چند مدت پیش دوستم زنگ زد . از پشت تلفن میگریست. او چند جمله ای بیش نگفت، چند جملهای که برای یک نفس بریده زیاد هم بود! گفت که مادرش او را فقط به خاطر دیر امدن سرزنش کرده و از کلمات زشتی برای نام بردن او استفاده کرده است . پسری را میشناختم که در سن جوانی در بازار کار رها شده بود . او به بن بست رسیده بود و دیگر طاقت طعنه های ریز و درشت دوستان و آشنایان را نداشت. اومیگفت چرا وقتی در داخل کشور نمیتوانند برای اوفرصت شغلی و پول آفرینی ایجاد کنند به او اجازه مهاجرت به کشورهای دیگر داده نمیشود؟ چرا در کشور ثروتمندی که او حاضر به انجام هر کار شرافتمندانهای است، باید با این سن و سال چشم به پول تو جیبی پدرش بدوزد. او نفسش بریده بود و حتی یک نصیحت اضافی به منزله تازیانهای بود که میتوانست او را برای همیشه بر زمین بکوبد.
و.......................
کم نیستند تعداد این نفس بریده هایی که دیگر طاقتشان طاق شده است و جانشان به لبشان رسیده است. وقتی اجازه کار بیرون را ازاکثر زنان و دختران جوان سلب میکنیم و بعد برای نفقه و هزینه معاش ایشان را تحت فشار قرار میدهیم، چرا باید گله مند باشیم و از بی اثر بودن تازیانه ها حیرت کنیم؟
وقتی ازایجاد فرصت شغلی هم شان و مناسب برای جوانان عاجز هستیم و به محض اینکه جوانی بیکار میبینیم او را به واسطه گری و دلالی تو صیه میکنیم ، چرا از روی آوردن جوانان به شغل های کاذب و به هم ریختن اقتصاد بازار متعجب میشویم و به دنبال تازیانه های قوی تر و مرگبارتر میرویم؟!
همیشه وقتی میخواهیم کسی را نصیحت کنیم و برای اصلاح کسی گامی بر داریم ، باید قبل از ان تامل کنیم و ببینیم آیا فرد مورد نظر حداقل شرایط نصیحت پذیری و اصلاح را دارا میباشد یا خیر؟ تحت فشار قرار دادن کنترل نشده و توسل به خشونت و تازیانه شاید اسب های وحشی و شیطان را آرام کند ، اما حتی یک ضربه تازیانه میتواند اسب آرام و سر بزیری را که تا آخرین حد توانش تلاش میکند، برای همیشه وحشی و رام نشدنی سازد.
بیائید با اسبهای جوان و قد کشیده و سر حال و نجیب این دشت بزرگ مهربان باشیم و بی جهت بر اندام شکننده آنها تازیانه نزنیم و آنها را با القاب نامناسب وادار به شکستن نسازیم. فقط تا زمانی که اسب های این مرتع زیبا تازیانه پذیرند، ما میتوانیم به آنها فشار بیاوریم. بیائید قبول کنیم که هیچ برنامه و راه حلی برای زمان بی اثر شدن تازیانه ها و نفس بریدن و وحشی شدن اسبها نداریم. پس بیائید احترام خود را حفظ کنیم و قبل از رسیدن به نقطه انفجار و از دست رفتن همه چیز، رفتار خود را اصلاح کنیم.
منتظر نظراتتون هستم
