مرکز انجمنهای تخصصی

قبل از شروع تاپيک تشر مي کنم از مدير SAMAN جهت اين ايده جالب در انجمن هوافضا در مورد هواپيماهاي جنگي.


ناو هواپيما بر Varyag :




ناو Varyag از کلاس Kuznetsov هست و مي تواند ادوات هوايي سنگين و هواپيماهاي کروز را حمل نمايد.
در ابتدا اين کشتي ريگا نامگذاري شد . اين کشتي در سال 1985 در کارخانه کشتي سازي Nikolayev اکراين به آب انداخته شد و در سال 1988 شروع به کار کرد.
بعد از فروپاشي شوروي ساخت اين ناو که متعلق به شوروي بود متوقف شد اما پس از آن روسيه ساخت آن را که 70 درصد تکميل شده بود به اکراين مستقل شده واگذار کرد.اما دولت اکراين نه بودجه و نه دلايل لازم براي تکميل اين پروژه را نداشت بنابر اين آن را به مبلغ 70 ميليون دلار به ماکائو فروخت که قرار بود به عنوان کشتي تفريحي استفاده شود.
اگرچه طبق قرار داد شرکت اکرايني خريدار حق استفاده نظامي را نداشت اما در اين قرار داد شرکت اکرايني پيش بيني هايي براي استفاده نيروي دريايي چين کرده بود.
در نهايت در سال 2002 اين ناو هواپيما بر به چين رسيد.


مشخصات:

خدمه کشتي : 1960 نفر
خدمه نيروي هوايي : 626 نفر
طول : 305 متر
عرض: 67 متر
آبخور: 11 متر
طول عرشه آشيانه: 183 متر
وزن قابل جابه جايي استاندارد : 46600 تن
سرعت : 29 گره
ديگ بخار: 8 ديگ
توربين: 4 توربين 37.3 مگاواتي

هواپيماها:
1- بال ثابت: 12 فروند سوخو 33 و يک فروند سوخو 25
2- بالگردها: دو فروند ka-27s و چهار فروند Ka-27LD32 و هيجده فروند Ka-27PLO

Charles de Gaulle - R91



در سپتامبر 1980 دولت فرانسه طرح ساخت دو ناو هواپیما بر هسته ای را جهت جایگزینی با دو ناو هواپیمابر معمولی کلاس Clemenceau که تاریخ بازنشستگی آنها 1950 بود ، در پیش گرفت.
هرچند که این برنامه دولت با مخالفتهای سیاسی و مشکلات فنی بسیاری روبرو بود ، اما در آوریل 1989 اولین ناو از این کلاس به آب انداخته شد و در سال 1994 شروع به کار کرد ولی تا سال 2001 ماموریت آن شروع نشد.
دومین ناو طراحی شد ولی هنوزساخته نشده است.
لازم به ذکر است که این تنها ناو هواپیمابر هسته ای جهان است که در خارج از ایالات متحده ساخته می شود.


مشخصات:

خدمه کشتي : 1150 نفر
خدمه نيروي هوايي : 550 نفر
ملوانان: 800 نفر
طول : 261.42 متر
عرض: 64.4 متر
آبخور: 8.5 متر
طول عرشه آشيانه: 183 متر
وزن قابل جابه جايي : 40600 تن
سرعت : 28 گره
راکتور هسته ای: دو راکتور با توان 300 مگاوات
ديگ بخار: 8 ديگ
توربين: 2 توربين 56.8 مگاواتي

هواپيماها:
1- بال ثابت: 24 فروند Super Etendard - دو فروند E-2C Hawkeye - ده فروند رافائل
2- بالگردها: دو فروند Dauphin یا Cougar

ناو هواپیما بر Viraat




در سال 1959 نیروی دریایی سلطنتی به شرکت Hermes جهت ساخت یک ناو هواپیمابر با نام Barrow-in-Furness ماموریت داد. اما چهار سال بعد این شرکت به هند فروخته شد و کشتی نامبرده شده نیزدر سال 1987 به نیروی دریایی هند واگذار شد و با نام Viraat شروع به خدمت کرد.
این ناو در سال 2001 جهت تعمیرات تا سال 2010 از ماموریت خارج شده بود.


مشخصات:

خدمه کشتي : 1350 نفر
خدمه نيروي هوايي : 143 نفر
ملوانان: 750 نفر
طول : 208.8 متر
عرض: 27.4 متر
آبخور: 8.7 متر
وزن قابل جابه جايي : 28700 تن
سرعت : 28 گره
ديگ بخار: 4 ديگ با توان 76000 اسب بخار


هواپيماها:
1- بال ثابت: 12 تا 18 فروند Sea Harrier
2- بالگردها: هفت فروند Mk 42 یا Ka-28

ناو هواپیمابر Cavour :




این ناو که در ابتدا نام آن    Doria   بود جهت حمل بالگرد و هواپیماهای    V/STOL   و نیز برای خدمت به منظور مرکز فرماندهی طراحی شده است.
این ناو همچنین توانایی انتقال تجهیزات و افراد نظامی را داراست.

cavour در سال 2001 به آب انداخته شد و در سال 2004 آماده خدمت شد و ماموریت آن از سال 2008 آغاز شد.



مشخصات:

خدمه کشتي : 451 نفر
خدمه نيروي هوايي : 203 نفر
ملوانان: 325 نفر
طول : 244 متر
عرض: 39 متر
طول باند پرواز: 232.6 متر
عرض باند پرواز: 34.5 متر
طول آشیانه: 134 متر
آبخور: 8.7 متر
وزن قابل جابه جايي : 2290 تن
سرعت : بیش از 28 گره
توربین: 4 توربین گازی LM2500 با توان 88000 اسب بخار
ژنراتور دیزل: 6 عدد با توان 13200 kW




هواپيماها:
1- بال ثابت: AV-8B Harrier II
2- بالگردها: EH-101, NH-90, SH-3D

ناو شکن Iroquois



در سال 1968 کانادا جهت مبارزه با زیر دریایی ها 4 فروند از ناو شکن کلاس Iroquois به نامهای Iroquois, Huron, Athabaskan , Algonquin را سفارش داد که نسخه تجدید نظر شده هشت فروند ناوچه کلاس Tribal مجهز به Tartar SAMمی باشد که در سال 1963 لغو شد.
این ناوشکن در سال 1972 وارد خدمت شد.


مشخصات:

خدمه: 255 نفر
طول: 129.8 متر
عرض: 15.2 متر
آبخور : 4.7 متر
وزن قابل جابه جایی: 5300 تن
سرعت: 27 گره
برد: 8370 km با سرعت 15 گره
نیروی پیشران: 2 توربین گازی Allison 570-KF با توان 12700 اسب بخار و 2 توربین گازی Pratt & Whitney FT4A2 با توان 50000 اسب بخار

بالگردها: دو فروند CH-124A Sea King

تسلیحات:
1- توپها: 76 میلیمتری Super Rapid DP - یک توپ 20 میلیمتری Phalanx CIWS
2- موشکها: یک سیستم Mk.41 با 29 موشک SM-2MR
3- اژدرها: دو اژدر انداز Mk.32 با لوله هایی به قطر 324 میلیمتر جهت شلیک 12 اژدر ضد زیر دریایی Mk.46

ناوشکن   



در سال 1970 نیروی دریایی هند سفارش پنج فروند ناوشکن موشک انداز (حامل موشکهای هدایت شونده) که تغییر داده شده کلاس Kashin-II بودند را به شوروی داد.
این کشتی ها درسالهای 1977 تا 1986 ساخته وبه نیروی دریایی هند تحویل داده شدند. ماموریت این ناوشکن ها نیز به تدریج از سال 1980 تا 1988 شروع شد.
این ناوشکن اولین کشتی نیروی دریایی هند بود که در آن از سیستمهای موشکی کروز استفاده می شد.


مشخصات:

خدمه: 320 نفر
طول: 147 متر
عرض: 15.8 متر
آبخور : 5 متر
وزن قابل جابه جایی: 4974 تن
سرعت: 35 گره
برد: 6400 km با سرعت 18 گره
نیرویپیشران: 4 توربین گازی باتوان 72000 اسب بخار

بالگردها: یک فروند Ka-28 Helix


تسلیحات:
1- توپها: توپ دو قلوی 76 میلیمتری - چهار توپ شش لول 30 میلیمتری

2- موشکها: هشت موشک کروز Brahmos
موشک سطح به سطح P-20M    
موشک زمین به هوای Volna

ناو هواپبمابر  Enterprise : 




اولین ناو هواپیمابر هسته ای جهان       که در سال 1958 ساخته شد و درسال 1961 ماموریت خود را آغاز کرد. این ناو بزرگترین کشتی جنگی بود که تا آن زمان ساخته می شد.
از آنجا که اندازه این کشتی از کلاس    Nimitz    شد ، آن را بر اساس تغییراتی در کلاس       کردند بدین ترتیب که ابعاد آن را برای استفاده از راکتورهای هسته ای بزرگتر کردند.
این ناو اولین ناو هواپیما بر هسته ای جهان است.


مشخصات:

خدمه کشتي : 3215 نفر
خدمه نيروي هوايي : 2480 نفر
طول : 342.3 متر
عرض: 40.5 متر
عرض باند پرواز: 76.8 متر
آبخور: 10.9 متر
وزن قابل جابه جايي : 75500 تن
سرعت : 33 گره
راکتور: 8 راکتور هسته ای
توربین بخار: 4 عدد با توان 209 مگاوات



هواپيماها:
1- بال ثابت: بیست فروند ّF14
سی و شش فروند F-18
چهار فروند EA-6B
چهار فروند E-2c
شش فروند s-3B
2- بالگردها:
چهار فروند Ocean Hawk
دو فروند Rescue Hawk

از اوایل جنگ جهانی دوم ناوهای هواپیمابر در نبرد بعنوان فرودگاه های متحرک نقش یافتند. البته هر ناو هوپیمابر توسط یک گروه رزمی متشکل از دو رزم ناو و ۳ ناوچه اسکورت میشود و عملا شکست ناپذیر و آسیب نا پذیر است.تا سال ۱۹۶۰ از موتور های دیزلی در این ناو ها استفاده میشد تا در سال ۱۹۶۰ اولین ناو هواپیما بر اتمی به نام اینترپرایز را که بزرگترین ناو زمان خود بود آمریکا به آب انداخت.

این ناو گنجایش تا ۱۰۰ جنگنده را داشت و سرعتی بیش از ۳۰ گره ی دریایی داشت عرشه ی آن ۳۳۵ متر بود و ۵۰۰۰ خدمه داشت و از ۸ راکتور هسته ای استفاده می کرد این ناو میتوانست ۳ سال در سفر باشد بدون آنکه نیاز به سوخت گیری مجدد پیدا کند یا لنگر بگیرد البته این ناو ها ناوهای هواپیمابر سنگین محسوب میشوند بطور مثال انگلستان از ناو های هواپیمابر سبک استفاده میکند که برای هواپیما های عمود پرواز مناسب هستند و بسیار کوچک تر از ناو های آمریکایی هستند البته بیشتر آنها بجای سوخت هسته ای از موتور های گازی استفاده میکنند.

ناو های هواپیما بر امروزی گاها تا ۲۷۰ فروند جنگنده را با خود حمل میکنند این ناو ها از دو عرشه استفاده مینمایند یکی عرشه ی پارکینگ و پروازی و دیگر عرشه ی زیرین که پارکینگ تعمیراتی و انبارهای جنگنده ها محسوب می شود جنگنده ها توسط آسانسور های مخصوص به عرشه برده می شوند توجه داشته باشید جنگنده ها از ابزار های کمک برای پرواز یا فرود از این ناو ها استفاده میکنند بطور مثال برای فرود از یک قلاب نگهدارنده که بعد از فرود جنگنده باید هواپیما به آن گیر کند تا سرعت آن کاهش یابد.

اما دوران ناو های کنونی نیز در حال بسر رسیدن است ناو های کنونی نیز بزودی با ورود ناو های قرن ۲۱ از رده خارج خواهند شد ناوهای جدید که بیشتر از کلاس CVNX خواهند بود. اولین ناو کلاس CVNX در سال ۲۰۱۳ جانشین اولین و سالخورده ترین ناو هواپیما بر اتمی جهان میشود(اینترپرایز) این ناو ها از ویژگی های پنهانکاری شگرفی برخوردارند نگهداری و تعمیر آسانتری دارند و مدت دوام بیشتری در دریا دارند همچنین از یک مجموعه زره جدید برای بقا در صحنه ی نبرد نیز بهره میبرند این ناوها می توانند۸۰ هواپیمای بزرگ ۶۰ فروند متوسط و ۴۰ فروند کوچک را با خود حمل کنند(نگهداری یک ناو هواپیمابر در یک سال ۱ میلیارد دلار هزینه دارد)

اما از نظر سیستم دفاعی بجز گروه قوی محافظ آن همیشه دو فروند جنگنده آماده ی واکنش سریع به هر تهدیدی هستند چه هوایی و دریایی سیستم جنگ الکترونیک این ناوها بقدری سنگین است که هر راداری را مختل میکنند این ناوها تا فاصله ی ۵۰۰ کیلومتری اطراف خود را همواره با رادار های خود و هواپیما های شناسایی زیر نظر دارند و به سیستم های کامل پرتاب موشک کروز تاماهاوک مجهز هستند که هر هدفی را در زمین هدف قرار میدهند. گفتنی است آخرین ناو هواپیما بری که غرق شد مربوط به جنگ جهانی دوم و کشور ژاپن بوده است(کالا دو فروند ناو هواپیمابر در طول تارخ غرق شده)

آشنایی با ناو هواپیما بر کلاس USS Nimitz

[External Link Removed for Guests]



ناوهای هواپیما بر با ارتفاعی برابر با یک ساختمان بیست طبقه بیرون از آب و طولی برابر با ۳۳۳ متر در همان نگاه اول تعجب همگان را بر می انگیزند ؛ اما دلیل آن بزرگی و عظمت بی نظیر ناو نیست بلکه توانایی این فرودگاه کوچک شناور در به پرواز در آوردن هواپیما های جنگی بوده که چنین حسی را بوجود می آورد . در آب های آزاد ناو های هواپیما بر بعنوان خاک یا قلمرو خود مختار محسوب می شوند و خدمه می توانند به مانند اینکه در کشور خود هستند رفتار کنند البته تا زمانی که به سواحل کشورهای دیگر نزدیک نشده اند . بنابراین نظامیان ایالات متحده بدون نیاز به توافق با کشوری ، گروه رزمی ناو هواپیما بر خود که شامل یک ناو هواپیما بر و شش تا هشت کشتی اسکورت دیگر است را به منطقه ارسال می دارند . جنگنده ها ، بمب افکن ها و سایر هواپیما های نظامی می توانند با پرواز به سمت اهداف دشمن دوباره به پایگاه تقریبا امن خود که همان گروه رزمی ناو هواپیمابر بوده باز گردند .

ناو های هواپیما بر می توانند با سرعت ۳۵ نات ( ۶۴ کیلومتر بر ساعت ) بر روی آب حرکت کنند . این توانایی یعنی رسیدن به منطقه درگیری در عرض چند هفته . البته ایالات متحده در حال حاضر شش پایگاه درسراسر جهان برای ناوگان ناوهای هواپیمابر خود ایجاد کرده که با فلسفه واکنش سریع و اعزام ناوها از نزدیک ترین پایگاه به منطقه درگیری مورد استفاده قرار می گیرند . با بیش از یک میلیارد قطعه سوپر ناو های هواپیما بر کلاس « نیمیتز » ایالات متحده در بین پیچیده ترین ماشین های ساخته شده توسط بشر قرار می گیرند اما در سطح مفهومی عملکرد و هدف از ساخت هریک از آن ها بسیار ساده است بطوریکه برای انجام چهار کار پایه طراحی و ساخته شده اند . ۱-حمل و نقل هواپیماهای نظامی دردریا ۲- عمل کردن به مانند یک فرودگاه کوچک برای به پرواز درآوردن و نشاندن هواپیماها ۳- استفاده به عنوان یک مرکز فرماندهی عملیات ۴- جا دادن به افراد و پرسنلی که برای انجام این کارها مورد نیاز می باشند

[External Link Removed for Guests]

برای به انجام رسانیدن این اهداف یک ناو هواپیمابر باید قابلیت های یک کشتی را با یک پایگاه هوایی و همچنین یک شهر کوچک ترکیب کند . ناو هواپیما بر باید دارای یک عرشه پروازی برای نشست و برخاست هواپیماها ، قسمت فرماندهی و کنترل ، سیستم پیش رانشی ، سیستم های گوناگون دیگر ( شامل آب ، غذا ، سیستم دفع فاضلاب و زباله ، سرویس پستی ، رادیو ، تلویزیون و چاپ روزنامه داخلی ) و همچنین بخش اصلی از بدنه کشتی که در داخل آب قرار می گیرد ، باشند . بخش بدنه در زیر خط آب بصورت قوس دار ونسبتا باریک است . بخش بالای خط آب به طرف بیرون گسترده می شود تا عرشه پروازی را تشکیل دهد . بخش زیری نیز از دو قسمت تشکیل یافته است که در واقع دو لایه مجزا بوده که در صورت اصابت اژدر به پوسته بیرونی ، پوسته داخلی بعنوان محافظ از درهم شکستن و غرق شدن کشتی جلوگیری می کند .

از دهه پنجاه تا کنون تقریبا همه سوپر ناو های هواپیما بر ایالات متحده توسط شرکت « نورث روپ گرومن » واقع در نیوپورت نیوز ساخته شده اند . برای سادگی در پروسه ساخت ، این ناو ها بصورت مدولی ساخته شده و سپس مونتاژ می شوند که هر کدام ازاین مدول ها به سوپر لیفت معروفند.هر یک از این سوپر لیفت ها می توانند ۷۰ تا ۸۰۰ تن متریک وزن داشته باشند . ناوهای هواپیمابرمدرن ازحدود ۲۰۰ مدول یا سوپر لیفت تشکیل یافته اند . ناگفته نماند آخرین مدول که در پروسه ساخت ومونتاژ نهایی نصب می شود جزیره یا همان ساخنمان فرماندهی روی عرشه ناو است که ۵۷۵تن وزن دارد . مانند تمام کشتی ها ناوهای هواپیمابر هم در اقیانوس ها توسط نیروی پیش رانشی پروانه حرکت می کنند. البته با ۶/۴ متر پهنا هر کدام از چهار پروانه ناو هواپیما بر در کلاسی متفاوت از دیگر کشتی ها قرار می گیرند . هر یک از پروانه ها به یک شفت متصل بوده که توسط توربین بخار قدرت گرفته از راکتور هسته ای به گردش در می آیند . سیستم پیش رانشی ناو از دو راکتور هسته ای تشکیل یافته است که در محفظه ای زره پوش شده واقع در وسط ناو قرار دارند . این راکتورهای هسته ای بخار مورد نیاز برای بحرکت درآوردن توربین و در نتیجه پروانه کشتی را تأمین می کنند . قابل ذکر است که بنا به آمار منابع غیر رسمی قدرت سیستم پیش رانشی ناو بیش از دویست و هشتاد اسب بخار است . چهار توربین ناو همچنین برق مورد نیاز سیستم های الکتریکی و الکترونیکی ناو را تأمین می کنند که شامل سیستم شیرین کننده آب دریا نیز بوده و این سیستم روزانه بیش از یک و نیم میلیون لیتر آب دریا را به آب قابل شرب تبدیل می کند . ناوهای هواپیمابر پانزده تا بیست سال نیاز به سوخت گیری ندارند . البته راکتورهای هسته ای خطرات خاص خود را داشته و سوخت گیری مجدد ناو پروسه ای است که حدود سه سال به طول می انجامد.

[External Link Removed for Guests]

به ارقام زیر در مورد ناوهای هواپیمابر کلاس نیمیتز توجه کنید.

ارتفاع کلی برابر ۷۴ متر ؛وزن آب جابجا شده توسط ناو در حالت بارگیری کامل رزمی برابر با ۸۸۰۰۰ تن متریک ؛وزن فولاد سازه ای برابر با ۵۴۰۰۰ تن متریک ؛مساحت کل عرشه پروازی برابر با ۱/۸ هکتار ؛طول عرشه پروازی ۳۳۳ متر و عرض عرشه پروازی ۷۸ متر ؛تعداد بخش یا اتاق ها برابر با چهارهزار واحد ؛وزن هرکدام از لنگرها برابر با ۳۰ تن ؛وزن هریک از دانه های زنجیر لنگر برابر با یکصدوشصت کیلو گرم ؛وزن هر یک از پروانه ها سی تن ؛وزن هر یک از سکان ها ۴۱ تن متریک ؛ظرفیت ذخیره سوخت هواپیما ۱۲/۵ میلیون لیتر ؛تعداد تلفن های داخل کشتی برابر با ۲۵۰۰ دستگاه ؛تعداد تلویزیون های ذاخل کشتی برابر با ۳۰۰۰ دستگاه ؛طول کل کابل کشی داخل ناو برابر ۱۶۰۰ کیلومتر ؛ظرفیت هوای سیستم تهویه برابر با ۲۰۴۰ تن متریک ؛ظرفیت غذای ذخیره یخ زده و خشک شده در ناو برابر غذای ۶۰۰۰ نفر به مدت ۷۰ روز ؛میزان محموله پستی در یک سال چهارصد و پنجاه هزار کیلوگرم ؛تعداد ۶ پزشک و ۵ دندانپزشک با یک بیمارستان ۵۱ تخت خوابی عرشه پروازی یکی از هیجان انگیز ترین و در عین حال خطرناک ترین محل ها برای کار است . از آنجا که بر خلاف باندهای معمولی ناوها طول باند کمتری دارند بنابراین برخاستن از آن و فرود آمدن بر آن در سرعت های بالایی انجام می پذیرد که برای خدمه روی عرشه می تواند بسیار خطر آفرین باشد و حتی ذره ای خطا از جانب خدمه یا خلبان ممکن است به مرگ و آسیب های جدی بینجامد.

تیک آف

برای اینکه به پرواز در آمدن هواپیماها از روی سطح ناو ساده تر انجام گیرد ، ناو هواپیمابر در خلاف جهت باد و با سرعت زیادی حرکت می کند . با این کار به دلیل عبور جریان های هوا از روی بال نیروی لیفت بیشتری ایجاد شده و به میزان کمی موجب کاهش سرعت تیک آف هواپیما می شود . اما این سرعت برای به پرواز در آوردن هواپیماهای سنگین نظامی ناکافی است بنابراین از وسیله ی دیگری بنام کاتاپولت ( منجنیق ) برای شتاب دادن به هواپیما در مسافت کوتاه استفاده می کنند . هر کدام از این کاتاپولت ها که تعداد آن روی عرشه ناوهای هواپیمابر کلاس نیمیتز به چهار دستگاه می رسد تشکیل یافته از دو پیستون درون دو سیلندر موازی در زیر عرشه که هر کدام طولی برابر با یک زمین فوتبال دارند . پیستون ها هر یک دارای برجستگی هایی هستند که از شکاف روی عرشه بیرون آمده و به حامل کوچکی متصل می گردند . جهت آماده سازی هواپیما برای تیک آف خدمه عرشه پوازی آن را به محل مورد نظر پشت کاتاپولت هدایت می کنند سپس میله یدک کش روی چرخ دماغه را به شکافی روی حامل کاتاپولت نصب می کنند . خدمه میله ی نگهدارنده ای را نیز بین پشت چرخ جلو و حامل نصب می کنند که این قطعه در هواپیماهای اف-۱۴و اف-۱۸ روی چرخ دماغه بصورت یکپارچه ساخته شده است . همزمان با متصل کردن چرخ دماغه به حامل کاتاپولت خدمه ی عرشه پروازی صفحات منحرف کننده گازهای خروج اگزوز را نیز در پشت هواپیما بالا می برند . وقتی تمام این مراحل انجام گرفت افسر کاتاپولت معروف به شوتر که در یک گنبد شیشه ای کوتاه روی عرشه پروازی بر تمام مراحل نظارت دارد سوپاپ سیلندرهای کاتاپولت را باز کرده در نتیجه سیلندرها توسط بخار پر فشار تولید شده در راکتور ناو پر می شوند . این بخار نیروی پیش رانشی برای کاتاپولت کردن هواپیما و ادامه پرواز با سرعت ایمن را تأمین می کند . اگر میزان این بخار که بستگی به نوع هواپیما دارد کم باشد نیروی لیفت کافی ندارد و هواپیما را به داخل اقیانوس پرتاب خواهد کرد و اگر زیاد باشد ، خیز برداشتن سریع کاتاپولت موجب شکستن چراغ دماغه خواهد شد . قبل از پرتاب ، خلبان هواپیما از تمام قدرت موتورهای آن استفاده می کند که در این زمان میله نگهدارنده مانع حرکت هواپیما به جلو می شود . در این زمان افسر کاتاپولت با اشاره به خلبان پیستون را رها کرده و هواپیما پرتاب می شود . در انتهای مسیر کاتاپولت ، میله یدک کش از حامل جدا شده و هواپیما به پرواز با نیروی موتورهای خود ادامه می دهد . سیستم کاتاپولت می تواند یک جنگنده بیست تنی را در زمانی حدود دو ثانیه از صفر به سرعت ۲۷۰ کیلومتر در ساعت برساند . قابل ذکر است که ناو هواپیمابر توانایی به پرواز در آوردن یک هواپیما را در بیست ثانیه دارد .
[External Link Removed for Guests]


فرود
فرود روی عرشه ای که فقط حدود ۱۵۰ متر باند برای نشستن هواپیما دارد آن هم با سرعتی که جنگنده های سریع نیروی دریایی دارند یکی از سخت ترین کارهای خلبان است . برای فرود بر روی عرشه ناو هر هواپیما باید دارای قلاب دم باشد . خلبان هواپیما با تقرب و فرود دقیق سعی خواهد کرد یکی از چهار کابل نگهدارنده هواپیما روی عرشه ناو را با قلاب دم بگیرد . این کابل های فولادی که در عرض باند فرود و بموازات یکدیگر قرار گرفته اند ، به سیلندرهای هیدرولیکی زیر عرشه فرود متصلند که وقتی قلاب دم هواپیما با یک از این کابل ها در گیر می شود کابل مذکور بیرون آمده در نتیجه سیلندر هیدرولیکی انرژی هواپیما را جذب می کند . چنین سیستمی می تواند هواپیمایی با ۲۴ تن وزن و ۲۴۱ کیلومتر در ساعت سرعت را در مسافت حدود ۹۶ متر متوقف کند . این کابل های موازی به فاصله ۱۵ متری از هم قرار گرفته اند بنابراین منطقه بیشتری را برای تماس چرخ ها به خلبان می دهند . معمولا خلبان ها کابل سوم را هدف گیری می کنند که ایمن ترین حالت ممکن است ، هدف گیری کابل اول به دلیل لزوم نزدیک شدن به لبه ناو آن هم در حدی خطرناک کار درستی نیست . پروسه فرود با بازگشت هواپیماها به ناو و با اجرای طرح پرواز بیضی شکل ، با تنظیم زاویه دقیق تقرب از سوی خلبان ، انجام می شود و اولین اجازه فرود را هواپیمایی کسب می کند که کمترین ذخیره سوخت را داشته باشد . برای کمک به خلبان جهت اجرای یک فرود خوب افسر علایم از طریق رادیو و چراغ های روی عرشه ناو با ارسال علایم او را راهنمایی می کند . اگر هواپیما درست در مسیر باشد چراغ سبز به خلبان نشان داده می شود و در غیر این صرت از رنگ های دیگر استفاده می شود تا خلبان اقدام به اصلاح مسیر یا لغو و اجرای دوباره آن کند . سیستم نوری لنزهای اپتیکی فرسنل هم در کنار افسر علایم به خلبان برای فرود کمک می کند . این سیستم متشکل از یک سری چراغ و لنزهای فرسنل است که بر روی یک سکوی پایدار شده توسط ژیروسکوپ نصب شده اند . لنزها باعث تمرکز نور بصورت شعاع های باریکی با زوایای مختلفی در آسمان می شوند . درست زمانی که چرخ های هواپیما با عرشه ناو تماس پیدا کردند خلبان اهرم گاز را تا آخر فشار داده و قدرت موتورها را با پس سوز به حداکثر می رساند . چون در صورتی که هواپیما با قلاب ها درگیر نشود خلبان باید بتواند با حفظ سرعت دوباره از روی ناو برخیزد . ناگفته نماند که باند فرود ناو با چهارده درجه انحراف از محور طولی روی عرشه ناو قرار گرفته است .

[External Link Removed for Guests]

آشیانه هواپپماها

روی عرشه پروازی تعداد کمی هواپیما پارک می شوند و هواپیماهایی که مورد نیاز نیستند به آشیانه فرستاده می شوند . آشیانه هواپیماها دو طبقه پایین تر از عرشه پروازی قرار گرفته است که با ۲۰۹ متر طول ، ۳۴ متر عرض و ۸ متر ارتفاع امکان جا دادن به بیشتر انواع هواپیماها وهلیکوپترها را دارد . آشیانه می تواند حدود ۶۰ فروند هواپیما ، مخازن سوخت و قطعات یدکی را در چهار بخش خود جای دهد . برای انتقال هواپیماها به عرشه پروازی از چهار بالابر سریع استفاده می شود که نیروی هیدرولیکی کافی برای بالا بردن دو هواپیمای ۳۵ تنی را دارند . قسمت انتهایی آشیانه و عقب کشتی هم در اختیار بخش تعمیر و نگهداری است که دارای منطقه بازی نیز برای آزمایش موتورها با پس سوز می باشد . تیپ هوایی مستقر در ناو حدودا از ۹ اسکادران تشکیل یافته که جمعا هفتاد تا هشتاد فروند هواپیما را شامل می شود . این هواپیماها شامل انواع اف/ای-۱۸هورنت ، اف-۱۴تام کت ، ای-۲سی هاوک آی ، اس-۳بی وایکینگ ، ای -۶بی پراولر و هلیکوپتر اس اچ-۶۰سی هاوک می باشند. جالب است بدانید یک ناو هواپیمابر کلاس نیمیتز می تواند پنجاه جنگنده را جهت اجرای یکصدوپنجاه حمله در روز به پرواز درآورد و در زرادخانه خود بیش از ۴۰۰۰ انواع بمب را دارد .

به جهت اینکه روی عرشه مشکلی پیش نیاید تمام افراد مسئول روی عرشه لباس رنگ مخصوص شغل خود را در بر می کنند . ارغوانی مسئولان سوخت هواپیما معروف به انگورها ؛ آبی جابجا کننده های هواپیماها، مسئولان بالابر ، راننده های یدک کش ، پیغام برها و مسئولان ارتباطات ؛ سبز مسئولان کاتاپولت و کابل های نگهدارنده ، مهندسان تعمیر ونگهداری ، مسئولان فرود هلیکوپتر ؛ زرد افسران کاتاپولت و کابل های نگهدارنده ، راهنمایان هواپیماها ، افسران جابجایی هواپیماها ؛ قرمز افسران مهمات ، مسئولان عملیات نجات ؛ قهوه ای افسران مسئول هواپیماهای تیپ هوایی ؛ سفید بازرسان اسکادران هواپیماها ، افسران علایم فرود ، افسران ناظر و پرسنل پزشکی .

[External Link Removed for Guests]

تسلیحات تدافعی و تجهیزات راداری

موشک های زمین به هوای سی پارو و موشک های ضد موشک رم ؛ چهار توپ چرخان ۲۰ میلیمتری با سرعت تیر اندازی ۳۰۰۰ تیر در دقیقه و برد یک و نیم کیلومتر ؛ سیستم های چف و فلیر برای منحرف کردن انواع موشک ها و اژدرها ؛ سیستم های جنگ الکترونیک و سیستم های پیشرفته راداری باندهای سی و جی و همچنین شناسایی دوست از دشمن.

ناوگان کلاس نیمیتز ایالات متحده به شرح زیرند :

USS Nimitz ( CVN 68 ) ( سال ورود به خدمت ۱۹۷۵ اکنون در حال سوخت گیری است )
USS Dwight D.Eisenhower ( CVN 69 ) ( 1977)
USS Carl Vinson (CVN 70) ( 1986)
USS Abraham Lincoln (CVN 72) (1989)
USS George Washington ( CVN 73) (1992)
USS John C.Stennis (CVN 74) (1995)
USS Harry S. Truman ( CVN 75) (1998)
USS Ronald Reagan ( CVN 76) (2003)
USS George H.W.Bush (CVN 77) ( در حال ساخت ، سال ورود به خدمت ۲۰۰۹ )

همچنین کلاس جدید ناوهای CVN 78 که احتمالا تا سال ۲۰۱۳ وارد خدمت می شوند که مجهز به سامانه های پیشرفته تری هستند و نیاز به خدمه کمتری هم دارند . البته ناگفته نماند که ناوهایی علاوه بر کلاس نیمیتز هم هم اکنون در حال خدمتند که به سن بازنشستگی رسیده اند مثل کلاس کیتی هاوک ، اینترپرایز و جان اف کندی . خوب است بدانید مأموریت هر ناو ۱۸ ماه به طول می انجامد . شش ماه برای آماده سازی و تمرین خدمه ، شش ماه عملیات اصلی و شش ماه بعد از بازگشت به بندر اصلی خود . البته در موارد ضروری بارهای کم حجم توسط هواپیمای باربری سی-۲ به ناو منتقل می شوند . معمولا حداقل سه ناو هواپیمابر بصورت همزمان در حال آماده باش در اقیانوس ها بسر می برند . ساخت و بهینه سازی هر کدام از این ناوهای هواپیمابر بیش از شش میلیارد دلار برای یانکی ها تمام شده و هزینه عملیاتی نگهداشتن هر کدام از آن ها هم در سال به بیش از دویست میلیون دلار هزینه نیاز دارد

ضمن تشکر از کابر kondol جهت پستهای بسیار با ارزششون.

متاسفانه این پست آخر شما در این تاپیک ضمن اینکه اطلاعات مفیدی ارائه می داد اما قاعده یک اطلس رو به کلی نابود کرد.
لازمه که این پست به عنوان یک تاپیک مجزا ارئه بشه.

جناب مهدی اگه زحمت این انتقال رو بکشند ممنون میشم.
(بعد از انتقال پست آخر من رو هم حذف کنید لطفاً)

 .of. , دوست عزیز من فقط ناو هواپیمابر کلای نیمیتز رو معرفی کردم میشه بگید مشکلش چیه؟
البته من الان چند روزه که نمی تونم تاپیک ایجاد کنم و مجبورم پستهام رو در بین بقیه پستها بذارم
با تشکر

این پست نه تنها مشکلی نداره بلکه خیلی هم خوب و مفیده.
اما یک اطلس در هر موضوعی معرفی مختصر و ارئه یکسری اطلاعات آماری روتین هست(والبته عکس هم یکی حداکثر)

هزار ماشاءالله پست شما یه کتابه خودش!!!
این خیلی خوبه ولی می بایست در تاپیک جدا ارائه میشد چه بسا سایر دوستان هم میخواستند در باره اینهمه اطلاعات در مورد ناو مذکور نظر هم بدن.

فرمت اطلس ترجیحاً یکدست (نسبتاً یکدست )بمونه خیلی مطلوب تره چون مقایسه رو راحت تر میکنه.

خیلی مفید بود