سلام
فقط جهت اطلاع عرض میکنم تا به عمق فاجعه هم نگاهی بیندازید. البته من تهران هستم و از وضعیت شهرهای دیگر خبر ندارم.
بله، الان تقریبا دوستی دختر و پسر به یک هنجار که نه، به یک بازی تبدیل شده. حداقل من به عنوان یه پسر که هنوز 18 سال تمام ندارم، چه پسرها و چه دخترهایی که میبینم، به این موضوع بیشتر به عنوان یه قضیه سود ده نگاه میکنند.

البته این موضوع شامل همه نیست، من جمله خودم!

ولی کلا وضعیت نابسامانی شده... این وضعیت مثل غده سرطانی رو به رشد هست که حتی اگر از قضایای دینی هم بگذریم، روح افراد رو بیمار میکنه و قطعا جامعه به سمتی کشیده میشه که ارزش خانواده در سطح پایینی قرار بگیره و امار طلاق به سمت کهکشان ها رهسپار... از طرفی در بعضی افراد هم رگ و ریشه غیرت و ناموس خشکیده.
برای مثال در بین برخی از پسران، ملاک تعداد دخترهای بازیچه ی آن پسر است که به نظر شخص من این موضوع (با عرض پوزش) عین بی ناموسی هست.
برای دختران کم سن و سال هم که خودشون رو علامه دهر میدونند و به خیال خودشون زرنگ هستند، دوست بودن با پسرهای سن بالا معیار شده... بی خبر از اینکه چه عاقبتی در انتظارشون هست.
خب در نهایت چندسال دیگه این جوونها کسانی هستند که با چندین نفر رابطه احساسی برقرار کردند و قطعا، اگر قرار باشه تشکیل خانواده بدن، یا نمیتونن اون میل درونی خودشون کنترل کنند و کارهای قبل رو کنسل کنند، یا اگر هم بتونن همسرشون بعد از مدتی دلشون رو میزنه... چون به تنوع عادت دارن
باقی بحث از حوصله تاپیک خارج است، ضمن اینکه اگر رک و صریح برخی چیزها رو بیان کردم عذر میخوام. حقیقت تلخیست...
اما کامل هم نمیشه جلوی رابطه پسر و دختر رو گرفت. ولی هرچیزی به وقتش.بعد از سن 19-20 برای اکثر افراد میتونه وقت مناسبی برای شناخت جنس مخالف در اصطلاح و همون مکمل( به قول دوستمون) باشه. اگر این شناخت هم قبل از ازدواج برای افراد وجود نداشته باشه، برخی مشکلات دیگری به وجود میاد که باز هم ممکنه منجر به سست شدن پایه های خانواده باشه. عدم شناخت بعد شخصیتی زنها برای مردها و مردها برای زنها میتونه در زندگی زناشویی افراد خلل جدی ایجاد کنه!
در پناه حق
