مـــي آيــــد بــــهـــار دلـنشين
بــاز بــلـبــل مــي شــود با گل قرين
بــاز صـــحــرا پـر شقايق مي شود
بــاز روشــن قــلب عـاشق مي شود
فــصــل ســـرد از هــيــبت باد بـهار
مــي کــنـــد از پــيـش روي او فـرار
ســفــره هــا بــا هـفت سين آراسته
بــا گـــل مـــهـــر و صــفـــا پيراسته
بــر ســر سفره جـوان و خُرد و پير
ســبزه و آئــيــنـه و مــاهـي و سـير
سـيـب و سـنـبـل در کـنـار يــاسـمـن
عطربــيــد مـِشک چــون مُشک خُتَن
سرکه و سنجد، سماق و شمع و گل
عـــيـــد آمــد بـــا دف و ســاز و دُهُل
ســال نــوتـحـويل و سال کهنه رفـت
هــم دل مــا تـازه شد هم شال و رخت
يــا مــُقــلّب،قــلب مـــارا شـــاد کــن
يـــا مـــُدبّـــر خـــانــــه را آبـــاد کـــن
يـــا مـــُحـــول ،اَحســــنُ الــّحالم نما
از بـــديـــهــــا فـــارغُ الـــبـــالــم نـما
ايـــن دل «جـــاويــد» را پـاک از ريـا
کُــن خــــدا ،اي قـــادر بـــي مــنـتــها