بسياری از كاوشگرهای فضايی آمريكا و روسيه از دهه ٦٠ تا٩٠ به بررسی زهره ﭘرداخته‌اند اما هيچ كدام نتوانسته بودند رازهای اين سياره را برملا و همواره سياره زهره را به عنوان يک معما معرفی كرده بودند. سريع السير زهره را كه اِسا آن را طراحی کرده و ساخته است، بررسی‌های منسجمی را با اهدافی مشخص و گسترده بر روی زهره انجام داد. اين بار اين فضاﭘيما زهره را به صورت سراسری بررسی كرد و اطلاعات بسياری را نظير برهمكنش آن با بادهای خورشيدی، مواد مضر سطح زهره، جو ﭘرتلاطم زهره و محيط ميان سياره‌ای اطراف آن به‌دست آورد. ابرها و بادهای ﭘرسرعت جو ﭘرتلاطم زهره را تشكيل داده است که در فيلمی كه دوربين VMC از آن ها تهيه كرده كاملا قابل مشاهده است. در آخر مطالعات فعاليت‌های سطحی زهره مانند شرايط و خصوصيات آتشفشان‌های آن از مهم‌ترين قسمت‌های اين تحقيقات است.
هاكِن اسويدهِن(Haken Svedhen) از دانشمندان اين ﭘروژه می‌گويد:"در طول يک سال بررسی و مطالعه بر روی اين سياره داده‌های اوليه بسياری بدست آورديم كه دقيقا به چنين اطلاعاتی برای كشف رازهای جو ﭘيچيده زهره نياز داشتيم. تحليل اين داده‌ها اوليه يكی از ﭘرزحمت‌ترين بخش‌های ﭘروژه برای تيم تحقيقاتی بود؛ زيرا گرفتن نتايج قطعی از داده‌های خام بسيار كار مشكلی است".
نتايج تحليل داده‌ها به طور كلی در سه سطر زير خلاصه شده است:
۱-بررسی گردباد دو دهانه در نزديكی قطب جنوب اين سياره
٢-اولين تصویر سه بعدی از سطح زهره و ﭘوشش ضخيم ابرهای اسيدی(عمدتا اسيد سولفوريک) و ﭘويا در اطراف اين سياره
٣-نقشه دما(گرمايی) از سطح و اتمسفر آن در ارتفاعات مختلف
فانوس درخشان شب‌ها‌ی زهره
داده‌های اخير از «هواتابِ» اكسيژن در ناحیه فروسرخ، اين سياره را مانند فانوسی در فضا نشان داده است. «ﭘيير دروسارت»(Pierre Drossart) از محققان اين ﭘروژه می‌گويد:"هواتاب يا درخشندگی اكسيژن در اين سياره از جمله كشف‌های ارزشمندی بود كه بدست آمد. فضاﭘيمای روسی «وِنرا»(Venera) و مدارگرد آمريكايی «ﭘايونير»(pioneer) نيز اين ﭘديده را قبلا گزارش كرده بودند. با تمام اين‌ها، ديدگاه همه جانبه به همراه جزئيات قابل توجه اخير، حاصل تحقيقات سريع السير زهره بود كه حقيقتا بی‌نظير است".
دروسارت می‌افزايد:"اكسيژن از نادرترين اتم‌ها در زهره است". در ارتفاعات بالا در قسمت روز سياره شار زياد تابش فرابنفش خورشيد باعث شكسته شدن مولكول‌های دی‌اكسيد كربن شده كه به مقدار بسيار زيادی در سطح زهره ﭘراكنده است و اتم‌های اكسيژن را بوجود می‌آورد. دروسارد می‌افزاید:"اين اتم‌ها در طی جريان اتمسفری به نام «زير خورشيدی» و «ﭘاد خورشيدی» به سوی قسمت شب سياره انتقال ﭘيدا می‌كنند. در اين‌جا اتم‌ها از لايه‌های بالای اتمسفر به لايه‌های ﭘايينی به نام مزوسفر جابجا می‌شوند. در اين قسمت اتم‌ها تركيب شده و به مولكول‌های اکسیژن تبديل می‌شوند. در طی اين جريان طول موج مشخصی از اين اتم‌ها ساطع می‌شود".
آشكار‌سازی و رديابی اين روشنايی و توانايی درک نحوه تكامل آن در طول زمان برای تحقيقات آينده بسيار مهم و اساسی هستند. «گيوسب ﭘيكيونی»(Giusseppe Piccioni) از ديگر محققان این ﭘروژه می‌گويد:"در ابتدا ما توانستيم از نحوه توزيع و حركت ابرهای نورانی اکسیژن برای توجيه چگونگی حركت و رفتار ابرهای لايه‌های ﭘايين‌تر استفاده كنيم. در اين نگاه متوجه شديم كه روشنايی اکسیژن يكی ديگر از مواردی است كه نشان دهنده اتمسفر ﭘويا و ديناميک زهره است. در نگاه دوم تحليل اين ﭘديده ما را به سوی درک نحوه فعاليت‌های شيميايی اتمسفر اين سياره راهنمايی كرد كه خود زمينه‌ای بسيار وسيع برای تحقيقات است. با محاسبه سرعت واكنش‌های شيميايی در اتمسفر اين سياره احتمالا خواهيم توانست مكانيزمی را كشف كنيم كه ممكن است به انجام اين فرآيندها كمک می‌كند و يا وجود كاتاليزوری را تشخيص دهيم كه به اين فرآيند سرعت می‌بخشد. و در نگاه سوم بررسی اين فرآيند می‌تواند ما را به سوی درک نحوه مبادله انرژی بين لايه‌های مختلف سياره(حتی لايه‌هايی كه مستقيما در تماس با خورشيد هستند) رهنمون سازد".
مكانيزم به وجود آمدن هواتاب را «كُنِز»(Connes) در سال ١٩٧٩توضيح داد. سريع السير زهره در ٩ نوامبر ٢٠٠۵ﭘرتاب شد و ۵ ماه بعد، ﭘس از اتمام عمليات حساس قرارگرفتن آن در مدار، در ١١ آوريل ٢٠٠۶ به زهره رسيد.
منبع: [External Link Removed for Guests]
منبع 2: مجله نجوم
