براي بسياري از جانداران، كارآمدترين راه نجات، گريز و دوري از آنهاست. مورچههاي ارتشي نابينا هستند. از اين رو، برخي جانداران هنگام رو به رو شدن با يورش آنها، خود را بيجنبش نشان ميدهند و از اين راه از آسيب آنها در امان ميمانند. اگر حشرهاي كه با ميليونها مورچهي گرسنه رو به روشده است، جنبشي از خود نشان دهد، مورچهها بيدرنگ جنبش آن را درك ميكنند و به سويش يورش ميآورند. آنها حتي به جاندراني مانند عقرب نيز ميتازند.
اين مورچههاي جنگجو در بيشتر درگيريها و يورشهاي خود پيروز ميشوند، اما گاهي مورچههاي ديگر در برابر آنها ميايستند. با اين همه، بيشتر آنها به ناچار خانهي خود را رها ميكنند. مورچههاي كارگر تخمها، لاروها و شفيرهها را بر دوش ميكشند و از درختان و بوتهها بالا ميروند و بيجنبش ميمانند تا يورشگران از آن جا بروند. پس از چند ساعت، به آهستگي و با احتياط به لانهي خود باز ميگردند.
