خطبه های حضرت علی (ع)

[ganjineh]

خطبه 136
[1] از سخنانی است که امام ( ع ) در مورد بيعت فرموده . [2] بيعت شما با
من بي مطالعه و ناگهانی نبود و کار من و شما يکسان نيست [3] من شما را
برای خدا مي خواهم و شما مرا برای خويشتن . [4] ای مردم به من برای اصلاح
خودتان کمک کنيد . بخدا سوگند داد مظلوم را از ظالم مي گيرم [5] و افسار
ظالم را مي کشم تا وی را به آبخور گاه حق وارد سازم اگر چه مايل به اين
کار نباشد .

[ganjineh]

خطبه 137
[6] سخنی است که امام ( ع ) درباره بيعت طلحه و زبير فرموده [7] بخدا
سوگند هيچ ايراد منطقی بر من نداشتند انصاف را بين من و خود مراعات
ننمودند [ و کسی را به داوری نطلبيدند ] [8] آنها حقی را مطالبه مي کنند
که خود ترکش کرده اند و انتقام خونی را مي خواهند که خود ريخته اند اگر
من در ريختن اين خون شريکشان بودم [9] آنها نيز از آن سهمی دارند و اگر
خودشان تنها اين خون را ريخته اند اين انتقام را بايد از خود بگيرند .
[10] نخستين مرحله عدالت برای آنان آن است که خود را محکوم کنند من
بينائی خويش را به همراه دارم [11] چيزی را بر کسی مشتبه نکرده ام و چيزی
بر من نيز مشتبه نشده است . آنها گروهی سرکش و ستمگرند که بعضی از
بستگان پيامبر و همسر او را با خود همراه کردند . [12] و کار را بر مردم
مشتبه ساختند با اين که حقيقت امر روشن است و باطل از ريشه کنده شده
[1] و زبانش از حرکت بر ضد حق افتاده به خدا سوگند حوضی برايشان از
آب پر سازم که تنها خود بتوانم آبش را بکشم [2] از آن سيراب برنگردند و
پس از آن ديگر آب ننوشند [ مفهوم اين ضرب المثل آن است که : نقشه ای
برای آنها طرح کنم که راه فرار از آن را نداشته باشند ] . [3] قسمت ديگر
از اين سخن همچون شتران و گوسفندان که به فرزندان خود روی آورند به
سوی من روی آورديد . می گفتيد : [4] بيعت بيعت من دستم را مي بستم و
شما آن را مي گشوديد من آن را از شما برمي گرفتم شما به سوی خود
مي کشيديد . [5] بار خدايا آن دو [ طلحه و زبير ] از من بريدند و به من
ستم نمودند بيعتم را شکستند و مردم را بر من شوراندند [6] خداوندا بيعتی
را که از مردم مي گيرند بي فرجام کن و کارهائی را که ترتيب داده اند
استحکام نبخش و آنها را به آرزوهائی که برای آن دست و پا مي کنند
مرسان [7] من پيش از جنگ از آنها خواستم که بازگردند و انتظار بازگشتشان
را مي کشيدم ولی آنها پشت پا به نعمت زدند و دست رد بر سينه عافيت
گذاردند

[ganjineh]

خطبه 138
[8] يکی از خطبه های امام که به حوادث مهم آينده اشاره مي کند [9] او
خواسته ها را تحت الشعاع هدايت الهی قرار مي دهد هنگاميکه مردم هدايت
را تحت الشعاع خواسته های خويش قرار دهند [10] و آن هنگام که مردم قرآن را
به رای و خواسته های خود تفسير کنند او آراء و نظرات را از قرآن
مي گيرد و تابع آن مي سازد . [11] قسمت ديگری از اين خطبه جنگ همچون شيری
خشمگين که دندانهايش آشکار شده به شما روی آورد [12] پستانهايش پر از شير
است نوشيدنش شيرين و سرانجامش تلخ آگاه باشيد فردا فردائی که
مرکز حوادث است 000 [1] کسی بر شما حکومت خواهد کرد که از غير خاندان
حکومتها است او عمال و رؤسای حکومتها را بر اعمال بدشان کيفر خواهد
داد [2] زمين ميوه های دلش [ طلا و نقره ها و معادنش ] را برای او خارج
خواهد ساخت کليدهايش را تسليم وی خواهد نمود [3] آن وقت عدالت گستری و
روش پيامبر در عدالت را به شما نشان خواهد داد و کتاب و سنت که
پيش از او مرده اند زنده خواهد ساخت . [4] قسمت ديگر از اين خطبه گويا
او را مي بينم که ندا را از شام بلند کند پرچمهايش را در اطراف کوفه
به اهتزاز درآورد [5] و همانند شتران خشمگين به سوی آن رومي آورد زمين را
با سرها فرش مي کند [6] دهانش باز گام هايش سنگين جولان او وسيع [7] و صولت
او عظيم است . به خدا سوگند شما را در اطراف زمين پراکنده سازد [8] تا
آنجا که جز تعداد کمی . از شما همچون بقايای سرمه در چشم باقی نماند
اين وضع همچنان ادامه دارد [9] تا آنگاه که عقل و فکر از دست رفته عرب
بازگردد پس بايد همچنان ملازم سنن جاودانه اسلام [10] و آثار آشکار و
اطلاعات گذشته نزديکی که ميراث نبوت بر آن قرار دارد باشيد . [11] آگاه
باشيد شيطان راههای خويش برايتان آسان جلوه مي دهد تا از او پيروی
کنيد .

[ganjineh]

خطبه 139
[12] سخنی است که امام ( ع ) هنگام شوری فرموده [13] هيچ کس سريعتر از من به
اجابت دعوت حق صله رحم احسان و بخشش فراوان نشتافته است [14] پس سخنم
را بشنويد و گفته هايم را حفظ کنيد ممکن است بعد از امروز [15] در مورد اين
امر [ خلافت ] با چشم های خود ببينيد که شمشيرها از نيام بيرون آمده .
و به پيمانها خيانت شده است [16] تا آنجا که بعضی از شما امام و پيشوای
گمراهان و پيرو جاهلان خواهيد گشت

[ganjineh]

خطبه 140
[1] از سخنانی است که امام در مورد نهی از غيبت مردم فرموده [2] سزاوار
است کسانی که از عيوبی پاکند و از آلودگی به گناهان سالمند [3] به
گنهکاران و اهل معصيت ترحم کنند همواره در سپاس و شکر خداوند باشند
[4] و اين سپاس آنان را از پرداختن به عيبجوئی ديگران مانع گردد .چرا
و چگونه آن عيبجو عيب برادر خويش را مي گيرد و او را به بلائی که
گرفتار شده است سرزنش مي کند ؟ [5] مگر به ياد ستر و پوششی که خداوند بر
گناهان او افکنده نيفتاده ؟ و توجه ندارد که خداوند بر بزرگتر از
گناهی که بر ديگران عيب مي گيرد در مورد او پوشش افکنده است ؟ [6] چگونه
ديگری را بر گناهی مذمت مي کند که خود همانند آن را مرتکب شده ؟ و
اگر به آن آلوده نشده [7] [ شايد ] معصيت ديگری کرده که از آن بزرگتر
است [8] به خدا سوگند حتی اگر خداوند را در گناهان بزرگ عصيان نکرده و
تنها گناه صغيره انجام داده همين جراتش بر عيبجوئی مردم گناه بزرگتری
است [9] ای بنده خدا در عيب و مذمت هيچکس بر گناهش عجله مکن شايد
خداوند او را آمرزيده باشد . [10] و نيز بر گناه کوچکی که خود انجام
داده ای ايمن مباش شايد به خاطر آن کيفر بينی بنابراين هر کدام از شما
که از عيب ديگران آگاه است [11] به خاطر آنچه از عيب خود مي داند بايد از
عيبجوئی ديگران خودداری کند و شکر و سپاس اين موهبت که او از اين
عيوب پاک است وی را مشغول دارد .

[ganjineh]

خطبه 141
[12] از سخنان امام ( ع ) که در آن از شنيدن غيبت نهی کرده و به راه
شناخت حق از باطل اشاره نموده است [13] ای مردم آن کس که از برادرش
اطمينان و استقامت در دين و درستی راه و رسم را مشاهده کند [1] بايد به
سخنانی که اين و آن درباره او مي گويند گوش فراندهد آگاه باشيد گاهی
تيرانداز تيرش به خطا مي رود [ و حدس و گمان مردم گاهی نادرست است ]
[2] سخن باطل فراوان گفته مي شود ولی سخنهای باطل نابود خواهد شد و
خداوند شنوا و گواه است . [3] بدانيد بين حق و باطل بيش از چهار انگشت
فاصله نيست [4] از امام عليه السلام درباره اين سخن پرسش شد انگشتانش
را کنار هم گذارد و ميان گوش و چشم خود قرار داد سپس فرمود : [5] باطل
آن است که بگوئی شنيدم و حق آن است که بگوئی ديدم

[ganjineh]

خطبه 142
[6] از سخنانی است که امام ( ع ) درباره نيکی به کسانيکه استحقاق آن را
ندارند فرموده است : [7] برای کسی که نيکی را در غير مورد و در اختيار
غير اهلش قرار مي دهد [8] بهره ای جز ستايش لک يمان و ثناگوئی اشرار و
گفتار [ تملق آميز ] نادانان نيست [9] و اينها نيز تا هنگامی است که به
آنها بخشش مي کند : [ آنها مي گويند ] راستی چه دست سخاوتمندی دارد
در حاليکه از بخشش به آنچه در راه خدا است بخل مي ورزد . [10] موارد
کارهای نيک [11] بنابراين کسی که خداوند به او ثروتی بخشيده بايد پيوند
خويشاوندی را برقرار سازد [ و صله رحم کند ] از ميهمانان [ شايسته ] به
خوبی پذيرائی کند [12] اسيران را آزاد سازد و به فقراء و بدهکاران کمک دهد
[13] و بايد به خاطر رسيدن پاداش الهی در برابر پرداخت حقوق متعلق به
ثروتش و مشکلاتی که در اين راه به او مي رسد شکيبا باشد . [14] چه اين که
بدست آوردن اين خصال نيک موجب شرافت و بزرگی در دنيا و درک فضائل
سرای ديگر خواهد شد . انشاءالله

[ganjineh]

خطبه 143
[1] از خطبه های امام ( ع ) که درباره طلب باران ايراد فرموده و در آن
توجه داده است که هرگاه باران از مردمی گرفته شد بايد به درگاه رحمت
خداوند استغاثه کنند . [2] آگاه باشيد اين زمينی که شما را در بر مي گيرد
و آسمانی که بر شما سايه مي افکند هر دو مطيع فرمان پروردگار شمايند .
[3] اين دو برکات خود را به شما نه به خاطر ترس و نه برای تقرب به شما
[4] و يا انتظار نيکی از شما مي بخشند بلکه آنها مامور رساندن منفعت به
شما هستند [5] و اطاعت [ فرمان حق ] نموده اند به آنها دستور داده شده که
به مصالح شما قيام نمايند و آنها چنين کردند [6] خداوند بندگان خويش را
به هنگامی که کارهای بد انجام مي دهند با کمبود ميوه ها و جلوگيری از
نزول برکات [7] و بستن در گنجهای خيرات به روی آنان آزمايش مي کند
اين آزمايش به خاطر اين است که توبه کاران توبه کنند و کسيکه بايد
دست از گناه بکشد خودداری [8] و پندپذيران پند گيرند و آنکه از گناه
مي ترسد از انجام کار خلاف بازايستد . خداوند پاک و منزه استغفار را
[9] سبب فراوانی روزی و رحمت بر خلق قرار داده است : چنانکه فرموده
است : از پروردگار خود آمرزش بخواهيد [10] که آمرزنده است برکات
خويش را از آسمان بر شما فرومي بارد و با بخشش ثروت و فرزندان شما
را تقويت مي کند. [11] و باغستانها و نهرهای آب در اختيار شما مي گذارد
رحمت خدای بر آن کس که به استقبال توبه بشتابد [12] از خطاهای خود
پوزش طلبد [ و قبل از پايان زندگی عمل صالح کند ] و بر مرگ پيشی
گيرد . [13] بار خداوندا ما از خانه ها و زير پوششها پس از شنيدن ناله
حيوانات و صدای دلخراش کودکان بيرون آمده ايم [14] با اشتياق به رحمتت و
اميد به فضل و نعمتت [15] و خوف از عذاب و کيفرت به سوی تو شتافته ايم
بار پروردگارا بارانت را بر ما ببار و ما را مايوس برمگردان
000 [1] و با خشک سالی و قحطی ما را هلاک مساز و در اثر اعمال
ناشايسته ای که بي خردان ما انجام داده اند ما را مواخذه مفرما [2] يا ارحم
الراحيمن بارالها ما به سوی تو آمده تا از چيزهائی شکايت به درگاهت
آوريم که از تو پنهان نيست [3] به هنگامی آمده ايم که مشکلات طاقت فرسا
ما را مجبور ساخته [4] خشکسالی و قحطی ما را به اين وضع درآورده و نيازهای
پيچيده ما را خسته کرده و پي درپی فتنه های سخت دامان ما را فروگرفته .
[5] پروردگارا از تو تقاضا داريم که ما را نوميد برمگردانی با حزن و اندوه
سخت ما را به خانه بازنفرستی [6] ما را به گناهانمان مواخذه نکنی و ما
را به اعمالمان مقايسه ننمائی [7] پروردگارا باران برکات و رزق و
رحمتت را آن چنان بر ما بفرست که ما و سرزمين های ما همه را فراگيرد
و ما را با آبی نافع و سودمند و رويا ننده سيراب گردان [8] آن چنان که
آن چه را خشک شده باز بروياند و آن چه را مرده زنده گرداند .
[9] آبی بسيار پر نفع بس گياه آور که تپه ها و کوهها را سيراب رودخانه ها
را به راه اندازد [10] درختان را پر برگ و قيمت ها را پائين آورد . تو
بر آن چه بخواهی قادری [ انک علی ما تشاء قدير ]

[ganjineh]

خطبه 144
[11] از خطبه های امام ( ع ) که در مورد بعثت انبياء ايراد فرموده است
بعثت پيامبران [12] خداند رسولان خويش را به وسيله وحی که ويژه پيامبرانش
مي باشد مبعوث ساخت و آنان را حجت خويش بر بندگانش قرار داد [13] تا
اينکه بهانه ای در برابر [ خداوند ] در اثر نفرستادن راهنما نداشته
باشند . و به اين ترتيب بندگان را به زبان راستی به سوی حق فراخوانده
[14] آگاه باشيد خداوند پرده از اسرار درون بندگان [ با آزمايش های خود ]
برداشت [15] نه به خاطر اين که او از آن چه انسان ها در درون پنهان
داشته اند و اسراری که فاش نکرده اند بي خبر باشد نه 000 [1] بلکه برای
اين بود که آنان را در معرض امتحان آورد تا کداميک عمل نيکوتر انجام
مي دهند تا پاداش و کيفر مفهوم صحيح داشته باشد [ زيرا تا کسی صفات
درونی را در قالب آشکار کند نه مستحق پاداش است نه مستوجب مجازات ]
[2] برتری اهل بيت پيامبر ( ص ) [3] کجا هستند آنانکه ادعا مي کردند
راسخان در علمند نه ما و اين ادعا را از طريق دروغ و ستم بر ما
عنوان مي کردند [ کجا هستند تا ببينند ] [4] که خداوند ما را برتری داد و
آنان را پست و خوار ساخت به ما عطا کرد و آنها را محروم ما را در
حريم نعمت خويش داخل و آنان را خارج نموده است [5] بوسيله ما درخواست
هدايت مي شود و از منبع وجود ما نابينايان خواستار روشنائی مي گردند .
امامان و پيشوايان از قريش هستند و درخت وجودشان در سرزمين وجود اين
تيره از بني هاشم غرس شده [6] اين مقام درخور ديگران نيست و رهبران ديگر
شايستگی اين مقام را ندارند [7] گمراهان قسمت ديگری از اين خطبه است
دنيا را مقدم داشتند و آخرت را ترک گفتند . آب گوارا و صاف [ لذت
آخرت ] را رها کردند و آبهای پرلجن و متعفن [ هوسرانيهای دنيا ] را
نوشيدند [8] گويا فاسق آنان را مي نگرم که با زشتی همنشين شده و با آن انس
گرفته و آن را موافق طبع خود يافته است [9] آن چنان که به وسيله گناه موی
خويش را سفيد کرده و اخلاق و خوی او به رنگ گناه در آمده است [10] سپس
همچون سيلی خروشان حمله ور شده و آنچه را که غرق مي کند مهم نمي داند و
يا همچون شعله آتشی است که اعتنا ندارد چه چيز را مي سوزاند و
[خاکستر مي کند] [11] کجايند آن عقل ها که از چراغهای هدايت خواستار روشنی
گردند ؟ و کجايند چشمهائی که به مناره ها و نشانه های تقوا دوخته شوند ؟
[12] کجايند آن دلها که به خدا بخشيده شده اند و با يکديگر پيمان اطاعت
خدا را بسته اند ؟ [13] [ ولی افراد پست ] بر متاع پست دنيا ازدحام و برای
به دست آوردن حرام به يکديگر پهلو مي زنند . پرچم بهشت 000 و دوزخ در
ديدگاه آنان برافراشته شده [1] [ اما ] با اين حال روی خود را از بهشت
گردانيده و با کردار خود به آتش روي آور شده اند . [2] پروردگارشان آنها
را به سوی [ سعادت ] فراخوانده [ ولی ] آنها پشت کرده فرار
نموده اند و شيطان آنان را فراخوانده دعوتش را پذيرفته و بسويش
شتابان حرکت کرده اند .

[ganjineh]

خطبه 145
[3] از خطبه های امام ( ع ) که درباره ناپايداری دنيا ايراد فرموده
است دنيای فانی [4] ای مردم شما در اين جهان هدف تيرهای مرگ هستيد
[5] همراه هر جرعه ای اندوهی و در هر لقمه ای امکان گلوگير شدنی است . به
هيچ نعمتی نمي رسيد [6] جز اينکه نعمت ديگری را از دست مي دهيد و روزی
از عمر شما نمي گذرد مگر اينکه يک روز به مرگ نزديکتر مي شويد [7] هرکس
هر بار غذائی مي خورد از آن روزی که برايش تعيين شده به همان مقدار
کاسته مي گردد . [8] و هيچ اثری از او بوجود نمي آيد جز اينکه اثر ديگری از
او مي ميرد چيزی برای او تازه نمي شود [9] جز اينکه تازه ای از او کهنه
مي گردد . و هيچ چيز برای او نمي رويد مگر اينکه چيزی از او درو مي شود
[فرزندی برايش متولد مي شود اما پدری را از دست مي دهد ] [10] اصول و
ريشه های ما درگذشتند و ما که مانده ايم فروع و شاخه های آنهائيم راستی
فروع و شاخه چه بقائی بعد از رفتن ريشه دارد ؟[11] نکوهش از بدعتها [12] قسمت
ديگری از اين خطبه است هيچ بدعتی ايجاد نمي شود مگر اينکه با آن سنتی
متروک مي گردد . بنابراين از بدعت بپرهيزيد و ملازم راه راست و جاده
آشکار باشيد [13] امور اصيل پيشين [ و آئين پاک حق ] که صحت و درستی آن
مورد ترديد نيست برترين امور است و بدعتها بدترين کارها است .

[ganjineh]

خطبه 146
[1] از سخنان امام ( ع ) پس از مشورت عمرابن خطاب در اين که شخصا براي
جنگ با ايران حرکت کند [ بخاطر حفظ موجوديت اسلام و مسلمين ] به او
فرموده است : [2] پيروزی و شکست اين امر [ اسلام ] بستگی به فزونی و
کمی جميعت نداشته [3] اين دين خدا است که آن را پيروز ساخت و سپاه او
است که آن را آماده و ياری کرد تا به آن جا که بايد برسد رسيد [4] و به
هر جا که بايد طلوع کند طلوع نمود از ناحيه خداوند به ما وعده پيروزی
داده شده و مي دانيم خداوند به وعده خود جامه عمل خواهد پوشانيد [5] و سپاه
خويش را ياری خواهد فرمود . موقعيت زمامدار همچون ريسمانی است که
مهره ها را در نظام مي کشد و آنها را جمع کرده ارتباط مي بخشد : [6] اگر
ريسمان از هم بگسلد مهره ها پراکنده مي شوند و هر کدام بجائی خواهد
افتاد و سپس هرگز نتوان همه را جمع آوری نمود [7] و از نو نظام بخشيد .
عرب امروز گرچه از نظر تعداد کم اما با پيوستگی به اسلام فراوان [8] و با
اتحاد و اجتماع و هماهنگی عزيز و قدرتمند است . بنابراين تو همچون
محور آسياب باش و جامعه را بوسيله ی مسلمانان عرب به گردش در آور
[9] و با همکاری آنها در نبرد آتش جنگ را برای دشمنان شعله ور ساز زيرا
اگر شخصا از اين سرزمين خارج شوی [10] عرب از اطراف و اکناف سر از زير
بار فرمانت بيرون خواهد برد [ و آنگاه خواهی يافت ] که [11] آن چه پشت
سر گذاشته ای مهمتر از آن است که در پيش روداری . [12] اگر چشم عجمها فردا
بر تو افتد خواهند گفت : اين اساس و ريشه عرب است [13] اگر قطعش کنيد
راحت مي گرديد و اين فکر آنها را در مبارزه با تو و طمع در نابوديت
حريص تر و سرسخت تر خواهد ساخت . [14] و اين که يادآور شدی . آنها به جنگ
مسلمانان آمده اند و ناراحت هستی [15] خداوند سبحان بيش از تو اين کار
را مکروه مي دارد و او بر تغيير آنچه نمي پسندد تواناتر است 000 [1] و اما
يادآوريت در مورد تعداد زياد سربازان دشمن [ بدان ] که ما در گذشته
در نبرد روی تعداد تکيه نمي کرديم [2] بلکه به ياری و کمک خداوند دست به
مبارزه ميزديم [ و پيروز مي شديم ] .

[ganjineh]

خطبه 147
[3] از خطبه های امام ( ع ) هدف از بعثت پيامبر ( ص ) [4] خداوند محمد
صلی الله عليه و آله و سلم را به حق مبعوث ساخت تا بندگانش را از
پرستش بتها خارج و به عبادت خود دعوت کند [5] و آنها را از زير بار
طاعت شيطان آزاد ساخته به اطاعت خود سوق دهد . [ اين دعوت را ] به
وسيله قرآنی که آن را بيان روشن و استوار گردانيد آغاز نمود [6] تا
بندگانيکه خدای را نمي شناختند پروردگار خويش را بشناسند و همانها
که وی را انکار مي کردند اقرار به او نمايند [7] و تا وجود او را پس از
انکار اثبات کنند . بنابراين خداوند پاک و منزه خود را در کتاب
خويش [8] بدون اينکه وی را ببينند به وسيله آياتی از قدرتش ارائه داده
آنان را از سطوت خويش برحذر داشته [9] و چگونگی نابودی ملت ها و
دورشدنشان وسيله عقوبت ها و کيفرها به آنان ارائه فرموده است . [10]
دورنمای آينده [11] [ آگاه باشيد ] به زودی پس از من زمانی فراخواهد رسيد
که چيزی پنهان تر از حق [12] آشکارتر از باطل فراوان تر از دروغ به خدا و
پيامبرش يافت نخواهد شد : [13] نزد مردم آن زمان کالائی کسادتر از قرآن
يافت نمي شود اگر آن را درست تلاوت و تفسير کنند [14] و کالائی پر خريدارتر
از آن نخواهد بود هرگاه از معنی اصلی تحريف گردد [ و طبق دلخواه
افراد تفسير شود ] و در شهرها چيزی ناشناخته تر از معروف [ نيکها ] [15]
آشناتر از منکر پيدا نخواهد شد . حاملان قرآن آن را کناری افکنده و
حافظانش آنرا فراموش مي کنند 000 [1] در آن روز قرآن و پيروان مکتبش
هر دو از ميان مردم رانده و تبعيد مي شوند و هر دو همگام و مصاحب يک
ديگر و در يک جاده گام مي نهند [2] و کسی پناهشان نمي دهد قرآن و اهلش
در آن روز بين مردمند اما ميان آنها نيستند [3] با آنهايند ولی با آنها
نيستند چه اينکه گمراهی با هدايت هماهنگ نشود [4] گرچه کنار يکديگر
قرار گيرند . مردم در آن روز بر تفرقه و پراکندگی اتحاد کرده و در
اتحاد و يگانگی پراکندگی دارند . [5] گويا اين مردم پيشوايان قرآنند و
قرآن پيشوای آنان نيست [ در اين هنگام ] جز نامی از قرآن نزدشان باقی
نماند [6] و جز خطوط آن چيزی نشناسند از ديرزمان افراد صالح و نيکوکار را
کيفر مي کردند [7] صدق و راستی آنان را افترا و دروغ بر خدا مي ناميدند و در
برابر اعمال نيک کيفر گناه قرار مي دادند . [8] آنان که پيش از شما بودند
در اثر آرزوهای طولانی و پنهان بودن سرآمد زندگی هلاک شدند [9] تا آنکه
مرگشان فرارسيد مرگی که عذرها را رد مي کند و با فرارسيدنش درهای توبه
بسته مي شود [10] و حوادث سخت و مجازاتها با آن فرومي بارد .[11] اندرز به
مردم [12] ای مردم هر کس از خداوند درخواست نصيحت کند [ و اطاعت
اوامرش را بنمايد ] موفق مي شود و آنکس که قول خداوند را دليل و
راهنمای خود قرار دهد به استوارترين راه هدايت يابد . [13] زيرا کسی
که به خدا پناه آورد ايمن گردد و دشمن خداوند همواره خائف است .
سزاوار نيست [14] آن کس که عظمت خدايرا شناخت خود را بزرگ بشمرد بلکه
بزرگی و عظمت آنان که از مقام بزرگ خدا آگاه مي شوند در اين است که
در برابرش متواضع [15] و سلامت آنان که از قدرت نامحدود او آگاهند اين
است که در برابرش تسليم گردند . [16] بنابراين از حق فرار نکنيد آن گونه
که انسان سالم از گر و تندرست از بيمار فرار مي کند [17] آگاه باشيد
هيچ گاه راه حق را نخواهيد شناخت مگر اينکه آنها که آن را ترک
گفته اند بشناسيد . [1] و هرگز به پيمان قرآن وفادار نخواهيد بود مگر
اينکه از کسی که آن پيمان را شکسته است آگاه باشيد [2] و هرگز به آن
تمسک نخواهيد جست مگر اينکه به کسی که آن را دور انداخته پی ببريد .
و [اين آگاهيها ] از اهلش بخواهيد [3] زيرا آنها زندگی علم و مرگ جهلند
آنهايند که حکمشان شما را از علمشان [4] سکوتشان شما را از منطقشان و
ظاهرشان از باطنشان آگاهی مي دهد . [5] اينان نه با دين مخالفت مي کنند و
نه در آن اختلاف دارند بنابراين دين در ميان آنان گواهی است صادق و
ساکتی است سخنگو .