++++جديدترين اخبار مرتبط با سياره مريخ++++

[ganjineh]

پژوهشگران دانشگاه جان‌هاپکینز در تازه‌ترین مطالعات سیاره‌ای خود دریافته‌اند که علیرغم تفاوت‌های چگالی و ترکیب شیمیایی جو دو سیاره زمین و مریخ، عکس‌العمل جو این دو نسبت به تغییرات شدت تابش خورشیدی در دوره 25 روزه گردش وضعی‌ ستاره مادر بسیار شبیه به یکدیگر است.


السید طلعت، دانشمند علوم فضایی و عضو هیات علمی آزمایشگاه فیزیک کاربردی دانشگاه جان‌هاپکینز (APL) این مطلب را در همایش «سیاره‌شناسی تطبیقی: جو سیارات و بررسی آب‌وهوای آنها» که از سوی جامعه زمین‌شناسی ایالات‌متحده (AGU) برگزار می‌شود، عنوان کرد. کارشناسان معتقدند این یافته می‌تواند به دانشمندان در درک هرچه بهتر ارتباط بین خورشید و پدیده‌های جوی سیارات کمک کند. طلعت که در بررسی‌های خود از مجموعه اطلاعات محدود یون‌کره مریخ و اطلاعات آزمایش فرابنفش شدید خورشیدی(SEE) در ماهواره TIMED استفاده کرده‌است؛ به نشانه‌هایی دست یافته‌ که نشان می‌دهد پاسخ‌های نورشیمیایی یون‌کره مریخ به تابش‌های خورشیدی همانند پاسخ‌های یون‌کره زمین است.

در طول گردش 25روزه خورشید به دور خود، جو فوقانی زمین و مریخ در معرض تابش‌های متغیر پرتوهای پرانرژی ایکس و فرابنفش شدید خورشیدی قرار می‌گیرد و آزمایش SEE داده‌های مربوط به این تابش را اندازه‌گیری می‌کند.

روش بدست‌آوردن اطلاعات یون‌کره مریخ هم به‌نوبه خود شیوه جالبی است. در سال 2003، دکتر دیوید هینسون، عضو هیات علمی دانشگاه استانفورد با بررسی ارتباطات رادیویی آزمایش‌های علمی رادیویی مدارگرد نقشه‌بردار سراسری مریخ (MGS) توانست نمای کلی یون‌کره مریخ را مشخص کند.طلعت با بررسی تغییرات داده‌های SEE، تصمیم گرفت تطابق آنها را با داده‌های یون‌کره مریخ بیازماید. برای این کار، او داده‌های SEE را به‌شکلی جابجا کرد که بر شبانه‌روز مریخ منطبق شود؛ زیرا شبانه‌روز مریخ از شبانه روز زمین 41 دقیقه و 20 ثانیه طولانی‌تر است و ازاین‌رو دوره گردش وضعی خورشید به شبانه‌روز مریخ اندکی کوتاه‌تر از این‌مقدار در زمین است. زمانی‌که دو نمودار بیشینه چگالی یونی مریخ و سطح فعالیت خورشیدی در یک دوره معمولی هم‌پوشانی پیدا کردند، تطابق مورد نظر حاصل شد!

ماهواره TIMED

ماهواره TIMED که در سال 2001 به فضا پرتاب شد، نخستین ماموریت از برنامه ماهواره‌های زمینی_‌‌خورشیدی ناسا و یکی از ماهواره‌های رصدخانه بزرگ فیزیک‌خورشیدی ناسا به‌شمار می‌رود. این ماهواره تاکنون توانسته‌است در طول مراحل مختلف چرخه خورشیدی، اطلاعات ارزشمندی را درمورد مرز بین مزوسفر (لایه میانی جو زمین در ارتفاع 50 تا 85 کیلومتری)و گرماکره- یون‌کره پایینی جو زمین (لایه بالایی مزوسفر که از 85 تا 500 کیلومتری گستره شده و دما در آن به 1500 درجه سلسیوس می‌رسد) جمع‌آوری کند. دانشمندان توانسته‌اند به کمک این ماهواره و شبکه‌ای از ایستگاه‌های رصدی جهانی، اطلاعات بسیاری در مورد ساختار پایه، دما، فشار، باد و ترکیب شیمیایی گرماکره-یون‌کره پایینی جمع‌آوری کنند و مقدار انرژی ورودی و خروجی از این لایه را اندازه‌گیری کنند. ماهواره TIMED، نخستین ابزاری است که می‌تواند هم‌زمان تمام پارامترهای بحرانی را اندازه‌گیری کند و این به دانشمندان کمک می‌کند تا بهتر بتوانند فرآیندهایی را که تغییرات جو فوقانی زمین را کنترل می‌کنند، شناسایی کنند.

[Reza6662]

بررسی اطلاعات به دست آمده از رادار مریخی "مارسیس" نشان می دهد: یک لایه قدیمی و صخره ای از مریخ در زیر سطح این سیاره وجود دارد.

[External Link Removed for Guests]

به گزارش مهر، این اطلاعات که توسط "مارسیس" اولین رادارعمق یاب سوار بر مدارگر "مارس اکسپرس" متعلق به سازمان فضایی اروپا به دست آمده، سرنخ های مهمی از تاریخچه مرموزانه مریخ را به دست دانشمندان می دهد.

براساس این یافته ها، وجود دهانه های آتش فشان های قدیمی در زیر دشت های هموار و پست نیمکره شمالی مریخ به اثبات رسیده است. برای جمع آوری این اطلاعات از انعکاس امواج رادیویی با نفوذ به لایه های زیر سطح مریخ بهره گرفته شده است.

"مارسیس" به مدارکی دست یافته مبنی بر اینکه این آتش فشان های دفن شده در زیر سطح مریخ با قطر 130 تا 470 کیلومتر در بسیاری از سرزمین های پست شمال این سیاره یافت می شوند.

بنا بر گزارش "اسپیس دیلی"، برخلاف زمین اختلاف فاحشی در دو نیمکره شمالی و جنوبی مریخ مشاهده می شود. تقریبا کل نیمکره جنوبی مریخ پوشیده از زمین های پست حاوی دهانه های آتش فشان سخت و سنگین است در حالی که اغلب قسمت های نیمکره شمالی از سطحی هموارتر و با ارتفاع کمتر برخوردار است.

دشت های شمالی سطح مریخ جوان و صاف هستند که با مقادیر بالایی از گدازه ها و رسوبات آتش فشانی پوشانده شده اند. این در حالی است که اطلاعات به دست آمده از رادار "مارسیس" نشان می دهد: پوسته قرار گرفته در قسمت زیرین مریخ از قدمتی بسیار کهن برخوردار است.

تعداد دهانه های آتش فشان دفن شده در زیر پوست رویی مریخ مشخص می کند: قدمت پوسته قرار گرفته زیر زمین های پست نیمکره شمالی بسیار قدیمی بوده و به حدود 4 هزار میلیون سال پیش برمی گردد.

منبع: MehrNews

[Reza6662]

كشف حفره هاي پنهان در زير سطح مريخ

در ميليون ها سال پيش حفره هايي در زير سطح صاف نيمكره شمالي مريخ بوجود آمده اند كه با مواد مذاب و رسوباتي كه آب و باد آنها را حمل كرده است، پوشيده شده اند. به گزارش ايسنا، دانشمندان با استفاده از رادار عمق سنج كه ناسا و آژانس فضايي اروپا حتمي آن هستند، موفق به شناخت سطحي ناهموار و قديمي در زير سطح مريخ شده‌اند. بر اساس مشاهدات در اولين پروژه اكتشافي رادار عمق سنج، حفره هاي ايجاد شده در اثر برخورد در زير سطح صاف نيمكره شمالي مريخ قرار گرفته اند. اين روش با بازتاب امواجي كه به عمق نفوذ مي كنند، عمل مي كند. دكتر توماس واتر از موزه مركزي ملي هوافضاي واشنگتن مي گويد: «مانند اين است كه به تصويري كه در پرتو ايكس گرفته شده است نگاه مي كنيد. علاوه بر شناخت قبلي حوزه هاي ايجاد شده در اثر اصابت، برخي از فرورفتگي هاي ظريف روي نقشه هاي توپوگرافي نيز حاصل برخورد هستند.»

  

مطالعه تكامل مريخ به شناخت زمين در ابتداي پيدايش كمك مي كند.
اثر عملكرد برخي از نيروها در ميليون ها سال پيش بر روي مريخ هنوز هم قابل تشخيص هستند در صورتي كه بر روي سطح زمين اين اثرات در طي فعاليت هاي تكتونيكي محو شده اند. دكتر واتر به همراه 9 نويسنده ديگر گزارشي را در مجله نيچر (Nature) مورخ 14 دسامبر 2006 به چاپ رسانده اند. اين محققان از اطلاعات رادار پيشرفته مدار مريخ براي مطالعات عمق سنجي زير سطح آن و مطالعات يونوسفريك كه ناسا و آژانس فضايي ايتاليا در اختيار ماموريت اروپايي مريخ قرار داده بودند، استفاده كردند. اين وسيله امواج راديويي مي‌فرستد كه از سطح مريخ مي گذرد و از عوارضي در سطح كه بر خلاف مواد داخلي داراي خاصيت الكتريكي هستند،بازتاب مي شود. اين اكتشافات به شناخت تكامل زمين شناسي پر رمز و راز اين سياره كمك مي كند. برخلاف زمين، نيمكره هاي شمالي و جنوبي مريخ داراي تفاوت فاحشي هستند. تقريبا تمامي نيمكره جنوبي داراي سطح ناهموار و كوهستاني است در صورتي كه نيمكره شمالي داراي سطحي صاف تري است.
از آنجايي كه ضربه هاي ايجاد كننده حفره ها در هر محلي از سياره اتفاق مي افتند، نقاطي با حفره هاي كمتر كه مراحل زمين شناسي اثر آن ها را پاك كرده اند، به عنوان سطوح جوان تر شناخته مي شوند. به نوشته نجوم، فراواني حفره هاي دفن شده در زير سطح صاف نيمكره شمالي مريخ به معناي قدمت زياد آن است كه شايد به قدمت نيمكره جنوبي با آن سطح ناهموار و كوهستاني هم برسد. اطلاع درباره قشر سخت قديمي هميشه بحث برانگيز بوده است زيرا اين قشر ابتدا با مقدار زيادي مواد مذاب وسپس با رسوباتي كه با جريانهاي اتفاقي آب و باد حمل شده اند، پوشيده شده است. مركز اين تحقيق، موزه ملي هوافضاي اسميتسونين است كه تحقيقات اين مركز بر روي مباحثي از جمله علوم سياره‌يي، ژئوفيزيك زميني و تغييرات محيطي دوردست صورت مي گيرد.

[External Link Removed for Guests]

[gigi64]

میکروب‌هاى غریبه و فضایى بر روى سیاره مریخ


یک دانشمند در مقاله خود چنین نظریه پردازى کرده است که دو کاوشگر فضایى ناسا که 30 سال پیش از مریخ بازدید کردند ممکن است به طور اتفاقى با میکروب‌هاى غریبه و فضایى بر روى سیاره مریخ برخورد کرده و به طور غیرعمد و تصادفى آنها را نابود کرده باشند. به گفته محققى که نظریه خود را در مقاله‌اى در نشست انجمن ستاره‌شناسان آمریکا در سیاتل ارائه کرده، مشکل این بوده است که فضاپیماهاى تحقیقاتى وایکینگ مربوط به سال‌هاى 1976 تا 1977 به دنبال نوعى زندگى غیرمعمولى بوده‌اند و وجود این میکروب‌ها را درک نکرده‌اند.ماه گذشته دانشمندان به شکل شگفت‌انگیزى گزارش کردند که تصاویر جدید از مریخ نشان دهنده تغییرات ژئولوژیک در این سیاره بوده است که موجب جریان آب به طور گهگاهى بوده است.در سالهاى اخیر دانشمندان نمونه‌هایى از حیات را در زمین کشف کرده‌اند که در شرایطى بسیار خشن و سخت قرار داشته‌اند. از این رو براى بررسى این امر و آزمایش کردن این نظریه درباره حیات در سیاره مریخ، یک ماموریت جدید از سوى ناسا موسوم به Phoenix در حال آماده شدن است.

منبع:پارس اسکای

[Mohsen1001]

gigi64 جان

اينگونه مقالات را در بخش تازه تاسيس "انجمن فضا" قرار دهيد
با تشکر

[gigi64]

یکی از مکان های نوید بخش برای جستجو گرهای مریخ در یخ موجود در منطقه Elysium است.مکانی که اخیرا در ان دریای یخ زده کشف شده است. کاوش گر های کنونی در مریخ نمی توانند عمق زیادی را حفاری کنند.با این که این حفاری ها ممکن است نشانه هایی از حیات اولیه در مریخ را پیدا کنند ولی بر اساس مطالعه ی دانشمندان سلول های زنده به دلیل تشعشعات تا چندین متری عمق این سیاره نمی توانند وجود داشته باشند.این باعث می شود سلول های زنده خارج از دسترس بهترین کاوش گر ها باشند.




این بررسی که در 30 Jan در مجله ی Geophysical Research Letters چاپ شده با در نظر گرفتن شرایط قسمت های مختلف سطح مریخ نمودار پرتو های کیهانی را بر اساس عمق های مختلف رسم می نماید.
Lewis Dartnell سرپرست این تحقیق از دانشگاه لندن می گوید: پیدا کردن آثاری از باقی مانده حیات یا DNA موجودات احتمالی زنده خود کشف بسیار ارزشمندی است ولی هدف برای محققان یافتن سلولی است که بتوان آن را گرم کرد مواد معدنی به ان داد و برای مطالعات بعدی بتوان بیدارش نمود.
پیدا کردن حیات در مریخ نیاز به جاری بودن آب در سطح آن دارد ولی اخرین بار که اب به صورت گسترده در ان جریان داشت میلیارد ها سال پیش بود.حتی سر سخت ترین باکتری هایی که ما می شناسیم احتمالا در این مدت به دلیل وجود پرتو های مضر زنده نمانده اند.
بر عکس زمین مریخ به وسیله ی میدان مغناطیسی و اتمسفر حفاظت نشده و برای میلیارد ها سال در معرض پرتوها (فرا بنفش) قرار داشته است.
این تیم مدل چگالی تشعشعات را توسعه دادند و تغییرات در تشعشعات خورشیدی و پرتو های کیهانی ای که از اتمسفر نازک مریخ عبور کرده به سطح ان و لایه های پایین تر می رسند را اندازه گیری کردند.آن ها شرایط را در سه نوع خاک مختلف بررسی نمودند و با محاسبه ی میزان انرژی ذرات و دز پرتو ها در عمق های مختلف زمانی را که سلول ها می توانند در ان مکان ها پایدار بمانند تایین نمودند.
این تحقیق بهترین مکان برای جست و جوی حیات را درون یخ Elysium دانستند زیرا تصور می شود این یخ در 5 میلیون سال پیش دارای سطحی بوده است و کم تر در معرض تشعشعات قرار گرفته .حتی در این مکان هر سلول زنده ای خارج از دسترس کاوش گر ها است.
از نقاط مناسب دیگر دره های جوان است زیرا این مکان ها اخیرا با اصابت شهاب سنگ ها به سطح آمده اند .مکان های دیگر Gulli ها هستند که در کنار دره ها واقع شده اند. احتمالا در این کانال ها اب جاری بوده است و جریان اب سلول ها را از عمق زمین به سطح آورده است.
این تحقیق به وسیله ی شورای تحقیقات علوم طبیعی و مهندسی انگلیس (EPSRC)_ و بنیاد ملی علوم سوئیس و دبیر خانه ی علوم و تحقیقات سوئیس پشتیبانی شده است.
برگرفته از سایت انجمن اختروش ایران : [External Link Removed for Guests]

[gigi64]

تصویر جدید مدارگرد شناسایی مریخ ناسا شواهدی ارائه داد که نشان میدهد موادی سیال در زیر سطح مریخ جریان داشته است .



دانشمندان ناسا به تازگی اعلام کردند ، مدار گرد شناسایی مریخ به تازگی موفق شده تا شواهدی را مبنی بر جاری بودن نوعی مایع یا گاز در زیر سطح مریخ پیدا کند .

تصویر روبرو که از تصاویر زیبا و در عین حال مهم مریخ محسوب می شود الگویی از لایه های عریان را در دره ای موسوم به Candor Chasma نشان می دهد. به گفته ی Chris Okubo زمین شناس دانشگاه آریزونا جزییات تصویر نشانگر دگرگونی های مواد معدنی است که به خاطر جاری بودن نوعی سیال در طول سالیان ایجاد شده است و می تواند دلیل مناسبی برای جاری بودن نوع خاصی از سیال مایع و یا گاز در کانال های زیرزمینی مریخ باشد .

[External Link Removed for Guests]

[jamal_khodamam]

با چاپ کتاب " راز حیات " به قلم " اندی توماس " و " معمای مريخ " به قلم " گراهام هنکوک " در اروپا و امريکا , بحث بشقاب پرنده و حیات در سیاره های دیگر بسیار داغ شده است . اوج این مباحث هنگامی بود که " گراهام هنکوک " در مصاحبه با" CNN" مبحث " marsface " یا همان صورتک مریخی را مطرح کرد . من در تاریخ 15 اسفند 1383 مطلبی با نام " تصویر انسان در کره مریخ " را در وبلاک قرار دادم و در ان بصورت خلاصه از این پدیده عجیب با دوستان سخن گفتم . اما " گراهام هنکوک " کیست.؟ " گراهام هنکوک " دانشمند بزرگ ناسا که در اخرین پروژه مطالعاتی مریخ ,بهمراه افتخار ایران در ناسا یعنی دکتر نادری و " جرج واسل اتنور " زيست شناس بزرگ جهان , افرادی هستند که در پروژه کاوش مریخ فعالیت میکنند .
اولین بار که تصاوير مریخ , توسط فضاپیمای " وایکینگ " برای دانشمندان زمین ارسال شد, تئوریهای بسیاری در مورد حیات بر روی این سیاره عجیب در میان مردم شکل گرفت . کاوشگران بسیاری برای پیدا کردن مدارکی دال بر حیات بر روی این سیاره به فضا پرتاب شد که سرامد تمام انها " مارينر 9 " بود . چه چیز باعث شد که انسان تصور کند بر روی این سیاره سرخ حیات وجود دارد.؟ فصلهای ان که دو برابر زمین است؟ , قطبهای سفیدی که در فصول مختلف بزرگ و کوچک می شوند.؟ اتشفشانها . کوه ها . صحراها . یا تپه ها؟ مشاهدات اولیه که توسط تلسکوپ انجام گرفت چنان بود که همه باور داشتند که حیات بر روی مریخ جریان دارد . " جووانی اسکیاپارلی، ستاره شناس ایتالیایی در سال 1900 میلادی، چنین تصور کرد که اشکال زاویه داری روی سطح مریخ دیده، و آنها را کانال یا گذرگاه نامید. این کلمه به اشتباه، آبراه ترجمه شد و باعث شد تا مردم باور کنند که مریخی ها برای انتقال آب از کانالهای آبی استفاده می کنند. همچنین، تصور می شد که نواحی تیره در اندازه های مختلف محل رشد گیاهان هستند که با تغییر فصول سال تغییر می کنن. امروزه می دانیم که آن گذرگاهها نوعی خطای دید بوده ، و آن نواحی تیره نیز صخره هایی هستند که هنگام از بین رفتن غبار قرمز رویشان ، آشکار می شوند. همانطور که در بالا عنوان شد اولین بار در سال 1976 میلادی فضاپیمای " وایکینگ " بر روی مریخ نشست و اطلاعات بسیاری را از مریخ به زمین ارسال کرد و همان اطلاعات نشان میداد انگونه که انسان تصور میکرد حیاتی بر روی این کره خاکی نیست ( البته به شکلی که انسان تصور میکرد ) تنها نکته قابل توجه وجود یخ و اب بر روی این سیاره منظومه شمسی است . اما عجیبترین یافته " مارينر 9 " و فضاپیمای " وایکینگ " تصویر تپه عجیبی بود که شبیه صورت انسان بود که بعد ها به " marsface " یا صورتک مریخی مشهور شد . اما عجایب پایانی نداشت , در حفاریهای که در اطراف اهرام ثلاثه مصر انجام شد تکه سنگی بدست امد که شباهت بسیاری به صورتک مریخی داشت!!! مورد دوم این است که در ساعت 18 بوقت زمین این صورت با صورت ابوالهول در یک خط قرار میگیرد!! اما این پایان ماجرا نبود , تصاویر مختلفی از جهات گوناگون از صورت مریخی گرفته شد , زیباترین تصویر توسط Mars Express و مریخ نورد " فرت " برای زمینیان فرستاد, تئوریهای مختلفی در میان دانشمندان و محققانی که اعتقاد دارند حیات در سیارات دیگر وجود دارد ( Ufolojeys ) مطرح شد . ایا براستی این تپه یا کوه شبیه صورت انسان است یا تئوری پوچی میباشد که توسط عده ای مطرح میشود . اخرین اظهارات این بود که این صورت عجیب توسط طوفانهای مریخی شکل گرفته است و در این مورد دوست نازنین من بنام " ناصر " در وبلاک " گور من گهواره من " این اظهارات را درج کرد . اما " گراهام هنکوک " با چاپ کتاب " معمای مريخ " تمام این تئوریها را تکذیب و با جدیت فراوان اعلام کرده این تصوير کاملا شفاف و واقعی میباشد . اما در فصلی از کتاب که " جاناتان اورینگ " هرم شناس و ریاضیدان بزرگ امریکائی تئوریهای خود را مطرح کرده است مجادلات زیادی را بین منتقدین براه انداخته است . " جاناتان اورینگ " اولین بار با معنا کردن کتیبه معروف اهرام که به کتیبه"پیشگويی اهرام" معروف است خود را به جهانیان معرفی کرد, او که شیفته باستان شناسی است اولین بار به راز کتیبه اهرام پی برد و با چاپ کتاب " اهرام و اینده " توانست خود را به عنوان یک باستان شناس به دوستداران خود بشناساند او در کتاب "معمای مريخ" تئوری خود را با گراهام هنکوک در میان گذاشته . او تصاویر این صورت را از جهات مختلف برسی کرده است, به عنوان مثال او با جدا کردن این صورت از وسط و برعکس کردن یکطرف ان بگونه ای که یک چهره کامل را شکل دهد به اشگال جالبی دست پیدا کرده... اما اینکه این تصاویر چقدر با واقعیتی که " جاناتان اورینگ" به ما میگوید منطبق است با شماست, تنها این را باید بگويم که نمیتوان براحتی از این تئوریها گذشت . تصاویر خود نشان میدهد که تئوری" جاناتان اورینگ " چه بوده است

[External Link Removed for Guests] اینهم لینک برای دیدن صورتک مریخی از جهات مختلف

منبع: وبلاگ اهرام تفکری فرا زمینی

[gigi64]

ایسکانیوز : تشعشعات قدرتمند ساطع شده از سطح خورشید، می تواند تاثیرات مخربی بر زمین و جو مریخ بگذارد.



به گزارش روز شنبه گروه علمی پژوهشی ایسکانیوز به نقل از سایت ناسا، بر اساس تحقیقات انجام شده توسط سازمان هوا فضای ایالات متحده، تصاویر برگرفته شده از دوربین هایی با قدرت مگاپیکسلی نصب شده بر روی فضا پیمای ام- جی- اس، از سال 2000 میلادی نشان دهنده این حقیقت است که تاثیرات تشعشعات خورشیدی بر روی جو مریخ که همسایه نزدیک به کره زمین است بسیار زیاد بوده و دانشمندان گمان می برند که قدرتمند بودن این امواج و تشعشعات می تواند اثرات مخربی بر روی زمین نیز بگذارد. به عقیده ناسا، کمترین اثر سوء بر روی زمین کم شدن اکسیژن، زیاد شدن نیتروژن در جو است که حیات زمین و موجودات آن را از بین خواهد بود.

[External Link Removed for Guests]

[gigi64]

به گزارش آژانس فضايی اروپا فضاپيمای روزتا هم اکنون به نزديکی مريخ رسيده است و مشغول تصويربرداری از اين سياره است.هدف روزتا يک دنباله‌دار است.



فضاپیمای روزتا هنگام گذر از کنار مریخ تصاویر حيرت ‌انگیزی فرستاد. هدایت‌کنندگان اين ماموریت در مرکز عملیات فضایی اِسا در آلمان موفقیت اين فضاپیما را در هنگام گذر از کنار مریخ تایید کردند. هدف روزتا دنباله‌دار (۶۷P Churyumov-Gerasimenko) است که قرار است در سال ۲۰۱۴ به آن برسد.

اين فضاپيما هم اکنون در حال گذر از کنار مریخ است. روز گذشته به فاصله ۲۵۰ کیلومتری از سطح رسيد و از گرانش سياره برای تغییر جهت کمک گرفت. مقصد بعدی آن زمین است تا با استفاده از آن شتاب بیشتری بگیرد و به راهش ادامه دهد.

برای دریافت اطلاعات بیشتر : [External Link Removed for Guests]

[External Link Removed for Guests]

[gigi64]

دانشمندان به تازگي دريافته‌اند كه منطقه قطبي جنوب سياره مريخ حاوي يخ كافي براي پوشاندن اين سياره از آب تا عمق ‌١١ متري است.

به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، دانشمندان آزمايشگاه پيشرانش جت (JPL) ناسا در كاليفرنيا در اين زمينه اعلام كردند كه ابزار تعبيه شده بر روي فضاپيماي آژانس فضايي اروپا، موسوم به مارس اكسپرس نشان داده است كه يخ روي قطب جنوب اين سياره حداقل ‌٧/٣ كيلومتر از سطح آن پايين تر رفته است.

اين كشف نتيجه تلاش‌هاي مشترك آژانس فضايي ايتاليا و محققان در JPL بعنوان بخشي از آژانس فضايي ناسا بوده است.

اين تيم تحقيقاتي بر روي تشخيص ضخامت آب يخ زده بر روي يخ مطالعه مي‌كنند.

نتايج مطالعات در مجله ساينس به چاپ رسيده است.

كشف تاريخچه وجود آب بر روي اين سياره مي‌تواند نقطه‌اي كليدي براي حمايت از فرضيه حيات در مريخ باشد.

[External Link Removed for Guests]

[gigi64]

در دهه‌ی ۱۹۶۰ شوروی در صدد آن برآمد تا تعدادی فضانورد را به مریخ بفرستد. اگرچه در آن زمان راکت نیرومند حمل‌کننده و تجربه‌ی طولانی اقامت در مدار وجود نداشت.

طرح شوروی در سال ۱۹۶۰ این‌گونه بود
ابتدا چند راکت باید قسمت‌های ۸۰ تنی را به یک مدار پایین بفرستند تا با استفاده از آن قسمت‌ها، فضاپیمایی بین سیاره‌ای با جرمی در حدود ۲۵۰ تن در مدار قرار گیرد. به دلیل این‌که این سفر بیش از دو سال به طول می‌انجامد تنها منبعی که می‌تواند انرژی موتورهای الکترو راکت را تامین کند انرژی هسته‌ای است. در ظاهر نیروی بالابرنده کم این موتورها در مدت چند ماه سرعت فضاپیما را کم می‌کند. پس از گذشتن فضاپیما از حلقه‌ی شعاع زمین، گروهی متشکل از ۶ فضانورد خود را به کنار فضاپیما می‌رسانند. بر اساس این طرح، در هنگام ورود به مریخ باید تمام ورود و خروج‌ها از کابین خدمه صورت گیرد و سپس سکو‌های اکتشافی و راکتورهای هسته‌ای خود را روی آن ایجاد کنند. این سفر درمدار مریخ حدود یک سال به طول می‌انجامید. در اوایل دهه‌ی ۱۹۷۰ پروژه شکل واقعی‌تری به خود گرفت. در این طرح اندازه‌های فضاپیما بسیار کوچک‌تر شد. فضاپیمای مریخی به شکل یک سوزن بلند درآمد. یک خارج‌کننده برای امنیت راکتور تعبیه شد و تعداد خدمه تا ۴ نفر کاهش یافت.

تاریخچه‌ی جدید

در اواخر دهه‌ی ۱۹۸۰ شوروی استفاده از ایستگاه‌های مداری را تجربه کرد که این تجربه پایه‌گذار ایده‌های سفر به مریخ بود. ایده‌ی استفاده کردن از دستگاه‌ها با انرژی هسته‌ای از بین رفت و شوروی در صدد استفاده از انرژی خورشیدی برآمد. یکی از سازنده‌های اصلی راکت «انرژی» به نام «گارشکف» گفت که استفاده از انرژی خورشیدی به منظور فراهم کردن حداکثر امنیت پرواز است. موتورهایی که با انرژی هسته‌ای کار می‌کردند حداکثر امنیت را تامین نمی‌کردند. راکت‌ها و موتورهای هسته‌ای که در قرن گذشته در شوروی در شهر «سمی‌پلاتینسکی» و همچنین در «نوادا» آمریکا مورد استفاده قرار گرفتند پرتوهای رادیو اکتیو را از خود ساطع می‌کردند. این راکت‌ها را در قرن گذشته در جو رها می‌کردند. راکت‌های هسته‌ای کنار گذاشته شده که به اندازه‌ی کافی مورد استفاده قرار گرفته بودند می‌توانستند موتورهای الکترو راکتور را تغذیه کنند. اما این طرح به شدت باعث افزایش وزن فضاپیما می‌شد. نصب دستگاه ضد تششع رادیو اکتیو برای محافظت سرنشینان نیز اطمینان کافی را تامین نمی‌کرد. از این رو شوروی در پروژه‌ی سال ۱۹۸۷ دو راکتور دیگر را طراحی کرد. به هر حال باز هم امنیت لازم تامین نمی‌شد و شوروی به فکر استفاده از انرژی خورشیدی افتاد.

تکنولوژی به کار رفته

جرم اولیه‌ی فضاپیمای بین سیاره‌ای در مدار زمین باید حدود ۴۰۰ تن باشد. هنگامی که فضاپیما در مداری زمین را دور می‌زند طی روندی آخرین مونتاژ‌ها روی آن انجام می‌شود(چون در آغاز قطعات فضاپیما جدا از هم است) تا پس از مدتی به طور خودکار ماموریت خود را شروع کند. روسیه سال‌های قبل بیش از ۱۰۰ مونتاژ موفق در فضا انجام داده است. ایجاد پایگاه‌های مونتاژ مداری در ایستگاه فضایی بین‌ المللی هم اکنون در حال بررسی است. اگر ایستگاه فضایی بین المللی در لحظه‌ی مونتاژ در مدار نباشد روسیه می‌تواند ایستگاه مداری جدید و نه چندان بزرگی را به وجود آورد. گارشکف گفت:"ما نمی‌خواهیم پروژه‌هایمان را با چند نوع از راکت‌های حمل کننده محدود کنیم. فضاپیما را می‌توانند با سری از موشک‌های حمل کننده‌ی روسی «پروتون» به مدار منتقل کنند. از این موشک‌ها می‌توان برای حدود ۲۰ پرتاب استفاده کرد. راکت حمل‌کننده‌ی روسی به نام «آنگارا ۷» ظرفیت حمل ۴۰ تن بار را دارد. این راکت که امروز در کارخانه‌ی «خرونیچو» تولید می‌شود، می‌تواند با ۱۰ پرتاب قطعات لازم برای مونتاژ را به مدار زمین بفرستد. قوی‌ترین راکت حمل‌کننده ی روسیه(انرژی) می‌توانست در نهایت با ۴ پرتاب قطعات لازم را برای مونتاژ به مدار حمل کند و بر اساس نوآوری و ایده‌های نوین در تولید این حمل‌کننده، این راکت می‌تواند بدون شک این قطعات لازم را حمل کند".

موتورها

گارشکف در گفت و گوی خود افزود:"هم اکنون روسیه در صدد است که فضاپیمایی را به مریخ بفرستد که با انرژی خورشیدی کار می‌کند. این فضاپیما از دستگاهی تشکیل شده است که شامل ۴۰۰ موتور کوچک مجزا است. کشش کل موتورها ۳۰ کیلوگرم است. نیروی کشش هر موتور به همراه تبدیل کننده‌های انرژی و قسمت‌های هدایت و باتری‌های خورشیدی کمتر از ۱۰۰ گرم است. صرف نظر کردن از ۱ تا ۵ عدد از موتورها به هیچ عنوان اثری در کیفیت پرواز ندارد. چنین ساختار موتوری برای هر منظوری کاربرد دارد. مشکل اصلی در پروژه‌ی سفر به مریخ تامین امنیت آن است. پس طرح استفاده از انرژی خورشیدی برای ما بهترین طرح به شمار می‌آید".

به خاطر سرعت کشش کم موتورها فضاپیما ۲ تا ۳ ماه در مداری به دور زمین می‌گردد و لازم به ذکر است که کل سفر ۲ سال به طول می‌انجامد. کشش کم موتورها به این دلیل به وجود می‌آید که این موتورها در تمام مدت در حال کار کردن هستند یعنی اول برای خارج شدن از گرانش زمین سرعت می‌گیرد و سپس وقتی که در مدار زمین قرار می‌گیرد تحت گرانش شدید سیاره‌های دیگر است و نمی‌تواند با همان سرعت اولیه خارج شدن از جو به مسیر خود ادامه دهد. پس سرعت را کم می‌کند و وقتی که در مدار سیاره مریخ قرار می‌گیرد ترمز می‌کند. و این اصل حرکت بسیاری از فضاپیماها است. تمام سفر ۲ سال طول می‌کشد.

یک بار یا چند بار؟

حال کمی پروژه ی ناسا را بررسی می‌کنیم. فضاپیمای بین سیاره‌ای با موتور الکترو راکتوری به مداری که وسایل آماده شده برای مونتاژ رسیده بودند، به مدار مریخ می‌رسد و وسایل روی هم سوار می‌شوند(عمل مونتاژ انجام می شود). سرنشین به نقطه‌ی صفر یا نقطه‌ی فرود نقل مکان می‌کند، به مریخ پرواز می‌کند، روی سطح این سیاره کار می‌کند و در نهایت به فضاپیما بر می‌گردد و قطعات را از هم جدا می‌کند. این طرح آینده‌ی آمریکا برای پرواز اکتشافی به سیاره‌ی سرخ است. فضاپیمای مریخی روسی می‌تواند چند بار مورد استفاده قرار بگیرد. سفینه‌ی بین سیاره‌ای روسی در نزدیکی زمین متوقف نمی‌شود بلکه از کنار آن عبور می‌کند. از مدار زمین خارج شده و به کپسول اختصاصی می‌رود(پس از انجام ماموریت به زمین بر نمی‌گردد). در این زمان است که سرنشین با کپسول اختصاصی خود به زمین بر می‌گردد. خود فضاپیما منبعی دارد که می‌تواند آن را حداقل تا ۱۵ سال تغذیه کند.

فرود فضایی

فضاپیمای روس‌ها ماموریت خود را با حداکثر امنیت انجام می‌دهد. مدل ماموریت در ایستگاه مداری شبیه‌سازی می‌شود. ماموریت دیگر فرود بر روی سطح مریخ است و تامین امنیت به عنوان یک مساله دشوار مطرح می‌شود. گارشکف افزود:"وسیله‌ای که قرار است در مریخ فرود بیاید در زمین آزمایش می‌شود تا احتیاجی به انجام عملیات اضافی هنگام پرواز بین سیاره‌ای را نداشته باشیم و طرح فرود تا حد امکان ساده باشد".

گارشکف طرح پرواز را مانند طرح فرود تشریح می‌کند:"پس از ورود به مدار نزدیک مریخ وسیله‌ی فرود از مجموعه جدا می شود. هنگام اولین پرواز وسیله‌ی فرود کاملا خودکار بر روی سطح مریخ فرود می‌آید، سرنشین بدون فرود آمدن و از مدار، ماموریت هدایت را بر عهده خواهد داشت. تکنولوژی موجود اجازه‌ی انجام تمرین همه‌ی کارها را می‌دهد. گارشکف می‌گوید:"فرود و برگشت از سطح مریخ خطرناک‌ترین بخش این سفر اکتشافی است. ما تصمیم نداریم که سرنشین در وسیله‌ی فرود بنشیند. زیرا فعلا تضمینی برای این که این وسیله بتواند فرود خودکار موفقیت‌آمیزی روی سطح انجام دهد وجود ندارد. به همین دلیل در اولین پرواز، انسان بر سطح مریخ فرود نخواهد آمد. و همه‌ی این‌ها همان هدف اصلی پروژه‌ی مریخ یعنی فرود انسان بر مریخ است. به همین دلیل فضاپیمای ما پس از برگشت به زمین پس از اندک زمانی باید حرکت جدید را به سمت مریخ با لباس‌های فضانوردی مخصوص مریخ آغاز کند".

منبع: مجله‌ی مکانیک عمومی