ﺁﺷﯿﺦ ﺣﺴﻦ ﺣﺮﻓﯽ ﺩﺍﺭﻡ،   ﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﮔﻮﺵ ﺑﺪﯼ ﺑﻪ ﻣﻦ   ﯾﻪ ﺑﺎﻏﯽ ﺗﻮﯾﻪ ﭘﺎﺳﺘﻮﺭﻩ،   ﮐﻪ ﻣﻬﻤﻮﻧﺎﺵ ﻣﯿﺎن ﻣﯿﺮﻥ    ﺑﯿﺎ ﻭ ﺗﺨﻢ ﮔﻞ ﺑﭙﺎﺵ ﮔﻞ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻭﻃﻦ ﺑﺰﻥ  
 ﭼﺸﻢ ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﺘﻪ ﭘﯿﺮ ﻭ ﺟﻮﻭﻥ ﻭ ﻣﺮﺩ ﻭ ﻭ ﺯﻥ   (ﺑﭙﺎ ﺩﻻ ﺭﻭ ﻧﺸﮑﻨﯽ، ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻄﺮﻧﺎﮐﻪ ﺣﺴﻦ )       ﻧﮕﯽ ﮔﺮﻭﻧﯽ ﺑﻪ ﺗﻮ ﭼﻪ، ﻧﮕﯽ ﺗﻮﺭﻡ ﺑﻪ ﺗﻮﭼﻪ   ﻧﮕﯽ ﮐﻪ ﻫﺮﮐﯽ ﺭﻓﺘﻪ ﺗﻮ ﺧﻮﺷﻪ ﺳﻮﻡ ﺑﻪ ﺗﻮﭼﻪ   ﻧﮕﯽ ﮐﻪ ﻧﺮﺥ ﺑﺮﻕ ﻭ ﺁﺏ ﻭ ﻧﻮﻥ ﻭ ﮔﻨﺪﻡ ﺑﻪ ﺗﻮﭼﻪ   ﻧﮕﯽ ﮐﻪ ﮔﺸﻨﻪ ﻣﻮﻧﺪﻥِ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﺗﻮﭼﻪ   ﻧﮕﯽ ﺗﻮﯼ ﻣﺤﻞ ﻣﺎ ﺍﺭﺯﻭﻧﯿﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ   (ﺑﭙﺎ ﺩﻻ ﺭﻭ ﻧﺸﮑﻨﯽ، ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻄﺮﻧﺎﮐﻪ ﺣﺴﻦ )       ﺗﻮ ﺩﻭﺭ ﭼﻬﺎﺭ ﺳﺎﻟﻪ ﺗﻮ   ﺭﺋﯿﺲ ﻣﺠﻠﺲ ﻣﺎﻟﯽ ﺭﺋﯿﺲ ﺟﻤﻬﻮﺭ ﭘﺮﻭ،   ﻧﺨﺴﺖ ﻭﺯﯾﺮ ﺳﻮﻣﺎﻟﯽ ﯾﻪ ﺍﺳﻘﻔﯽ ﺗﻮ ﻭﺍﺗﯿﮑﺎﻥ،   ﮐﺎﻫﻦ ﭘﯿﺮ ﻧﭙﺎﻟﯽ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﻣﺠﻤﻊ ﺗﺸﺨﯿﺺ ﮐﺮﻩ ﺷﻤﺎﻟﯽ   ﻣُﺮﺩ ﺍﮔﻪ ﻭﺍﺳﻪ ﺗﺴﻠﯿﺖ ﻣﺎﺩﺭﺷﻮ ﺑﻐﻞ ﻧﺰﻥ   ( ﺑﭙﺎ ﺩﻻ ﺭﻭ ﻧﺸﮑﻨﯽ، ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻄﺮﻧﺎﮐﻪ ﺣﺴﻦ )       ﺍﮔﻪ ﯾﻪ ﻭﻗﺖ ﺭﻓﺘﯽ ﺳﻔﺮ، ﭼﻪ ﺧﺎﺭﺟﯽ ﭼﻪ ﺩﺍﺧﻠﯽ   ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺕ ﻧﺒﺮ، ﭼﻪ ﻫﻤﮑﺎﺭﯼ ﭼﻪ ﻓﺎﻣﯿﻠﯽ   ﺍﮔﻪ ﯾﻪ ﻭﻗﺖ ﺣﺮﻑ ﻣﯿﺰﻧﯽ ﭼﻪ ﺭﻭﯼ ﻣﺒﻞ ﭼﻪ ﺻﻨﺪﻟﯽ   ﺣﺮﻓﺎﯼ ﻧﺎﺟﻮﺭ ﻧﺰﻧﯽ ﭼﻪ ﺍﺯ ﻟﻮﻟﻮ ﭼﻪ ﺍﺯ ﻟﯿﻠﯽ   ﺑﻪ ﻭﻋﺪﻩ ﻫﺎﺕ ﭘﺸﺖ ﻧﮑﻨﯽ، ﭼﻪ ﺑﺎ ﻋﻤﻞ ﭼﻪ ﺑﺎ ﺳﺨﻦ   (ﺑﭙﺎ ﺩﻻ ﺭﻭ ﻧﺸﮑﻨﯽ، ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻄﺮﻧﺎﮐﻪ ﺣﺴﻦ )       ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻨﯽ ﻫﻤﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺻﻒ ﺑﮑﺸﻨﺪ ﭘﺸﺖ ﺩﺭﺕ   ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻨﯽ ﺍﺯ ﺻﺒﺢ ﺗﺎ ﻇﻬﺮ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺸﻨﺪ ﻣﻨﺘﻈﺮﺕ   ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻨﯽ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﻫﻤﺶ ﻣﯿﺎﻥ ﺩﻭﺭ ﻭ ﺑﺮﺕ   ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻨﯽ ﻣﻘﺪﺳﯽ، ﻫﺎﻟﻪ ﻧﺒﯿﻨﯽ ﺭﻭ ﺳﺮﺕ   ﺗﺮﺳﯿﺪﻩ ﭼﺸﻤﺎ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ، ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻨﯽ ﺍﯾﻨﺎ ﺧُﻠﻦ   (ﺑﭙﺎ ﺩﻻ ﺭﻭ ﻧﺸﮑﻨﯽ، ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻄﺮﻧﺎﮐﻪ ﺣﺴﻦ )       ﺩﯾﺮﻭﺯ ﺩﺍﺩﻡ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺗﻮ ﺗﻤﺎﻡ ﺁﺏ ﻭ ﮔِﻠﻤﻮ   ﺷﻮﺧﯽ ﻭ ﺟﺪﯼ ﮔﻔﺘﻤﺶ ﻫﻤﯿﻨﺠﺎ ﺣﺮﻑ ﺩﻟﻤﻮ   ﺗﻮ ﺭﺍﻩ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺎﺷﯽ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﻣﯿﺸﻨﻮﯼ ﺍﯾﻮﻟﻤﻮ   ﺍﻣﺎ ﺍﺯﺵ ﺩﻭﺭ ﻧﺸﯽ ﻭ ﺳﺮ ﻧﺒﺮﯼ ﺣﻮﺻﻠﻤﻮ   ﺧﻼﺻﻪ ﺍﺯ ﻣﺎ ﮔﻔﺘﻨﻪ ﻧﮕﯽ ﮐﺴﯽ ﻧﮕﻔﺖ ﺑﻪ ﻣﻦ   (ﺑﭙﺎ ﺩﻻ ﺭﻭ ﻧﺸﮑﻨﯽ، ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻄﺮﻧﺎﮐﻪ ﺣﺴﻦ ) 

طنز/ اعتدال ای اعتدال...گوش این​ها را بمال!


آمدی خوش آمدی ای دلبر شیرین مقال

اعتدال ای اعتدال!

آی و افراطی‌گری‌ها را ببر زیر سوال!

اعتدال ای اعتدال!

در ربودی توپ را، چون کرد داور «جامپ بال»!(1)

اعتدال ای اعتدال!

تا شدی پیروزِ میدان، هان نگردی این‌زمان

وامدار این و آن

دوستی‌های جناحی را خدا را بی‌خیال!

اعتدال ای اعتدال!

گفته‌ای فهرستی از شایستگان در دست‌توست

آفرین،دستت درست!

بی‌حضور نخبگان توفیق تو باشد محال

اعتدال ای اعتدال!

چشم ما را کرده‌ای روشن ز تدبیر و امید

دلبر صاحب کلید!

کوری چشم عدوی زشت‌کار و بدسگال

اعتدال ای اعتدال!

آن یکی با اختلاسش پول ملت را که برد

با خیالی تخت خورد!

می‌کند بی‌استرس الساعه دندان را خلال!

اعتدال ای اعتدال!

این یکی بار خودش را بسته در این اقتصاد

عامل رانت و فساد

می‌چپاند پول بیت‌المال را توی جوال!

اعتدال ای اعتدال!

گر تویی مرد عمل، این گوی و این میدان، بیا

جنگ کن با مافیا

معتدل دیگر نباش اینجا و گوشش را بمال(!)

اعتدال ای اعتدال!

تا نباشی، مملکت را نیست امید فلاح

زین جناح و آن جناح

دم غنیمت دان که فوری بگذرد این چار سال

اعتدال ای اعتدال!

از برای مشکلات آن روز دادی راه‌حل

حالیا وقت عمل!

با عمل تکمیل کن کار خود ای صاحب‌کمال!

اعتدال ای اعتدال!

پول ملی را تورم توی میدان نبرد

سکه یک پول کرد!

اعتبار و اقتداری بخش از بهر ریال

اعتدال ای اعتدال!

گرچه می‌باشد جوان در آرزوی ازدواج

مانده طفلک هاج و واج

عاشق‌است اما بدون مسکن و بی‌اشتغال

اعتدال ای اعتدال!

اقتصاد مملکت را طرح‌های نو بیار

کن تورم را مهار

تا نگردد هیچ کس شرمنده اهل و عیال

اعتدال ای اعتدال!

توی کابینه چو کردی نخبگان را دست‌چین

شاعران را هم ببین!

کن «وزیر طنز»، مخلص را به عنوان مثال!

اعتدال ای اعتدال!

 آقای رییس جمهور، مردم در آمپاس خیلی شدیدند    
هشت سال قمپز در کردند که تمام کشورهای دنیا به صف ایستاده اند تا با ما مذاکره کنند و پیغام می دهند و ما محلی به آنها نمی دهیم و آخرش رابطه ما شد با گینه نو و سنگال و...

هشت سال لغز خواندند که بلدیم بلدیم، وضع اقتصاد را درست می کنیم و معشیت مردم بهتر شده است و نان نفت را برسر سفره مردم آورده ایم و تورم و گرانی وجود ندارد و دوتا دونه گوجه فرنگی و پیاز خریدند از مغازه و خود را صاحب سفره مردم کردند.

هشت سال قی قاج رفتند و قازقلنج زدند و چهارستون ملت لرزید از این طرح های یک شبه و برخی دوتا کلیه خود را فروختند تا شرمنده زن و بچه خود نباشند.

هشت سال هروقت دلسوزی خواست انتقاد کند، ان قلت آوردند و سفسطه کردند که شما نمی فهمید و همه چی آرومه.

حالا من از شما می پرسم: برای اینکه بخواهید این مردم صبور را از آمپاس شدید در بیاورید و معاش شهروندان را روی غلطک بیاندازید چه کار می شود کرد؟

برای رهایی از این آچمز اول باید یک مسکن قوی از یه جایی بِکنید بیاورید به اینجا تا مردم خیالشان راحت شود از هرجا.

هرکاری میخواهید بکنید فقط یارانه ها را قطع نکنید و بگذارید هرماه سُر بخورد بریزد به حسابمان که بدجوری ما به آن عادت کرد ه ایم. می شه مگه نه می شه؟؟؟

به ضرس قاطع درست است که شما مسول این همه گرفتاری نیستید ولی مردم به امید رقیق شدن این آمپاس به شما رای داده اند و منتظرند تا هوای تازه به این دودکش بدمد تا نفسی چاق کنند و بیشتر از این از صاحبخانه خود نشوند که: تا کرایه ندادی حق نداری به خانه بیایی.

و به جای به آسمان نگاه کردن بگویند: دمت گرم و دمت گرم حاجی.

حالا بی قیف و قُپی نوبت شماست... نظرتون؟