kingday نوشته شده:به نظر من محدودیتهایی که در این سامانه به نظر میرسه میتونه موارد زیر باشه
درگیری همزمان با تعداد محدود موشکها نقطه ضعف در درگیری و هدفگیری سطوح بدنه آینه ای و بسیار براق مشابه آینه های موجود در داخل تیوب لیزر حتی تقابل با این سامانه در صورت تنظیم دقیق آینه و انعکاس به سمت خود ان و امکان نابودی خودش !
بنظرم همه این موارد و اشکالات را براش در نظر گرفتن آمریکایی ها که علم کمی ندارن بهترین های دنیا رو تو کشور جمع کردن براشون اختراع میکنن مفهموم کشور آزاد یعنی انسان از هر قید و بندی آزاد باشه بتونه اختراع کنه
یک پرتوی متمرکز شده نور مرئی میتونه در مدت کوتاهی دما رو به بالای 100 درجه برسونه و یک پرتوی بر انگیخته شده با فوتونهایی با انرژی بالا میتونه به راحتی یک فلز رو در زمان کمتر از 1 دقیقه به حالت گداخته برسونه لازم نیست چیزی رو ذوب کنه تنها نقاط حساس و آسیب پذیر رو تا حد اشتعال سوخت یا سیستمهای حساس داغ کنه میتونه موثر باشه .
گزارش مشرق از عملیات روانی جدید غربی‌ها چگونه می‌توان ماه‌عسل سامانه‌های لیزری آمریکا در خلیج فارس را به هم زد اولین و یکی از بزرگترین دشمنان سامانه های لیزری، شرایط بد جوی است و در این حالت می تواند توان این پرتوی لیزری پرتاب شده را کاهش داده یا حتی به طور کامل از بین برد. حال تصور کنید در منطقه ای مثل خلیج فارس که پدیده هایی این چنینی بسیار رخ می دهد سامانه لیزری تا چه حد قابل اطمینان خواهند بود؟ به گزارش گروه دفاع و امنیت مشرق، طی روزهای اخیر رسانه های غربی با آب و تاب فراوان از اعزام یک ناو آمریکا مجهز به یک فناوری جدید به منطقه خلیج فارس خبر داند. بر اساس گزارشات، نیروی دریایی آمریکا به زودی کشتی جنگی یو اس اس بونس را به نسخه آزمایشی از یک سلاح پیشرفته مجهز میکند تا قبل از استقرار این سلاح در خلیج فارس مورد آزمایش قرار گیرد. قرار است تا ناوی مجهز به توپ لیزری M242 در سال 2014 میلادی به خلیج فارس اعزام شود.
نیروی دریایی آمریکا مدت‌هاست بر روی پروژه توپ لیزری خود کار میکند اما این اولین بار است که قصد دارد آن را به خارج از آب‌های منطقه‌ای خود بفرستد. مسئولین رده بالای نظامی آمریکا هدف از این اقدام را مقابله با تهدید قایق های تندرو و پرنده های بدون سرنشین عنوان کرده و با وجودی که به صورت مستقیم از کشور خاصی نام نبرده اند اما مشخص است که منظور از این حرکت فرستادن پیامی به تهران بوده است.
اما این که اصولا این فناوری جدید چیست و آیا واقعا می تواند برای ایران مشکل ساز باشد مسئله ای است که در این مطلب به آن خواهیم پرداخت. بهتر است در ابتدا نگاهی کوتاه به تاریخچه این سلاح ها داشته باشیم.
تاریخچه سلاح های لیزری
به زبانی ساده لیزر ابزاری است که نور را به صورت پرتوهای موازی بسیار باریکی که طول موج مشخصی دارند ساطع میکنند. این دستگاه از ماده‌ای جمع کننده یا فعال کنده نور تشکیل شده که درون محفظه تشدید نور قرار دارد. این ماده پرتو نور را که به وسیله یک منبع انرزی بیرونی (از نوع الکتریسیته یا نور) به وجود آمده، تقویت میکند. از همان ابتدای کشف این خواص در اوایل دهه 1950 دانشمندان به خواص گوناگون این فناوری جدید پی بردند و از آن تاریخ به بعد بخش های مختلف از علوم و صنایع تحت تاثیر این فناوری قرار گرفت.
در بخش های نظامی نیز با پی بردن به قدرت بالای لیزر برنامه هایی از اواخر دهه 1960 میلادی برای استفاده از این تکنولوژی مطرح شد.
در ابتدا نیروی هوایی آمریکا به دنبال استفاده از لیزر به عنوان یک سامانه پدافند هوایی بود ، نیروی زمینی و دریایی آمریکا نیز در ادامه دهه 1970 آزمایشاتی را به منظور طراحی و ساخت سلاح های پدافند لیزری انجام دادند که عمدتا در مرحله نمونه های آزمایشی باقی ماند. اما در دهه 1980 میلادی و با روی کار آمدن رونالد ریگان و بحث استراتژی "جنگ ستارگان" استفاده از سلاح های لیزری در دو نقش تدافعی و هم تهاجمی گسترده تر شده و با جدیت بسیار بیشتری از سوی آمریکا دنبال شد.
البته به دلیل موانع موجود در آن پروژه و البته پایان جنگ سرد پروژه های آن طرح نیز عمدتا در مرحله آزمایشی و پیش نمونه باقی ماندند.
به طور مثال یکی از آن طرح ها که از آن زمان مطرح شده و در سالهای بعد از جنگ در قالب برنامه سپر دفاع موشکی آمریکا مطرح شده و نهایتا به دلیل مسائل مالی و نبود توان واقعی عملیاتی کنسل شد پروژه "لیزر هوابرد ضد موشک بالستیک" بود که بر پایه نصب یک توپ لیزری بر روی دماغه یک فروند هواپیمای بوئینگ 747 برای ساقط کردن موشکهای بالستیک در مرحله شتاب گیری اولیه آنها بود.
در شوروی سابق نیز برنامه هایی در خصوص بهره گیری از اشعه لیزر برای مقاصد پدافندی به صورت زمین و هواپایه وجود داشت که به شکل عملیاتی در نیامده و آنچنان از وضعیت فعلی آنها خبری در دسترس نیست. کشور چین نیز در حال حاضر برنامه هایی را در این بخش در دست اجرا دارد که محرمانه باقی مانده است. [External Link Removed for Guests] سامانه لیزر هوابرد ضد موشک بالستیک [External Link Removed for Guests] لیزر هوابرد روسها موسوم به A60 اما پس از این توضیح اولیه در مورد این سامانه ها به سیستم مورد نظر نیروی دریایی آمریکا که با عنوان "سامانه تسلیحات لیزری" و یا به اختصار "LaWS " در حقیقت یک سامانه دفاع نزدیک است که قرار است به جای سیستم فالانکس که یک توپ گاتلینگ 20 میلی متری بوده و در حال حاضر لایه آخر دفاعی اکثر شناورهای نظامی آمریکا را تشکیل می دهد جایگزین شود.
بنا بر اعلام رسمی مقامات نیروی دریایی آمریکا این لیزر در حال حاضر تنها توان از بین بردن پرنده های بی سرنشین و قایق های سبک را داشته و در برابر جنگنده ها و موشکهای ضد کشتی ناتوان است. این سیستم از لیزر با ریشه جامد که از ریشه کریستال بدست می آید بهره برده و بر اساس اخبار موجود توانای در حدود 20 کیلو وات دارد.
نقاط ضعف و راه های مقابله با سامانه های لیزری
اولین و یکی از بزرگترین دشمنان سامانه های لیزری، شرایط بد جوی است. هرگونه مه غلیظ، شرجی، پوشش ابری، طوفان شن و یا دود مصنوعی به راحتی می تواند توان این پرتوی لیزری پرتاب شده را کاهش داده یا آن را منحرف و یا حتی به طور کامل در شرایط مطلوب از بین ببرد. حال تصور کنید در منطقه ای مثل خلیج فارس که پدیده هایی این چنینی بسیار رخ می دهد سامانه لیزری مثل این تا چه حد قابل اطمینان خواهند بود؟
در مثالی ساده و پیش پا افتاده، پهپادهای ایرانی به راحتی می توانند با پخش کننده های دود مصنوعی مجهز شده و دیواری از دود را در برابر این سامانه ایجاد کرده و به طور کلی آن را بی اثر کنند. [External Link Removed for Guests] سیستم لیزری LaWS
بحث بعدی استفاده از پوشش های منعکس کننده بر روی سامانه های مورد نظر است. به راحتی می توان بر روی قایق ها و پهپادهای ایرانی پوشش های منعکس کننده را نصب کرد.
فراموش نکنید که لیزر اصولا یک پرتوی نور است و از قوانین مربوط به تابش و بازتابش پیروی می کند. بسیاری از کارشناسان با طرح این مسئله اعلام کردند که در صورت استفاده از یک پوشش منعکس کنده مهاجمین می توانند با بازتابش نور لیزر به سمت منبع آن سامانه مورد نظر را از بین ببرند.
نکته دیگر در این خصوص بحث افزایش روز افزون توان تسلیحات دورایستای جمهوری اسلامی ایران است. انواع و اقسام بمب ها و موشکهای هدایت شونده ای که دور از برد این سامانه لیزری پرتاب شده و پهپاد یا قایق پرتاب کننده بدون قرار دادن خود در معرض خطر توان خروج از منطقه را دارد.
البته در این میان اژدرها نیز سلاح هایی هستند که به دلیل حرکت در زیر آب کلا از خطر این گونه سلاح ها در امان هستند و در صورت استفاده سیستم های تدافعی لیزری کلا بی اثر خواهند شد. البته ذکر این نکته نیز مهم است که مقامات آمریکایی از اعلام برد این سامانه خودداری کرده اما با توجه به اعلام آن به عنوان یک سیستم دفاع نزدیک نباید از برد بالایی برخوردار باشد.
اما نکته ای که بیش از همه اینها در این بحث جالب و در عین حال مهم است مسئله ای غیر از سامانه لیزری مورد نظر است. این سیستم هم به مانند تمام نمونه های دیگر از سامانه های تدافعی نیاز دارد که قبل از هر چیز هدف خود را شناسایی کند.
تصاویر منتشر شده از پهپاد های ایرانی که بدون شناسایی شدن بر فراز اکثر ناوهای آمریکایی پرواز می کنند نشان از توان نفوذ پهپادهای ایرانی به درون حلقه حفاظتی این شناورها بدون شناسایی شدن دارد و زمانی که شما نمی توانید دشمنی را ببینید مسلما نخواهید توانست از تسلیحات خود چه به شکل توپ ، موشک و یا لیزر بر علیه آن استفاده کنید. [External Link Removed for Guests] کشتی آمریکایی در حال شلیک لیزر و پهپاد هدف قرار گرفته
در پایان باید این مسئله را مطرح کرد که مسلما در آینده دورتر و در دهه های بعد شاهد استفاده از تسلیحات لیزری به شکل گسترده در بخش های تهاجمی و تدافعی خواهیم بود اما یک نکته مسلم است و آن هم این است که سامانه آمریکایی " LaWS " بیش از اینکه جای هرگونه تهدید برای ایران باشند بیشتر ابزاری در راستای جنگهای تبلیغاتی و ای بسا سلاحی جدید برای بازار سیری ناپذیر شیوخ خلیج فارس باشد.
به نظر می رسد این سامانه از ارزش واقعی عملیاتی واقعی برخوردار نبوده و راه بسیار طولانی را تا تبدیل شدن به یک سیستم واقعی جنگی در میدان نبرد در پیش دارد و تا آن روز نیز قطعا متخصصان ایرانی دست از تحقیق و تلاش برنخواهند داشت.
به نقل از یکی از دوستان( ARASHEKAMANGIR)در یک سایت دیگه(سایت ارتشی) به نام خدا . سلام . وجود ژنراتورهای بزرگ تولید برق در پاشنه ناو حامل سامانه لیزری مذکور نشان میدهد که این سامانه بر خلاف اظهارات دریادار جانات گرینترد به نیروی الکتریسیته بسیار بیشتری از( یک دلار ) نیاز دارد به گونه ای که سیستمهای مولد برق ناو که معمولا بسیار قدرتمند هستند جوابگوی آن نبوده لذا مجبور به استفاده از ژنراتورهای سیار تولید برق شده اند . ضمنا در خبر هیچ اشاره ای به سقف پرواز پهپاد هدف - فاصله تا سامانه لیزری و بسیاری موارد دیگر نشده است .با توجه به برد محدودی که تاکنون سامانه های لیزری داشته اند ( با افزایش فاصله انرژی لیزری به شدت کاهش مییابد و پرتو لیزر باز میشود و از تاثیرش به شدت کاسته میگردد ) احتمالا این سامانه تنها در برابر اهداف کم سرعت و در فاصله و ارتفاع کم کارائی دارد در حالیکه پهپاد های جدید اولا دارای سقف و ارتفاع پرواز بالا هستند و ثانیا دارای سامانه های فیلمبرداری و تجسس دور برد تر از نسل قبلی پهپاد ها میباشند که انها را از نزدیک شدن به شناورهای مجهز به سیستم لیزری بی نیاز میکند و نوع مسلح انها نیز مجهز به موشکهای دور ایستا است که از برد عملیاتی سیستم لیزری یاد شده خارج هستند . ضمنا انواع رادار گریز پهپاد های جدید که میبایست ابتدا توسط سامانه های راداری کشف شوند تا مختصات و مشخصات پروازیشان به سیستم لیزری مذکور منتقل شود کارائی این سامانه را زیر سوال جدی میبرد . در بهترین حالت این سامانه میتواند علیه اهداف نزدیک و کم ارتفاع نظیر موشکهای ضد ناو به کمک سیستمهای پدافند نزدیک ناو - نظیر فالانکس یا گل کیپر - بشتابد . در شرایط فعلی معرفی این سامانه را باید در راستای جنگ روانی بر شمرد ضمن اینکه این سامانه موضوع ضرورت تولید جنگ افزارهای لیزر پرقدرت در کشورمان را به همراه نیاز به یافتن روشهای پدافند در برابر چنین سامانه هائی بر روی میز طراحان و متخصصین کشورمان قرار میدهد .
در فیلم پخش شده از این سامانه فاصله پهپاد تا ناو زیاد نیست حدو 3000-4000 m . حدو 5 ثانیه طول کشید تا لیزر اثر کند و پهپاد سکوت کنه.در این مدت پهپاد هیچ گونه حرکتی به اطراف نداشت. من فکر کنم با توجه به حجمی که در ناو اشغال میکنه و نیز برد کمش هنوز سلاح قابلی نیست چون توپهای 35 mm حجم کمتری اشغال میکنند و همین وظیفه رو بهتر انجام میدهند.ولی این به این معنی نیست که ما دنبال این سامانه نریم. مطمئنا در اینده این سامانه پیشرفت زیادی خواهد کرد.
همانطور که قبلا عرض شد پرتوهای لیزری با توان بالا قادر به پیمودن مسیر طولانی در جو نیستند علاوه بران سرعت تاثیر گزاری ان در بر انگیختن فلز برای ذوب خیلی کند است و این کندی تاثیر با فاصله زیادتر مجذور می شود. اگر در ازمایشات ازمایشگاهی لیزر دیده باشید وقتی یک ورقه فلز را دردو الی سه متری پتو لیزر های (قوی) قرار می دهند حدود 10 الی 20 ثانیه طول می کشد تا اشعه بتواند بر اولین قشر نازک بیرونی ورقه فلزی اثر کند و برای نفوذ در فلز این زمان چندین برابر می شود و تنها وقتی فلز سوراخ می شود که دقایقی سپری شده باشد. نکته بسیار مهم انست که این عملیات فقط در فاصله چند متری قابل انجام است و چنانچه فاصله چهار الی پنج متر شود یا پرتو اثر نکرده یا زمانی خیلی طولانی تر نیاز است. حالا حساب کنید چگونه توپ لیزر نمایشی امریکا قادر خواهد بود یک موشک با سرعت چند ماخ را از فاصله چندین کیلو متری که با ان سرعت سرسام اور به سمت ناو در حرکت است ذوب کند! و با توجه به انچه گفته شد تازه وقتی به فاصله چندین متری ناو هم برسد هنوز فرصت کافی برای برخورد با بدنه و یا تجهیزات ان شناور را دارد و هر لیزری با هر قدرتی قادر به انهدام انی موشک مذبور نبوده و ان موشک با کسری از ثانیه به ناو اصابت خواهد کرد علی الخصوص که چند موشک باهم شلیک شده باشد اما از انجا که ما بایست در برابر هر گونه تهدیدی ( اگر چه تبلیغاتی ) امادگی داشته باشیم بنده این راهکارها را برای مقابله با احتمالات اثر گذاری لیزر مذکور از فاصله نزدیک ، پیشنهاد می نمایم :
1- پوشاندن قسمت های حساس بدنه و یا کلاهک موشک ( مثل سیستم های هدایت یا هدایت خودکار ) با لایه ی نازکی از سرامیک نسوز که معمولا تا حرارت 35000 درجه را تحمل می کند 2- بکاربردن لایه هایی از عایق حرارتی اطراف یونیت های الکترونیک و یا چاشنی و خر ج های انفجاری 3- بکار بردن یک کلاهک کاذب سبک بر روی کلاهک اصلی موشک بخصوص که با لایه ای از سرامیک حفاظت شود 4- ( البته خودم هم می دانم که این یکی راه حل کمی عجیب می نماید اما قابل انجام است ) طراحی موشک هایی ضد شناور که بتوانند با حالت زیگزاک حرکت کنند (گام این زیگزاک ها فقط چند متر است و هر چند ثانیه یکبار انجام می شود اما سیستم هدایت بطور ثابت همچنان بر روی هدف قفل شده است) این نوع حرکت هدفگیری لیزری دقیق بر روی موشک را بسیار مشکل می کند و تازه اگر توپ لیزری مفروض بتواند بطور کلی موشک را هدف بگیرد نمی تواند بر روی یک نقطه از موشک متمرکز شود 5- استفاده از موشک های دارای چف ( که در نزدیکی های هدف توده ای از پودر ریز الومینیم در هوا منتشر می کنند و این توده پودر تا مدتها در هوا می ماند و با هرچه بیشتر پخش شدن نه تنها سدی در مقابل پرتو لیزر محسوب می شود بلکه سیستم رادارهای هدفگیری و سایر کاوشگرهای الکترونیکی را هم مختل می کند ) قبل از استفاده از موشک های تخریبی اصلی. 6- پرتاب چندین موشک با پوشش سرامیکی همزمان بر روی هدف ( که الحمدلله از نظر استفاده گسترده از این نوع جنگ افزار هیچ وقت کم نمی اوریم )
در مورد خصوصیت پرتو لیزر نکته ای لازم به توضیح است. اینگونه پرتو رفتارش مثل ابزارهایی نظیر شعله اکسیژن که با نفوذ حرارتی در فلز ان را برش می دهد نیست. پرتو لیزر از اولین قشر ملکول های فلز شروع می کند و با بر انگیختن انها به حرکت انرژی حرارتی بوجود می اورد. با مثالی روشن تر این اشعه قسمتی از فلز را گرم می کند که قابل رویت نور باشد وقتی اولین قشر ملکولی فلز گرم و متلاشی شد ملکول های زیرین فلز دوباره در معرض نور قرار می گیرد و دوباره عمل متلاشی شدن تا قشر بعدی ادامه پیدا می کند. بعبارتی خود نور لیزر اصلا گرمایی ندارد تا بوسیله ان گرما فلز را گرم کند بلکه ملکول های فلز بر اثر انرژی نور لیزر خودبخود گرم می شود و بهمین دلیل سرعت برش لیزر در فلزات کندتر از چیزی مثل شعله اکسیژن است که خودش دارای حرارت بالاست. لذا اگر ماده ای پیدا شود که بتواند در برابر انرژی اولین پرتو های لیزر مقاومت کرده و متلاشی نشود لیزر قادر به نفوذ در لایه های بعدی نخواهد بود. یکی از دوستان گفت پرتو لیزر حدود 2700 درجه حرارت دارد شاید منظور ایشان قسمتی از فلز که پرتو لیزر به ان برخورد می کند باشد که البته انهم دقیقا به میزان انرژی پرتو لیزر در زمان برخورد بستگی دارد و الا خود اشعه دارای حرارت نیست. خوب بنا بر فرض و مطلبی که این دوست گرامی گفتند اگر ما فرض کنیم اشعه ی لیزری موجود باشد که در بر خورد با یک فلز 2700 درجه حرارت ایجاد کند ما باید برای پوشش فلز جنگ افزاری نظیر موشک های ضد ناو از ماده ای استفاده کنیم که در این درجه حرارت مقاومت کند و متلاشی نشود. سرامیک و یا خاک نسوز مخصوص کوره ها یکی از این نوع لعاب های مناسب می باشند که گاهی تا 4000 درجه حرارت را هم تحمل می کنند و می توانند با توجه به تکنولوژی لازمی که در کشور ما وجود دارد بدنه موشک ها را بصورت ملکولی ( خیلی دقیق) لعاب دهند در این صورت احتمال نفوذ لیزر در موشک بسیار کمتر می شود و فرصت لازم به موشک برای برخورد به هدف را فراهم می اورد. ماده دیگر فلز تنگستن است که تحمل تا 35000 درجه حرارت ( نفطه ذوب) را دارد البته من دقیقا نمی دانم ایا می توان از این فلز در ساخت بدنه موشک استفاده کرد یا خیر ولی شاید با ابکاری الکتریکی قابل انجام باشد در این صورت لیزر نمی تواند بر ملکول های اهن که بعد از لایه تنگستن است اثر بگذارد
البته چند وقت پیش هم شرکت المانی راین متال یه توپ لیزری رو در سوئیس ازمایش کرد که موفق شد از 2 کیلومتری ورقه فولادی 15 میلی متری رو ببره .
در هر صورت فکر نمیکنم همچین سلاحی فقط نمایش و تبلیغات باشه . شاید در موردش اغراق شده باشه ولی اونقدرها هم بی مصرف نیست که مشرق یا بعضی از دوستان میگن . من اطلاع زیادی از لیزر ندارم ولی فکر نمیکنم مقایسه لیزرهایی که تو ازمایشگاه و ... میبینید و باهاش کار میکنید با لیزرهای نظامی کار درستی باشه .
راستی پهپادی که تست روش انجام شده از چه نوعی هست ؟
Blanco نوشته شده:البته چند وقت پیش هم شرکت المانی راین متال یه توپ لیزری رو در سوئیس ازمایش کرد که موفق شد از 2 کیلومتری ورقه فولادی 15 میلی متری رو ببره .
با عرض معذرت شاید این ازمایش در خلاء انجام شده باشد و الا امکانپذیر نیست و یا شاید ان ورق 0.15 میلیمتر بوده که بازهم بنظر من از فاصله 2 کیلومتری بعید است
