کن کردن بیکاری از قول‌های قشنگ احمدی نژاد به مردم بود! این روزها دیگر احمدی نژاد از ریشه کنی بیکاری حرفی نمی زند. از سال ۸۴ تا ۹۱، از دولت نهم تا دهم، بیکاری معضلی بود که قرار بود ریشه کن شود ولی هیچگاه این امر محقق نشد.   نوشت: چند سال ریاست جمهوری احمدی نژاد نیز گذشت؛ رییس جمهوری که علاوه بر دولت و کابینه جنجالی، وعده های جنجالی را برای 8سال رقم زد. وعده هایی از جنس مردم و دغدغه های ساده آنان. یکی از این وعده ها، ریشه کن کردن بیکاری بود. بیکاری از آن وعده هایی بود که رئیس جمهور در همایش ها و سفرهای استانی و ...از آن سخن می گفت و قول ریشه کنی آن را میداد.   در کمتر از 5ماه به پایان عمر دولت دهم و خداحافظی احمدی نژاد با پاستور، نباید در انتظار برپایی جشن ریشه کنی بیکاری باشیم؛ جشنی که احمدی نژاد خود وعده آن را داده بود.    اول : ریشه کنی بیکاری تا سال    سال 84 که احمدی نژاد به عنوان رییس جمهور منتخب کار خود را آغاز کرد، هر سال از ریشه کن کردن بیکاری و ایجاد شغل سخن می گفت. هر سال که جلو می رفت و بر سن عمر دولت های او افزوده می شد، وعده بیکاری رئیس جمهور نیز به تعویق می افتاد و به زمان دیگری موکول می شد.  ‌نژاد سیزدهم بهمن‌ماه 1384 در جریان سفر استانی به بوشهر این وعده را داده بود که تا دو سه سال اینده یعنی تا سال 87 مشکل بیکاری را به طور کامل حل کند.    دوم : ریشه کنی بیکاری تا سال    بعد وعده رئیس جمهور در نوزدهم خرداد ماه 1385 و این بار در سفر استانی قزوین تکرار شد. در آن زمان وی ابراز امیدواری کرده بود که در ظرف سه سال آینده ریشه بیکاری قطع شود و به این ترتیب تاریخ جدید ریشه کنی بیکاری ، خرداد 1388 اعلام شد.   در تاریخ 22 تیر 1385، بار دیگر وی از ریشه کن کردن بیکاری ظرف دو سه سال آینده خبر داد!    سوم : ریشه کنی بیکاری تا سال    سال پس از وعده در بوشهر و چهار سال پس از وعده در قزوین وی در یازدهم خرداد ماه 1389 ، این بار در جمع مردم ایلام وعده داد که ظرف دو یا سه سال، بیکاری از فهرست مشکلات مردم خارج می شود. تاریخ جدیدی که وی برای ریشه کنی بیکاری اعلام کرد خرداد 1391 تا خرداد 92بود!    90، اوج وعده ها!   جمهور در 24 فروردین 1390 یکبار دیگر تاریخ ریشه کنی بیکاری را جابجا کرد. وی در آن تاریخ در سفر سیستان و بلوچستان گفت : 2 میلیون و 400 هزار بیکار از دوره‌های گذشته وجود دارد و سالی یک میلیون و 200 هزار جوان جدید وارد بازار کار می شوند که اگر سالی فقط یک میلیون و 500 هزار شغل ایجاد کنیم چندین سال طول خواهد کشید که نرخ بیکاری به حد استاندارد برسد. از این رو دولت تصمیم گرفته است با دو گام بلند، بیکاری را از ایران ریشه کن کند. دولت همه امکانات و شرایط را فراهم کرده تا امسال 2.5 میلیون شغل ایجاد کند. بر اساس این سخن احمدی نژاد ، قبل از پایان سال 1391 بیکاری باید ریشه کن شود !    وعده ایجاد 2.5 میلیون شغل را در 13 مهر 1390 در سفر به همدان تکرار کرد و گفت که تا پایان سال آینده پدیده زشتی به نام بیکاری نخواهیم داشت.   این وعده در شهریور سال 90 با جمله "در پایان سال 1391 مشکل بیکاری از سرزمین ایران ریشه کن می‌شود." تکرار شد.   سرانجام در اسفند سال 90، ریشه کن کردن بیکاری را منوط به مانع تراشی نکردن مخالفان دانست ولی با این حال قول داد تا پایان سال 91 بیکاری را از ایران ریشه کن کند.    چهارم : ریشه کنی بیکاری تا سال    گزارش افکار ، به تعویق انداختن زمان بیکاری همچنان از سوی رئیس جمهور ادامه داشت و وی در 21 فروردین امسال تاریخ جدید ریشه کنی بیکاری را سال 92 اعلام کرد و وعده برپایی جشن بیکاری را داد. وی در سفر به اسلامشهر وعده ایجاد سالانه 2.5 میلیون شغل را تکرار کرد و گفت: با حرکت همه‌جانبه در این زمینه ان‌شاءالله تا پایان سال آینده (1392) بیکاری در کشور ریشه‌کن می‌شود.   سخن وزیر سابق کار، تعاون و رفاه اجتماعی در کمیسیون جهاد اقتصادی و برنامه و بودجه، اشتغال در سال 84، 590 هزار، در سال 85، 222 هزار، در سال 86، 251 هزار در سال 87، منفی 592 هزار و در سال 88، 500 هزار بوده است. وی در اسفند ماه سال 90 پس از اینکه در ایجاد 2.5 میلیون شغل احمدی نژاد تردید ایجاد شد گفت که دولت وعده ایجاد 2.5 میلیون شغل نداده بود.    جمهور در حالی بارها و بارها وعده ریشه کن کردن بیکاری را داده است که کارشناسان همواره به دیده تردید به این موضوع نگاه می کردند.   روزها دیگر احمدی نژاد از ریشه کنی بیکاری حرفی نمی زند. از سال 84 تا 91، از دولت نهم تا دهم، بیکاری معضلی بود که قرار بود ریشه کن شود ولی هیچگاه این امر محقق نشد. 

  ,

بیکاری یک غول نیست که جایی نشسته باشد ما برویم بکشیمش، یا مثلا یک گیاه هرز نیست که برویم جایی ریشه اش را بکنیم !

پروژه های مهر ماندگار = ایجاد شغل

بالاخره این سدها، جادها، ساختمان ها، اسکله ها، تاسیسات، محصولات با خواندن ورد و جادو که حاصل نمی شوند، نیرو به کار گرفته می شود برایش.

البته این وعده ریشه کن کردن بیکاری فقط یک شعار است، چون اساسا واقعیت این است که در کشور ما مشکل بیکار بودن جوانان خیلی با چیزی که در علوم اجتماعی و اقتصاد بهش میگن بیکاری فرق دارد. اکثر جوانان ما دچار بیماری روانیی به اسم بیکاری هستند، اگر نه با همین اوضاع نابسمان اقتصادی هم کار بیش از نیروی کار وجود دارد اما خوب مشکل اینجاست در ایران کارگرها می خواهند کارمندی کنند و کارمندان مدیریت و مدیران ریاست و رئیسان هم به فکر وزارت ... وزرا هم به فکر ریاست جمهوری - یاد اون کلیپ صوتی وزیر خانم کابینه که گفت من میتونم حتی اولین رئیس جمهور زن کشور باشم !

اگر هر کس جایگاه خودش را باور کند و جو گیر نباشد، کار به اندازه کافی در این کشور است. تازه سهم بزرگی از عقب ماندگی کشور ما همین است که بسیار از کارها رو زمین مانده چون کسی انجام اون را شایسته خودش نمی داند. حداقل در حوزه صنعت، تکنولوژی، فناوری که من به این موضوع اطمینان دارم چون از نزدیک درگیرش هستم.

حقیقت ای است که ما ایرانی ها مردم پر ادعا و بی عملی هستیم. رئیس جمهورمان هم مثل خودمان ادعاهایمان چند برابر عمل ماست. حداقل خودم که اینطور بودم تا الان.

 .  
  
  
  
  
  
  از هارون الرشید عباسی پرسیدند : " چه شد که زمام حکومت از کفت برفت؟"  گفت : " کارهای کلان را به آدمهای خرد سپردم و کارهای خرد را به کلان " 

مشکل از اونجا شروع شد که هنگام جنگ بعضی از مسئولین خواستار افزایش جمعیت شدند.در نتیجه سیاست های حمایت از زایمان ایجاد شد.که خود باعث رشد یکباره جمعیت در حدود سال 1365 شد.

یک موج جمعیت ایجاد شد که ابتدا مسئولین توجه نکردند.تا وقتی که این موج به دوران دبستان رسیدند یکباره متوجه شدند هرکاری کنند کلاس کم میارند.راه حلش ساده بود مدرسه ها رو دو شیفته کردند این موج ادامه داشت تا از راهنمایی و دبیرستان گذشتند و موقع کنکور شد.اینجا بود که باید دولت انتخاب میکرد بین ایجاد اشتغال برای این جمعیت با کلی هزینه یا باز یه راه حل ساده.ظرفیت پذیرفته شدگان کنکور رو بالا بردند،دانشگاه پیام نور درست کردند،رشته های عجیب غریب تا تونستند دانشجو پذیرفتند و البته کمبود فرهنگ در ایران که خانواده ها فکر میکردند با قبول شدن فرزندشان در دانشگاه حتما سر کار میروند.خلاصه این جمعیت درس خوندند بعد از 4 سال دانشگاه تمام شد و حال میخواستند برند سرکار.این جمعیت که در حالت عادی دولت برای کاریابی برای انها کم می اورد انتظارات هم داشتند.ناسلامتی 4 سال ذرس خواندند.
بقیه داستان ادامه دارد

saeid 7 نوشته شده:مشکل از اونجا شروع شد که هنگام جنگ بعضی از مسئولین خواستار افزایش جمعیت شدند.در نتیجه سیاست های حمایت از زایمان ایجاد شد.که خود باعث رشد یکباره جمعیت در حدود سال 1365 شد.

یک موج جمعیت ایجاد شد که ابتدا مسئولین توجه نکردند.تا وقتی که این موج به دوران دبستان رسیدند یکباره متوجه شدند هرکاری کنند کلاس کم میارند.راه حلش ساده بود مدرسه ها رو دو شیفته کردند این موج ادامه داشت تا از راهنمایی و دبیرستان گذشتند و موقع کنکور شد.اینجا بود که باید دولت انتخاب میکرد بین ایجاد اشتغال برای این جمعیت با کلی هزینه یا باز یه راه حل ساده.ظرفیت پذیرفته شدگان کنکور رو بالا بردند،دانشگاه پیام نور درست کردند،رشته های عجیب غریب تا تونستند دانشجو پذیرفتند و البته کمبود فرهنگ در ایران که خانواده ها فکر میکردند با قبول شدن فرزندشان در دانشگاه حتما سر کار میروند.خلاصه این جمعیت درس خوندند بعد از 4 سال دانشگاه تمام شد و حال میخواستند برند سرکار.این جمعیت که در حالت عادی دولت برای کاریابی برای انها کم می اورد انتظارات هم داشتند.ناسلامتی 4 سال ذرس خواندند.
بقیه داستان ادامه دارد

این بلا رو هم میخوان دوباره سر دهه نودی ها بیارن الان گفتن که به ازای هر بچه 2 سال سابقه کار کم میکنن فکرشو بکنین اونی که 10 تا بچه میاره چی میشه؟