بعد از خواندن مطلب زیر چشم هایم کمی تر شد ! بسیار زیباست :
قدرت ايمان و اراده
در مسابقات جوانان كشوري سال 1383 بانوان، با مبارز جواني در وزن پنجم از كرمانشاه، به نام «شكوفه كريمي» آشنا شدم. وي كه براي اولين بار تجربه حضور در مسابقات كشوري را داشت، مبارزهاي بسيار ديدني و تكنيكي از خود نشان داد كه تمامي ورزشگاه را به وجد آورده بود. بهطوري كه كليه شركتكنندگان و تماشاگران، يكپارچه او را تشويق ميكردند. او در تمامي مسابقات خود در برابر حريفان قدرتمند و باتجربهاي از استانهاي مطرح، بسيار خوب ظاهر شد و توانست تمامي حريفان خود را پشت سر بگذارد.
به جرأت ميتوان گفت كه شكوفه تنها مبارزي بود كه به تكنيكهاي ساده چون «آپدوليوچاگي» اكتفا نكرده و تكنيكهاي پيچيدهاي مانند «تيومومدوليو باندادوليو» و يا «تيومومدوليو ديتچاگي» را با سرعت زياد و در ارتفاع بالا به خوبي اجرا مينمود. بهطوري كه حريفان قد بلند نيز از ضربات سر او در امان نبودند. اجراي تكنيكهاي پرشي و سنگين به تعداد زياد توسط شكوفه، نشانگر روحيه و آمادگي فوقالعاده او از لحاظ سرعت، قدرت و استقامت بدني بود.
جالبتر از همه اينها، انگيزه و روحيه بالاي او بود. وي علاوه بر علاقه شخصي خود به تكواندو، ديدن مسابقات «هادي ساعي» را انگيزهاي قوي براي رشد خود ميدانست و عليرغم كمبود امكانات، نداشتن مربي مجرب و محدوديتهاي زيادي كه داشت، تنها با ايمان و اراده خود، توانست به آرزوي كسب مقام قهرماني كشور و عضويت در تيم ملي نائل گردد. براي من مهم بود كه بدانم چه عاملي موجب تفاوت او با ديگران شده بود. در صحبتهايي كه با هم داشتيم به نكات جالبي پي بردم. شكوفه بسيار مهربان و فروتن بود و در سه سال گذشته با هدف قهرماني در وزن پنجم (كه وزن «هادي ساعي» است) در منزل تمرين ميكرد. او همه موفقيتهاي خود را نتيجه اعتقادات مذهبي، لطف خدا و ائمه ميدانست. بهطوريكه شب قبل از مسابقه را در مسجد جمكران به دعا و رازونياز گذرانده و هميشه بازوبند سبزي را كه از حرم مطهر حضرتابوالفضل(ع) براي او آورده بودند، به دست داشت. در حقيقت ايمان به هدف، آرامش و اراده محكم او، عاملي بود كه بر تمامي كمبودها و موانع غلبه ميكرد. براي شكوفه در تمامي مراحل زندگي آرزوي موفقيت دارم.
[External Link Removed for Guests]
