
فيبر بالا، چربي كم و روح كوچك هر دانه؛ اینها از خواص ذرت هستند.
۱- نام علمي پاپ كورن "zea mays everta" است و این تنها نوعي از ذرت است كه پف ميكند و مي تركد.
۲- هزاران سال است كه مردم از خوردن پاپ كورن لذت ميبرند اما بد نیست بدانید که در سال ۱۹۴۸ دانههاي بوداده شدهای مربوط به پنج هزار سال پيش در غارها كشف شد.
۳- قبايل بومي آمريكا پاپ كورن را با چاشني سبزيجات خشك شده، ادويه و حتي فلفل قرمز تند میخوردند. آنها در تهيه سوپ نيز از پاپ كورن استفاده ميكردند.
۴- برخي از قبايل بومي آمريكايي معتقد بودند در هر دانه از پاپ كورن روحي زندگي ميكند كه معمولا مزاحم انسانها نميشوند مگر آن كه خانهشان گرم شود.
آن وقت است که به اطراف حركت ميكنند و خشمگين و خشمگينتر ميشوند تا اين كه خلاصه با صدای بامپ بیرون ميپرند.
۵- گفته ميشود كريستف كلمپ، پاپ كورن را در اواخر قرن پانزدهم ميلادي به اروپاييها معرفي كرد.
۶- اولين دستگاه تجاري توليد پاپ كورن توسط چارلز كرتون در سال ۱۸۸۵ در شيكاگو اختراع شد.
۷- در اواخر قرن نوزدهم، فروشندگان آمريكايي در جشنها پاپ كورن میفروختند. البته در ابتدا مخالفهایی وجود داشت؛ مثلا صاحبان تئاترها با این کار مخالف بودند چون فکر میکردند که خوردن پاپ کورن حواس تماشاچی را پرت میکند.
چند سال طول كشيد تا آنها پيبردند كه از اين روش حتي ميتوان به در آمد بيشتري دست پيدا کرد.
۸- هردانه ذرت مقدار كمي رطوبت دارد. وقتي اين دانه حرارت ميبيند آب درون آن به بخار تبديل میشود و چون این بخار نميتواند از درون آن فرار كند آن قدر متراكم ميشود كه ناگهان ميتركد و درون آن بيرون ميريزد.
۹- به طور متوسط هر دانه زماني كه به دمای ۱۷۵ درجه سليسيوس (۳۴۷ درجه فارنهايت) برسد پف ميكند.
۱۰- به دانههاي پف نكرده اصطلاحا "ترشيده " ميگويند.
۱۱- براي دانههايي كه پف نكرده دو توضييح احتمالي وجود دارد: اول آنكه به اندازه كافي براي رسيدن به انفجار رطوبت نداشتهاند. دوم آن که پوسته بيروني آنها تخريب شده به نحوي كه بخار به تدريج از آن خارج شده است.
۱۲- پاپ كورن معمولا داراي فيبر بالا، كالري، سديم، قند پايين و بدون چربي است. گرچه براي تهيه آن از روغن، كره ، شكر ، نمك وديگر مخلفات استفاده ميشود.
۱۳- طبق كتاب گينس بزرگترين پاپ كورن دنيا ۱۲ فوت قطر دارد كه براي تهيه آن از دوهزار پوند ذرت ، چهل هزار پوند شكر و ۴۰۰ گالن آب استفاده شده است.