.....::::: علل وعوامل موثر در اعتياد و درمان آن ::::::.....

[naghme]

اعتیاد

اعتیاد چیست؟
اعتیاد یــك «بیمارى اجتماعی» است كه عوارض جسمى و روانى دارد و تا زمانى كه بـه علل گرایش «بیمار» توجه نشود، درمان جسمى و روانى فقط براى مدتى نتیجه‏ بخش خواهد بود و فـــرد مـــعتاد دوباره گرفتار « مواد اعتیاد آور» می‏ گردد.

اعتیاد به موادمخدر یكى از مهمترین مشكلات اجتماعی، اقتصادى و بهداشتى است كه عوارض ناشى از آن تهدیدى جدى براى جامعه بشرى محسوب شده و موجب ركود اجتماعى در زمینه ‏هاى مختلف مى‌گـــــردد همچنین ویــرانگری‏ هاى حاصل از آن زمینه ساز سقوط بسیارى از ارزش‌ها و هنجارهاى فرهنگى و اخلاقى شده و بدین ترتیب سلامت جامعه را بطور جدى به مخاطره مى‌اندازد.

پدیده شوم قاچاق موادمخدر بیش از آنكه فعالیتى سوداگرانه، تجارى و اقتصادى در عرصه مافیاى اقتصاد بین ‏المللى باشد، ابزارى كارآمد، مؤثر و راهبردى در گسترش نظام سلطه صاحبان قدرت جهان بر كشورهاى توسعه نیافته است.

تحلیلگران مسائل سیاسى و اجتماعى بر این باورند كه در تهاجم و نفوذ فرهنگی، پدیده موادمخدر مهمترین عامل به تباهى كشیدن و انحطاط اخلاقى جوامع به شمار می‏ رود. متاسفانه گسترش دامنه مصرف موادمخدر در جامعه امروزى به حدى است كه حتى قشر متفكر و تحصیل كرده را نیز به سمت خود كشانده است. مبارزه با اعتیاد نیز قطعاً بیش از آنكه ماموریتى در راستاى وظایف مصرحه نیروى انتظامى باشد، اقدامى است استراتژیك در مقابله با ابزار نظام سلطه جهانى در انحطاط اخلاقى جوامع با اهداف خاص سیاسی.

اعتیاد بعنوان یك آسیب اجتماعی، هیچ گاه بطور كامل ریشه‏ كن نخواهد شد، اما با تدبیر، اندیشه و تلاشى مخلصانه حداقل می‏توان آنرا به كنترل در آورد. در این راستا تلاش ما بر این است تا با ارتقاء سطح آگاهى اقشار مختلف جامعه پیشگیرى از اعتیاد را بر درمان معتادین مقدم بداریم. به امید روزى كه جامعه‏ اى داشته باشیم كه اگر هم در آن فرد معتادى وجود دارد، درصدد نجات خویشتن باشد.


آنچه در مورد اعتیاد و موادمخدر باید بدانیم :
اعتیاد به موادمخدر یكى از عوامل اصلى شیوع بیماری‏هاى ایدز و هپاتیت می‏باشد.
موادمخدر آنچنان آرام و بی ‏صدا برجسم و روان مصرف‏ كننده مستولى می‏گردد كه هیچ معتادى آغاز اعتیاد خود را به یاد نمی ‏آورد.

اعتیاد سبب تباهى میلیون‏ها مغز فعال می‏شود كه سرمایه‏ هاى آینده جامعه بشرى بشمار می ‏روند.
اگر درصد كمى از كودكانى كه والدین آنها معتاد هستند به سوى بزهكارى سوق داده شوند، بعد از گذشت چندین سال تعداد بزهكاران در این مملكت به هزاران نفر خواهد رسید.
اعتیاد بیش از یك میلیارد نفر از اعضاء خانواده معتادان را در جهان بطور مستقیم با مشكلات ناشى از این آسیب مواجه نموده است.
موادمخدر منشاء وقوع بسیارى از جرائم اجتماعى نظیر قتل، تجاوز، سرقت و ... می‏باشد .
موادمخدر سالانه حدود 600 میلیارد دلار سود به حساب سوداگران مرگ واریز می ‏كند كه این رقم چند صد برابر كل بودجه كشور ما و بسیارى دیگر از كشورهاى بزرگ دنیاست.

سالانه مقادیر قابل توجهى ازثروت ملى كشور به جیب سوداگران موادمخدر می‏رود.
قاچاقچیان بین ‏المللى موادمخدر براى رسیدن به مقاصد شوم خود به مدرن‏ترین تجهیزات تسلیحاتى و ارتباطى مجهز هستند.

75% از زندانیان كشور را بطور مستقیم و غیرمستقیم مجرمین موادمخدر تشكیل می‏دهند.
كشور ما در همسایگى بزرگترین تولیدكنندگان انواع موادمخدر جهان (افغانستان و پاكستان) موسوم به «هلال طلائی» و در مسیر ترانزیت موادمخدر قرار گرفته است و در ین راه خود نیز قربانى آن می‏گردد.

كشور ما در مقابله با ورود و شیوع این مواد خانمانسوز، بمنظور كنترل و حفاظت مرزهاى شرقى اقدام به احداث بیش از هزار كیلومتر جاده، ده‏ها پاسگاه مرزی، برجك و دیده‏بانى و حفر چندین كیلومتر كانال و ... نموده است و هزاران نفر از فرزندان این مرز و بوم نیز به فجیع ‏ترین وضع به شهادت رسیده‏ اند.

مراحل اعتیاد :
1- مرحله آشنایى
این مرحله با تشویق دیگران (مخصوصاً دوستان ناباب) یا از روى غرور و كنجكاوى خود فرد شروع می ‏شود.
2 ـ مرحله شك و تردید :
در این مرحله فرد با مبارزه با امیال خود می ‏پردازد.
3 ـ مرحله اعتیاد واقعى :
در صورت ادامه مصرف در مرحله شك و تردید فرد به مرحله اعتیاد واقعى مى رسد. در این مرحله پدیده «تحمل» باعث می‏شود كه فرد به مرور زمان بر میزان مصرف خود بیفزاید تا به نشئگى قبلى برسد.

منتظر مجموعه های بعدی در این رابطه باشید

[naghme]

عوامل زمينه ساز مستعد کننده اعتياد

اعتياد يك بيماري زيست شناختي، روانشناختي و اجتماعي است عوامل متعددي در ایدئولوژي سوء مصرف و اعتياد موثر هستند كه در تعامل با يكديگر منجر به شروع مصرف و سپس اعتياد مي شوند. عوامل موثر بر فرد، محيط فرد و كليه علل و عوامل درهم بافته اي هستند كه بر يكديگر تاثير مي گذارند. درك كليه علل و عوامل زمينه اي موجب مي شود تا روند پيشگيري، شناسايي، درمان و پيگيري به طور هدفمند طرح ريزي شود.
بنابراين، آشنايي با عوامل زمينه ساز مستعد كننده در مقابل آن از دو جهت ضرورت دارد:
1- شناسايي افراد در معرض خطر اعتياد و اقدامهاي پيشگيرانه لازم براي آنان؛
2- انتخاب نوع درمان و اقدامهاي خدماتي، حمايتي و مشاوره اي لازم براي معتادان.
عوامل مخاطره آميز
عوامل مخاطره آميز مصرف مواد شامل عوامل فردي، عوامل بين فردي و محيطي و عوامل اجتماعي است.
عوامل مخاطره آميز فردي
□ دوره نوجواني
□ استعداد ارثي
□ صفات شخصيتي:
● صفات ضد اجتماعي
● پرخاشگري
● اعتماد به نفس پايين
□ اختلالهاي رواني:
● افسردگي اساسي
● فوبي
□ نگرش مثبت به مواد
□ موقعيتهاي مخاطره آميز:
● ترك تحصيل
● بي سرپرستي
□ تاثير مثبت مواد بر فرد

عوامل مخاطره آميز بين فردي و محيطي
□ عوامل مربوط به خانواده:
● غفلت از فرزندان
● وجود الگوي نامناسب در خانواده
● خانواده آشفته
□ عوامل مربوط به دوستان:
● دوستان مصرف كننده مواد
□ عوامل مربوط به مدرسه:
● فقدان محدوديت
● فقدان حمايت
□ عوامل مربوط به محل سكونت:
● شيوع خشونت و اعمال خلاف


عوامل مخاطره آميز اجتماعي
□ فقدان قوانين و مقررات جدي ضد مواد مخدر
□ بازار مواد
□ مصرف مواد به عنوان هنجار اجتماعي
□ كمبود فعاليتهاي جايگزين
□ كمبود امكانات حمايتي، مشاوره اي و درماني
□ توسعه صنعتي، محروميت اجتماعي- اقتصادي

اینم یکی از مجموعه هایی که قولشو داده بودم
شرمنده که دیر شد
ولی بعدی خیلی زود می رسه :D

[naghme]

طبقه بندي مواداعتياد آور

مواد مخدر را به اعتبارات متعددي مي توان طبقه بندي كرد. مثلا اگر آنها را به طبيعي، نيمه مصنوعي و مصنوعي گروه بندي كنيم، يا از نظر تاريخ كشت يا آشنايي بشر با آنها، كشف و ساخت دسته بندي كنيم، يا در دو گروه، يعني گروه مواد مخدري كه مصرف پزشكي دارد. يا گروه مواد مخدري كه مصرف پزشكي ندارد، دسته بندي شوند، همه درست بوده، ولي در عين حال هيچيك طبقه بندي يا تعريفي جامع و مانع نمي باشند. اگر چه متخصصيــن، طبقه بندي هايي از جنبه هاي علمي و تجربي ارائه داده اند ولي بهترين نوع گروه بندي از طرف سازمان بهداشت جهاني به عمل آمده كه طبقه بندي مواد از جهت تاثير آنها بر انسان است . این طبقه بندی به صورت زیر می باشد:

□ توهم زاها (Hallucinations)
□ كانابيس يا شيره گياه شاهدانه (CANNABIS)
□ مواد مخدر
□ سستي زاها (مسكنها – خواب آورها)
□ آرام بخش ها
□ چسب و مواد فرار (مواد استنشاقي)
□ محرك ها
□ الكل ، توتون و قهوه = (Neglected Invisible Drugs)

این یکی مجموعه زو رسید نه... پس تا مجموعه بعدی

[Saeed_6262]

امروز تو همشهري خوندم كه دسته چهارم مواد مخدر هم به ايران رسيده
قرص هايي ارزان قيمت و به شكل آدامس در بسته هايي به شكل آدامس كه زير زباني هم مصرف ميشه
به نظر من هر چي طريقه مصرف راحت تر باشه ،شيوع اون بين نو جوان ها بيشتره
خدا به داد خانواده هاشون برسه

[naghme]

آقاي Saeed_6262

آدم هر چي بيشتر در جريان اين مسائل و عواقبش باشه بيشتر حداقل از ترس عاقبت براي جون خودش هم که شده
دل به هوس زودگذرش ميده حالا اون که پيشکش که بخوات به فکر خانواده اش باشه...!!!

ولي خيلي خوب مي شد اگر که اون قشر حداقل تا جايي اينگونه فکر کنند
با اميد اينکه همه ما ارزش بالاي انسان بودن را درک کنيم.

[naghme]

انواع مواداعتياد آور

□ ترياک (Opium)
□ مورفين (Morphine)
□ هروئين ( Heroin)
□ متادون (Methadone)
□ ماري جوانا
□ حشيش
□ کوکايين وکراک
□ توتون و دخانيات (نيکوتين Nicotine)
□ قهوه (کافئين)
□ ال.اس.دي (LSD)
□ 4- برومو 5,2 دي متوكسي فنتيلامين
□ اکستاسي (MDMA)
□ داروهاي تجويزي (Prescription Drugs)
□ الکل (Alcohol)

متاسفانه باید بگم که روز به روز نیز در حال افزایش است
پس ما باید نسبت به ارزش خودمان هشیار تر باشیم

[naghme]

ترياك چيست و چگونه بدست مي آيد؟
ترياك به شكل ماده قهوه اي تيره رنگ به گونه دلمه شده مانند پلاستيك وجود دارد. ترياك شيره الكالوييد داري است كه از تيغ زدن گرز خشخاش (تصویر شماره 1)و لخته شدن شيره خشخاش نارس بدست مي آيد. تخمدان حاوي دانه هاي خشخاش، بيضي شكل است كه گلبرگهاي صورتي رنگ دارد. وقتي اين گلبرگها رو به پژمردگي مي رود، با تيغ زدن تخمدان نارس، عصاره شيري رنگي شروع به تراوش مي كند كه در مجاورت هوا به صورت (دلمه) شده پس از گذشت يك شبانه روز به رنگ قهوه اي و گاهي سياه در مي آيد و به حالت صمغي چسبيده بر جدار خارجي تخمدان باقي مي ماند كه آن را تراشيده و جمع آوري مي كنند.
اين گياه را در انگليسي ((Papaver Somniferom)) و خشخاش را ((Poppy)) و در فارسي كوكنار و دانه هاي خشخاش را به انگليسي ((Poppy Seeds)) و صمغ جمع آوري شده را ترياك كه از ترياكا (Theriaca) يوناني گرفته شده و در عربي افيون، ابيون، ترياق، درياق و در انگليسي ((Opium)) مي نامند، ابيون يا افيون نيز از ريشه يوناني اپيون ((Opion)) اقتباس شده است.

تاريخچه ترياك
بوته خشخاش از گياهان آسياي صغير بوده است. (مارسل گرانيرد وايه) (Marcel Granin Doyeux) معاون سابق بخش كنترل مواد مخدر در سازمان ملل متحد، متخصص و دارو شناس و نزوئلايي در اين باره گفته است كه:
(در لوحه هاي سومري متعلق به سه يا چهار هزار سال پيش از ميلاد مسيح مطالبي پيرامون گياه ترياك نوشته شده و آن را (گياه شادي بخش) ناميده اند. متون آشوري، مصري و يوناني در مورد استفاده ترياك در زمانهاي قديم مطالب بسياري دارند).
در كتاب اديسه هومر آمده است كه (النا) (Elena) همسر شاه (منلائو) شربتي به (تلماكو) (Telemaco) داد. از جستجوي بي حاصل پدر غمگين بود، (مروفه) (Morfer) خداي رويا و خيال در داستانهاي اساطيري يونان – گل خشخاش بدست مي گيرد.
هرودت، ارسطو و هيپوكرات در كتابهايشان از ترياك بسيار سخن گفته اند. زنان مصري از شربت ترياك براي فرونشاندن خشم و تسكين غم استفاده مي كرده اند، از زمان (ارسطو) تا (ويرژيل) شاعر رومي و ديگر نويسندگان يونان و رم همواره از خشخاش و ترياك سخن گفته اند. صحبت از آن، در قرون وسطي نيز ادامه يافت.
برخي مطالعات نشان مي دهد، اين ماده در قرن هشتم (ميلادي) در هند رايج شده و عده اي عقيده دارند، سابقه استفاده از آن در هند به دروازه قرن قبل از لشكر كشي اسكندر مقدوني مي رسد.
به نظر مي رسد اولين تركيب دارويي ترياك در قرن 16 ميلادي به دست آمد و آن را به نام كاشف سوئيسي اش ناميدند كه دكتر پاراسلوس بود.(Claudanum Para cel si), (Dr. Paracelsus)
يك پزشك انگليسي به نام توماس سيدنهام (Thomas Sydenham) كه افلاطون انگلستان ناميده شده، نيز در قرن هفدهم م. داروي جديدي را با ترياك تهيه كرد.
در قرن نوزدهم م. بسياري ديگر از فرآورده هاي آن ( مورفين ، كدئين و... ) كشف گرديد.
گيـــــاه خشخاش از ناحيــــــه آسياي صغير به يونان منتقـــــل شده، اگـــــر چه در بعضـــي منــــابع آمــــده است كه در اروپـــــا مجـــــارها اولين ملتي هستند كه با گياه خشخاش آشنا شده اند و گياه شناسان اين كشور، اين آشنايي را از هزار و دويست سال قبل از ميلاد به بعد مي دانند. ولي هومر شاعر نابينا و حماسه سراي يوناني كه احتمالا 600 سال قبل از ميلاد مي زيسته در آثار خود از گل خشخاش ياد مي كند كه در باغهاي شهر روم كشت مي شده و چون يونانيان زمان سقراط يعني حدود چهار صد سال قبل از ميلاد از تاثيرات طبي ترياك سخن گفته اند، مي توان گفت كه حداقل آشنايي يونانيان با تاثيرات طبي مخدرها به چند صد سال قبل از ميلاد مسيح بر مي گردد
بقراط در چهار صد سال قبل از ميلاد مسيح و نئوفراست در همان تاريخ از ترياك براي درمان اسهال و رفع درد استفاده مي كرده اند.
از نوشته هاي پاپيروس بر مي آيد كه مصري ها از زمانهاي قديم (اپيوم) استعمال مي كرده اند و اسم (Thebaica) مشتق از شهر (Thebes) است كه در آنجا خشخاش نيز مي كاشتند.
در ژاپن تا قرن پانزدهم ميلادي گياه خشخاش كشت نشده بود، در دايره المعارف بريتانيكا آمده كه ترياك در قرن هفتم قبل از ميلاد مسيح در چنين كشت مي شده و به وسيله تركها و عربها در قرون 6 و 7 به چين برده شده و تا قرن هفدهم ميلادي براي تسكين دردها و به طور محدود مورد استفاده بوده است. در قرن هيجدم م. مصرف دارويي ترياك در دنيا حدود 1700 تن بود.
ترياك خام (طبيعي) به صورت گلوله، چانه، قرص، قالبي، آجري و حتي به صورت پودر عرضه مي گرديد و در قديم براي تسكين درد به طور مايع و جامد استفاده مي شده است.
در ايران، پزشكان عالي قدري مانند شيخ الرييس ابوعلي سينا (370 – 427 ه. ق) و ابوبكر محمد بن زكرياي رازي (251- 313 ه. ق) از ترياك در مواد گوناگون بيماري ها استفاده كرده اند و در اشعار شعرايي كه پس از اين دو دانشمند مي زيسته اند، به موارد طبي ترياك اشاراتي شده است.
اگر چه خوردن ترياك در چيــــن معمول بود، ولي دود كردن و كشيدن ترياك از آمريكاي شمالي به چين رسيد و رايج گرديد. بعضي از مــــردم تــــرياك را با توتون مخلوط مي كردند، و بزودي كشيدن ترياك به حدي بين مردم گسترش یافت و عمومي شد، كه حتي به درباريان هم سرايت كرد و به عنوان يك مشكل بزرگ اجتماعي چين در آمد كه در سال 1729 م. توسط امپراطور (يانگ چينگ، 1735 – 1723 م.) ممنوع اعلام شد.
فروش و كشيدن ترياك ممنوع گرديد و موقتا به تجارت ترياك لطمه زد. با وجود اين لطمه، كمپاني انگليسي هند شرقي به كشت ترياك در ايالت بنگال هند ادامه داده و آن را در سال 1775 م. به وسيله (ناركي وارن هستينگ) كه از صورت يك كارمند ساده به حكمراني كليه املاك انگليس در هند رسيده بود، در انحصار خود گرفت و او اين ماده را با نرخي ارزان و مقدار فراوان عرضه مي كرد.
كمپاني ، خود مستقيما در چين فعاليت فروش نداشت و ترياك را به بازرگانان بزرگ و خصوصي چين در ساحل تحويل مي داد و بازرگانان ياد شده آن را در بازارهاي چين به فروش مي رساندند، و در ازاي فروش ترياك، طلا و نقره و گاهي هم چاي، كتان، ابريشم به نمايندگان كمپاني تحويل مي دادند.
مقدار ترياكي كه كمپاني ياد شده در سال 1729 م. به چين داده، 200 صندوق بود كه در سال 1767 م. به 1000 و در سال 1820 م. به 10000 و از 1830 تا 1838 م . به 40000 صندوق افزايش يافت.
در ماه مارس 1839 م. امپراطور وقت، (لين چه هسو) را كه مردي قاطع بود به كانتون فرستاد و او پس از گفتگوهاي بي نتيجه با تجار خارجي و چيني دستور داد بيش از 20000 صندوق كه حاوي حدود يك ميليون و نيم كيلو ترياك بود، مصادره شود. صندوقها را به ساحل بردند و (لين) شخصا در ميان ابراز احساسات مردم، آنها را آتش زد، آتشي كه 20 روز روشن بود.
به موازات انگليس ها و همراه با آنها پرتغاليها و ديگر كشورهاي غربي حتي ايالات متحده آمريكا از تركيه و هند ترياك تهيه كرده و به تجارت آن در چين مي پرداختند. مشكل ترياك سرانجام منجر به جنگهاي ترياك در سالهاي 42- 1839 م . و 60- 1856 م. شد.
در فاصله جنگ هاي اول و دوم، تجارت ترياك در چين از 50000 به 60000 صندوق افزايش يافت.
در ســــال 1907. (چينگ) توانست جلوي ورود ترياك را به داخل چين بگيرد و تا سال 1917 م. ورود تــرياك از هند به چين ممنوع بود ولي چيني ها خود مبادرت به كشت خشخاش در داخل كشورشان كردند.
با وجود ممنوعيت هـــاي فرمانروايان چين، در اوايل جنگ جهاني اول باز هم بيش از هفتاد ميليون كيلو ترياك وارد چين شد.
گويا در سال 1937 م. حدود 4 ميليون نفر چيني به ترياك معتاد بوده اند كه نامشان ثبت شده بود و در سال 1938 م (مائو) رهبر حزب كمونيست چين مي شود.
در دهه هاي 1940 تا 1980 م مبارزه شديد عليه اعتياد و درمانهاي اساسي و گسترده براي معالجه اعتياد در چين جريان داشته و اين كشور تجربيات با ارزشي در اين زمينه دارد.
هم اكنون در ناحيه يونتان در جنوب غربي چين كه در مجاورت برمه، لائوس و تايلند (مثلث طلايي) قرار دارد، كشت خشخاش براي استفاده دارويي مجاز است و همين امر موجب بقاي اعتياد در اين ناحيه شده و ضمنا گزارش شده ترياك از اين منطقه تا حدودي به صورت غير قانوني از بنادر چين به هنگ كنگ و غيره قاچاق مي شود.

تاريخچه ترياك در ايران
در ايران كشت ترياك در دوره سلسله صفويه براي مصرف داخلي كه در ايران گسترش سرسام آوري داشته، تا حدي كه بعضي از پادشاهان اين سلسله هم معتاد بودند، ولي با دقت در اشعار شعراي پيش از اين تاريخ گويا ايرانيان پيش از اين دوره هم ترياك خواري داشته اند.
تاورنيه و شاردن كه در زمان صفويه از ايران ديدن كرده اند، مي نويسند: (خوردن ترياك و كوكنار در ايران رايج است).
فرير (Freyer) طبيب و جراح كمپاني انگليسي هند شرقي كه در سال 1087 ه. ق از ايران ديدن كرده، در سفر نامه خود مي نويسد: "ايرانيها هر وقت بخواهند كيفور شوند، ترياك مصرف مي كنند" و اضافه مي نمايد: " كه معتادين مي توانند مقدار زيادي از اين ماده مصرف كنند بدون آنكه ناراحتي پيدا نمايند و آنها حالتي شبيه به مستي پيدا مي كنند و در بين آنان ضرب المثلي وجود دارد كه مي گويند: در كرمان از هر سه نفر چهار نفرشان ترياكي هستند".
استعمار انگليس پس از به زانو در آوردن هند، بر آن شد كه ميان لندن و هندوستان خط ارتباطي تلگراف برقرار كند و براي اين هدف مي بايست از ايران بهره مي گرفت. بنابراين، موضوع را به ناصر الدين شاه گوشزد كرد و آن را عملــي ساخت و از اين رو سيم بانان و كارگران هندي خط ارتباطي، از بزرگترين عوامل گسترش و آمــــوزش ترياك كشي در ايران گرديدند و خراسان دروازه ترياك كشي شد، به طوري كه از سال 1230 ه. ش پيشقراولان قاچاقچيان اين ماده مخدر در لباس دراويش هندي در خراسان و كرمان پراكنده شدند و به ترياك كشي پرداختند.
اين سوداگران انگليسي بودند كه از يكسو به طور غير مستقيم سعي در تشويق كشت و توليد بيشتر ترياك نموده و از سويي ديگر ترياك كشي را در سطح گسترده اي در سراسر ايران گسترش دادند تا بتوانند سلطه خود را در كشور هاي تحت استعمار بيشتر كنند.
بنابراين همراه با رشد استعمار در جوامع در حال توسعه، كشت خشخاش و اعتياد به ترياك نيز در روستــاهاي ايران متداول گشت و خريد و فروش آن معمول گرديد و از آنجا كه انگليسي ها ترياك ايران را به قيمت خوبـــي مي خريدند، كشاورزان دست از كاشت گندم و ديگر محصولات كشاورزي كشيدند و قسمت زيادي از كشتزارهاي گندم را به كشت خشخاش اختصاص دادند، به طوري كه ترياك به صورت يكي از مهم ترين كالاهاي صادراتي ايران در آمد.
ماژوري نومي مورخ انگليسي در اين مورد در كتاب (شرق ميانه) مي نويسد: " از 26 ولايت ايران در 18 ولايت آن ترياك كاشته مي شود و........".
از طرفي براي كشت خشخاش كشاورزان و كارگران هنگام گرفتن شيره خشخاش از آن مي خوردند و به آن عادت مي كردند. سرانجام در 1329 ه. ش رژيم وقت به منظور كنترل ترياك و در واقع حفظ منابع مادي خود قرارداد "انحصار ترياك" را به تصويب مي رساند. هر چند اين قانون ظاهرا در جهت كاهش ميزان مصرف اين ماده و مبارزه با آن وضع گرديده بودن ولي عملا مردم را به ترياك كشي دعوت و تشويق مي نمود، زيرا در بخشي از اين قرارداد مقرر گرديده بود كه دولت موظف است سوخته ترياك را پس از مصرف، جمع آوري كند و در ازاي هر مثقال سوخته ترياك مبلغي هم به عنوان حق الزحمه به تحويل دهنده پرداخت نمايد. بدين گونه ملاحظه مي گردد كه چگونه استعمار خارجي و ايادي داخلي آن در تار و پود اين ملت رخنه مي كنند و مردم را به اسارت مواد مخدر در مي آورند.
در سالهاي جنگ جهاني دوم و پي از آن قاچاق مواد افيوني و اعتياد به آن رواج بيشتري پيدا مي كند، تا آنكه در سال 1334 ه. ش قانون منع كشت خشخاش و جلوگيري از مصرف غير طبي ترياك از تصويب مجلس گذشت و در سال 1348 دولت وقت، قانون منع كشت خشخاش را لغو كرده و قانون كشت محدود خشخاش و سهميه كوپن ترياك را جايگزين آن نمود. ولي كليه اقدامات دولت وقت، ظاهري بود و رژيم نه تنها سعي جدي در از بين بردن و حتي محدوديت آن اعمال نمي داشت، بلكه عوامل استعمار خارجي و داخلي نيز به نوعي در گسترش اعتياد مي كوشيدند.
آنچه قابل ذكر مي باشد اين است كه در سال 1311 ه. ش. (زمان سلطنت رضا خان) هشت شيره كش خانه به طور رسمي در محله باغ فردوس كنوني داير بود كه نام آنها را دارالعلاج يا شفا خانه گذاشته بودند!!
خلاصه آنكه استعمال ترياك در دوران قاجاريه، در زمان خاندان (پهلوي) گسترش يافت و علاوه بر ترياك، مصرف هرويين نيز معمول شد كه اين ماده را در حدود سال 1960 م. (1339 ه. ش) يك دارو ساز ايراني از آلمان به ايران آورد.
انواع ترياك
1- ترياك خام, كه عبارت از شيره خودبخود غليظ شده گرزهاي خشخاش است كه بدون توجه به ميزان آن, جز براي بسته بندي و ارسال, دستكاري ديگري در آن نشده باشد. ( تصویر 1 )
2- ترياك عمل شده (پرورده), طبق تعريف لاهه, ترياك پرورده محصولي است كه از ترياك خام با يك رشته عمليات مخصوص حل كردن, جوشاندن, بودادن و تخمير بمنظور تبديل آن به عصاره براي استعمال غير طبي تهيه مي شود. ( تصویر 2 )
3- ترياك پزشكي, ترياكي كه مقدار آن (دوز) مشخص بوده و براي مصارف درماني و پزشكي كاربرد دارد. و در صنايع داروسازي هر كشوري آن را بصورت گرد يا دانه هاي ريز درآورده و يا با مواد بي اثر مخلوط كرده و مورد مصرف قرار مي دهند.

مشتقات ترياك
در ترياك حدود 25 نوع آلكالوئيد وجوددارند كه 6 نوع آن بيشتر از بقيه در ترياك يافت مي شوند كه عبارتند از : مورفين (3 تا 23درصد), كدئين (5/0درصد), پاپاورين (1/0درصد), نارسئين(1/0درصد), ناركوتين (7درصد), تبائين (3/0درصد).
هرچه مقدار مورفين موجود در ترياكي بيشتر باشد مي گويند آن ترياك داراي مرغوبيت بيشتري است. مقدار مورفين در ترياكهاي بازرگاني 6 تا 14 درصد مي باشد.

نحوه مصرف ترياك
ترياك به صورت خوردن، كشيدن يا تزريقي مورد مصرف قرار مي گيرد. ترياك از نظر طبقه بندي فارماكولژي، تضعيف كننده فعاليتهاي سلسله اعصاب مركزي است.

علائم مصرف تریاک
مهمترين علائم مصرف ترياك و مشتقات آن عبارتند از : 1- خواب آلودگي با حضور ذهن, 2- تسكين درد, 3- انبساط خاطر و آرامش, 4- احساس گنگ و مبهم به زمان و مكان, 5- بخواب رفتن با آرامش و تخيلات مطبوع, 6- سستي اراده و ضعف حركات فعاله و 7- كاهش اميال جنسي.

یه مشکل کوچیک رفع شه تصویر ها هم میرسه

[naghme]

.رواج مصرف قرص هاى روانگردان در بين جوانان تهرانى

قيمت قرص های‌ اکس در ايران در حال حاضر حدودا بين هزار و ۵۰۰ تا چهار هزار تومان است "
هر نيم ساعت يکی، بالاش هم سيگار؛ اينجوری قرص می ترکد. بعدش می ری بالا. اگه بخوای خوب اثر کنه، بايد يه جای گرم باشی که قشنگ عرق کنی. خودم تجربه نکردم، اما اونهايی که خورده اند می گن اگه انرژی ات رو تخليه نکنی، ممکنه خطرناک باشه."
اشکان،‌ جوان بيست ساله ای که دوران سربازی اش را می گذراند، اين خاطره را از مصرف قرص های توهم زا توسط دوستانش تعريف می کند. قرص هايی که چهار، پنج سالی است در ايران رواج جدی پيدا کرده است.
امير محمد پيام، روان شناس و محقق، مواد مخدر را به طور کلی به سه دسته مخدرها، توهم زاها، توان افزاها يا محرک ها تقسيم می کند.
"دسته مخدرها مانند ترياک، هروئين و مرفين از جمله موادی هستند که ريشه طبيعی شان خشخاش است و به صورت شيميايی و صنعتی به گونه ای تهيه می شوند که روی گيرنده های مرفين مغز مؤثر باشند."
"دسته دوم مواد اعتياد آور، توهم زاها هستند. تعدادی از آنها ريشه طبيعی دارند مثل حشيش، گرس و بنگ. تعدادی هم ريشه شيميايی دارند مانند آمفتامين ها،باربيتوراتها، متاآمفتامين ها (که اکستازی جزو اين گروه است) و داروهای روانگردان شيميايی ديگر مثل ال.اس.دی، اسپيد يا شيشه. اين مواد مستقيم روی مغز تأثير می گذارند و هدف اصلی تأثيرگذاری آنها ‘فکر’ مصرف کننده است."
"و دسته سوم مواد اعتيادآور هم محرک ها هستند که برخی طبيعی هستند مثل کوکائين و برخی ديگر صنعتی و شيميايی هستند مثل کرک."
نادر که الان سی سالش شده، چهارسال پيش قرص اکس را که از دسته توهم زاهاست مصرف کرده است: "با دوستانم رفته بوديم شمال. قرص ها را کنار دريا مصرف کرديم؛ احساس می کرديم دريای خزر يک برکه کوچک است. می خواستيم داخلش شيرجه بزنيم. البته چون کم مصرف کرده بوديم، خيلی زود سرحال آمديم؛ آنهم موقعی بود که يکی از بچه ها، داشت آرام آرام توی همون برکه غرق می شد."
مصرف يک ماده توهم زا چه حسی دارد؟
"اشک خدا مثل پماد می ماند، اگر مقدار کمی اش را روی پيشانی ات بمالی، ۲۴ تا ۴۸ ساعت می ری توی اورانوس". محمد، جوان بيست ساله ای که بعد از گرفتن فوق ديپلم به سربازی رفته، اين را به عنوان مثالی از تاثيرات قرص ها و مواد توهم زا می گويد.
به دليل اثر گذاری اين قرص ها بر قسمت‌های شنوايی، بينايی و حرکتی مغز و ايجاد اختلال در اين بخش ها، سقوط از بلندی، توهمات افراد، رقص‌های طولانی و بيداری‌های طولانی مدت که تا ۷۲ ساعت به طول می ‌انجامد، طبيعی به نظر می رسد
رويا نوری، مسئول واحد تحقيقات اجتماعی موسسه داريوش
آرش، بيست و شش ساله، معمولا گرس مصرف می کند، اما تجربه ديگری هم دارد: "دکس شبيه شربت سينه است. ۶ – ۷ تا شيشه اش را نيم ساعت به نيم ساعت می خورند و تا دو روز حالت خستگی و لختی دارند. رضا، دوستم که فيلمبردار تلويزيون است تعريف می کرد که يک شب از سر صحنه فيلم برداری خانه دوستش می رود و دکس می زند،‌ بعد احساس می کند که همزمان، هم در منزل دوستش بوده و هم سر صحنه فيلمبرداری . نمی توانسته تشخيص دهد که بالاخره تصميم گرفته به خانه دوستش برود و الان آنجاست يا اينکه سر صحنه مانده است".
آرش همچنين از انواع ديگر اين قرص ها اسم می برد و می گويد: "بنز و ميتسوبيشی از ديگر قرص های توهم زا به شمار می روند؛ بنز قسمت عاطفه در مغز را حساس تر می کند؛ جوان ها از آن برای ارتباطات جنسی استفاده می کنند. تاثيرش آنقدر قوی است که در يک مهمانی دو تا پسر خورده بودند و از هم لب می گرفتند".
محمد از دوست سی ساله ای تعريف می کند که در يک مهمانی با عينک شکسته ديده بودش: "پرسيدم چی شده؟ گفت يک بار که اکس زده بودم، ستاره های آسمان را می ديدم که برق می زنند. در بين آن ها يک ستاره دايم در حرکت بود و من می خواستم بگيرمش. دنبالش می رفتم، ستاره هم فرار می کرد، بعد خوردم ستون وسط اتاق و عينکم شکست".
قرص ها چگونه توهم می آفرينند؟
بسياری از جوانان قرص های توهم زا را در پارتی ها و مجالس خصوصی مصرف می کنند
ويکی پديا، دانشنامه آزاد اينترنتی، درباره تاثيرات مواد توهم زا نوشته: "از علائم مصرف اين مواد، خطوط رنگينی است که به هنگام بسته شدن چشم‌ها در منطقه ی بينايی پديدار شده و حرکت می‌‌کنند. همين خطوط ممکن است به صورت اشباح و رويدادهای نامفهومی در نظر بيمار پديدار گردد يا چهره افراد و سمبل‌های رويايی ديگر را به خود بگيرد".
"اگر مصرف کننده ال.اس.دی چشم‌هايش را باز کند، رنگ‌ها را اشباع ‌شده ‌تر خواهد ديد. عمق تصاوير و اشياء در نظرش تشديد خواهد شد و بعد تصاوير طولانی تر می‌شود. اشيای ثابت ممکن است در نظرش به حرکت در آيند و به عمق کابوس ‌های مختلف خواهد رفت و گاهی‌ چيزهايی پيرامون خود خواهد ديد که سايرين توان ديدن آن را ندارند."
امير محمد پيام، روان شناس، در گفت و گو با سايت اينترنتی تبيان از همين اثرات به زبان ديگری می گويد: "وقتی مواد توهم زا و روان گردان وارد خون می شوند با افزايش قند خون و تپش قلب و به طور کلی با تأثير بر سيستم سمپاتيک، موجب افزايش عملکرد قوای جسمانی می شوند. به همين خاطر وقتی اکس مصرف می کنند تمايل به تحرک، رقص و پايکوبی دارند".
"در دسته آمفتامين ها با تأثيراتی نظير افزايش تحرک، روابط راحت تر و رفتارهای پرخطر جنسی روبروييم. اثرات تصنعی نشاط آور قرص اکستازی Ecstasy (قرص اکس)، ۲۰ تا ۴۰ دقيقه بعد از مصرف شروع می شود. حداکثر اثر قرص ۶۰ تا۹۰ دقيقه بعد از استفاده از آن است و بعد از گذشت زمان کوتاه ۳ تا ۵ ساعت، اثرات آن رو به کاهش می رود."
بهروز، بيست و سه ساله هم از تجربيات دوستانش در اين زمينه تعريف می کند: "مهربونت می کنه، باعث می شه خيلی حرف بزنی، مردمک چشم رو باز می کنه، برای همين از نور بدت می آد. روابط جنسی رو تشديد می کنه، با موسيقی حال می کنی".
علاوه بر اثرات گفته شده، خارش، کاهش اشتها، افزايش فشار خون، لرزش، سردرد، تهوع، تعريق و فرو رفتن به حال اغما از تاثيرات منفی مصرف اين مواد به شمار می رود.
"فوقش مرگ"
يک بار که اکس زده بودم، ستاره های آسمان را می ديدم که برق می زنند. در بين آن ها يک ستاره دايم در حرکت بود و من می خواستم بگيرمش. دنبالش می رفتم، ستاره هم فرار می کرد، بعد خوردم ستون وسط اتاق و عينکم شکست
يک مصرف کننده قرص های توهم زا
چند سال پيش بود که روزنامه ها از خودکشی جوانی از يکی از برج های شهرک غرب سخن گفتند. اما دوستانش می گفتند که او تنها يک اشتباه کرده بود و آن اين که فاصله طبقه خودشان تا زمين را به اندازه يک پله فرض کرده بود و ... آنها گفته اند او قرص اکس مصرف کرده بود.
روزنامه هموطن سلام از قول رويا نوری، مسئول واحد تحقيقات اجتماعی موسسه داريوش در مورد اين نوع تاثير گذاری می نويسد: "به دليل اثر گذاری اين قرص ها بر قسمت‌های شنوايی، بينايی و حرکتی مغز و ايجاد اختلال در اين بخش ها، سقوط از بلندی، توهمات افراد، رقص‌های طولانی و بيداری‌های طولانی مدت که تا ۷۲ ساعت به طول می‌انجامد، طبيعی به نظر می رسد".
با اين حال زهير معتقد است: "کسی که از روی برنامه مواد مخدر و توهم زا مصرف کند، ظرفيتش هم بالا می رود".
آرش هم در مورد گرس به عنوان ماده محرکی که خودش مصرف می کند، اعتقاد دارد: "يک انرژی در مغز آزاد می کند و تحولاتی ايجاد می کند که حواس آدم حساس تر و تحريک می شود. من در طبيعت و کوير گردی ازش استفاده می کنم".
البته او تاکيد می کند که اين مواد "بسته به نوع ‘تفکر’ فرد استفاده کننده، اثر متفاوتی هم دارد. برای فردی حتی ممکن است به بد تريپ شدن اش منجر شود؛ يعنی احساس های درونی بد در او بروز پيدا کند. اما اين حالت کمتر رخ می دهد".
با اين حال اخبار درج شده در روزنامه ها، حکايت از خطراتی دارد که گاه مصرف کننده اين مواد را تا مرگ هم با خود می برد.
آسيب های جسمی روانی
خطرات مصرف اکستازی:
احساس خستگی و افسردگی تا چند روز پس از مصرف
خطر برافروختگی و احساس گرمای شديد و کم شدن آب بدن
مشکلات کبدی و کليوی
احتمال صدمه به اعصاب منتهی به مغز
تحقيقات علمی نشان می دهد که عوارض خطرناک مصرف قرص های توهم زا، هميشه باقی می ماند، به طوری که فرد در معرض انواع آسيب های جسمی و روانی قرار می گيرد. بلافاصله پس از مصرف قرص، ممکن است فرد دچار گرفتگی عضلات، تاری ديد، تعريق و لرز شديد، قفل شدن دندان ها، افزايش فشار خون و ضربان قلب، افزايش درجه حرارت بدن، تهوع و کاهش اشتها و حتی گاهی غش و مرگ شود. مواردی از مرگ ناگهانی بلافاصله پس از مصرف قرص نيز شنيده شده است.
مصرف آب زياد که يکی از آثار جانبی برخی قرص هاست، بعد از خوردن قرص ممکن است فرد را به کام مرگ بکشد. بر اساس مطالعات جديد، مصرف اکستازی باعث افزايش هورمونی می شود که اين هورمون موجب تجمع آب در بدن می گردد. آب اضافی منجر به تورم مغز و آسيب بافت مغز شده و فرد را به کما می برد و بعد از چند روز حتی می تواند منجر به مرگ شود.
برخی تئوری های عجيب هم درباره مصرف اين گونه مواد مطرح می شود، از جمله آرش می گويد: "يکی از دوستانم اکس را با چتامين (قرص مربوط به بيماری های اسب) مخلوط کرده بود و از طريق دماغ چند کام کشيده بود. اينجوری اثر اکس چند برابر می شود. در اين حالت با عده ای ديگر از دوستانش، سرهايشان را به هم چسبانده بودند و احساس کرده بودند امواج مغزشان به هم منتقل می شود"
اشکان هم معتقد است قرص های تقلبی باعث مرگ می شوند نه خود اين مواد. او همچنين از راه هايی صحبت می کند که می شود از عوارض جانبی آن جلوگيری کرد: "بايد بالاش آب بخوری، چون آب بدن را خشک می کند. انر‍ژی ات هم زياد می شه، اگه خالی اش نکنی می تونه باعث مرگ بشه. اگه يک هو چهار پنج تا قرص پشت سر هم هم بخوری، ممکن است بميری".
محمد هم تنها خاطراتی که از مصرف اين مواد دارد، در حد اتفاقات گاه خنده دار است. او از يکی از بچه های دوره سربازی اش تعريف می کند که نگهبان اسلحه خانه است: "قرص را در چای اش حل کرده بودند؛ بعد از مصرف، کپسول آتش نشانی را برداشته بود و بقيه را خاموش می کرد. ۸ ماه بهش اضافه خدمت خورد که البته بخشی اش بعدا بخشيده شد".
چه کسانی با چه قيمتی؟
تحقيقات يک گروه علمی در ايران نشان می دهد که ۱۵ تا ۳۵ ساله ها بيشترين افراد مصرف کننده مواد توهم زا و روان گردان هستند. تعداد مصرف کنندگان در مردان هم دو برابر زنان تخمين زده می شود.
ال.اس.دی تکه های کاغذی آغشته به ماده مخدر است که معمولا تصويری روی آن نقش بسته است
اشکان، درباره مارک های مختلف اين قرص ها می گويد: "از ميان مارک های مختلفی که موجود است، بهترين اش موتورولا است. آيس، هوندا، ميتسوبيشی و فرشته نمونه های ديگر اين قرص ها هستند".
او مواد فروش ها و کسانی که به فروش شيشه و کراک مشغولند را عوامل توزيع اين قرص ها معرفی می کند.
بهروز هم ناصر خسرو را محل تهيه آن ها می داند. او معتقد است مراکز عمده توليد اين داروها در اندونزی و مالزی مستقر هستند. او درباره قيمت اين مواد می گويد: "هر بسته از سه تا چهار هزار تومان به بالا قيمت دارد. انواع ايرانی اين قرص ها هم هست که با هرويين مخلوطش می کنند و هم مخدر است و از مرغوبيت قرص می کاهد و هم خطرناک است. بسته های خارجی قرص ها هم بين ۱۲ تا ۱۳ هزار تومان قيمت دارد".
سرهنگ کشفی، معاون مبارزه با مواد مخدر فرماندهی انتظامی تهران بزرگ اخيرا در مصاحبه ای با ايسنا، خبرگزاری دانشجويان ايران، درباره قيمت اين مواد گفت: "قيمت هر عدد قرص‌ اکس در حال حاضر حدود هزار و ۵۰۰ تومان است؛ در حالی که قيمت واقعی اين قرص‌ها چندين برابر اين مبلغ است، بدين ترتيب راه حل تبهکاران افزودن ناخالصی‌ها به مواد توهم ‌زا است که باعث خطرناک شدن مصرف اين مواد می شود".
اين مسئول دولتی، مصرف کنندگان اين قرص‌ها را جوانان گروه سنی ۱۸ تا ۲۵ سال معرفی کرده است.
آرش، از اطلاعاتش درباره گرس يا علف (Grass) که يک گياه طبيعی با نام تجاری ماريجوانا است صحبت می کند: "بسته به کيفيت اش قيمتش هم فرق می کند. يک بسته هفت گرمی که حاوی پودر گياه خشک شده است ۱۰.۰۰۰ تومان قيمت دارد. تخم خارجی اش که کمياب است تا ۵۰.۰۰۰ تومان هم فروش می رود".
او درباره مصرف کننده های گرس معتقد است: "تهيه آمار مصرف کننده اش سخت است، از روی قيافه نمی شود تشخيصشان داد و اعتراف هم نمی کنند. اما قشرهای مختلف در سنين مختلف استفاده کننده اين ماده هستند".
به گزارش سايت اينترنتی تبيان "طبق آماری که در سال ۱۳۸۰ از يک تحقيق به دست آمده بيش از ۴۰ هزار نفر در ايران اکستازی را تجربه کرده اند. امگا، دلفين، لنگر، دکس، بيسکوئيت، صليب سرخ، سان شاين، هوندا، بمب بی، سوپرمن، قرص عشق، قرص شيطان و رنو، قرص های اکستازی موجود در بازار ايران هستند".
قرص های توهم زا به جای مواد مخدر
بسياری بر اين باورند که قرص های انرژی زا و توهم زا جای مواد مخدر را در ايران گرفته اند
محمد، علت های زيادی را بر می شمارد تا ثابت کند مصرف مواد توهم زا نسبت به مخدرها ساده تر است. او اين علت ها را در تفاوت های مواد شيميايی توهم زا با مواد طبيعی مخدر می داند: "اگر کمی شيمی بدانی، می توانی در لابراتوار کوچک خانه خودت هم قرص ها و مواد شيميايی را تهيه کنی، اما برای توليد مواد طبيعی، بايد مزرعه ای باشد، شيره محصول گرفته شود تا خالص اش مرفين و خيلی خالص اش هرويين توليد کنی".
"اگر هم بخواهی يک وانت هرويين را وارد کشورکنی، بايد دو تا دوشکا و چند تا موتور سوار همراه داشته باشی، اما اين قرص ها به صورت بسته های قرص معمولی قابل جابجا شدن اند. در مصرفشان هم راحت تری، با يک ليوان آب پايين می روند، اما مواد مخدر طبيعی را بايد با زرورق و در جای مشخص که کسی نبيند يا به صورت تزريقی با لوازم مخصوص خودش مصرف کنی."
محمد با اين حال معتقد است مصرف مواد مخدر طبيعی هنوز از قرص ها بيشتر است. او درباره علت اين موضوع می گويد: "شايد ترس از اثرات نامطلوب اين قرص ها يا وابستگی به مخدرهای سنتی، علت اين موضوع باشد. اما به هر حال اگر به مواد فروش ها مراجعه کنی، می بينی از هر چهار تای آنها، شايد يکی قرص داشته باشد".
بهروز اما نظر ديگری دارد: "از اين قرص ها به جای ترياک و ساير مخدر ها استفاده می شود. در حال حاضر مصرف مخدرهای طبيعی کم شده و ساقی ها و پخش کننده هايش هم از بين رفته است".
چرا مواد توهم زا؟
با برطرف شدن اثر اکستازی، فرد دچار افسردگی می شود
آرش مصرف کننده ها را به دو دسته تقسيم می کند: "يک عده دنبال نعشه (نشئه) بازی اند، سيگار می کشند، عرق می خورند بعد هم اکس مصرف می کنند. عده ای هم از اين مواد در شرايط خاص استفاده می کنند و می خواهند به حال و هوای متفاوتی بروند".
شاهرخ ۴۰ ساله هم که طی سال های ۶۵ تا ۷۵، تجربه سيگاری (سيگار بارگذاری شده با حشيش) و گرس داشته در توصيف اثرات مصرف اين مواد می گويد: "اين مواد می توانند درک ديگری از هستی را در اختيار استفاده کننده بگذارند. مصرف آن کمک می کند تا انرژی هايی که در حالت عادی امکان بروز ندارند، ‌آزاد شوند".
او حتی مصرف اين مواد را با دانسته هايش از کتاب سفر به ديگر سو نوشته کارلوس کاستاندا قابل مقايسه می داند و می گويد: "بعد از مصرف گرس، تمرکز می کرديم و موسيقی پيچيده باخ را طور ديگری می فهميديم و ساعت ها به آن گوش می داديم".
با اين وجود به گفته محققان، اين مواد علاوه بر تاثيرات آنی بر کارکرد اعضای بدن، در مواردی به صورت گزينشی، به اعصاب منتهی به مغز نيز صدمه می زنند. تحقيقات نشان می دهد که پس از برطرف شدن تاثير اين مواد در ايجاد هيجان و حس شور و شعف غير واقعی، افسردگی شديد گريبانگير مصرف کننده می شود. موضوعی که اغلب باعث مصرف مجدد آنها شده و نوعی از اعتياد را به دنبال دارد.
روانشناسان با بررسی وضع روحی مصرف کنندگان مداوم مواد انرژی زا و توهم آفرين به اين نتيجه رسيده اند که اغلب آنها در حالت عادی کمتر می توانند احساس شادی و شعف کرده و برای لذت بردن به اين قرص ها وابسته اند.
قرص های اکستازی که زمانی در حدود ۱۰۰ سال پيش، توسط يک شرکت آلمانی به منظور اشتها آوری ساخته و به بازار عرضه شدند، از سال ۲۰۰۱ با قوانين محدود کننده ای برای تجارت و توزيع مواجه شدند. اما اين محدوديت ها، ظاهرا در همه کشورها به سادگی قابل اعمال نبوده و به عنوان نمونه در ايران، روز به روز با تنوع بيشتر و به اسامی و اشکال گوناگون توزيع و مصرف می شوند.
آنچه پزشکان، فارغ از همه تاثيرات منفی جسمی و روانی چنين موادی توصيه می کنند اين است که: "شما نمی دانيد چه چيزی مصرف می کنيد".
[External Link Removed for Guests]

[ganjineh]

حقایق شگفت‌انگیزی درباره اعتیاد


هر روز عدّه زیادی از مردم، به اراده خود، اعتیادشان را ترک می‌کنند. البته این تصمیم‌گیری یک شبه اتفاق نمی‌افتد. موفقیت در ترک اعتیاد هنگامی صورت می‌گیرد که فرد تشخیص دهد که اعتیاد با یک چیز دارای ارزش برای او تداخل دارد و نیز به خود اعتماد پیدا کند که می‌تواند تغییر کند.
تغییر کردن، کاملاً طبیعی است. بدون شک، رفتار خود شما نیز در بسیاری از جنبه‌های زندگی با رفتار دوران نوجوانی‌تان متفاوت است. به همین ترتیب، از این به بعد نیز شما در طول زمان خواهید توانست بر مشکلات رفتاری خود غلبه کنید و برخی رفتارهای خاص خود رابهبود ببخشید. ما با وجودی که به تغییر یافتن اعتقاد داریم امّا بنا به دلایلی، اعتیاد را از این امر مستثنی می‌کنیم. ما معمولاً به اعتیاد به صورت پدیده‌ای که فرد را در بند یک الگوی رفتاری غیرقابل اجتناب قرار می‌دهد می‌نگریم. علم اعصاب نیز اعتیاد را به عنوان یک بیماری مغزی تقریباً ماندگار و همیشگی در نظر می‌گیرد. صرفنظر از این که چند سال پیش دوست شما آخرین جرعه مشروبش را نوشیده باشد، هنوز به عنوان یک فرد الکلی در نظر گرفته می‌شود. واژه معتاد بیانگر هویتی است که هیچگونه تغییری را نمی‌پذیرد. گویی فرض بر این است که فرد معتاد نمی‌تواند تغییر کند یا تغییر نخواهد کرد.
امّا این تفکر اشتباه درباره اعتیاد با واقعیت تطبیق ندارد. تعداد کسانی که بر اعتیادشان غلبه می‌کنند بیش از کسانی است که بر اعتیادشان باقی می‌مانند. و اکثر آن‌ها نیز این کار را بدون برنامه درمانی خاصی انجام می‌دهند. ترک اعتیاد ممکن است به چندبار سعی نیاز داشته باشد و فرد ممکن است نتواند اعتیاد خود به سیگار، مشروب یا مواد مخدر را یکجا ترک کند امّا به تدریج و نهایتاً خواهد توانست خود را از وابستگی به آن‌ها برهاند.
رها کردن این عادت‌ها مستلزم تغییر شگرفی است امّا این تغییر لزومی ندارد که به نحو عجیب و غریبی صورت پذیرد. در زمینه ترک اعتیاد، درمان موفقیت‌آمیز، مسئولیت تغییر را بر عهده خود فرد می‌گذارد و می‌پذیرد که رویدادهای مثبت در قلمروهای دیگر می‌تواند آغاز بخش این تغییر باشد.
تجربه بازگشت سربازان آمریکایی از جنگ ویتنام را در نظر بگیرید. اعتیاد و مصرف هروئین در بین آنان به طور گسترده‌ای رواج داشت. امّا در ۹۰ درصد موارد، سربازان پس از رهایی از فشارهای مناطق جنگی، اعتیاد خود را کنار گذاشتند. این امر ثابت می کند که اعتیاد به مواد مخدر، فقط به این مربوط است که ما در کجای زندگی خود قرار داریم.
البته غلبه بر اعتیاد برای این افراد به سادگی بازگشت با هواپیما از آسیا به آمریکا نبوده است. اغلب سربازان به هنگام بازگشت، زندگی کاملاً متفاوتی را تجربه کردند. آن‌ها اضطراب، ترس و دلتنگی صحنه جنگ را پشت سر گذاشته و به محیط خانه‌شان بازگشتند. روابط جدیدی شکل دادند و به یادگیری مهارت‌های کاری پرداختند.
شاید باور نکنید امّا سیگار در صدر فهرست ترک اعتیاد از نظر دشواری قرار دارد. امّا اکثر سیگاری‌های قبلی بدون هیچ کمکی (نوار یا آدامس نیکوتین، طب‌سوزنی، هیپنوتیزم و ... ) موفق به ترک سیگار شده‌اند.تعداد معتادان به هروئین، کوکائین یا الکل که بدون درمان خاصی و صرفاً به اراده خود اعتیادشان راترک کرده‌اند حتی از کسانی که به همت خود سیگارشان را ترک کرده‌اند نیز بیشتر است.
آمار اعتیاد در جوامع مختلف متفاوت است. مثلاً در آمریکا سنین بین ۱۸ تا ۲۵ سال اوج دوران اعتیاد به مواد مخدر و الکل است. آمارهای سال ۲۰۰۲ نشان می‌دهد که ۲۲ درصد آمریکائی‌های بین ۱۸ تا ۲۵ سال وابستگی به مواد داشته‌اند در حالی که تنها ۳ درصد افراد بین ۵۵ تا ۵۹ سال معتاد بوده‌اند.
این داده‌ها نشان می‌دهد که اغلب مردم به اعتیاد خود غلبه کرده‌اند و اغلب آن‌ها نیز بدون دوره درمانی خاصی به این مهم نائل آمده‌اند.
البته منظور این نیست که درمان نمی‌تواند مفید باشد. امّا موفق‌ترین درمان‌ها، رویکردهای غیرحضوری است که فرد را به تغییر خود انگیخته وامی‌دارد. روان‌شناسان در دانشگاه نیومکزیکو به سرپرستی ویلیام میلر، بیمارانی که تحت درمان ترک اعتیاد به الکل قرار گرفته بودند را تحت مطالعه قرار دادند.
یافته‌های آن‌ها نشان داد که توصیه‌های خشک پزشکی تأثیر چندانی نداشته‌اند. پزشک نتیجه آزمایش ریه را می‌بیند و به بیمار می‌گوید که باید خوردن الکل را کنار بگذاری. بسیاری از بیماران در این حالت دوباره به نوشیدن الکل روی آورده‌اند.
به جای این رویکرد، پزشک باید مقدار الکل مصرفی توسط بیمار را بررسی کند و یک لیست کنترلی برای ارزیابی شدّت مشکل تهیه کند. سپس باید با توافق بیمار، هدفی را برای او در نظر گیرد(معمولاً کاهش مصرف به جای ترک کامل) همسر یا افراد خانواده نیز باید در این برنامه‌ریزی درگیر شوند. سپس باید وقت ملاقات‌های بعدی تعیین گردد تا میزان پیشرفت کنترل شود. در ابتدا این ملاقات‌ها می‌تواند هر چند هفته یکبار صورت گیرد تا چنانچه سوال یا مشکلی برای بیمار وجود داشت مطرح و چاره‌جویی گردد.
رویکرد مؤثر بعدی، مصاحبه انگیزشی نام دارد. این روش، تصمیم‌گیری در مورد ترک اعتیاد یا کاهش مصرف و یافتن بهترین روش انجام این کار را بر دوش خود فرد می‌گذارد. در این روش، درمانگر سوال‌های هدفمندی می‌پرسد که فرد را به واکنش فوری نسبت به اعتیادش به مصرف الکل برحسب ارزش‌ها و هدف‌های خود وا می‌دارد. هنگامی که بیمار مقاومت کند، درمانگر با او به بحث نمی‌پردازد بلکه در عوض سعی می‌کند علّت تردید او در مورد تغییر را بیابد و به او اجازه دهد که خودش به نتیجه‌گیری مطلوب برسد: «شما گفتید که دوست دارید روی رفتارتان کنترل داشته باشید و از طرف دیگر حس می کنید وقتی الکل مصرف می‌کنید غالباً تمرکزتان را تا حدّی از دست می‌دهید و رفتارهای غیرارادی بیشتری انجام می‌دهید. می‌توانید این موضوع را برای من روشن‌تر کنید؟»
گروه پژوهشی میلر در لیست درمان‌های موثر برای الکلیسم، به چند نکته جالب برخورد. دستورالعمل‌های خودیاری از موفقیت بالایی برخوردار بودند. رویکرد «تقویت اجتماعی» که به ظرفیت فرد برای مواجهه با زندگی، خصوصاً روابط زناشوئی، روابط کاری، برنامه‌ریزی اوقات فراغت و تشکیل گروه‌های اجتماعی می‌پردازد نیز موفقیت زیادی داشتند. تمرکز اصلی رویکردهای موفق در درمان الکلیسم بر ایجاد مهارت‌های زندگی، مانند مقاومت در برابر مصرف مواد الکلی، فرونشاندن استرس (در محیط کار و روابط فردی) و توسعه مهارت‌های ارتباطی است. این یافته‌ها با آنچه ما درباره تغییر در سایر زمینه‌های زندگی می‌دانیم مطابقت دارد: مردم هنگامی تغییر می‌کنند که واقعاً خواهان آن باشند و خود را به قدر کافی برای رودررویی با این چالش قوی حس کنند، نه هنگامی که تحقیر شوند یا مجبور گردند. رویکردی که به فرد اختیار می‌دهد و به تقویت مثبت او می‌پردازد بر رویکردی که به اراده و نفوذ خود فرد کمتر اهمیت می‌دهد ترجیح دارد.



ترجمه: کلینیک الکترونیکی روان‌یار
منبع
“The Surprising Truth About Addiction”, Stanton Peele,
[External Link Removed for Guests]
کارگاه آموزشی روان یار

[naghme]

 ال.اس.دي (LSD) چيست؟  

ال.اس.دي نخستين دارويي است كه در گروه توهم زاها قرار گرفت. اولين بار در سال 1938 توسط شيمي‌ دان سوئيسي بنام دكتر‌هافمن ساخته شده اما خواص آن در سال 1943 زماني كه بصورت اتفاقي توسط دكتر‌ هافمن مصرف شد مشخص گرديد.
اين ماده در دهه 1960 شهرت خاصي پيدا نمود و به مرور زمان از استعمال آن توسط مردم كاسته شد ليكن در دهه 1990 مجدداً در ميان دبيرستانيها و دانشجويان شهرت پيدا كرد واين ماده بعنوان ابزار جنبش ضد فرهنگ در غرب مورد استفاده قرار گرفت.
استفاده پزشكي
درحال حاضر اين دارو هيچگونه استفاده پزشكي ندارد. گرچه در دهه 1950 اين دارو ( بنام Delgsid)توسط برخي روانپزشكان براي درمان احساسات سركوب شده مورد استفاده قرار مي‌گرفت. سازمان سيا (CIA) نيز آزمايشات خود را بر روي انسان بصورت مخفيانه جهت بازپرسي ا زمتهمان انجام داد. در سال 1966 استفاده از اين ماده در آمريكا بدليل پيامدهاي بهداشتي و درماني آن ممنوع اعلام شد.
وابستگي رواني : ندارد
وابستگي جسمي‌: ندارد

[External Link Removed for Guests]

مقاومت داروئي
اين نكته‌حائز اهميت است كه به مرور زمان و با استفاده مكرر از اين ماده ايجاد مقاومت داروئي مي‌كند و لذا براي ايجاد احساس اوليه از دوزه‌هاي بالاتري مي‌بايست استفاده شود.

مدت اثر
‌ تاثيرات رواني 60-30 دقيقه پس از مصرف ماده شروع مي‌شود و حدوداً 12 ساعت باقي مي‌ماند. اوج اين تاثيرات حدوداً 5 ساعت پس از مصرف ال اسي دي مي‌باشد. تاثيرات رواني اين ماده وابسته به وضعيت جسمي‌فرد مصرف كننده ونيز محيط فيزيكي كه فرد در آن قرار دارد مي‌باشد.

روشهاي سوء استعمال
اين ماده غالباً درفرم قرص و يا كاغذ خشك كن يافت مي‌شود كه غالباً همراه الكل و يا آب بلعيده مي‌شود.

اثرات
اثرات آگونيستي و آنتاگونيستي در سطح گيرنده‌هاي سروتونيني از خود نشان مي‌دهد همچنین فرضیه ی ديگري براين باور است كه LSD موجب افزايش فعاليت درغشاء مغزي و قسمت جلوي مغزي (limbic Forebrain) می شود.

مصرف بيش از اندازه (Overdose)
موجب ميدرياز, افزايش فشار خون خفيف، تپش قلب (تاكي كاردي) و ندرتاً افزايش دماي بدن ( هيپرترمي‌)و از نظر رفتاري استعمال كننده ممكن است درونگرا ويا مضطرب شود. تاثيرات نامطلوب غالباً در افراد تازه كار يا افراديكه اشتباهاً LSD مصرف نموده اند حادث مي‌شود.

منبع : معاونت سلامت وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی

[naghme]

 مورفين  
در سال 1804 م. اولين الكالوئيد ترياك – كه شناخته شد – مورفين(morphine) نامگذاري كردند كه از كلمه مورفئوس (Morpheuse)خداي روياي يونان باستان مشتق شده بود . از سال 1850م. كه سرنگهاي تزريقي زير جلدي به بازار آمد ، استفاده از آن گسترش بيشتري پيدا كرد.مورفین از ترياک استخراج میشود و یا مستقیما از ساقه خشخاش بدست مي آيد و به صورت پودري کريستالي به رنگ قهوه اي روشن و يا سفيد مي باشد.
مورفين به اشكال قرص، كپسول، پودر يا محلول عرضه مي شود و از طريق خوراكي، كشيدن از راه مجاري تنفسي و تزريق زير پوستي و داخل سياهرگي مورد استفاده قرار مي گيرد.شروع مصرف ‹‹ مورفين ›› را متخصصان به ‹‹ ماه عسل ›› تعبير مي كنند. زيرا ‹‹ مورفين ›› تمام احساسها را تغيير مي دهد، و به تجربه هاي اداركي، خلقي و حسي و اساساً ارتباطات شخص با دنياي خارج، ظاهر دلنشيني مي بخشد. اين لذت در ابتدا در مورد احساسات داخلي نامشخص، بسيار شديد است.

[External Link Removed for Guests]

كاركرد ذهني در سطوح بالا مانند قدرت استدلال نه تنها دچار اشكال نمي گردد، بلكه عملكرد آن با شور و هيجان زياد توأم است. البته پس از مدتي مصرف، عادت پديدار مي گردد و شخص به ناچار مقدار مصرفي خود را افزايش مي دهد.
اضطراب كه خود جزئي از درد و رنج وابسته به كمبود احتمالي در اعتياد است، سبب مي شود كه شخص علاوه بر افزايش مقدار مصرفي خود، فواصل مصرف را كاهش داده و به اين شكل از بروز علائم كمبود و اضطراب احتمالي جلوگيري نمايد.


[External Link Removed for Guests]

البته افرادي هستند كه مصرف روزانه خود را بدون افزايش قابل ملاحظه ادامه مي دهند، و زندگي خود را براساس ريتم سرنگ ها قرار داده و به كار و زندگي معمولي خود مشغول مي باشند. اما افراد ديگر قادر به تداوم كار و فعاليت نبوده و دائماً درپي بالا بردن مقدار مصرفي و پر كردن سرنگ هاي بعدي هستند.
اختلاف مورد اشاره مربوط به سازمان رواني – شخصيتي فرد و قدرت او در كنترل تمايلات و ارضا آن است. اما در اكثر موارد، اعتياد به مشتقات ‹‹ ترياك ›› به طور عام و به ‹‹ مورفين ›› به طور خاص، موجب زوال سريع فيزيكي ، رواني و اجتماعي مي گردد، و افرادي كه قدرت ذهني خود را حفظ كرده اند، رنج فراوان مي كشند. زيرا ديگر از ماه عسل خبري نيست، بلكه فقط لحظات پر اضطراب و سختي وجود دارد كه شخص به پركردن سرنگ فرداي خود مي انديشد.
مرفين به صورت امروزي براي از بين بردن درد از قرن 19 م. سابقه دارد و از حيث طبقه بندي فارماكولوژي، تضعيف كننده سيستم مركزي اعصاب مي باشد.

[External Link Removed for Guests]

منبع : معاونت سلامت وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی

[naghme]

 هروئين  

هروئين كه نام شيميايي آن "دي استيل ـ مورفين" است و در سال 1900 به عنوان وسيله‌اي براي درمان مؤثر اعتياد به مورفين ارائه شد. اما افسوس كه اين اميد واهي خيلي زود به يأس مبدل گشت. زيرا متوجه شدند، گرچه هروئين خواب‌آوري كمتري دارد، اما قدرت مسموم كنندگي آن پنج برابر مورفين است.
هروئين با عمل تقطير از مرفين استخراج مي‌شود. هروئين پودر كريستالي سفيد رنگي است كه در سال 1874 توسط دانشمند انگليسي در بيمارستان سنت مري كشف شد. دانشمند قوي اين ماده را تترااستيل مرفين خواند تا اينكه در حدود سال 1890 دانشمند آلماني بنام درسر و چند دانشمند ديگر مطالعات بيشتري روي آن انجام دادند و دريافتند كه اين مشتق دي استيله است و آن را براي معالجه اشخاص مبتلا به سل و ساير بيماريهاي جهاز تنفسي و همچنين براي ترك اعتياد به مرفين پيشنهاد و عمل كردند.
كارخانه باير آلمان دست به تهيه تجارتي آن زد و به آن نام هروئين داد شايد باير كلمه هروئين را از كلمه كه در زبان آلماني به معني‌ عامل بسيار قوي و بسيار موثر كه مقدار كم آن اثر زياد دارد، اقتباس كرده است. از طرفي شايد چون مصرف هروئين مي‌تواند اثر اعتياد مرفين را از بين ببرد (چون يك مخدر قوي‌تر مي‌تواند اثرارت فيزيولوژيكي داروي مخدر قبلي را از بين ببرد و خود جانشين آن بشود)در ضمن چون پس از مصرف هروئين البته فقط در شروع و اوايل مصرف آن اعمال رواني و جسماني به شدت تقويت مي‌شود و شخص مي‌تواند كار چند روزه را در يك روز تمام كند به اين ماده نام هروئين مشتق از كلمه به معني قهرمان داد.
هروئين اعتياد شديد فيزيكي را در كمتر از 21 روز در 97 درصد اشخاصي كه آن را مورد مصرف قرار داده بودند، به وجود آورد. هروئين ماده مخدري قوي است، كه آخرين پله نردبان اعتياد را در مصرف مواد مخدر به خود اختصاص داده است و شخص را به سفري مي برد كه كمتر كسي از آن به سلامت بازگشته است!
فردي كه پس از سير در مصرف انواع مواد مخدر به هروئين روي مي‌آورد. ابتدا آن را استنشاق مي‌كند، اما كمي بعد جهت تأثير فوري و افزايش دادن اثر آن، به سرنگ روي مي‌آورد و در رگ تزريق مي‌كند.
هروئين تزريق شده احساس لذت عمومي و سريع و شديد را توليد مي‌كند. متخصصان اين حالت را شبيه اوج در جماع توصيف نموده ولي در اصطلاح، معتادان آنرا فلش (Flash) يعني چيزي شديدو آني همانند نور فلش دوربين عكاسي مي‌نامند.
فلش عكس‌العملي است ناگهاني، زنده و عميق كه ارگانيسم نسبت به ورود ماده نشان مي‌دهد.این حالت که حداكثر در حدود 10 ثانيه طول مي‌كشد براي معتاد هميشه عالي است. هروئين كه قدرت خواب‌آوري كمتري دارد، توليد برانگيختگي‌هاي شديد و خشني مي‌كند، ليكن سهولت تفكر و تصور ترياك را توليد نمي‌نمايد،شايد به همين علت است که مصرف اين ماده بيشتر در بين مردها متداول است. بررسي‌هاي آماري نشان مي‌دهد كه در برابر هر 5 مرد معتاد فقط يك زن معتاد وجود دارد.
هروئين از مورفين مستبدتر است و كمبود آن زودتر احساس مي شود. به طوريكه معتاد را مجبور مي‌سازد در فواصل زماني مشخص ( 3 تا 5 ساعت براي هروئين و 8 تا 12 ساعت براي ترياك) از اين ماده استفاده كند، تا اضطراب غيرقابل تحمل ناشي از كمبود را از بين ببرد.
مضافا اينكه پس از مدتي، مصرف هروئين به جز رفع احتياج، اثر ديگري ندارد و مكانيسم وابستگي، ريتم تزريق و مقدار مصرف را رفته رفته افزايش مي‌دهد و زوال و نابودي فرد را سرعت مي‌بخشد.
اعتياد به هروئين بندگي مطلق است و معتاد فقط براي هروئين و توسط آن زنده است. شخص معتاد به علت آگاهي از اعتياد خود رنج فراوان مي‌برد، اما ظاهرا كاري از دستش بر نمي‌آيد.

[External Link Removed for Guests]

بايد دانست هروئين برخلاف الكل كه بعضي از رفتارهاي سركوب شده را آزاد مي‌سازد، تعدادي از رفتارهاي پايه، مانند رفتارهاي جنسي، خشونتي و تهاجمي و حتي رفتارهاي رفع گرسنگي را سركوب كرده و از قدرت اصلي آن مي‌كاهد. ايجاد حالت كرخي در معتاد باعث مي گردد كه فشار مختلف و دردهاي جسماني خصوصا دلواپسي و اضطراب وي بهبود يابد.
وابستگي فيزيكي بسيار شديد است، معتاد مي‌بايست حداقل هر 8 تا 12 ساعت يكبار از اين ماده مصرف كند تا از بروز علائم كمبود جلوگيري نمايد.
تجربيات حاصله نشان مي‌دهد كه مصرف روزانه 60 ميلي‌گرم هروئين مي‌تواند در مدت دو هفته فرد را كاملا معتاد سازد. زيرا در اين مدت ارگانيسم بدن خود را با ماده مخدر وفق داده و با آن سازگار مي‌گردد، و وقتي شخص از نظر فيزيكي كاملا معتاد شد، كمبود مصرف يا عدم دستيابي باعث بروز علائمي ‌مي‌شود. تقريبا 12 ساعت بعد از آخرين مصرف، معتاد خود را بدحال حس مي‌كند، احساس ضعفي به او دست داده و خميازه مي‌كشد، مي‌لرزد و عرق مي‌كند، از بيني و چشمهايش ترشحات زيادي خارج مي‌شود. اين علائم توام با حالت آشفتگي به مدت چند ساعت ادامه يافته و پس از آن معتاد به خوبي ناآرام فرو مي‌رود. در موقع بيداري يعني 18 تا 24 ساعت بعد از آخرين تزريق فرد معتاد وارد عمق جهنم زندگيش مي‌شود. خميازه ها آنچنان شديد مي گردد كه مي‌توانند فكهايش را از هم جدا سازند. ترشحات بيني همچنان ادامه مي‌يابد، موهاي بدن سيخ مي‌شود و انقباضات شديدي در معده و روده‌ها پديد مي‌آيد، كه باعث ايجاد اسهال و استفراغ شديد مي‌شود.
حدود 36 ساعت بعد از آخرين تزريق، معتاد خود را با پتوهاي متعدد مي‌پوشاند. زيرا بدنش به شدت مي‌لرزد و پاهايش بي‌اختياد دچار لرزشهاي شديدي مي گردد. به طوري كه قادر به خوابيدن نيست، بلند مي‌شود، راه مي‌رود، روي زمين دراز مي‌كشد و فرياد مي‌زند.
ريزش ترشحات از بيني همچنان ادامه مي‌يابد و سرعت و ميزان آن باور نكردني است، زيرا فقط تعريق او باعث خيس شدن دائم لباسها و رختخوابش مي‌شود.
در اين مرحله ضعف جسماني به حدي است كه فرد قادر به بلند كردن سر از روي بالش نمي‌باشد و گاهي متخصصان از بيم جان بيمار به هراس مي‌افتد و مقداري هروئين به وي تزريق مي‌كنند. تزريق مقدار كمي هروئين تقريبا تمام علائم را به سرعت از بين مي‌برد.
هاريس ايزبل در اين مورد مي‌نويسد "منظره شگفت انگيزي است، زيرا شخصي كه به شدت مريض است، نيم ساعت پس از تزريق به صورت آدمي سالم، خنده رو، خوشحال و مرتب در مي‌آيد."
البته اگر تزريق انجام نگيرد تمام علائم فوق پس از 6 تا 7 روز از بين مي‌رود، زيرا بدن پس از اين مدت دوباره قابليت عدم نياز به هروئين را باز مي‌يابد.

[External Link Removed for Guests]

منبع : معاونت سلامت وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی