ماهيت سلسله پهلوي

[grimi]

با آغاز دوره دوم مشروطيت ، يعني پس از سقوط استبداد محمدعلي شاه با دخالت هاي آشكار و پنهان روس و انگليس و سوء‌ استفاده فرصت طلبان در شرايط انقلابي ، كشور به سرعت به سمت هرج و مرج ، ناامني ، رعب و وحشت ، ترور و آدم كشي پيش مي رفت . اين امر از يك سو ، ملت را خسته و مستأصل مي كرد و از جانب ديگر ، قدرت هاي استعماري نيز ايراني را مي خواستند كه در آن از امنيت برخوردار باشند و اين جز با وجود حكومت مركزي مقتدر و در عين حال حافظ منافع آنان امكان نداشت ؛ لذا درصدد آمدند تا در اركان سياسي كشور تغييراتي ايجاد كنند .

بر همين اساس ، ابتدا ايران را به دو منطقه تحت نفوذ و يك منطقه آزاد تقسيم كردند ، براي بار دوم منطقه آزاد را نيز فقط به پايتخت و اطراف آن محدود كرده و بقيه را بر قلمرو تحت نفوذ افزودند . اقدامات مذكور خشم ملت و علماي ايران و مراجع نجف را بر افروخت ، در گوشه و كنار درگيري هايي با بيگانگان انجام مي گرفت . (1)



حكومت رضا خان

پس از پيروزي انقلاب مشروطيت و استقرار حكومت هاي به ظاهر مشروطه و ملي ، مردم ايران انتظار استقلال ، آزادي و رفاه بيشتر مادي و تأمين حداقل زندگي را داشتند ، اما پس از مدتي كه از عمر مشروطه گذشت نه تنها چنين وضعي حاصل نشد ؛ بلكه روز به روز بر مشكلات ، گرفتاري ها و تنگناهاي آن افزوده شد . با ظهور قدرت تجاري و اقتصادي آلمان در ايران ، كشور ما درگير مناقشات فزاينده منافع متضاد دولت هاي روس ، انگليس و آلمان شد . قبل از شروع جنگ جهاني اول ، اختلاف ميان آلمان و روسيه از يك سو و انگليس و آلمان از سوي ديگر ، ايران را به صحنه رقابت اقتصادي اين كشورها تبديل كرد كه مشكلات و گرفتاري هاي مردم را افزايش داد . (2) بدين سبب ، دولت بريتانيا به منظور در دست گرفتن كنترل كشور ، رضا خان را براي اين كار برگزيد .

رضا خان ابتدا به بهانه حفظ امنيت پايتخت ، با كمك انگليس و وساطت سفير آن كشور در ايران به همراه نيروي عظيم وارد تهران شد ، پس از آن ، شهر حالت حكومت نظامي به خود گرفته و احمد شاه را وادار كردند در برابر دستورات رضا خان مقاومت نكند . بالاخره در سال 1299 اين سرباز بي سواد ، رياست دولت را با حفظ سمت وزارت جنگ بر عهده گرفت.

رضا خان ميرپنج با كنترل اوضاع كشور و تحت فشار قرار دادن نمايندگان مجلس ، برنامه هاي آينده را طبق دستور سفارت انگليس به اجرا در مي آورد . تا آن كه در جريان انتخابات مجلس پنجم با اعمال نفوذ مستقيم و در مواردي با تهديد ؛ كانديداهاي طرفدار او به مجلس راه يافتند و جناح مخالف به رهبري سيد حسن مدرس در اقليت قرار گرفتند . از دوره هفتم به بعد نمايندگان به طور دربست نماينده دولت محسوب مي شدند و قوانين اسارت باري – از جمله تمديد قرارداد نفت – را تصويب كردند.

بعد از كودتاي 1299 ، هدف رضا خان اين بود كه قدرت را قبضه كند ، خانواده قاجار را براندازد و تغيير قانون اساسي به مقام سلطنت برسد ؛ لذا ابتدا سيد ضياء الدين طباطبايي – همكار سياسي كودتا – را تبعيد كرد ، در مدت سه سال چندين كابينه تشكيل داد كه وزارت جنگ را همواره خود بر عهده داشت و بالاخره با تمهيد مقدماتي و طي ماده واحده اي فرماندهي كل قوا را گرفت و با ماده واحده ديگري انقراض دولت قاجار اعلام شد . بدين ترتيب رضا خان سردار سپه رئيس مملكت شد و در سال 1304 با تشكيل مجلس مؤسسان و تغيير چند اصل از قانون اساسي به مقام سلطنت نائل شد و استبداد رضا شاه نيز تا سال 1320 – كه ايران از سوي متفقين اشغال شد – ادامه يافت .

در دوره رضا خان تنها كسي كه مي توانست مقتدرانه گروه اقليت را پوشش داده و مانع يكه تازي هاي او گردد ، شهيد سيد حسن مدرس بود . وي يك بار در دوره ، ششم مجلس – سال 1305 – به دستور رضا خان و توسط سه نفر مورد سوء قصد قرار گرفت كه موفقيت آميز نبود و سرانجام وي به دستور رضا خان به كاشمر تبعيد و به شهادت رسيد ؛ البته در زمان رضا خان قيام هاي ديگري هم كم و بيش صورت گرفته بود ، مانند قيام علماي اصفهان و خراسان از جمله حاج آقا حسيني قمي عليه رضا خان و قيام و تحصن آيت الله بروجردي در حضرت عبدالعظيم عليه رضا شاه . (3)

گرچه رضا خان در آغاز براي فريب افكار عمومي اقدامات مثبتي انجام داد ، امنيت نسبي را به كشور برگرداند ، كاپيتولاسيون ايران و روس در زمان او ملغي شد . اما در كنار آن ، قرارداد اسارت بار نفت ايران و انگليس به مدت چهل سال تمديد شد . انگليس كارگردان اصلي برنامه هاي او براي مبارزه با اسلام شد . ملت مسلمان ايران در مياناشك و خون روزگار گذراند . مقدسات همواره هتك شدند ، حرمت اسلام پيوسته فراموش گشت ، اسلام به طور كلي از صحنه سياست كنار گذاشته شد ، علماي اسلامي زنداني ، تبعيد يا شهيد شدند . وعاظ و طلاب روانه زندان ها شدند مجالس امام حسين (ع) ممنوع گشت و پوشيدن لباس روحانيت ممنوع اعلام شد. مدارس اسلامي بسته گرديد ، چادر از سر زنان مسلمان برداشته شد . به پاسبانان عوام و برخي افسران رذل پليس اجازه داده شد تا با وحشيانه ترين رفتار چادر از سر ناموس مسلمان بردارند و در اين راه خون ها ريخته شد و پيكرها بر خاك افتاد . (4)

در اين جا بدون پرداختن به جزئيات عملكرد رضا خان ، تنها به نقل گزارش ارپك بتمان يكي از مبلغان مسيحي كه مدت 20 سال در خاورميانه مأموريت تبليغي داشت ، مي پردازيم او مي نويسد :

« با به قدرت رسيدن رضا خان ، در اوضاع ايران تحولي بنيادي پديد آمد و رضا خان كه بعدا به رضا شاه پهلوي موسوم شد ، افسري از فوج قزاق بود كه در سال 1921 م به قدرت رسيد . او با دلاوري به وطن سامان بخشيد و نه تنها در راه رهايي كشور از نفوذ سياسي و اقتصادي بيگانه ؛ بلكه از نفوذ ارتجاعي روحانيت پرقدرت و خرافاتي و كهنه پرست از هيچ اقدامي فروگذار نكرد . وي به تدريج قانون شرع را منسوخ كرد و به اين ترتيب قدرت روحانيون را از آنان سلب نمود ، حجاب را مردود اعلام داشت و زنان تا اندازه اي آزاد شدند . تعطيلات مذهبي به نحو چشمگيري كاهش پيدا كرد و دسته هاي عزاداري محرم كه با شور و غوغاي مذهبي همراه بود ممنوع اعلام گرديد .

هيأت هاي تبليغي مسيحي در ايران در زمينه آموزش و پرورش ، كاري بس سنگين و طاقت فرسا انجام داده اند ، امروزه ايران بيش از هر زمين ديگر به روي ما در گشوده است . در ايران امروز تعصب در امر دين از هر كشور ديگر كمتر است . اينك در ايران دري گشوده فرا روي ماست و تساهلي برقرار است كه در طول تاريخ اين كشور هرگز سابقه نداشته است . مردم بيدار شده اند و در آرزوي چيزي بهتر از آنچه تاكنون داشته اند به سر مي برند . بيائيد از كنار اين در گشوده بي اعتنا نگذريم . » (5)



حكومت محمدرضا شاه :

حكومت محمدرضا شاه از لحاظ سياست خارجي و داخلي به دو دوره اصلي تقسيم مي شود :

الف ) دوره اول (1332-1320)

دوره اول كه با اشغال كشور توسط متفقين و عزل رضا شاه توسط آنان آغاز شد ، آمريكايي ها فاتح جنگ جهاني دوم ، براي اولين بار و در كنار انگليس در خط مقدم عرصه سياسي ايران قرار گرفتند ، سناريوي دو قدرت استعمارگر كه به دست محمدرضا شاه اعلام مي شد اين بود كه بر خلاف رضا خان بايد با انعطاف بيشتري در مسائل سياسي به حكومت بپردازد ؛ البته تازه كار بودن شاه ، رقابت دو ابرقدرت و شرايط بين المللي پس از جنگ نيز در اين زمينه تأثير داشته اند در اين ايام قيام هايي با ماهيت اسلامي و ملي شكل گرفت ، از جمله قيام فدائيان اسلام به رهبري شهيد نواب صفوي ، قيام ملي شدن نفت به رهبري آيت الله كاشاني و دكتر مصدق كه در 30 تير ماه 1329 به پيروزي قاطع نائل آمد و دولت ملي به نخست وزيري دكتر مصدق تشكيل شد كه قدرت قانوني شاه نسبت به سابق محدودتر شد .

اين پيروزي كه مي توانست سرآغاز درخشاني براي آينده ملت باشد ، با دخالت هاي مستقيم آمريكا و انگليس و فرار تاكتيكي شاه به خارج از كشور و پشت كردن دكتر مصدق به آيت الله كاشاني – كه مصدق در اين زمينه گفت : « من مستظهر به پشتيباني ملت هستم » يعني ، نياز به حمايت هاي تو ندارم – و با كودتاي ننگين 28 مرداد 1332 توسط زاهدي در هم شكست و بي آن كه قطره خوني از بيني كسي ريخته شود و كمترين مقاومتي صورت پذيرد دولت مصدق سرنگون شده و شاه مراجعت كرد . (6)



ب ) دوره دوم ، ( 1357-1332)

در دوره دوم كه با مراجعت شاه به كشور – مانند افعي زخم خورده – آغاز شد و تا سال 1357 ادامه يافت دوره جديدي از فلاكت و بدبختي ملت نيز شروع شد ، در اين دوره ، آمريكا و صهيونيست ها يكه تاز ميدان سياست ايران شدند .

بدين ترتيب حكومت پليسي ، كشتار جمعي ، شكار مخالفين ، زنداني و تبعيد ، تشكيل سازمان امنيت و اطلاعات كشور ( ساواك ) ، سلب آزادي در تمام زمينه ها ، ترويج فساد و فحشاء ، مبارزه با اسلام و مظاهر آن ، مبارزه همه جانبه با روحانيت و دهها مورد ديگر از تبعات اين دوره بودند . دردآور اين است كه همه اين امور با ماسك ترقي ، تمدن ، مدرنيزه كردن كشور و دفاع از حقوق كارگران و كشاورزان صورت مي گرفت . (7) در اين جا براي رعايت اختصار به چند مورد از عملكرد حكومت محمدرضا شاه كه جز فلاكت و بدبختي براي ملت ايران به ارمغان نياورد ، اشاره مي شود :



1. مبارزه همه جانبه با اسلام

همان گونه كه قبلا بيان شد برنامه اصلي سلسله پهلوي تثبيت موقعيت غرب در ايران از طريق مبارزه با فرهنگ اسلام ، در تمام ابعاد بود . پهلوي دوم به سياست اسلام زدايي ، آن چنان دامن زد كه حتي برخي از تحليل گران غربي تغيير تاريخ اسلام توسط شاه را نوعي حماقت او محسوب كرده اند . به هر تقدير موارد زير را مي توان نمونه اي از اين اقدامات به حساب آورد :

دور نگه داشتن دين از سياست ، عدم اجازه كنترل قوانين توسط فقهاي طراز اول كشور ، عدم اجراي قوانين جزايي اسلام ، ممنوعيت استفاده از چادر و روسري در مدارس و محافل علمي و اداري دولتي ، ترويج فساد و بي بند و باري ، به ابتذال كشاندن نسل جوان و به انحراف كشاندن زنان و دختران با ماسك آزادي زنان ، اختلاط زن و مرد در مراكز تفريحي و ورزشي ، كاباره ها ، سينماها، كنار دريا و ... ترويج بي بند و باري به نام فرهنگ و هنر كه نمونه اي از آن در تخت جمشيد شيراز صورت گرفت كه زبان از بيان و قلم از انعكاس آن شرمگين است . (8)

ترويج مذاهب انحرافي بهائي گري ، نيهليسم ( پوچ گرايي ) در ميان نسل جوان ، بازگرداندن ايران به دوران جاهليت و احياي شعارهاي مجوسي به بهانه احياي فرهنگ اصيل ايراني و ترويج روحيه شاه پرستي در ايران باستان و به دنبال آن در مراسم جشن 2500 ساله شاهنشاهي در شيراز كه موجب تغيير تاريخ پرافتخار هجري اسلام به تاريخ ننگين شاهنشاهي گرديد ، شاه بر سر قبر كورش گفت : تو بخواب ما بيداريم . امام خميني ( ره ) به خاطر اقدام اخير شاه فرمود : « در عين حال كه وطن در دست آمريكايي ها بود به كورش خاطرجمعي مي دادند كه تو بخواب كه ما بيداريم ، مسخره را بنگريد ! بيدار براي چه ؟ وطني كه يك گروهبان آمريكايي بايد به ارتشبد تو دستور دهد ، چه وطني ، چه محافظتي از وطن ؟ ».

جلال آل احمد در اين خصوص مي نويسد : « آخر اسلام را بايد كوبيد و چه جور ؟ اين جور كه از نو مرده هاي پوسيده و رسيده اي را كه سنت زردتشتي باشد و كورش و داريوش ، از نو زنده كني و خداي فروهر را بر تاق ايوان ها بكوبي و سر ستون تخت جمشيد را احمقانه بر سر در شهرباني تقليد كني ... (9)

شاه در مبارزه عليه اسلام آن چنان بي پروا عمل مي كرد ، كه در يك نطق رسمي در آغاز بيست و چهارمين و آخرين دوره مجلس در سال 1354 ، شديدا فرهنگ اسلام را تحت عنوان فرهنگ اجانب مورد حمله قرار داد و يكي از رسالت هاي خويش را زدودن آن عنوان كرد : « ملت ما مصمم است در اين دوران تازه از زندگي خويش ، تمام آثار انحطاط را به دست فراموشي سپرده و فرهنگ ايراني را از همه آلودگي هايي كه ممكن است به دست عوامل بيگانه در اين فرهنگ راه يافته باشد دور سازد و هر آنچه كه نشان سازندگي و پاكي و نيرومندي ندارد و شايسته فرهنگ ايراني نيست ، از آن كنار گذارد ! » (10)

پيداست منظور شاه از فرهنگ بيگانه فرهنگ منحط غربي كه نبود ؛ چرا كه او و اربابانش مصمم به ترويج فرهنگ غرب و هر فرهنگ ديگري كه مانع نفوذ فرهنگ غرب بنا شده ، بودند ؛ بلكه منظور او فرهنگ اسلام بود ؛ زيرا در پي آن و در همان سال اقدام به تغيير تاريخ اسلام به تاريخ شاهنشاهي و موارد ديگر كه در ادامه بحث به آن اشاره مي شود ، مؤيد اين امر است .



2. فساد اقتصادي

شاه از اموال اين ملت بيچاره آن قدر به حساب هاي شخصي خود در بانك هاي خارج واريز كرده كه طبق آمار منتشره در سالهاي پس از پيروزي انقلاب ، سود خالص سرمايه گذاري هاي شاه در دنيا در هر دقيقه بيش از شش هزار دلار و سود سالانه او بالغ بر سه ميليارد دلار بوده است ، شمس پهلوي به تنهايي در آمريكا شش ميليارد دلار ذخيره بانكي داشت كه بخشي از آن را چندي پيش صرف دكوراسيون ويلاي خود در لوس آنجلس كرده است . به عنوان مثال ، فقط در ماههاي شهريور و مهر 1357 هفده ميليارد تومان از ثروتهاي ملي ايران – با ارزش آن زمان – توسط هيأت حاكمه از ايران خارج شد. (11)

يكي از خيانت هاي بزرگ شاه به ملت و اموال آن ، مربوط به جشن تاجگذاري رسواي شاه و همسرش بود كه بيستم مهر تا بيستم آبان 1346 ادامه يافت ، بخشي از هزينه هاي اين جشن به شرح زير است : تاج شاه با 3380 قطعه الماس و 50 قطعه زمرد 368 حبه مرواريد و با وزن دو كيلو و هشتاد گرم و از نظر قيمت غيرقابل تخمين . تاج همسر شاه با 1646 قطعه الماس و تعداد مشابهي از جواهرات ديگر و طلا به تخميني چهارده ميليون دلار و هزينه درشكه مخصوص 150 هزار دلار . (12)

امام خميني (ره) با اشاره به غارت بيت المال توسط رژيم و به فلاكت كشاندن ملت مي فرمايند : « بخش زيادي از پول اين ملت را صرف خريد اسلحه از آمريكا مي كنند تا براي او در برابر شوروي پايگاه بسازند و بخش ديگري هم به حلقوم محمدرضا خان و عائله و كسان او ريخته مي شود . و مي افزايند : مي گويند شصت هزار نفر عائله سلطنتي هستند ؛ يعني آنهايي كه بايد از اين سفره بخورند و كار نكنند ، بخورند و بي عاري بكنند . پس عايدات كم نيست ، خورنده زياد است » . (13)

از سويي ديگر ، به قول خانم كدي ، شاه به بهانه نوسازي ، وابستگي به غرب را به شدت افزايش داد و اين وابستگي شديد ، بعضا بدين خاطر بود كه تأكيد حكومت به انجام پروژه هاي نمايشي و بزرگ بيشتر بود ، امري كه در كشورهاي جهان سوم بيشتر به چشم مي خورد ، اما در ايران به افراط كشانده شده بود ، خريد تسليحات فوق مدرن و بسيار پيچيده و كالاهاي مصرفي تفنني ، كه همه آنها ايران را در موقعيتي قرار مي داد كه در بلندمدت متكي به كشورهاي غربي و به خصوص ايالات متحده آمريكا باشد . و منافع آنها را نيز به جيب شركت هاي آمريكايي سرازير مي كرد ، رواج كامل داشت . (14)

بنابر ارزيابي هاي به عمل آمده ، در سال 1331 صادرات ايران 11 درصد بيش از واردات بود ، ميزان تورم و فاصله طبقاتي به طرز بي سابقه اي افزايش يافته بود. (15)



3. فساد سياسي

شاه در كنار حيف و ميلها و بي كفايتي ها از يكسو ، سعي در جلب حمايت هاي بيشتر از آمريكا داشت ؛ چرا كه بدون كمك او با فرض اين كه پايگاه مردمي نداشت ، نمي توانست به حيات سياسي اش ادامه دهد . از جانب ديگر ، با تشكيل سازمان مخوف ساواك و حكومت پليسي ، در سركوبي مبارزين و معترضين و شكار آنان از هيچ كوششي دريغ نمي كرد .

قساوت و بي رحمي ساواك در شكار متهمان و شكنجه دادن و زنداني كردن در سياهچال ها تا به آن جا رسيد كه دبير كل سازمان بين المللي عفو در سال 1975 اعلام كرد : كارنامه هيچ كشوري در جهان

سياه تر از كارنامه ايران در زمينه حقوق بشر نيست ، كارشناسان اين سازمان در گزارشهاي خود نوشتند : « جلادان ساواك علاوه بر استفاده از شوك الكتريكي و ضرب و شتم ، از انواع وحشي گري ها از آن جمله از فرو بردن بطري هاي شكسته به نشيمن گاه زندانيان و ... استفاده مي كنند و از انعكاس فريادهاي دلخراش قربانيان به خارج جلوگيري مي كنند ». (16)

فريدون هويدا برادر اميرعباس هويدا مي نويسد : « با آن كه ساواك اسما وابسته به نخست وزيري بود . اما مستقلا كار مي كرد و دستورات خود را مستقيما از شاه مي گرفت . ساواك كه كليه فعاليت هايش كاملا جنبه محرمانه و پنهاني داشت ، تمام سعي خود را به كار مي گرفت تا محيطي آكنده از ترس به وجود آورد و با اين كار چنان جو مسمومي بر تمام جامعه حكم فرما كرده بود كه هيچ كس جرئت نداشت در حضور ديگران سخني به زبان آورد تا جايي كه دوستانم هم مي خواستند مطلبي را با من در ميان گذارند ، مرا به گوشه خلوتي در باغچه منزل مي بردند و در آنجا با صداي آهسته حرف خود را مي زدند . (17)

خانم كدي مي نويسد : « ساواك كه توسط سازمان سيا و موساد آموزش مي ديد ، چهار شاخه داشت ، بخشي از ساواك در زندان به كتك زدن و شكنجه هايي كه قبل از انقلاب شهره عام و خاص بود مشاركت داشت . بخشي ديگر از مأموران را افراد تحصيل كرده و خوش لباسي تشكيل مي دادند كه سعي مي كردند مردم را از مخاطرات بيراهه حرف زدن حرف زدن و يا بيراهه عمل كردن آگاه كنند ، علاوه بر اين شاه نيروهاي امنيتي و اطلاعات ديگري را هم در كنار ساواك حفظ مي كرد تا بعضا به كنترل و مراقبت از يكديگر بپردازند . تعداد زيادي از افراد اطلاعاتي در بين گروه هاي مخالف نفوذ كرده بودند ، وقتي زندان و شكنجه و حتي مرگ در پيش روي افراد قرار داشت ، ديگر تعجبي ندارد كه حتي اعضاي گروه هاي مخالف نيز به ديگر اعضاي گروه مشكوك شده و تقليل يابند . حاصل چنين شيوه مملكت داري چنين شد كه ملتزمين شاه پيش از پيش در رساندن اخبار و مطالب ناخوشايند به او ترديد به خرج مي دادند ، وقتي هيچ كس اجازه نداشت تا در مقابلاو عرض اندام و يا با نظرات او مخالفت كند ، طبيعي است كه شاه احتمالا كم كم تصويري را كه از خودش در كتابها و يا در سخنانش ترسيم مي كرد باور مي داشت و مخالفين خود را تحت عنوان مرتجعين سركوب مي كرد .

از طرفي ، شاه براي نهادينه كردن قدرتش پس از روي كار آمدن دوباره ، در سال 1332 مصمم شد تا هرگز نگذارد وضعيتي شبيه به زمان مصدق تكرار گردد. و بخش اصلي قانون اساسي مشروطيت را كه مقرر مي داشت : حكومت از هيأت دولتي تشكيل مي گردد كه در مقابل مجلس و با رأي آزاد ملت انتخاب شده ، مسئول مي باشد . قدرت شاه به چند مورد معدود محدود مي باشد ، به دست فراموشي بسپارد . براي اين منظور انتخاب مجلس هيجدهم در اواخر 1332 زير نظر مستقيم رژيم برگزار شد . رژيم نيز كانديداهايي را انتخاب مي كرد كه مانند مجلس هاي پس از آن مطيع اوامر شاه باشند .

يك بار ديگر در سال 1346 متمم قانون اساسي تغيير داده شد و به موجب آن فرح به عنوان نائب السلطنه انتخاب شد تا وليعهد به سن قانوني برسد . (18) شاه در راستاي نهادينه كردن اقتدار خود ضمن دست كاري كردن در قانون اساسي و دخالتهاي مستقيم در سيستم قانون گذاري و تشكيل ساواك ، سرانجام به سيستم تك حزبي در سال 1352 تحت نام حزب رستاخيز مبادرت كرد . با تأسيس حزب رستاخيز توسط شاه و موضع گيري هاي بعدي او در مورد لزوم حمايت و عضويت در حزب مذكور توسط همه شهروندان ، بسياري از تحليل گران به اين نتيجه رسيدند كه شاه به حكومت مشروطه پشت كرده است ، اما حقيقت اين است كه او با اين كار هويت ملي و شخصيت همه ملت ايران را لگدمال كرده بود . شاه در قسمتي از موضع گيري هايش در اين زمينه اظهار داشت : « كسي كه در اين حزب سياسي جديد وارد نشود ... يا فردي است كه به يك سازمان غيرقانوني تعلق دارد يا به حزب غيرقانوني توده وابسته است و يا به عبارت ديگر يك خائن است ، چنين فردي جايش يا در زندانهاي ايران است و يا اگر مايل باشد همين فردا مي تواند كشور را ترك كند ؛ زيرا او ايراني نيست ، وطن ندارد و فعاليت هايش غيرقانوني است و بر اساس قانون مي توان او را مجازات كرد .