امشب سینمای ایران تا صبح بیدار است!

[hermes_PERSIAN]

به نوبه خودم این موفقیت را به همه سینماگران عزیز ایرانی مخصوصا پیش کسوتانی مانند عزت ا... انتظامی، داوود رشیدی، جمشید مشایخی، علی نصیریان، محمد علی کشاورز و همه بزرگوارانی که هم اکنون در جمع ما نیستند مانند مرحوم شکیبایی و گرجی تبریک عرض می کنم. به امید موفقیتهای بیشتر در همه زمینه ها برای ایران عزیز.

[Qaher1406]

درود و عرض ادب خدمت دوستان و کاربران گرامی

با سپاس از یکایک دوستان

علاقه مندان گرامی میتوانند با مراجعه به لینک های زیر شاهد فیلم کامل مراسم اهدای این جایزه ارزشمند به جناب آقای اصغر فرهادی و فیلم "جدایی نادر از سیمین" که در محافل بین المللی با نام "یک جدایی" شناخته میگردد باشند. لازم به ذکر این فیلم هم اکنون به عنوان پربازدیدترین فیلم موجود در سایت آپارات انتخاب گردیده است.

[External Link Removed for Guests] (کیفیت متوسط)

[External Link Removed for Guests] (کیفیت خوب)


موفق باشید

باسلام
با کیفیت خوب

[External Link Removed for Guests]

[Mohammad 1985]

 اسکار اصغر فرهادی، مشت محکمی بر سر سینمای دولتی بود   ایران - صادق زیباکلام جایزه اسکار فیلم جدایی نادر از سیمین را نشانه شکست کامل سینمای دولتی در ایران می داند.

صادق زیباکلام در گفتگو با عصر ایران، با ابراز خوشحالی از کسب جایزه اسکار توسط فیلم جدایی نادر از سیمین، گفت: من از این جایزه خوشحالم چون فکر می کنم جایزه اسکار اصغر فرهادی، مشت محکمی بر سر سینمای دولتی در ایران بود.


استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران، افزود: جایزه اسکار اصغر فرهادی، بیش از آنکه موفقیتی برای فرهادی باشد، شکستی کامل برای سینمای دولتی ایران بود. سینماگرانی چون اصغر فرهادی، عباس کیارستمی و جعفر پناهی بدون برخورداری از رانت های سیاسی موفق شده اند خودشان را بالا بکشند و اصغر فرهادی در این مسیر اعتلا، آن قدر خودش را بالا کشید که سرانجام کاری را انجام داد کارستان.

وی با انتقاد از سینماگران برخوردار از امتیازات و رانت های سیاسی، گفت: ما وقتی که به سینمای دولتی ایران نگاه می کنیم، می بینیم که علیرغم بودجه های هنگفتی که از بیت المال برای این فیلم ها هزینه شده است، غایت هنر چنین فیلمسازانی لمپنیسم ویا ترویج تئوری های ورشکسته دایی جان ناپلئونی بوده است. طبیعی است که چنین سینماگرانی، موفقیت چشمگیر اصغر فرهادی را به نقش موثر صهیونیست ها، صهیونیست های مسیحی، دشمنان اسلام دشمنان انقلاب اسلامی ایران و دشمنان بشریت در هالیوود نسبت دهند؛ دشمنانی که همه فکر و ذکرشان مخالفت با دولت ایران است.

نویسنده کتاب " ما چگونه، ما شدیم "، درباره پیامد جایزه اسکار "جدایی نادر از سیمین" در جمع سینماگران دولتی ناخشنود از این جایزه، گفت: به نظر من، از این به بعد بغض و کینه سینماگران دولتی نسبت به نهادها، سازمان ها و مراجع بین المللی هنر هفتم، از جمله هالیوود، بیش از پیش افزایش خواهد یافت.

زیباکلام با رد این انتقاد برخی از چهره های اپوزیسیون خارج از کشور، که معتقدند "جدایی نادر از سیمین" فیلمی است که با حمایت مراکز سیاسی داخل کشور با هدف تلطیف فضای بین المللی موجود علیه ایران، ساخته و به هالیوود ارسال شده است، گفت: من اصلاً چنین نظری ندارم. آدام اسمیت دویست سال پیش گفت دولت تاجر خوبی نیست. به نظر من، دولت هنرمند و سینماگر خوبی هم نیست. به نظر من، مسئولان دولتی ما حتی اگر می خواستند چنین کاری انجام دهند و چنین فیلمی بسازند و روانه هالیوود کنند تا فضا را به نفع ایران تلطیف کنند، باز هم در عمل نمی توانستند چنین کار بزرگ و هنرمندانه ای انجام دهند. اسکار و جوایزی از این دست، برآمده از نهادهای دولتی و حکومتی نیست بلکه برآمده از خلاقیت ها و استعدادهای شخصی هنرمندان بزرگ دنیاست. سینمای دولتی ایران، سققف پرش و ارتقایش، لمپنیسم و دایی جان ناپلئونیسم است. در فیلم قلاده های طلایی شاهد این نگاه دایی جان ناپلئونی بودیم.

این استاد تاریخ سیاسی و اجتماعی ایران دلیل موفقیت جهانی فیلم اصغر فرهادی را پرداختن به معضلات عاطفی جهان شمول اسنان ها داسنت و در این باره گفت : جدایی نادر از سیمین به دلیل پرداختن به عواطف، احساسات و معضلات عاطفی انسان ها، به زیباترین شکل ممکن، توانست در دنیا موفق شود. رمز موفقیت این فیلم به تصویر کشیدن معضلات عاطفی انسان ها و واکنش آنها در چنین تنگناهای عاطفی زندگی بود.

زیباکلام در پایان با رد انتقاد کسانی که معتقدند "جدایی نادر از سیمین" حاوی سیاه نمایی و تحقیر ملی در برابر غرب بود، گفت: کجای این فیلم سیاه نمایی و تحقیر ملی بود؟ سودای رفتن به غرب یک واقعیت تلخ در جامعه ایران است. ده ها ایرانی در راه رسیدن به استرالیا، قایقشان سرنگون شد و در دریا غرق شدند. صف های طولانی در برابر سفارت کانادا، استرالیا و ... نشان می دهد که فیلم جدایی نادر از سیمین مبتنی بر توهم نبوده است بلکه واقعیتی آشکار در جامعه ایران را به نمایش گذاشته است. بسیاری از جوانان ما اگر بتوانند از این جامعه می روند. این یک واقعیت است و اگر هنرمندی این واقعیت را به تصویر بکشد، کار خلافی انجام نداده است. اگر ما بگوییم چنین چیزی در جامعه ما وجود ندارد، در این صورت دروغ گفته ایم.به تصویر کشیده هنرمندانه واقعیت های اجتماعی، سیاه نمایی نیست. تعداد زندانیان در ایران در سه دهه گذشته 25 برابر شده است. بسیاری از فیلم های غربی نیز واقعیت تلخ ان جوامع را به تصویر می کشد.

[Sami 1993]

اکران"جدایی نادر از سیمین"در اسرائیل +عکس
فیلم ایرانی "جدایی نادر از سیمین" ساخته اصغر فرهادی و دارنده جایزه اسکار، توسط یک شرکت بین المللی که حق پخش این فیلم را از سونی پیکچرز دارنده حق پخش بین المللی این فیلم خریداری کرده، هم اکنون در حال اکران در سرزمینهای اشغالی اسرائیل است.
به گزارش مشرق به نقل از بازتاب، فیلم ایرانی "جدایی نادر از سیمین" ساخته اصغر فرهادی و دارنده جایزه اسکار، توسط یک شرکت بین المللی که حق پخش این فیلم را از سونی پیکچرز دارنده حق پخش بین المللی این فیلم خریداری کرده، هم اکنون در حال اکران در سرزمینهای اشغالی اسرائیل است. گفتنی است، تهیه کننده جدایی نادر از سمین، حق پخش بین المللی این فیلم را به سونی پیچکرز کلاسیک فروخته است و تمام اختیارات اکران فیلم در اختیار شرکت سونی است که بر این اساس در بیش از 40 کشور دنیا این فیلم اکران شده اما آمار فروش تعداد محدودی از این کشورها تاکنون به شکل رسمی اعلام شده است.


http://www.mashreghnews.ir/fa/news/103164/اکرانجدایی-نادر-از-سیمیندر-اسرائیل-عکس

[Mohammad 1985]

اکران این فیلم در اسراییل هم نشانه قدرت این فیلم هست ! اگر فیلمهای باب میل آقایان بود همینو میگفتن صادر شدن فرهنگ ایرانی اسلامی به اسراییل ! یا اسراییل در برابر فرهنگ ایران هم کم آورد !!!

[oweiys]

پدر نادر هم در انتخابات شركت كرد ...!


 

 

[Mohammad 1985]

oweiys, سید بهتر بود در تاپیک انتخابات میزاشتی ! ایشون که آلزایمر داشت !!!

[Solver]

  فکر کنم به حد کفایت شادمانی ها را کردید و من طبق وعده در مبحث مشارکت نکردم اما حال با کاهش التهاب فضا چند نکته در مورد اصول بحث کردن را لازم به ذکر دیدم.

برادر بنده نیز معتقد است میلاد جان شما تجربه حضور در محافل مشابه را نداشته ای و این دست سخنان که خلاصه کارش این است که بنده یک بینش درست نسبت به موضوع ندارم، که بنده نیز این مسئله را قبول دارم.

پیش بینی ها درست از آب در میاد اما باورش سخت است که جهان اطراف ما اینطور باشد، پس یک واقعیت فرای حقیقت تعریف میکنیم که نظرات دیگران را مطلقا به دلیل بی اطلاعی از این دنیا معرفی کنیم.

جسارت به دوستان نشود، اما حقیقتاً اکثر دوستان شناخت بسیار کمی از من دارند بنابراین آن قدر ها محکم و مطمئن در مورد بنده نظر دادن صحیح نیست.

یاد یک بنده خدایی افتادم من را زیاد نمیشناخت، از فیسبوک و فوایدش میگفت و اینکه میلاد جان شما نمیدونی در دنیا چه خبر است ... خوب طفلک خبر نداشت و متصور بود دلیل من برای این حرف هایم آَشنا نبودم با فیسبوک است.

یک روزهایی تو همین سنترال در مورد بورس برخی دوستان آنچان نظر میدادن در بحث ها، اما با راه اندازی انجمن بورس ظاهرا بنده کم سواد در این حوزه شدم پرچم دار ...

بنابراین باید دانست به قول امام علی، انسان ها همیشه بیشتر از چیزی که ما تصور می کنیم هستند.

به همین دلیل من هیچ گاه نظرات اطرافیان را با بیان این که شما تجربه نکرده اید یا در جو قرار ندارید، رد نکرده ام. این بحث عقیده نیست، بحث یافتن راه برای درک حقیقت است. شاید اکثر دوستان سنترال من را جزو افراد سر سخت سنترال بشناسند، اما بارها صریح گفتم بنده به مراتب برای درک واقعیت و حقیقت جدی تر از حفظ و دفاع از عقاید خودم هستم و در چند مورد هم این را ثابت کردم.

به دوستان پیشنهاد میکنم جای آنکه مانند مواد بیجان طبق قوانین نیوتون برابر نظرات مخالف دریافت شده و به همان میزان دفاعیه ارائه کنند، سعی کنند دیگران را نسبت به موضوع روشن کنند و موضوع را شرح بدهند. و البته شرح موضوع با دفاع از مواضع و عقاید متفاوت است.

مثلا من فکر میکنم گرافیک A بهتر از مدل B است. دلیلم هم مصرف کمتر برق است. در شرح موضوع برای کسی که فکر کند گرافیک B بهتر است قرار نیست در مورد گرافیک A صحبت شود، بلکه باید در مورد بهتر بودن گرافیک با مصرف کمتر بحث کرد و سپس سراغ گرافیک A و اثبات کم مصرف تر بودنش رفت.

اما در بحث حاضر به مانند بسیاری از موارد مشابه، در پاسخ سوالات بنیادین بیشتر شاهد دفاع از مواضع هستیم تا شرح ... منظور من نفرات موافق یا مخالف نیست، در اکثر موارد هر دو طرف غافل از این مسئله بوده و این موجب مفید نبودن بحث ها خواهد شد.

از نصایح شیخ الرئیس بوعلی شیرازی بگذریم


من یک جا گفتم اگر کسی منظور من از چراغ سبز را فهمید بگوید، اما هنوز در بین نظرات گاه خوب دوستان نیز اثری ازش نیافتم.


راستی چرا هر نظر مخالف این فیلم سیاست زده خوانده شده است، مثل نظرات بنده و خیلی های دیگر حتی اگر استاد هنری کشور آن را داده باشد، اما :

استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران، افزود: جایزه اسکار اصغر فرهادی،

نظرات اساتید رشته علوم سیاسی در مورد این فیلم را حاصل سیاست زدگی نمیدانید؟

من دنبال جواب نیستم، فقط از خودتان بپرسید.


راستش من دوست داشتم یک فیلم ایرانی جایزه اسکار را میگرفت (انتخاب هنری میشد) و به انتخاب آن افتخار میکردم.

اما من به انتخاب فیلم افتخار میکردم و نه گرفتن جایزه اسکار ! امیدوارم تفاوت بین مفهوم گرفتن جایزه و افتخار را بدانید. حالا فارغ از اینکه به قول شما جایزه را نپذیرد یا بپذیرد ... به هر حال داشتن این جایزه را افتخار نمیدانم اما انتخاب شدن به عنوان بهترین اثر هنری از نظر یک عده هنرمند و متخصص را شایسته افتخار میبینم.

پس مشکل کجاست که به این فیلم و انتخابش افتخار نمیکنم؟

مشکل این است که بنده باور ندارم این فیلم انتخاب آن متخصصین بوده باشد که جای افتخار داشته باشد. حالا هر چقدر هم گفته شود اما به قول ما ایرانی ها دم خروس بد جور پیداست ....

لطفاً اگر دوستان قصد روشن کردن من را دارند، جای شرح در مورد جایزه اسکار و خوب بودنش و بحث های تئوریک بنیادین در مورد اینکه باید به خود جایزه افتخار کرد یا انتخاب شدن و این دست مسائل، من را نسبت به منتخب بودن این اثر از طرف متخصصین بدون نیات روشن کنند.

من نگفتم تایتانیک چرا اسکار گرفته است یا مثلا چرا فلان فیلم نگرفته است! من قصد دارم طبق فرمایش دوستان باور کنم هیچ دست پنهانی نیست و همواره متخصصین در این جشنواره ها به شکل فنی مسائل را بررسی و انتخاب می کنند.

اما در مورد همین فیلم حاضر بفرمایند احراز برتری این اثر در کجا بوده است و اینکه امتیاز های این فیلم با یک نگاه هنری کشف خواهد شد یا یک نگاه سیاسی ...

اساسا تعریف داوران از این فیلم چه بوده است؟ بنده که اگر این جملات را بدون نام گوینده در جایی بخواندم فکر میکردم یک سیاست مدار گفته است نه یک هنرمند؛ و شاید در خوش بینانه ترین حالت یک سیاست مدار هنرمند.

خوب من آماده هستم نظرم را پس از روشن شدن عوض کنم، هرکس در رفع توهم دم خروس برای بنده مهارت دارد بنده سراپا گوشم  

[KH.I.A.2500]

سلام و درود بر همگی ؛


MiimA عزیز ؛

فکر نمی کنم ایجاد شبهه در ذهن خوانندگان و سپس ترک کردن تاپیک کار درستی باشه . شما در پست اولتان ابراز تأسف کردید و ... ولی بجای ارائه دلیل درست و حسابی یا به قول خودتان توضیح در مورد «گرافیک A» ، با دادن سرنخ و طرح معمای چراغ، از شرکت در بحث خودداری کردید . بهتر بود بجای دادن سرنخ و طرح معما خیلی واضح و روشن دلایلتان را می نوشتید تا دیگران هم بهره ببرن .

من فکر می کنم اساسا" بحث بر سر موضوع «افتخار کردن یا نکردن به گرفتن اسکار» کار پوچیه . ولی اگر دوست دارید پیشنهاد می کنم ابتدا خودتان که آغاز کننده بحث بودید ، ارائه دلیل کنید .

[Solver]

ایجاد شبهه در ذهن خوانندگان و سپس ترک کردن تاپیک کار درستی باشه

چرا در این دوره همه چیز برعکس شده است ؟ به پویش انداختن ذهن ها و پرسیدن عیب شده ... و اگر کسی شما را به دانستن و تفکر وادارد آن را کاری نادرست تصور می کنید. اگر کسی علاقه مند واقعی باشد با جتسجو و تفکر همواره حقیقت را خواهد یافت، من با هدف به جستجو و پویش انداختن دوستان اشاراتی میکنم، نه با هدف تغییر نظر یا مثلا بیان نظر خودم، بر خلاف برخی دوستان بنده به سنترال به عنوان یک تریبون برای طرح نظراتم نگاه نمی کنم

KH.I.A.2500, خوب شما پست بنده را خوب نخواندید، من اصلا کاری با دیدگاه دوستان در مورد «افتخار کردن یا نکردن به گرفتن اسکار» ندارم، چون این یک بحث تئوریک بوده و اساسا دیدگاه افراد در این مورد کاملا بستگی به جهان بینی ایشان دارد و بحث خاص این مورد نیست.


بنده در پست خودم دقیقاً عرض کردم، از بحث در این مورد پرهیز شود و فقط بر سر موضوع حاضر که آیا این فیلم یک انتخاب سیاسی بوده است یا هنری بحث شود و من فکر میکنم انتخاب سیاسی بوده است نه هنری، اگر کسی خلاف این نظر را دارد، لطفا بنده را پیرو شواهد عرض شده روشن کند که اینطور نبوده و این فیلم دارای امتیازهای هنری به سایر رقبایش بوده و انتخابش جنبه هنری داشته نه سیاسی.

[Lord_Jason]

بنده در پست خودم دقیقاً عرض کردم، از بحث در این مورد پرهیز شود و فقط بر سر موضوع حاضر که آیا این فیلم یک انتخاب سیاسی بوده است یا هنری بحث شود و من فکر میکنم انتخاب سیاسی بوده است نه هنری، اگر کسی خلاف این نظر را دارد، لطفا بنده را پیرو شواهد عرض شده روشن کند که اینطور نبوده و این فیلم دارای امتیازهای هنری به سایر رقبایش بوده و انتخابش جنبه هنری داشته نه سیاسی.

پیرو این جملات شما 2 نکته به ذهن بنده میرسه:

1- اینکه برای مقایسه بهتر در مورد رقبای این اثر در جایزه اسکار و گلدن گلوب، باید بنشینیم تک تک آثار را ببینیم و بعد نظر بدیم. بنده از فیلم های غیر انگلیسی زبان امثال تنها فیلم [External Link Removed for Guests] رو دیدم، فیلم متوسطی بود، روایت تازه ای از پنهان شدن عقده های فروخورده و بروز دوباره ی اون داشت، اما نقش آفرینی فوق العاده یا چشمگیری نداشت؛ در بهترین حالت یک کار متوسط از آقای آلمودوار بود. فیلم دیگر با نام [External Link Removed for Guests] ساخته ی آنجلینا جولی هم مطابق نقدها و امتیازاتی که در اینترنت بهش داده شده فیلم دندانگیری به نظر نمیرسیده. در جایزه اسکار در بخش فیلم های خارجی هنوز فیلم های رقیب از بلژیک و لهستان و کانادا و اسراییل در اینترنت عرضه نشده تا با دیدنشون به قضاوت صحیح بنشینیم، اما بنده نقدها رو که پیگیری میکردم، هیچکدام به اندازه ی "یک جدایی" قوی و خوش ساخت نبوده. در بخش فیلمنامه اوریجینال فیلم [External Link Removed for Guests] رو دیدم، از لحاظ ماجرا و محتوا قوی بود اما کلا نحوه روایت وودی آلن در آثارش برای من چندان جذاب نیست، اما خب منتقدین زیادی از این فیلم تجلیل کردند و دیدیم که برنده بهترین فیلمنامه هم شد. بهرحال این جایزه رقابتی بوده، مثلا اگر فیلم شما از 100 امتیاز 5 بگیرد، اما دیگر رقبا در حد 3 باشند شما برنده میشوید، این لزوما به این معنا نیست که اثر شما خارق العاده باشد. مسابقه ای است بین آثاری که در یک بازه زمانی مشخص ساخته شده اند. در ضمن ظاهراً فیلم لهستانی پیرامون جنگ جهانی دوم و مساله یهودیان بوده، اگر بنا بر اعطای جایزه با انگیزه های سیاسی باشد فیلم لهستانی کاندیدای بهتری بود تا یک فیلم ایرانی.

2- باید نگاهی کلی به روند فراگیری که در سینمای جهان شروع شده بندازیم و اونهم چیزی نیست جز: حقیقی سازی شخصیت ها و پرهیز از درشت نمایی خوبی ها و بدی ها. این روند بیشتر در بین آثار کارگردانان آوانگارد دیده میشود. بخوام بیشتر توضیح بدم اینه که در چند سال گذشته موجی در سینما و حتی شبکه های تلویزیونی جهانی بوجود آمده که شخصیت های داستانی را "خاکستری" نشان می دهد، انسان های داستان لزوماً خوب مطلق یا بد مطلق نیستند، بلکه انسانهایی معمولی هستند که در روند زندگی و حوادث خوب و بد مجبور به انجام برخی کارهای نادرست میشن. برای مثال فیلم [External Link Removed for Guests] که در سال 2004 موفق به دریافت جایزه اسکار شد، تمامی شخصیت های داستان انسان های معمولی و نرمال هستند که گاه تحت تاثیر حوادث و فشارهای اجتماعی یا اقتصادی که بهشون وارد میشه کارهای بدی انجام میدن. هیچ کس در این اثر بصورت مادرزاد بد و جانی و سارق نیست. یا حتی قبل از آن فیلم [External Link Removed for Guests] در همین سبک بود و در سال 2000 موفق به دریافت 5 جایزه اسکار شد، آنجا نیز انسانها چند وجهی بودند و بسته به شرایط دست به عمل خوب یا بد میزدند و ماهیتاً شر نبودند. نمونه دیگرش در تلویزیون، سریال [External Link Removed for Guests] که در ایران هم بینندگان زیادی داشت، در این فیلم هیچکس خوب مطلق یا بد مطلق نبود، شخصیت ساویر در لحظاتی منفور بود اما همین شخص برای نجات دیگران حاضر میشد از هلیکوپتر به پایین بپره تا بقیه نجات پیدا کنند یا شخصیت کیت، که بخاطر فشارهایی که از طرف خانواده و پدرش وارد میشد مجبور به فرار و دزدی شده بود اما همین شخص در جزیره و در هنگام سختی بهمراه جک داوطلب میشد تا به دیگران کمک کنه.. اینها تنها نمونه های کوچکی از این روند بودند؛ که اکنون در دنیا همه گیر شده و بیشتر هم میشه..
حال نگاهی به همین فیلم جدایی نادر از سیمین هم بیندازید، دقیقاًٌ همین گونه هست. همه حق دارند و هیچکس هم بی تقصیر نیست. سیمین مقصر است چون خانواده اش را رها کرده، نادر مقصر است چون بنظر میرسد که دروغ گفته؛ راضیه مقصر است که به شوهرش نگفته، حجت که همیشه جوشی است و تشنج ایجاد میکند و ... اما تمام این افراد در حالت عادی انسان هایی معمولی و با درونیات پاک هستند و حتی شاید برای اتجام یک نیت خیر دچار اشتباه شدند. راضیه میخواسته کار کند تا کمک خرج شوهر بیکارش باشد، سیمین میخواسته با خروج از خانه و تهدید نادر او را موظف به رفتن از ایران کند تا آینده بهتری را برای دخترش بسازد، حجت مردی زحمتکش بوده که بیکاری و مشکلات مادی او را به این روز انداخته... نادر دروغ گفته چون با تمام وجود میخواهد در کنار دخترش باشد و نگذارد مادرش از این بلبشو استفاده کند و او را از ایران ببرد.. این فیلم جز معدود آثار سینمای ماست که انسانهایش معمولی هستند، انسانهایی که از شکم مادر بد یا خوب بدنیا نیامده اند. انسانهایی که ذاتشان پاک است و برای خوبی و نجابت ارزش قائلند. شما نمیتوانید با قاطعیت بگویید که حجت بد است یا نادر، سیمین برای رفتن و گرفتن حق حضانت حق دارد یا نادر برای ماندن یا پرستاری از پدرش که آلزایمر دارد و حتی او را بعنوان پسرش بیاد نمی آورد.

بر عکس آنچه در سریال های ضعیف اما پرتعداد صدا و سیما ( و البته مشابه خارجی اش فارسی وان و جم تی وی) می بینیم که از ابتدا مشخص است چه شخصیتی بد است و چه شخصیتی خوب، در سریال های صدا و سیما عموماً یک آدم ریشوی خوشقلب وجود دارد که همیشه خنده بر لبانش جاری است و یک آدم خوشتیپ کت و شلواری که عموماً کلاهبردار است. یک دختر چادری که نهایت پاکی و نجابت است و دختر مانتویی که یا متقلب و کلاهبردار است یا ساده و فریب خورده... شخصیت خوب داستان از ابتدا خنده رو و مهربان است و شخصیت بد حتی در سکانس هایی که تنهاست اخمو و برج زهرمار است.(البته در فارسی وان و جم تی وی ظاهر شخصیت ها برعکس است) چنین شخصیت سازی توهین به شعور بیننده است، جدا از درستی یا نادرستی این تیپ سازی، گویی شما ماجرای داستان را به صورت پیننده پرت کردی! چنین ساختی برای عوام و بیننده ی کم اطلاع که روال داستانی و شخصیت های ساده را می پسندد مطلوب است، اما برای بیننده ی حرفه ای سینما یا منتقد سینمایی مضحک و ابتدایی است. سینما یا تلویزیون امروز دنیا چنین سبکی را نمی پسندد. سینمای امروز دنیا به اثری عنوان برنده می دهد که انسان ها را بصورت حقیقی تر نشان دهد، در حقیقت اثری برنده است که بتواند دقایقی حقیقی را به تصویر بکشد، نه تصاویری کلاسیک از خیر و شر، که خوب فرشته است و بد شیطان. امروز دنیا می داند که هر انسانی میتواند در لحظاتی با انتخاب صحیح فرشته وار عمل کند یا میتواند با اندکی لغزش شیطانی شود...

نکته دیگری که در تمامی آثار آقای فرهادی به چشم می آید و در این فیلم پخته تر شده، توجه خاص او به جزییات بسیار ریز است که بیننده ی باهوش را جذب می کند، مثلاً دقت کردید که نادر در جلسه ی دادگاه میگوید آقای قاضی، اما سیمین میگوید حاج آقا؟ قانونمداری و منضبط بودن شخصیت نادر بعنوان یک کارمند بانک حتی در نحوه ایستادن و نگاه کردن او دیده میشود...
نکات بسیار ریز دیگری نیز وجود دارد که دوستان با دیدن پشت صحنه های این اثر میتوانند درک کنند. مثلاً همیشه فیلم هایی که "پایانِ باز" دارند بیشتر مورد پسند بینندگان حرفه ای و منتقدین قرار میگیرند، اما عوام و بینندگان عادی "پایانِ بسته" و "پایانِ خوش" را می پسندند.. دقیقاً این فیلم دو نکته بارز داشت، یکی اینکه فرهادی خود نویسنده فیلمنامه و کارگردان بود و میدانست از داستانِ فیلمنامه چه میخواهد و چطور میخواهد. و دیگری این در بازی گرفتن از بازیگران توانایش وسواس زیادی بخرج داد و تمام صحنه ها را بر اساس پلانی که در ذهن خود داشت و با لمس فضای داستان فیلمبرداری کرد.

همه ی این نکات کوچک کمک می کند که یک اثر در دل بیننده جای خود را باز کند و به شهرتی جهانی برسد.
بر طبق این نکات، نظر شخصی بنده اینه که جدایی نادر از سیمین از رقبای ایرانی خودش در جشنواره فجر و رقبای خارجی خودش در اسکار و گلدن گلوب مقوبلتر و خوش ساخت تر بوده و مستحق این جوایز بوده، سیاسی کردن این موفقیت ها تنها کوچک شمردن زحماتی است که یک گروه ایرانی کشیده اند و در عرصه ی جهانی خوش درخشیدند.

[Solver]

اشاره به شخصیت های خاکستری درست همان نکته ای است که بنده به عنوان یک امتیاز بزرگ برای این فیلم قائل هستم. متاسفانه در سینما و رسانه های ما آثاری از این دست کم هستند، شاید "ثریا" تنها سریال صدا و سیما بود که همه شخصیت ها در آن خاکستری بودند اما در مورد جدایی نادر از سیمین تنها مورد نیست، آژانس شیشه ای در دهه قبل فیلمی بود که شخصیت هایش خاکستری بودند، اساسا حاتمی کیا در ساخت فیلم هاش این خاصیت را مد نظر داشتند حتی وقتی فردی را اسطوره کرده باشند نیز چند نقطه ضعف را در اون شخصیت قائل شده اند. کیارستمی نیز در چند فیلمش نیز به این سمت رفته است. پس این یک حرکت آن قدر ها تازه در سینما ما نیست. اما قبول دارم به عنوان یک فاکتور برتر این فیلم به شمار میرود. ضمناً این بحث همانطور که شما گفتید از سال 2000 در سینما جا افتاده است و آنقدرها خاص نیست که بخواهیم بگویم این علت برگزیده شدن یک فیلم برای اسکار باشد!

مورد دوم که از مورد اول عمومی تر هست و یک روال عادی در کار اکثر کارگردانان خوب (نه حتی خیلی خوب) است. آیا فقط به خاطر همین مسائل ساده و عادی این فیلم ایرانی از رقبایش جلو افتاده است؟

خوب اگر شما داور بودید و این تحلیل ها را میگفتید، بنده قبول میکردم بیهوده دارم موضوع سیاسی میکنم، اما این نظر شما در مورد دلیل گرفتن جایزه اسکار این فیلم بود، نه نظر داوران! نظرات داوران را خوانده اید؟ اون ها خودشان گفتند به خاطر شخصیت های خاکستری و نکات ظریف فیلم بهش جایزه داده اند؟

تا آنجا که من خواندم، برآیند گفته های آنها اصلاً ربطی به این موضوعات فنی نداشت و حتی اشاره ای هم در بین اکثر گفته هاشن به این موضوع نبود یا اگر بوده حداقل بنده ندیدم، اما چیزی که به وفور از ایشان نقل شده است این بوده، که علت این جایزه، به تصویر کشیدن درست جامعه ایران و دادن بینش صحیح به بیننده در مورد جامع ایران است.

حال سوال این است، آیا این دلیل یک امتیاز هنری است؟ و بر فرض درست بودنش میتواند دلیل منتخب شدن یک فیلم در اسکار شود؟

حتی اگر ما قبول کنیم که به تصویر کشیدن کامل و صحیح یک جامعه آن امتیاز برتری ارزشمند برای جدا کردن یک فیلم از رقابیش و انتخاب آن است، اساساً یک عده کارشناس هنری از کجا در مورد جامع ایران شناخت به دست آورده اند که این فیلم را با آن سنجیده اند؟ آیا هنوز در مورد هنر داریم حرف میزنیم ؟

صف های سفارت کانادا و ده ها کشته در راه استرالیا، که دوستان گفتند و به قول ایشان حقایق ایران است، تصویر ترسیم شده از ایران است. خوب اینجاست که کم کم اگر اطراف را نگاه کنیم هیچ چیز رنگ و بوی هنر را نمیدهد ...

حالا در این قسمت:

1. یا نظرات داوران غیر از آنچه همه خبرگزاری ها منتشر کرده اند می باشد.

2. دوماً این فاکتور (شباهت جامع به این فیلم بر فرض درستی) واقعا امتیاز قابل توجه جهت دادن اسکار است.

3. در آخر اساسا کدام ایران مبنا سنجش با چیزی که فیلم به تصویر کشیده است بوده؟ ایران اسلامی که جمهوری اسلامی مدعی آن است؟ ایران منزوی که آمریکا مدعی آن است؟ ایران نوپا و تندرو که روس ها می شناسند؟ یا ...

خوب اگر دو مورد اول درست باشد، تا همین جا شما سیاسی بودن موضوع را باید بپذیرید. و بحث روی موضوع سوم فقط کشف آن است که ریشه سیاسی گرفتن این جایزه در کجا است ...

خوب دقت کنید تا بفهمید چرا بوی سیاست زیاد است:

کارشناسان یک جشنواره هنری، معتقدند فیلم خوب ایران را به تصویر کشیده است که یعنی از وضع ایران مطلع هستند.

برخی از اهل سیاست داخل و خارج که افراد معلوم الحال از نظر فکری هستند، از محق بودن این فیلم به عنوان اثر برتر هنری جهت دریافت جایزه اسکار دفاع میکنند.

یک چیز به نظر شما عجیب نیست؟ چرا هنرمندان در مورد سیاست نظر دادن و سیاست مداران در مورد هنر؟

من فکر کنم ستایش فرهادی جهت خلق یک اثر هنری باید توسط دواران جشنواره باشد و بحث در مورد به تصویر کشیدن صحیح ایران در این فیلم را از زبان سیاستمداران می شنیدم که ظاهرا اینجا برعکس بوده ...

و خوب در طرف مقابل، هنرمندان این فیلم را انقدرها از نظر هنری ارزشمند نمی دانند، و سیاست مداران تصویر نمایش داده شده را تصویر درست از ایران نمی دانند.

فارغ از درستی اعتقاد ایشان، حداقل اینجا اهل هنر در مورد هنر نظر داده اند، و سیاست مداران در مورد تخصص خودشان.

آیا این موضوع را قبول ندارید؟