مادامیكه این موانع ابتدایی باشند، نمی‌توانند كل جریان معماری را تحت تأثیر قرار دهند. از طریق ماهیت اصلی آن ، داخل بنا خارج آن را نیز فرموله می‌كند.
[BLOCKQUOTE]
[/BLOCKQUOTE]
[External Link Removed for Guests]
معماری و صوت ، فضایی با منحنی تراز قابل تغییر و انعطاف‌پذیر ایجاد می‌كند. آنها منطقه‌ای نامرئی ایجاد می‌كنند كه محدود به مرزهای فیزیكی نیست و اثرشان بیشتر می‌شود.
مطمئناً، خواهید گفت كه معماری بصری است و بیانات، اراده‌ای برای ایجاد محدودیت‌ها و موانع.
مادامیكه این موانع ابتدایی باشند، نمی‌توانند كل جریان معماری را تحت تأثیر قرار دهند. از طریق ماهیت اصلی آن ، داخل بنا خارج آن را نیز فرموله می‌كند.
Bernhard Leitner یكی از معدود افرادی است كه ارتباطات بین تعامل و تركیب پیوسته را دنبال كرد تا فضاهای ما را با جذابیت معماری و صدادار تكمیل نماید. وی به عنوان یك معمار و آهنگساز به این امر واقف است كه ادراك شامل عوامل صوتی است و خطوط پویا باعث می‌شوند ما ببینیم و وارد فضای ساخته شده شویم.
بر طبق قوانین معماری، صوت قابل اندازه‌گیری است، خط می‌كشد، دیوار می‌سازد و نفوذ می‌كند. فضایی كه ما خود را در آن می‌یابیم، مشاهدات، حركات و توانایی ما برای رمزگشایی این مشاهدات كه فرهنگ‌های مختلف تعیین كننده تفسیرهای متفاوت است را متفق می‌نماید.
فضا و صوت تعریف مشخص زمانی ندارند. Bernhard Leitner فضایی برای دیدن و شنیدن ایجاد كرد كه ما وارد آن شده و تغییر می‌كنیم. حتی نفس‌های ما بخشی از این معماری غیراستاتیك است. Le Cylindre Sonore در میان درختان بامبو، چشم‌اندازی غرق شده درپارك دوـ له ـ وییت (Parc de la Villette ) در پاریس، قرار گرفته است.
معماری صدا به عنوان قطعه‌ای از هنر عمومی برای بخش IV پارك راه‌اندازی و اجرا شد. انتهای بالایی استوانه دوتایی در یك سطح قرار دارد.
پیش از رسیدن به استوانه باید پله‌های زیادی را پشت سر بگذارید.
صدایی كه از خارج استوانه شنیده می‌شود رهگذران را به سمت خود جلب می‌كند. قطر داخلی استوانه 10 متر و ارتفاع آن 5 متر است. پشت هشت بتن سوراخ شده سه بلندگو به صورت عمودی همانند ستونی قرار گرفته‌اند.
فضای دایره بین دو دیوار منحنی، فضایی كاربردی برای نگهداری و تعمیر بلندگوها و همچنین محل دسترسی به اتاق كنترل در زیر زمین است. حلقه اولین و بزرگ‌ترین محفظه ارتعاش صداست كه با استفاده از وزن و تنش فضاهای منحنی، صدا را یكی می‌كند.
از هر صفحه بتنی آبی به سمت جوی جاری است كه زمین استوانه را همانند جزیره‌ای نشان می‌دهد. صدای هیس از صداهای محیط حواس را پرت كرده و فضا را خنثی می‌كند. جوی كوچك از نظر شنوایی فضای درونی را آهنگین می‌كند. اینها پیش‌نیاز سنسورها و سلول‌های آكوستیك هستند و اگر تمركز كنید، گوش‌ها، پوست، بدن و مغز شما آن را می‌شنود.
[External Link Removed for Guests]