پل حرارتی وقتی پدیدار می شود که مواد به خوبی عایق نشده باشند و به این ترتیب حرارت اجازه می یابد که از محلی که کمترین ضریب مقاومت حرارتی را دارد، انتقال پیدا کند. پل های حرارتی بیشتر در محل اتصالات و یا قسمت های فلزی ساختمان و همچنین جاهایی که به خوبی عایق کاری نشده باشند و یا کیفیت مواد عایق پایین باشد، پدیدار می شوند.
عایق کاری اطراف پل حرارتی، هر چقدر هم عایق کاری به خوبی انجام شده باشد، تاثیری در کاهش اتلاف حرارت نخواهد داشت چراکه حرارت باز از طریق پل حرارتی راه خود را به محیط باز پیدا خواهد کرد. بهترین روش، از بین بردن کامل پل حرارتی است. این کار را می توان با تغییرات ساختاری سازه و یا نصب لایه های عایق بین اتصالات و مقاطعی که ضریب انتقال حرارت بالا دارند، انجام داد.
از شناخته شده ترین پل های حرارتی می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- بالکن های بتونی که ادامه کف طبقه به بیرون از ساختمان هستند، به طوری که در بالا و پایین آنها پنجره های سرتاسری نصب می شوند، از معروف ترین پل های حرارتی در ساختمان ها به شمار می روند.
- در سوله ها و سازه های تجاری، اعضای و قطعات فولادی که مستقیما با فضای داخلی در ارتباط هستند، گاهی به عنوان پل حرارتی عمل می کنند.
- پل های حرارتی هندسی همچون محل اتصال صفحات عمود بر هم مثلا گوشه های اتاق ها
- اتصالات فلزی بین شیشه ها و دیواره های دو جداره، خود می توانند به عنوان پل حرارتی عمل کنند.
پل های حرارتی در همه ساختمان ها یافت می شوند. از بین بردن کامل همه پل های حرارتی در ساختمان، دشوار است. از طرفی مقدار اتلاف حرارت از طریق پل های حرارتی نیز مقدار قابل توجهی نیست. معمولا در ساختمان هایی که اصلا عایق نشده باشند، تنها 5% اتلاف حرارت از طریق پل حرارتی خواهد بود و 95% اتلاف حرارت از طریق سطوح داخلی ساختمان و سیستم تهویه انجام می شود. اما در ساختمان هایی که به خوبی عایق شده باشند، مقدار اتلاف انرژی از طریق پل حرارتی به 30% نیز می رسد. بهترین روش برای کاستن از اتلاف انرژی از طریق پل حرارتی در ساختمان های مسکونی، عایق کاری بسیار خوب کف هر طبقه است.
[External Link Removed for Guests]
