آشنایی با هلیکوپتر UH-1Y Venom, یگان تفنگداران دریایی آمریکا

در اين بخش مي‌توانيد در مورد کليه مباحث مرتبط با بالگردهاي نظامي به بحث بپردازيد

مدیران انجمن: شوراي نظارت, مديران هوافضا

ارسال پست
Commander
Commander
نمایه کاربر
پست: 2875
تاریخ عضویت: پنج‌شنبه ۸ اسفند ۱۳۸۷, ۳:۲۳ ب.ظ
محل اقامت: DE - CZE
سپاس‌های ارسالی: 39753 بار
سپاس‌های دریافتی: 34089 بار
تماس:

آشنایی با هلیکوپتر UH-1Y Venom, یگان تفنگداران دریایی آمریکا

پست توسط CAPTAIN PILOT »

 [External Link Removed for Guests] 
هلیکوپتر Bell UH-1Y Venom که گاهی تحت عناوین Super Huey و Yankee نیز شناخته میگردد, یک هلیکوپتر چند منظوره و سایز متوسط و 2 موتوره میباشد که تحت برنامه بروز رسانی H-1 جهت خدمت در ناوگان تفنگداران دریایی ایالات متحده آمریکا توسعه یافته است. بالگردها UH-1Y در حال حاضر با نرخ تولید نسبتا" پایین, در حال جایگزین شدن با نمونه های قدیمی و فرسوده UH-1N Twin Huey یگان تفنگداران دریایی ایالات متحده (USMC) میباشند که از سال 1970 میلادی در خدمت این نیرو قرار دارند. UH-1Y در ابتدا با اقتباس از نمونه UH-1N ساخته شد اما در سال 2005 میلادی, نیروی دریایی ایالات متحده آن را به عنوان یک بالگرد جدید تائید و نامگذاری نمود.


 توسعه:


در سال 1996 میلادی, یگان تفنگداران دریایی ایالات متحده (United States Marin Crops و یا همان USMC) با آغاز برنامه موسوم به H-1 در جهت بروز رسانی 100 فروند بالگرد UH-1N به UH-1Y و 180 فروند AH-1W به AH-1Z اقدام به عقد قرارداد با کمپانی هلیکوپتر سازی Bell نمود. برنامه H-1 چندین هدف شاخص را تحت پوشش قرار میداد که از جمله مهترین آنها میتوان به طراحی و تولید بالگرد چند منظوره جدید و دارای قابلیت های تهاجمی در کنار طراحی مشترک در جهت کاهش هزینه های تولید و نگهداری اشاره داشت. به عنوان مثال, بالگردهای UH-1Y و AH-1Z در بیش از 84% بخش های محوری همچون: ساختمان دم, موتورها, پروانه های اصلی, متعلقات سیستم انتقال قدرت, چیدمان تجهیزات الکتریکی و الکترونیکی, نرم افزارها, سامانه های کنترلی و ... با یکدیگر مشترک میباشند.

  [External Link Removed for Guests] 
ساختار بدنه نمونه های Y بطور اختصاصی در جهت حمل و نقل هوایی تفنگداران دریایی ایالات متحده در عراق توسعه یافتند. Huey در جهت انجام ماموریت های بسیار متعدد از جمله: فرماندهی و کنترل عملیات (C2), پشتیبانی و اسکورت, شناسایی, نقل و انتقال نیروهای نظامی, حمل و نقل تجهیزات پزشکی و پشتیبانی نزدیک هوایی ساخته شده است. بطور معمول در جهت ایجاد گروه پشتیبان هوایی در USMC, از چیدمان 2 الی 4 فروند Huey در کنار 4 الی 8 فروند Cobra استفاده میشود. مسلسل نصب شده در دماغه Cobra به همراه تسلیحات نصب شده بر روی درب Huey, توانایی ایجاد میدان آتش با شعاع 240 درجه را دارا میباشند.

 [External Link Removed for Guests] 
در طول سال های اخیر, بروز رسانی های انجام شده بر روی تجهیزات ارتباطی و الکترونیکی و همچنین تسلیحات مدرن نصب شده بر روی درب های جانبی, موجب افزایش وزن خالص UH-1N ها شده اند. این افزایش وزن موجب شد تا حداکثر سرعت مفید UH-1N ها به حدود 190 کیلومتر در ساعت کاهش یابد و همچنین تاثیرات منفی بر روی عملکرد برآ و چابکی هلیکوپتر نیز دیده شوند و لذا در بحث حمل سوخت و تسلیحات نیز محدودیت هایی به وجود آمد.

 [External Link Removed for Guests] 
مدل Y در بحث تجهیزات ناوبری و الکترونیکی دچار بروز رسانی های متعدد گردیده است و کابین خلبان بصورت استاندارد و پایه دارای مانیتورهای چند منظوره و آرایش Glass Cockpit میباشد. همچنین این نمونه دارای ویژگی های امنیتی و ایمنی فراوان مییاشد و در کنار گونه های UH-1 در جهت رویت اهداف در شب, به حسگرهای فروسرخ و مدرن FLIR و یا همان Forward Looking Infrared مجهز گردیده اند. با اینحال بهترین تغییرات انجام گرفته بر روی این مدل, همانا ارتقا فدرت موتورها و افزایش مانور پذیری آن میباشد. پس از تعویض موتورها با نمونه های قدرتمندتر و همچنین تعویض پروانه های 2 تایی با نمونه های 4 تایی و ساخته شده از جنس کامپوزیت و مواد مرکب در مدل های Y, بالگرد Huey عملا" به جایگاه اصلی خود در جهت پشتیبانی هوایی دست یافت.

 [External Link Removed for Guests] 
در ماه February سال 2008 میلادی, کمپانی Bell اقدام به تحویل 2 فروند بالگرد UH-1Y به یگان تفنگداران دریایی آمریکا نمود. تا انتهای ماه September سال 2009 میلادی, بالگردهای UH-1Y با حداکثر ظرفیت بر روی خطوط تولید Bell قرار داشتند و تا پایان همان سال, 21 فروند از این مدل به نیروی USMC تحویل داده شد. یگان تفنگداران دریایی ایالات متحده در نظر دارد مجموعا" 160 فروند بالگرد مدل Y را با نمونه های مدل N تعوض نماید. طبق پیش بینی های اولیه, این برنامه تا سال 2016 میلادی ادامه خواهد داشت.

 [External Link Removed for Guests] 

 طراحی:


بالگرد UH-1Y در واقع نمونه تکامل یافته UH-1 میباشد. این نمونه دارای پروانه های 4 تایی و تماما" کامپوزیتی میباشد که به دلیل طراحی خاص خود, توانایی مقاومت در فبال برخورد اجسام و گلوله های خارجی تا قطر 23 میلیمتر را دارا میباشند. نمونه های مدل Y در مقایسه با انواع UH-1N دارای ویژگی هایی همچون: 125% افزایش توان حمل بار, 50% برد بیشتر و سرعت پیمایش بیشتر میباشند. UH-1Y دارای قدرت مانور دهی بسیار بالا و همچنین مقاوت پروازی فراوان میباشد. سامانه Target Sight System و یا همان TSS ساخت کمپانی Lockheed Martin همراه با نسل سوم حسگرهای FLIR بر روی بالگردهای UH-1Y نصب گردیده اند. سامانه TSS این توانایی را به بالگرد میدهد تا در شرایط آب و هوایی مختلف و همچنین در طول روز و شب, اهداف زمینی را رویت و به اطلاع خلبان برساند. این سامانه دارای حالت های نمایشی مختلف میباشد و جهت رهگیری اهداف میتواند از حسگرهای FLIR و یا از روش هدایت تلویزیونی بهره بگیرد. این سامانه بر روی بالگردهای AH-1Z Viper و هواپیماهای KC-130J Harvest HAWK نیز نصب گردیده است.
 
 [External Link Removed for Guests]
TSS 

 سابقه عملیات:

بالگردهای UH-1Y و AH-1Z کلیه آزمایشات زمینی و پروازی خود را در اوایل سال 2006 میلادی به پایان رساندند. در طول 3 ماهه اول سال 2006 میلادی, UH-1Y جهت انجام آزمایشات عملیاتی به پایگاه NAS Patuxent River (مرکز اصلی انجام آزمایشات نیروی دریایی ایالات متحده و واقع در ایالت Maryland) منتقل گردید و در آن مکان آزمایشات مربوط به ارزیابی عملکرد و موسوم به OPEVAL (تلفیقی از عبارت Operational Evaluation) بر روی آن انجام گرفت. در ماه February سال 2008 میلادی, مرحله دوم و پایانی آزمایشات OPEVAL بر روی UH-1Y و AH-1Z آغاز گردید و با موفقیت به پایان رسید.

  [External Link Removed for Guests]
UH-1Y و AH-1Z
 
در تاریخ 8 August سال 2008 میلادی, یگان تفنگداران دریایی ایالات متحده آمریکا, بالگرد UH-1Y را به عنوان هلیکوپتر ویژه خود تائید نمود. سرانجام در ماه January سال 2009 میلادی, اولین اسکادران بالگردهای UH-1Y به عنوان نمونه عملیاتی در شاخه حمل و نقل هوایی نیروی دریایی ارتش آمریکا (Aviation Combat Element) به پایگاه سیزدهم نیروی دریای ایالات متحده تحویل گردیدند.

 [External Link Removed for Guests] 
====================
 
مشخصات
:


خدمه: 1 الی 2 خلبان
ظرفیت: 3020 کیلوگرم
طول: 17.78 متر
قطر پروانه اصلی: 14.88 متر
ارتفاع: 4.5 متر
مساحت دیسک پروانه اصلی: 168.0 متر مربع
وزن خالص: 5.370 کیلوگرم
حداکثر وزن در هنگام برخاست: 8.390 کیلوگرم
موتورها: 2 عدد موتور T700-GE-401C ساخت General Electric همراه با تکنولوژی Turboshaft

کارایی:

حداکثر سرعت قابل تحمل:
366 کیلومتر در ساعت
حداکثر سرعت مجاز: 304 کیلومتر در ساعت برای 30 دقیقه
سرعت پیمایش عادی: 250 الی 293 کیلومتر در ساعت (با توجه به نوع ماموریت)
شعاع عملیات نظامی: 241 کیلومتر در ساعت همراه با 990 کیلوگرم بار
مداومت پروازی: 3 ساعت و 30 دقیقه
سقف عملیاتی: 6100 متر
سرعت پیمایش عمودی: 12.8 متر بر ثانیه

تسلیحات:

2 عدد جایگاه قرارگیری موشک های Hydra 70
2 عدد جایگاه قرارگیری مسلسل های 7.62 میلیمتری M240D و BMG-50 GAU-16/A و یا GAU-17/A

  [External Link Removed for Guests] 
===========================

ترجمه, تالیف و تنظیم: CAPTAIN PILOT

منابع: [External Link Removed for Guests] و [External Link Removed for Guests] و نویسنده

  [HIGHLIGHT=#ffc000]  کپی برداری از این مطلب, تنها با ذکر نام CentralClubs به عنوان منبع و نویسنده مجاز میباشد.     

===========================
  When once you have tasted Flight, you will forever walk the earth with your eyes turned skyward, for there you have been and there you will always long to return
 

[External Link Removed for Guests]
ارسال پست

بازگشت به “بالگردهاي نظامي”