اين مجري كه در برنامه‌ي راديويي «هفت شنبه» يادمان منوچهر نوذري را برگزار كرده بود در گفت‌وگو با خبرنگار سرويس راديو خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) درباره‌ي پيش قدم شدن راديو به عنوان تنها برگزار كننده‌ي يادمان هنرمند سينما، تلويزيون، راديو و دوبله اظهار كرد: با برپا داشتن چنين مراسمي، جامعه متوجه مي‌شود كه افراد با تجربه چه افقي را توانستند بيافرينند و چقدر به حيطه‌ي كاري خود وسعت بخشيدند و براي به دست آوردن تمام داشته‌هاي كنوني كه اكنون ميراث دار آن هستيم، زحمت كشيدند.
وي با بيان اين كه يادمان هنرمنداني چون منوچهر نوذري به نفع جامعه كنوني است اضافه كرد: در حقيقت تقدير و ياد از درگذشتگان به ويژه استاد منوچهر نوذري، براي ما توفيقي است تا بتوانيم كه مسير فرا رويمان را بهتر و بيشتر بشناسيم.
اين بازريگر راديو در ادامه با بيان اين كه روزمرگي‌هاي كنوني، ما را از برخي وظايف اصلي باز مي‌دارد گفت: فكر مي‌كنيم كه برگزاري بزرگداشت و يادبود، كاري فانتزي و فوق‌العاده است، در حالي كه بستر اصلي حركت و فعاليت ما بايد باشد. چون مي‌گويند، مردمي كه احيانا تاريخ خود را حفظ نيستند مجبور و محكوم به تاريخ هستند. در صورتي كه افرادي چون شادروان نوذري، قله‌ي كار هستند.
وي افزود: هدف از برگزاري بزرگداشت تنها براي ماندن اسم اين بزرگان نيست، چرا كه با توجه به كوتاه بودن دست آن‌ها از دنيا چندان به اسم احتياج ندارند، چرا كه آثار آن‌ها «باقيات صالحات» است كه گذاشته و رفته‌اند، بنابراين نفع اصلي برپايي مراسم بزرگداشت متوجه‌ي جامعه‌ي كنوني مي‌شود.
حسني در ادامه گفت: برگزاري تنها يك مراسم بزرگداشت براي مرحوم نوذري، را به حساب نياز بيشتر جوانان به پيشكسوتان مي‌گذارم. همين امر موجب مي‌شود كه پيشكسوتان بيشتر در حافظه‌ي آنان باقي بماند.
اين بازيگر در ادامه درباره‌ي اجراي مراسم سالگرد نخستين درگذشت منوچهر نوذري در راديو جوان، علي‌رغم مجاز نبودن فعاليت وي به عنوان گوينده و مجري در راديو گفت: سالگرد فوت مرحوم نوذري، مراسم ويژه‌اي بود كه قرار بود خارج استوديو و در سالن جداگانه‌اي برگزار شود و به برنامه‌هاي راديوي ربطي نداشت ولي به هر حال اين مراسم در راديو هم ضبط شد.
فرزاد حسني در پايان گفت: قانون منع اجراي گويندگان تلويزيون در راديو در مورد من هم‌چنان صدق مي‌كند و من به عنوان مجري در تلويزيون و بازيگر و كارگردان در راديو فعاليت مي‌كنم و تا زماني كه اين قانون در سازمان وجود دارد، خود را ملزم به اجراي آن مي‌دانم و به آن احترام مي‌گذارم.
