مسئولین نیروی هوایی باید باور کنند که در قرن 21 نمیتوان با اف 4 و 5 و 7 از حریم هوایی کشور دفاع کرد. هر چقدر هم که اینها را ارتقاء بدید باز هم اف 7 ، اف 7 است و سوخوی 30 ، سوخوی 30. اف 4 ستون فقرات نیروی هوایی ما رو تشکیل میده که واقعا باید بازنشسته بشه.
مسئله سر باور مسئولین نیست! مسئله سر دکترین نظامی ایران هست. ایران به خوبی می دونه که اگر بهترین نیروی هوایی خاورمیانه را هم داشته باشه، در برابر اصلی ترین دشمنش یعنی آمریکا، کار زیادی از پیش نمی بره. البته هزینه های جنگ را برای دشمن کاهش میده، ولی با توجه به اینکه افزایش توان هوایی مستلزم خرید هواپیما و تجهیزات از خارج هست و تجربیات ایران هم مشخص کرده که به هیچ دولتی در زمان جنگ نمیشه اعتماد کرد، ایران به سمت افزایش توان موشکی و حفظ کارایی فعلی نیروی هوایی روی آورده. توسعه و ارتقاء سیستم های بومی موشکی بسیار راحتتر از هواپیما هست. آماده کردن آن و نگه داری از آن هم ساده تر از هواپیما هست. از زمان خرید یک مدل خاص هواپیما تا زمانی که بشه آن را به خوبی با دکترین نظامی کشور منطبق کرد و آموزش و پشتیبانی نیروها را به سطح مناسب رساند، سالها وقت و میلیون ها دلار هزینه لازم هست. در شرایط کنونی دنیا هم هیچ کشوری نسبت به آمریکا از استقلال کامل برخوردار نیست که بشه بهش اتکا کرد. در دنیای امروز پول حرف اول را میزنه، نه ایدئولوژی! هر کی پول بیشتری بده و شرایط اقتصادی بهتری فراهم بکنه، روسیه و چین دنبال همان راه می افتند. اگر الان می بینید که کمی با آمریکا مخالفت می کنند، برای آن است که سهم خود در تجارت جهانی را افزایش دهند و اهرم هایی برای فشار بر آمریکا داشته باشند، نه اینکه متنفر از آمریکا و عاشق ایران باشند.
ایران در زمنیه نیروی هوایی سعی میکنه که ناوگان موجود را تا حد امکان ارتقاء بده، اگر هم قرار باشه هواپیمایی خریداری بشه، باید زیرساخت های لازم برای ایجاد تغییرات در آن و تعمیر و نگه داری کامل آن در ایران فراهم باشه. معمولا کمتر کشوری حاضر میشه با این شروط به ما هواپیما بفروشه. به خصوص که اکثرا باید قبل از فروش رضایت آمریکا رو هم جلب کنند. عملا ایران خواهانه انتقال تکنولوژی هست تا خرید صرف چند هواپیما. چون مسلما پشتیبانی کشور فروشنده در زمان جنگ با آمریکا فراهم نخواهد شد و هواپیماهای گران قیمت ما، با پرسنل کم تجربه، در مقابل هواپیماهای آمریکایی قرار می گیرند که هم از نظر تعداد، هم تکنولوژی و هم تجربه بیشتر و بهتر از ما هستند. از طرفی با ساقط کردن هر فروند، بالافاصله یک فروند جدید جایگزین آن می شود.
اما این مشکلات در توسعه نیروی موشکی وجود نداره. برخلاف پایگاههای هوایی و هواپیماها، احتمال انهدام موشک ها با استفاده از حملات گسترده و غافل گیر کننده هوایی و موشکی کمتر هست. حمل و نقل آنها ساده تر از هواپیما ست. تکنولوژی آنها غالبا بومی هست. دسترسی به تکنولوژی سایر کشورها آسانتر هست. هزینه کمتر هست، نقش بازدارندگی آن از هواپیما بسیار بیشتر هست و...
البته ایران هنوز به شدت روی ارتقاء مدل های موجود و پیشرفت در تولید جنگنده های بومی فعالیت میکنه و اینطور نیست که کلا بی خیال نیروی هوایی بشه. اما در شرایط حاضر، داشتن یک نیروی هوایی کوچک ولی کاملا بومی شده را بهتر از داشتن کلکسیونی از جدیدترین جنگنده های دنیا می داند، که وقتی قرار باشه به ایران فروخته بشند، با انواع تاخیرها، هزینه های اضافه، و کم کاری ها مواجه می شوند. در نهایت هم که تحویل گرفته میشند، در زمان جنگ حقیقی هم اکثر کم فایده خواهند بود.
پس فعلا ایران سعی خواهد کرد تا پول خود را به جای خرید پر دردسر مدل های جدید هواپیما، صرف خرید، توسعه و تولید سیستم های موشکی جدید با کارایی بهتر بکنه. بخصوص سیستم هایی که قابلیت تحرک بالایی داشته باشند. تحرک در استراتژیهای دفاعی ایران نقش بسیار پر رنگی داره، چون به خوبی می دانند که جنگ اصلی با آمریکا و متحدانش خواهد بود و مسلما این جنگ یک جنگ متقارن نیست که بشه با استفاده از روش ها و نیروهای کلاسیک توفیق زیادی در آن کسب کرد.
در اینگونه تحلیل ها باید نگاه واقع بینانه داشت. خیلی ساده انگارانه هست که فکر کنیم به صرف خرید چند عدد جنگنده جدید، نیروی هوایی توانش افزایش پیدا میکنه. باید اول دید دشمن اصلی ما کیه، قدرتش در کجا ست، چقدر با این مدلهای جدید هواپیما آشنا ست، نوع تهدیداتش بلند مدت است، یا کوتاه مدت، روابطش با کشور سازنده این چنگنده ها چطور است، بعد ببینیم اصلا اینها به درد ما می خورند یا نه. در شرایط حاضر، هر مدل جدید هواپیما در صورتی که بدون انتقال تکنولوژی خریداری بشه، ارزشی جز روحیه دادن به نیروهای خودی نخواهد داشت، بلکه ضررش بیشتر از منفعتش هست.
البته ما الان یک شانس داریم و اون هم اینهاست: تیرگی شدید روابط ، تا آنجایی که روسیه آمریکا رو به نبرد تمام اعیار تهدید میکنه.
خیلی دلتون رو به این چیزا خوش نکنید. اینها مانورهایی در جهت سهم خواهی بیشتر هست. روسیه با آمریکا به رویارویی جدی نمی پردازه. فقط سعی میکنه به آمریکا و غرب بفهمونه که اون هم یک وزنه بین المللی هست، اگر بازیش ندند، میتونه موی دماغشون بشه و هزینه های عملیاتشون رو به شدت افزایش بده. تا قبل از این، آمریکا اصلا روسیه را به حساب نمیاورد و باهاش مثل یک کشور مستعمره برخورد می کرد، حالا دارند سعی می کنند با هم به یک تعامل برسند که به نفع هر دو طرف باشه. این با درگیری های جنگ سرد که در آن اختلافات ایدئولوژیکی وجود داشت و هر کدام از طرفین دارای جبهه ایی از کشورهای مستعمره بودند، فرق میکنه. البته میشه انتظار داشت روسیه برای فشار بیشتر همکاری هایی با ایران انجام بده، اما مسلما این همکاری ها محدود و در سطحی خواهد بود که آمریکا را مجاب دادن امتیاز بکنه، نه اینکه ایران را هم به عنوان یک بازیگر پرقدرت منطقه ایی وارد جنگ سهم خواهی های بین المللی بکنه و عملا رقیب جدیدی برای روسیه درست بشه!
. براي زدن ستونهاي زرهي فقط از هواپيما استفاده نميشه بلکه از مين و موشکهاي مخصوص ضد زره توسط شخص يا هليکوپتر يا ... هم استفاده ميشه و نه از موشک بالستيک !! در مورد اينکه اگر جنگنده هاي ما به پاي امريکايي ها نميرسه پس موشکهاي بالستيک ما هم به پاي موشکهاي اونها نميرسه , بايد بگم ما که قصد نداريم از نظر تکنولوژي موشکهامون رو با هم مقايسه کنيم . ايران ادعا کرده که موشکهايي داره که ميتونه با اون اسرائيل يا ... رو هدف قرار بده . همانطور که قبلا گفتم ديگه ادعا نکرده که امريکا نميتونه به ما موشک بزنه . و اما نيروي موشکي سپاه !!! 