شايد باورش مشكل باشد، اما طبق آخرين آمارهاي جهاني، بزرگ‌ترين منطقه توليد انرژي جهان در جنوبي‌ترين نقطه خاك عزيزمان، ايران وجود دارد... در طول 12 سال اخير، اين روستاي كوچك به چنان شهري تبديل شده است كه حال، جزء مهم‌ترين پايگاه اقتصادي ايران شده است.در طول اين 12 سال، اين روستا به چنان پيشرفتي رسيده است كه به معروف‌ترين شهر گازي ايران تبديل شده و باعث افتخار هر ايراني است.اين شهر در شب بسيار ديدني است، چراغ‌هاي نوك دكل‌هاي اين پالايشگاه، منظره‌اي زيبا به اين شهر مي‌‌دهد.هنگامي كه پا به اين شهر مي‌‌گذاريد و از ميان فازهاي واحد پالايش و پتروشيمي اين شهر بزرگ رد مي‌‌شويد، زيبايي اين شهر را كاملا درك خواهيد كرد...
(عسلويه) منطقه‌اي نزديك دريا، در 276 كيلومتري شهر بوشهر و 570 كيلومتري غرب بندرعباس و نزديك‌ترين نقطه خشكي حاشيه‌ شمالي خليج‌فارس به ميدان گازي پارس جنوبي است كه موزه گنبد شمالي كشور قطر، در ادامه آن قرار دارد...
اين منطقه از شمال به ادامه سلسله جبال زاگرس، از جنوب به خليج‌فارس، از غرب به روستاي شير نيو و از شرق به روستاي چاه‌مبارك، محدود شده است.

ذخاير انرژي

در سال 1377 دولت به اين فكر افتاد تا از ذخاير خدادادي انرژي در اين منطقه، بهره‌برداري كند و به همين خاطر، براي برداشت از منابع نفت و گاز اين حوزه و انجام فعاليت‌هاي اقتصادي در زمينه نفت، گاز و پتروشيمي، احداث شد و حالا پس از اين مدت، اين مجموعه بزرگ اقتصادي، بزرگ‌ترين منطقه صنعتي و نفتي در خاورميانه به شمار مي‌‌آيد...حال، عسلويه به اين مي‌‌بالد كه پس از اين مدت، زمينه مناسبي براي جلب سرمايه‌هاي خارجي و همچنين توسعه صنايع نفت، گاز و پتروشيمي ايجاد شده است، همچنين رشد اقتصادي و محروميت زدايي، باعث بالندگي اقتصادي شده است.

درجه حرارت هوا در منطقه عسلويه، بين پنج تا پنجاه درجه سانتي‌‌گراد و رطوبت نسبي آن بين 59 تا 88 درصد است و سالانه 180 ميلي‌متر، بارندگي دارد...يكي از ويژگي‌هاي عسلويه اين است كه به آب‌راه‌هاي بين‌المللي و كشورهاي حاشيه خليج‌فارس و خاور دور، دسترسي آزاد دارد و اين موضوع مهم، اين منطقه را از ساير مناطق نفتي كشور، متمايز ساخته است... همچنين برخورداري از دو فرودگاه محلي و بين‌المللي كه در حال تكميل شدن است،
ويژگي ديگر اين منطقه عظيم گازي و نفتي است. سواحل عميق و مناسب براي كشتيراني، ايجاد نيروگاه مستقل، آب شيرين‌كن، فراواني نيروي ماهر و غير ماهر، امكان ايجاد بازار مناسب‌ بين‌المللي و داخلي و برخورداري از محيط زيست زيبا از ديگر ويژگي‌هاي منطقه ويژه اقتصادي پارس جنوبي است.پس از اين‌كه اين منطقه به يك قطب اقتصادي تبديل شد، مسئولان تصميم گرفتند، كه شهرسازي عسلويه را تكميل كنند... و حالا پارس جنوبي، داراي امكانات مناسب رفاهي، درماني، اداري، ورزشي و اقامتي، حتي هتل‌هاي درجه يك و دو بين‌المللي، هتل آپارتمان و... است. همچنين احداث سايت ورزشي، با تجهيزات كامل و سالن‌هاي ورزشي، ايجاد فضاي سبز و بناي نمايشگاه بين‌المللي نفت و گاز و هتل بين‌المللي صدف، با سه برج و با ارتفاعات 11،4و 7 طبقه، به شكل صدف دريايي از ديگر برنامه‌هاي در دست اقدام منطقه ويژه اقتصادي انرژي پارس جنوبي مي‌‌باشد...
ميدان گازي عسلويه، يكي از پديده‌هاي صنعتي بي‌‌نظير و بزرگ‌ترين منبع مستقل‌گازي جهان به شمار مي‌‌رود كه روي خط مرزي مشترك ايران و قطر در آب‌هاي نيلگون خليج فارس و به فاصله 105 كيلومتري ساحل جنوبي ايران قرار دارد.همين وضعيت، باعث متفاوت شدن منطقه عسلويه از ساير حوزه‌هاي نفتي و گازي در دنيا شده است. از اين وسعت ، 3700 كيلومتر، متعلق به ايران است كه براساس آخرين مطالعات صورت گرفته 14 تريليون متر مكعب گاز طبيعي و 18 ميليارد شبكه ميعانات گازي كه معادل نه درصد كل ذخاير گازي جهان مي‌‌باشد را در بردارد...(رضوي) مدير عامل منطقه ويژه اقتصادي انرژي پارس جنوبي مي‌‌گويد: وسعت اين ميدان 9700 كيلومتر مربع است كه اين رقم در حوزه نفتي، بي‌‌مانند است...

قطر جلوتر از ايران
قطر، يك كشور كوچك در حوزه خليج‌فارس است، اما از لحاظ زيرزميني، مرزي مشترك با ايران در اين ميدان نفتي و گازي دارد، به طوري كه آنان از سال 1981( 1360 ميلادي)، بهره‌برداري از اين منطقه را آغاز كردند و كشورهاي مختلف دنيا از لحاظ سرمايه‌گذاري، توسط شركت‌هاي معتبر نفتي چون شل، توتال و هاليبرتون، پايشان به اين منطقه كشيده شد. در حالي كه ما در جنگ تحميلي به سر مي‌‌برديم، آنها 13 سال از ما پيشي گرفتند و از ذخاير اين ميدان مشترك بهره بردند...
شتاب و سرعت سرمايه گذاري قطري‌ها طي اين 25 سال، حدود هفتاد ميليارد دلار است، در حالي كه ما از سال 73 از اين ميدان بهره‌برداري كرديم و حدود بيست ميليارد دلار، در اين منطقه سرمايه‌گذاري شده است...

بيست ميليون دلار سوددهي
هم‌اكنون، پنج پالايشگاه گازي، در عسلويه به طور كامل فعاليت دارند كه روزانه بيست ميليون دلار از آن، سود دريافت مي‌‌شود و 28 پالايشگاه هم در دست مطالعه و احداث قرار دارد. يك سرمايه‌گذاري پنجاه ميليارد دلاري كه اگر به مرحله بهره‌برداري برسد، سالانه، چهل ميليارد دلار، سوددهي خواهد داشت. بايد اشاره كرد كه منطقه نفتي و گازي پارس جنوبي، منطقه آرزوي ايرانيان است كه در صورت برداشت گاز از اين ميدان، رشد و توسعه اقتصادي، چند برابر خواهد شد و ما مي‌‌توانيم به راحتي 13 سال فاصله‌مان با قطر را جبران كنيم...
كارشناسان بر اين عقيده‌اند كه اگر طرح‌ها به همين روش، رو به پيشرفت بگذارد، در سال 2015 ايران مي‌‌تواند در ساير بخش‌ها از جمله پتروشيمي نيز از قطري‌ها پيشي‌ بگيرد. اين در حالي است كه قطر، طي سال‌هاي 2007 و 2008 رشد جدي خواهد داشت و فازهاي جديدي، راه‌اندازي خواهد كرد.اما آنچه كه در اين منطقه مشخص است، روحيه كارگران، مهندسان و متخصصان ايراني است...
با اين‌كه شركت خارجي و عربي حاضر در قطر، رو به تبليغات منفي در اين رقابت آورده‌اند، اما عزم و اراده ايراني، باعث شده تا ما به سرعت پيشرفت كنيم و ايرانمان را به سوي آباداني پيش ببريم.

مهندسان و كارگران، عاشقانه از كار سخت سخن مي‌‌گويند، آنها علاقه وافري به رشد و شكوفايي كشور دارند و شايد همين اراده آنان باشد كه هرچه بيشتر، آنان را به سوي اين كار سخت و طاقت‌فرسا، در آن گرماي شديد، واداشته است. آب و هواي گرم اين منطقه، باعث شده تا افراد حاضر در آن جا، روزي دو بار پيراهنشان را تعويض كنند... آنان مي‌‌گويند: ما حاضريم براي هموطنان، تمامي اين سختي‌ها را تحمل كنيم.اما آنچه كه خيلي از آنان، بر زبان مي‌‌آورند و وجه اشتراك بين آنان دارد، اين است كه مي‌‌گويند، در برخي موارد، ضعف مديريت و همچنين دستمزد پايين و زندگي سخت و مشقت‌آور به دور از خانواده به چشم مي‌‌خورد...يك مهندس كه داراي مدرك فوق‌ليسانس شيمي است و به زبان انگليسي به طور كامل تسلط دارد مي‌‌گويد: قدر ما را كسي نمي‌‌داند، حقوق ما پايين است... عشق به وطن، باعث شده كه ما در اين ‌جا بمانيم، شنيدم كه قطري‌ها به مهندسي مانند من، ماهي هفت ميليون تومان حقوق مي‌‌دهند، من اين مبلغ را نمي‌‌خواهم، من نوكر كشور خود مي‌‌مانم اما بايد قبول كرد كه تسهيلات زندگي، كم است و ما بايد روحيه و انگيزه‌ كار داشته باشيم.
اين موضوع را كارگران زيادي به زبان آورده‌اند، زندگي در كنار هواي آلوده و گرماي طاقت‌فرسا، نياز به امكانات بيشتري براي آنان دارد.

فداكاري
باورش مشكل است، اما حقيقت دارد. چندي پيش، خبرگزاري فارس، گزارشي از اين منطقه تهيه كرد كه در آن آمده بود (خيلي سخت است كه بگويم مردم اين منطقه، شب‌ها بر روي ذخايري از گاز و نفت مي‌‌خوابند، اما خودشان در مصرف آن بي‌‌بهره‌اند...) چهل درصد گاز مصرفي كشور را عسلويه تامين مي‌‌كند، اما مردم منطقه، گاز ندارند و به راحتي، آن را در اختيار ديگران قرار مي‌دهند. يكي از كارشناسان مي‌‌گويد: ما نام اين كار را (فداكاري) مي‌‌گذاريم، البته در ظاهر، گازرساني به مناطق نفت‌خيز و گازي، در برنامه دولت قرار دارد و طرح جامع آن هم به تصويب رسيده است.

بايد بدانيم كه در فاز چهارم پارس جنوبي، روزانه ده ميليون متر مكعب گاز توليد مي‌‌شود كه البته به 57 ميليون هم رسيد... هر واحد پالايشگاهي از دو سكو كه در 105 كيلومتري دريا قرار دارد، توسط خطوط انتقال دريايي 32 اينچي، تامين مي‌‌شود و هر سكو 12 حلقه چاه دارد...گفتني است، گازي كه از دل دريا بيرون مي‌‌آيد، گرم، ترش و بدبو است. كار پالايشگاه، تصفيه اين گاز است و اين گاز پس از تصفيه، صادر مي‌‌شود. گاز را نمي‌‌توان مانند نفت‌خام صادر كرد زيرا خطرات انفجار و آلودگي دارد و در هيچ جاي دنيا چنين چيزي نيست.
گرچه پروپان و بوتان از تركيبات گاز مايع است كه پس از ذخيره‌سازي به كشتي منتقل و در اسلكه 16 صادر مي‌‌شود و يا به مصارف داخلي مي‌‌رسد... همچنين گوگرد نيز از محصولات جانبي تصفيه گاز است كه در كشور ما به دليل عدم وجود تكنولوژي لازم بهره برداري از آن، بي‌‌ارزش است و دور ريخته مي‌‌شود... اما چين و هندوستان آن را مي‌‌خرند و با صنعت بسته‌بندي خاص خود، آن را صادر مي‌‌كنند... آنچه كه در عسلويه مستمر به چشم مي‌‌خورد و نگاه بيننده را معطوف خود مي‌‌كند، اين است كه در كنار هر مجتمع پالايشگاهي، چندين مشعل وجود دارد كه در انتهاي تصفيه گاز، آن مقدار گاز بي‌‌ارزش كه مازاد گاز تصفيه شده است، سوزانده مي‌‌شود. ميانگين سوخت اين گاز بي‌‌مصرف، سي تن در ساعت است. آلودگي هواي منطقه، ناشي از سوخت اين مشعل‌ها‌ست كه اهالي و شاغلين در اين منطقه، چاره‌اي جز تحمل آن ندارند، زيرا هر پالايشگاه، نياز دائمي به آن دارد...

در عسلويه كه قدم مي‌‌گذاري، يك خيابان چند كيلومتري در يك راستا به چشم مي‌‌آيد كه چندين خيابان فرعي از آن عبور مي‌‌كند... در چند سال اخير، سرمايه‌داران داخلي، اقدام به سرمايه‌گذاري كرده‌اند، البته نه همه‌شان در ذخاير نفتي و گازي... چرا كه اين ذخاير، دولتي است اما در يكي دو سال اخير، رستوران‌هاي شيك، همچنين سالن‌هاي ورزشي و البته تعدادي فروشگاه شيك و مدرن، زينت‌بخش عسلويه است. خيابان‌هاي عسلويه به قدري تميز است كه شما تصور نمي‌‌كنيد به يك منطقه گازي، پا گذاشته‌ايد... نظم و انضباط به خوبي در عسلويه رعايت مي‌‌شود... اهالي آن جا كه البته شامل افراد بومي و نيروهاي كاري از قبيل مديران، كارگران، مهندسان و متخصصان هستند، شب‌ها در زمان استراحت، سعي مي‌‌كنند با جمع‌شدن دور يكديگر، غم تنهايي و دور از خانواده بودن را كمتر احساس كنند. البته در همان زمان، نيروهاي شب كار بر سر شيفت خود حاضرند... چرا كه پالايشگاه‌ها به طور دائم بايد كار كنند.حضور در جمع آنان اطلاعاتي را در اختيار ما مي‌‌گذارد... كارشناسان ايراني با ناراحتي مي‌‌گويند: قطري‌ها روزانه 125 ميليون متر مكعب گاز برداشت مي‌‌كنند، اما، ما به سرعت آنان خواهيم رسيد، مطمئن باشيد. از لا به لاي حرف‌هاي آنان متوجه شديم كه پارس جنوبي در حوزه مشترك‌ با قطري‌ها (گنبد جنوبي) ناميده مي‌‌شود و نه درصد ذخاير گازي جهان در آن قرار دارد كه شيب آن به سمت ايران است.

عسلويه افتخار ايران
در پايان، بايد اشاره كرد كه با حضور شركت‌هاي بزرگ داخلي و خارجي، براي اجرا و تكميل فازهاي پالايشگاهي و مجتمع‌هاي پتروشيمي، نيروي كار زيادي در اين منطقه فعاليت مي‌‌كنند و همين امر تاثير عمده‌اي در عرصه بين‌الملل به ويژه دركشورهاي حوزه خليج فارس داشته است.با تلاش بيشتر و مديريت صحيح، مي‌‌توان در شكوفاتر كردن اقتصاد ملي اين منطقه، گام برداشت كه منطقه پارس جنوبي، به عنوان بزرگ‌ترين توليد كننده گاز و فرآورده‌هاي پتروشيمي درجهان به شمار مي‌‌رود. بي‌‌شك عسلويه، يك نعمت خدادادي براي ايران و ايراني است؛ براي ايراني‌ها كه درحال حاضر لقب بزرگ‌ترين منطقه توليد انرژي در جهان را به خود اختصاص داده است. قدر اين نعمت را بدانيم.

عسلويه در تاريخ
(عسلويه) به عربي (اعسلوه) است، روستايي در استان بوشهر در جنوب ايران، اين روستا در 12 كيلومتري مشرق روستاي نخل تقي و در هفت كيلومتري روستاي بيدخون و در كرانه خليج‌فارس واقع شده است.
در سال‌هاي دور (اعسلوه) يكي از مناطق تحت نفوذ و مهم قبيله (بني خالد النصورين) بوده و اين قبيله بر منطقه شرق بوشهر حكمران بودند، در اين روستا بقاياي ارگ بزرگي وجود دارد كه مقر حاكم وقت بوده است. همچنين تعدادي خانه قديمي و تاريخي وجود دارد كه از سنگ و كاهگل و گچ ساخته شده است.
اين منطقه كه در شرق استان بوشهر واقع شده است در 300 كيلومتري مشرق بندر بوشهر، 420 كيلومتري غرب بندرلنگه و 570 كيلومتري غرب بندرعباس واقع شده است. همچنين از شمال با فارس، شرق با هرمزگان و غرب با خوزستان و بويراحمد همجوار است و 100 كيلومتر با حوزه گازي پارس‌جنوبي كه در ميان خليج‌فارس واقع شده و دنباله حوزه گنبد شمالي در (قطر) است، فاصله دارد