سپتامبر همان سال از روي زيردريائي كلاس Zulu و تحت عنوان Project 611 پرتاب خود را انجام داد. اين سامانه نيزپس از انجام اصلاحات مربوطه در سال 1959عملياتي شد و بر روي زيردريائي كلاس Golf و تحت عنوان Project 629 نصب گرديد. در طول دوران خدمت ، 77 فروند از اين موشك شليك شد كه 59 مورد آن با موفقيت همراه بود.
موشك Scud-B R-17 يا همان SS-1C Scud-B جانشين موشك قديمي تر R-11 است و پربارترين سري اين موشك ها به شمار مي رود كه حدود 7.000 فروند از آن توليد شده و به 32 كشور صادر گرديده است ضمن آنكه چهار كشور در كنار شوروي به توليد آن مشغول بوده اند. نخستين پرتاب آزمايشي R-17 در سال 1961 صورت گرفت و در سال 1964 وارد خدمت شد و قادر به حمل كلاهك انفجاري معمولي موسوم به 8F44 با وزن 982 كيلوگرم ، كلاهك شيميائي و هسته اي موسوم به 9N33 و كلاهك تركشي است. موشك Scud-B در ابتدا بر روي پرتابگر شني دار 2P19 مخصوص حمل Scud-A نصب گرديد اما چندان موفق ظاهر نشد و در نهايت در سال 1967 پرتابگر چرخ دار جديد MAZ-543 محصول دفتر طراحي Titan به توليد رسيد كه نام رسمي آن 9P117 Uragan است . اگر چه اين موشك را ميتوان به صورت مستقل از روي خودروي لانچر پرتاب نمود اما عموما اين كار توسط خودروي جداگانه فرماندهي صورت مي پذيرد. موشك در زمان 4 دقيقه توسط جك هاي هيدروليك به حالت عمودي ( براي پرتاب ) قرار مي گيرد در حاليكه انجام كليه مراحل آمادگي ، نصب و ... حدود يك ساعت زمان مي برد. موشك Scud-B از سه دستگاه ژيروسكوپ ابتدائي جهت هدايت موشك در جريان پرواز استفاده مي كند.
[External Link Removed for Guests]
[External Link Removed for Guests]
يك سامانه كامل موشك Scud B شامل خودروي پرتابگر MAZ-543 با راكت 8K14 موشك 9K72 موسوم بهElbrus
[External Link Removed for Guests]
[External Link Removed for Guests]
بخش انتهائي راكت 8K14 متعلق به يك موشك Scud B ، كه در آن بالهاي ثابت و پره هاي گرافيتي كه هدايت مسير موشك را برعهده دارند مشاهده مي شود.
موشك Scud-C موشك ، نمونه افزايش برد داده شده موشك R-17 است كه در غرب با نام SS-1d Scud-C شناخته مي شود و براي نخستين بار در سال 1965 و از منطقه كاپوستين يار Kapustin Yar پرتاب آزمايشي گرديد. برد جديد اين موشك به 500 الي 600 كيلومتر افزايش يافت اما اين افزايش برد به بهاي كوچك شدن كلاهك جنگي آن تمام شد. در نتيجه نمونه هاي مدرن تر اين نوع موشك همچون TR-1 Temp يا همان SS-12 كه به نسبت Scud-C داراي تغييراتي بود توليد شد و ظاهرا موشك Scud-C وارد خدمت نيروهاي مسلح شوروي
موشك Scud-D موشك يا همان پروژه SS-1e Scud-D ، در واقع تلاشي براي افزايش دقت موشك R-17 بوده است . انستيتو مركز تحقيقات علمي هدايت و هيدروليك ، كار بر روي اين پروژه را در سال 1968 آغاز نمود اما نخستين پرتاب آزمايشي آن تا سپتامبر 1979 به تاخير افتاد. بهينه سازي ها در طول دهه 1980 ادامه يافت تا سرانجام در سال 1989 با ورود جزئي آن به خدمت نيروهاي مسلح شوروي با نام 9K720 Aerofon در موافقت شد. اما اكنون سلاح هاي به مراتب پيشرفته تري همچون OTR-21 (يا(SS-21 و نيز R-400 Oka ( SS-23 ) در دسترس بود و نيروهاي مسلح شوروي ديگر نيازي به Scud-D نداشتند . درعوض در دهه 1990 اين نوع موشك به عنوان نمونه ارتقاء يافته Scud-B و جهت جايگزيني آن به ديگر كشورها صادر گرديد.
بر خلاف نمونه هاي قبلي Scud ، موشك 9K720 مجهز به كلاهكي است كه از بدنه اصلي جدا مي شود و مجهز به سيستم جهت يابي ويژه اي است . با نصب يك دوربين تلويزيوني در دماغه ، موشك مي تواند اطلاعات بدست آورده از هدف را با داده هاي كامپيوتري هنگام پرتاب تطبيق دهد. به اين ترتيب به نظر مي رسد كه اين موشك با حفظ همان برد 300 كيلومتري موشك Scud-B توانسته به شعاع خطاي دايره اي 50 متري دست يابد .
[External Link Removed for Guests]
يك لانچر پرتاب موشك اسكاد در اختيار نيروي هوائي انگلستان كه در اسكاتلند مستقر شده است.
[External Link Removed for Guests]
گفته شده كه موشك Scud-B توسط نيروهاي سرهنگ قذافي بر عليه انقلابيون آن كشور نيز بكار گرفته شده است. در تصوير فوق يك سامانه كامل موشك Scud-B را ملاحظه مي كنيد كه در جريان شورش هاي سال 2011 در شهر بنغازي به غنيمت انقلابيون درآمده است. بر روي اين لانچر علامت " يگان توپخانه و موشكي " ديده مي شود.
[External Link Removed for Guests]
موتور موشك
[External Link Removed for Guests]
ساير تصاوير
[External Link Removed for Guests]
موشك هاي [External Link Removed for Guests]Scud-A بر روي لانچر شني دار . سال
[External Link Removed for Guests]
[External Link Removed for Guests]
لانچر موشك Scud-A متعلق به ارتش آلمان شرقي سابق
[External Link Removed for Guests]
[External Link Removed for Guests]
يك سامانه كامل موشك Scud متعلق به ارتش افغانستان
[External Link Removed for Guests]
پرتاب يك فروند موشك Scud ايراني
سري موشك هاي Scud Scud ، نام سري موشك هاي بالستيك تاكتيكي است كه توسط شوروي سابق در دوران جنگ سرد طراحي و توسعه يافت و به صورت گسترده اي به ساير كشورها نيز صادر گرديد. نام اين موشك از گزارشي متعلق به NATO برگرفته شده كه در آن ، نام SS-1 Scud از سوي منابع اطلاعاتي غربي براين موشك اطلاق كرديده است . از سوي روسها نام R-11 بر روي نخستين سري ، وR-17 و R-300 Elbrus برروي آخرين نمونه هاي ارتقاء يافته اطلاق شده است. به طور كلي ، نام اسكاد براي شناسائي اينگونه موشكها و نيز ساير نمونه هاي ارتقاء يافته بر مبناي طراحي روسي اين موشك در بقيه كشورها به كار برده مي شود. اكنون به توضيح نمونه هاي مختلف اين موشك مي پردازيم .
[External Link Removed for Guests]
[External Link Removed for Guests]
[External Link Removed for Guests]
[External Link Removed for Guests]
[External Link Removed for Guests]
[External Link Removed for Guests]
پرتابگر شني دار مخصوص حمل موشك Scud-A در حالات گوناگون
موشك Scud-A
همانطور كه قبلا گفته شد ، اين موشك از سوي ناتو SS-1b Scud-A نام گرفته كه در اصل براي شناسائي موشك بالستيك R-11 بكار برده مي شده است. موشك R-11 نخستين موشك از سري موشكهاي Scud است كه در سال 1951 براي تا مين نيازهاي بالستيكي ارتش شوروي سابق طراحي گرديد و نخستين پرتاب آن در 18 آوريل سال 1953 و با استفاده از سوخت كروزين و اسيد نيتريك صورت گرفت . نمونه ابتدائي اين موشك يعني R-1 ، از سوي ناتو SS-1 Scunner لقب گرفته كه تقريبا مهندسي معكوسي از موشك V-2 آلماني مربوط به دوران جنگ جهاني دوم است. موشك R-11 از همان تكنولوژي بكار رفته در موشك V-2 آلماني استفاده مي كند اما با طراحي جديدتر ، اندازه كوچكتر و ظاهري بكلي متفاوت با نمونه آلماني . در 13 دسامبر سال 1953 فرمان توليدR-11 صادر و در سال 1957 وارد خدمت گرديد. بيشترين تغيير بوجود آمده در موتور موشكR-11 بوده كه به مراتب ساده تر از طراحي چند مرحله اي موشك V-2 آلماني مي باشد. همچنين از سامانه ضد نوسانات انفجاري استفاده گرديده كه اين سامانه به عنوان الگوي طراحي موتورهاي بزرگتر اتحاد شوروي سابق شناخته مي شود. نمونه ويژه اي با نام R-11M براي حمل كلاهك هسته اي طراحي شد كه اين نمونه هم در يكم آوريل سال 1958 رسما وارد خدمت گرديد. اين نمونه حداكثر 270 كيلومتر برد داشت اما هنگاميكه به كلاهك هسته مجهز مي شد برد آن به 150 كيلومتر كاهش مي يافت . از آنجائي كه اين سامانه به صورت موكد جهت انجام حملات هسته اي متحرك طراحي شده بود ، به ارتش شوروي توانائي انجام حملات هسته اي به اهداف اروپائي را از نزديكترين فواصل ممكن و با يك كلاهك 50 كيلو تني داده بود.
[External Link Removed for Guests]
در اين تصوير كه در نوامبر سال 1999 گرفته شده است ، يك فروند موشك اسكاد 9M72 مجهز به كلاهك هسته اي 100 كيلوتني موسوم 9N33 را ملاحظه مي كنيد .
[External Link Removed for Guests]
در اين تصوير همان كلاهك 100 كيلوتني 9N33 را از نزديك ملاحظه مي كنيد.
نمونه هاي پيشرفته تر اين موشك ، يعنيSS-1c Scud-B در سال 1961 و SS-1d Scud-C در سال 1965 ساخته شده اند كه به آنها R-300 Elbrus نيز گفته مي شود. هر دو نوع موشك قابليت حمل كلاهك هاي انفجاري متعارف ، كلاهك هسته اي 5 تا 80 كيلوتني يا كلاهك شيميائي را دارند. آخرين نمونه اين موشك SS-1e Scud-D در دهه 1980 ساخته شد كه مجهز به كلاهكي هدايت شونده بوده است . تمام نمونه هاي اين موشك 11.35 متر طول ( به استثناي Scud-A كه حدود يك متر كوتاه تر است ) و 0.88 متر قطر دارند. پيشرانه اين موشك ها راكتي تك مرحله اي با سوخت مايع kerosene است .
[External Link Removed for Guests]
[External Link Removed for Guests]
موشك R-11FM ( كد ناتو SS-N-1 ) يا همان Scud دريائي كه از زيردريائي كلاسZulu پرتاب مي گرديد .
يك نمونه دريائي از اين موشك با نام R-11FM ( كد ناتو SS-N-1 ) در فوريه سال 1955 آزمايش گرديد. سپس در سپتامبر همان سال از روي زيردريائي كلاس Zulu و تحت عنوان Project 611 پرتاب خود را انجام داد. اين سامانه نيزپس از انجام اصلاحات مربوطه در سال 1959عملياتي شد و بر روي زيردريائي كلاس Golf و تحت عنوان Project 629 نصب گرديد. در طول دوران خدمت ، 77 فروند از اين موشك شليك شد كه 59 مورد آن با موفقيت همراه بود.
موشك Scud-B R-17 يا همان SS-1C Scud-B جانشين موشك قديمي تر R-11 است و پربارترين سري اين موشك ها به شمار مي رود كه حدود 7.000 فروند از آن توليد شده و به 32 كشور صادر گرديده است ضمن آنكه چهار كشور در كنار شوروي به توليد آن مشغول بوده اند. نخستين پرتاب آزمايشي R-17 در سال 1961 صورت گرفت و در سال 1964 وارد خدمت شد و قادر به حمل كلاهك انفجاري معمولي موسوم به 8F44 با وزن 982 كيلوگرم ، كلاهك شيميائي و هسته اي موسوم به 9N33 و كلاهك تركشي است. موشك Scud-B در ابتدا بر روي پرتابگر شني دار 2P19 مخصوص حمل Scud-A نصب گرديد اما چندان موفق ظاهر نشد و در نهايت در سال 1967 پرتابگر چرخ دار جديد MAZ-543 محصول دفتر طراحي Titan به توليد رسيد كه نام رسمي آن 9P117 Uragan است . اگر چه اين موشك را ميتوان به صورت مستقل از روي خودروي لانچر پرتاب نمود اما عموما اين كار توسط خودروي جداگانه فرماندهي صورت مي پذيرد. موشك در زمان 4 دقيقه توسط جك هاي هيدروليك به حالت عمودي ( براي پرتاب ) قرار مي گيرد در حاليكه انجام كليه مراحل آمادگي ، نصب و ... حدود يك ساعت زمان مي برد. موشك Scud-B از سه دستگاه ژيروسكوپ ابتدائي جهت هدايت موشك در جريان پرواز استفاده مي كند.
[External Link Removed for Guests]
[External Link Removed for Guests]
يك سامانه كامل موشك Scud B شامل خودروي پرتابگر MAZ-543 با راكت 8K14 موشك 9K72 موسوم بهElbrus
[External Link Removed for Guests]
[External Link Removed for Guests]
بخش انتهائي راكت 8K14 متعلق به يك موشك Scud B ، كه در آن بالهاي ثابت و پره هاي گرافيتي كه هدايت مسير موشك را برعهده دارند مشاهده مي شود.
موشك Scud-C موشك ، نمونه افزايش برد داده شده موشك R-17 است كه در غرب با نام SS-1d Scud-C شناخته مي شود و براي نخستين بار در سال 1965 و از منطقه كاپوستين يار Kapustin Yar پرتاب آزمايشي گرديد. برد جديد اين موشك به 500 الي 600 كيلومتر افزايش يافت اما اين افزايش برد به بهاي كوچك شدن كلاهك جنگي آن تمام شد. در نتيجه نمونه هاي مدرن تر اين نوع موشك همچون TR-1 Temp يا همان SS-12 كه به نسبت Scud-C داراي تغييراتي بود توليد شد و ظاهرا موشك Scud-C وارد خدمت نيروهاي مسلح شوروي
موشك Scud-D موشك يا همان پروژه SS-1e Scud-D ، در واقع تلاشي براي افزايش دقت موشك R-17 بوده است . انستيتو مركز تحقيقات علمي هدايت و هيدروليك ، كار بر روي اين پروژه را در سال 1968 آغاز نمود اما نخستين پرتاب آزمايشي آن تا سپتامبر 1979 به تاخير افتاد. بهينه سازي ها در طول دهه 1980 ادامه يافت تا سرانجام در سال 1989 با ورود جزئي آن به خدمت نيروهاي مسلح شوروي با نام 9K720 Aerofon در موافقت شد. اما اكنون سلاح هاي به مراتب پيشرفته تري همچون OTR-21 (يا(SS-21 و نيز R-400 Oka ( SS-23 ) در دسترس بود و نيروهاي مسلح شوروي ديگر نيازي به Scud-D نداشتند . درعوض در دهه 1990 اين نوع موشك به عنوان نمونه ارتقاء يافته Scud-B و جهت جايگزيني آن به ديگر كشورها صادر گرديد.
بر خلاف نمونه هاي قبلي Scud ، موشك 9K720 مجهز به كلاهكي است كه از بدنه اصلي جدا مي شود و مجهز به سيستم جهت يابي ويژه اي است . با نصب يك دوربين تلويزيوني در دماغه ، موشك مي تواند اطلاعات بدست آورده از هدف را با داده هاي كامپيوتري هنگام پرتاب تطبيق دهد. به اين ترتيب به نظر مي رسد كه اين موشك با حفظ همان برد 300 كيلومتري موشك Scud-B توانسته به شعاع خطاي دايره اي 50 متري دست يابد .
[External Link Removed for Guests]
يك لانچر پرتاب موشك اسكاد در اختيار نيروي هوائي انگلستان كه در اسكاتلند مستقر شده است.
[External Link Removed for Guests]
گفته شده كه موشك Scud-B توسط نيروهاي سرهنگ قذافي بر عليه انقلابيون آن كشور نيز بكار گرفته شده است. در تصوير فوق يك سامانه كامل موشك Scud-B را ملاحظه مي كنيد كه در جريان شورش هاي سال 2011 در شهر بنغازي به غنيمت انقلابيون درآمده است. بر روي اين لانچر علامت " يگان توپخانه و موشكي " ديده مي شود.
[External Link Removed for Guests]
موتور موشك
[External Link Removed for Guests]
ساير تصاوير
[External Link Removed for Guests]
موشك هاي [External Link Removed for Guests]Scud-A بر روي لانچر شني دار . سال
[External Link Removed for Guests]
[External Link Removed for Guests]
لانچر موشك Scud-A متعلق به ارتش آلمان شرقي سابق
[External Link Removed for Guests]
[External Link Removed for Guests]
يك سامانه كامل موشك Scud متعلق به ارتش افغانستان
[External Link Removed for Guests]
پرتاب يك فروند موشك Scud ايراني