ديگوگارسيا به روايت تصوير :

[KH.I.A.2500]

این تصاویر را از Google Earth گرفتم :


[External Link Removed for Guests]


[External Link Removed for Guests]


[External Link Removed for Guests]


[External Link Removed for Guests]


[External Link Removed for Guests]


[External Link Removed for Guests]


[External Link Removed for Guests]


[External Link Removed for Guests]


[External Link Removed for Guests]

منابع سوخت :


[External Link Removed for Guests]

اینها هم باید کشتی های باری باشند :


[External Link Removed for Guests]


[External Link Removed for Guests]


[External Link Removed for Guests]

اینها را هم از << ویکی پدیا >> ضمیمه کنم که :
دیه‌گو گارسیا جزیره‌ای مرجانی در مجمع الجزایر شاگوس Chagos در اقیانوس هند است. این جزیره از سرزمین‌های بریتانیا در اقیانوس هند به‌شمار می‌رود. از سال ۱۹۶۶ به مدت پنجاه سال به اجارهٔ ارتش آمریکا درآمده‌است که تا بیست سال دیگر نیز قابل تمدید است. جزیرهٔ دیگو گارسیا یکی از مهم‌ترین پایگاههای فرامرزی ارتش آمریکا است. حدود ۱۷۰۰ نظامی و ۱۵۰۰ غیر نظامی روی این جزیره اقامت دارند. انبوهی از هواپیماهای ب۲ و ب52 در پایگاه نظامی ارتش آمریکا روی این جزیره مستقر هستند. از طرف دیگر این جزیره یکی از انبارهای مهمات ایالات متحده‌است و واحد مرکزی برای اطلاعات ماورای جوّی نیز می‌باشد.
اهمیت استراتژیک :
اهمیت این جزیره برای بریتانیا، از قرن نوزدهم به اینسو و از سال ۱۹۵۰ برای ایالات متحدهٔ آمریکا، بخاطر موقعیت جغرافیایی مجمع الجزایر شاگوس گارسیا است.
در فاصلهٔ ۲۰۰۰ کیلومتری هند، ۳۵۰۰ کیلومتری آفریقا و شرق اندونزی، ۴۵۰۰ کیلومتری خلیج فارس و ۵۰۰۰ کیلومتری استرالیای غربی واقع شده‌است.
در قرن نوزدهم با بازگشایی کانال سوئز، این جزیره به‌عنوان محل سوختگیری زغال سنگ مورد استفادهٔ کشتی‌هایی بود که از اروپا عازم استرالیا می‌شدند.
برای آمریکااین جزیره به علت نزدیکی آن به ذخائر نفتی در خلیج فارس، از اهمیت خاصی برخوردار است. << علاوه براین نفتکش‌ها جهت عبور از دماغهٔ امید نیک از کنار این جزایر عبور می‌کنند. >>
(این جزیره از جنوبی ترین ساحل ایران، فاصله ای در حدود 3400 کیلومتر و از جنوب مالدیو نیز فاصله ای در حدود 900 کیلومتر دارد)
ناگفته نماند یک سیستم جدید آشیانه قابل حمل برای بمب افکن B2 ساخته شده است که اجازه مستقر شدن در مناطق نزدیک به منطقه درگیری در آن سوی مرزها را به B-2 می دهد.این آشیانه ها دارای 126 پا طول،250 پا عرض و 55 پا ارتفاع هستند.اولین این آشیانه ها در پایگاه دیگو گارسیا بر افراشته شد.

نمایی از بمب افکن ها در جزیره دیگوگارسیا :


[External Link Removed for Guests]

[soroush.b]

بمب افكن هاي امريكا از اين جزيره پرواز مي كردند و افغانستان و عراق رو بمباران كردند مسير حركت طوريه كه دوباره به اين پايگاه بر نمي گردند و محل فرود اونها يا تركيه است يا انگلستان
اين پايگاه براي ما هم اهميت زيادي داره

[jupiter_2xl]

من خودم باگوگل ارس اندازه گرفتم از جنوبي ترين قسمت 2000 کيلومتر بود حالا شما چطور ميگيد 3400

[SA@M]

عجب جزیره قشنگیه! حیف الان اینجا به جای پایگاه نظامی میبایست یک جای توریستی باشد!
دوستمون درست میگه 2000 و خورده ایه نه 3400

[renger]

ميبخشيد ميخواستم بپرسم اگه در آينده جنگي از سوي آمريکا عليه ايران شروع بشه آيا اين پايگاه هم جزو ليست هدف هاي ايران هست يا نه؟ يعني ايران توانايي هدف قراردادان اين پايگاه داره يا نه؟
چون اينطور که به نظر مياد پايگاه راهبردي و استراتژيکي و خيلي براي آمريکا مهم.

[SA@M]

رنجر جان همچین سوالی از تو بعیده! معلومه که جزو اهداف ایران هست. جای به این باحال حیف نیست که مورد لطف ایران قرار نگیره؟

[renger]

SAAMY4, جان اين سوال پرسيدم چون ميدونستم اين پايگاه براي آمريکا خيلي مهم و سرمايه گذاري عظيمي هم روش کرده. پس بايد از سيستم هاي پدافندي و ضد موشکي خوبي هم برخوردار باشه. ميخواستم بدونم ميشه با موشک هاي شهاب مورد لطف قرارش داد يا نه.

[SA@M]

اگه گوگل ارث داری توی همین راسته جزیره برو بالا یه سری پدافند رو میبینی.من چیزی ازشون سر در نیاوردم.

[KH.I.A.2500]

من خودم باگوگل ارس اندازه گرفتم از جنوبي ترين قسمت 2000 کيلومتر بود حالا شما چطور ميگيد 3400

این را من نمیگم , من تنها نقل قول کرده ام . در ضمن شما اگر با دقت بیشتری نگاه کنید متوجه میشید که فاصله در حدود همان 3400 کیلومتر است . وقتی از جنوب مالدیو حدود 900 کیلومتر فاصله داره , با یک نگاه سطحی هم میتوانید متوجه بشید که تا جزایر ایران خیلی بیش از 2000 کیلومتر فاصله داره .

[hamed_713]

پس از وقوع سونامي از آنجایی که موقعیت جغرافیایی این جزیره در نزدیکی سواحل مالدیو و هند می‌باشد قطعاً نسبت به سواحل کشورهای آفریقایی در معرض خسارات سنگین‌تری قرار داشته است.و در شرایطی که هند و سریلانکا ومالدیو از سونامی زیان های بسیاری دیده اند ،هنوز سرنوشت این جزیره فوق سری وتاسیسات و تجهیزات مستقر در آن نا معلوم است.جزیره‌ای که 130 سانت از سطح دریا ارتفاع داشته و با خیزابی به نام سونامی روبرو بوده که ارتفاع امواج آن بین 10 تا 50 متر بوده است ، این در حالی است که حتی خبرهایی که از جنوب آسیا می‌رسد حاکی از وقوع تغییرات جغرافیایی در این مناطق است به طوری که برخی جزایر این نقطه از جهان دهها متر از موقعیت قبلی خود جابجا و برخی ناپدید و همچنین ظاهر شده است. پایگاهی نظامی در 1000 مایلی مرکز تسونامی جزیره «دیه‌گو گارسیا» پایگاه نظامی آمریکا که در 1000 مایلی مرکز زلزله سونامی قرار داشته، به احتمال زیاد تحت تأثیر امواج معروف به سونامی قرار گرفته است. از آنجایی که موقعیت جغرافیایی این جزیره در نزدیکی سواحل و هند است قطعاً نسبت به سواحل کشورهای آفریقایی در معرض خسارات سنگین‌تری قرار داشته است.و در شرایطی که هند و سریلانکا ومالدیو از سونامی زیان های بسیاری دیده اند ،هنوز سرنوشت این جزیره فوق سری وتاسیسات و تجهیزات مستقر در آن نا معلوم است. اواسط سال 1965 میلادی نیروهای نظامی انگلیس وارد یکی از جزایر نزدیک سواحل مالدیو شدند و جزیره به اشغال خود درآوردند. نیروهای انگلیسی اهالی این جزیره را که تعدادشان به 1500 نفر می‌رسید به کمک کشتی‌های آمریکایی از جزیره راندند و آنها را به جزیره‌ای در 1000 مایل دورتر از موطن اصلی‌شان یعنی جزیره موریشیوس منتقل کردند.

فردای آن روز نیروهای آمریکایی و انگلیسی مشترکاً اقدام به ساخت بزرگترین پایگاه نظامی جهان بر روی این جزیره در قلب اقیانوس هند بنا نهادند. ز آن پس این جزیره به نام پایگاه نظامی «دیه‌گو گارسیا» شناخته شد. دیه‌گو گارسیا جزیره‌ای مرجانی است که به نحو چشمگیری سرسبز و استوایی است. این جزیره اولین بار توسط دریانوردان پرتغالی در قرن 15 کشف شد. گفته می‌شود اسم دیه‌گو گارسیا از نام دریانوردی که جزء اولین مکتشفین جزیره بوده، گرفته شده است. جزیره V شکل است که روی باز آن به سمت شمال و شمال غربی است، ساحلی به طول37 مایل دارد و 7 درجه زیر خط استوا قرار دارد. عمق این جزیره20 الی 50 متر و ارتفاع آن بین 120 تا 140 سانتی‌متر بالا از سطح دریاست. این جزیره پس از اشغال از سوی انگلستان تا سال 2016 میلادی به آمریکایی‌ها اجاره داده شده است. در حال حاضر صاحب اصلی جزیره انگلستان محسوب می‌شود از همین رو نمایندگانی از آن کشور بر این جزیره حکمرانی می‌کنند. یکی از پیچیده‌ترین چالش های انگلیس‌ نحوه برخورد با 1200 تا 2000 ساکن بومی رانده شده از این جزیره بوده است.در حال حاضر نوادگان کارگرهایی که برای اولین بار در اواخر قرن 19 وارد جزیره شدند و برای نسل‌ها در آن محل زندگی کردند، به نوعی ساکنان بومی دیه‌گو گارسیا محسوب می‌شوند. اما دولت آمریکا و انگلیس با آنها به عنوان کارگران موقت برخورد می‌کنند. بومیان جزیره امیدوارند با پایان یافتن موعد اجاره آمریکایی‌ها در 2016 به جزیره بازگردند و فعالیت‌های ماهیگیری و کشاورزی را در جزیره احیاء کنند. اما اکنون «دیه‌گو گارسیا» قدرتمندترین و مجهزترین پایگاه نظامی آمریکا شناخته می‌شود که پس از تحولات اواخر دهه 70 و اوایل دهه 80 میلادی در ایران و اشغال افغانستان توسط ارتش سرخ شوروی به شدت تجهیز شده است. این پایگاه زرادخانه اصلی جنگ‌های خلیج و افغانستان بود و همچنین آشیانه بمب افکن های دور برد B-52 به شمار می‌رود. این پایگاه در دوران جنگ سرد نیز نقش بسیار استراتژی در مقابله آمریکا با روسیه به عهده داشت و در زمان جنگ شوروی و افغانستان پروازهای جاسوسی آمریکا از این جزیره انجام می شد. یکی از ناموفق‌ترین و تلخ‌ترین عملیات نظامی ارتش آمریکا ،که گرفتار شدن چرخ بال های نظامی این کشور در شنهای صحرای طبس ایران بود،از این پایگاه انجام شده بود. دیه‌گو گارسیا دارای تجهیزات بسیار پیشرفته نظامی، اطلاعاتی و مخابراتی است. در جنوب این پایگاه مرکز ارسال پیام (Transmitter Site) قرار دارد. این مرکز امکان برقراری تماس میان سواحل، کشتی‌ها و هواپیماها در سطح بسیار بالایی با مراکز مورد نظرشان را فراهم می‌کند. «گروه امنیت دریایی» (Naval Security Grup) نیز در این جزیره مستقر است. «گروه امنیت دریایی» فعالیت‌های فوق‌سری در زمینه‌های مختلفی در راستای منافع ملی آمریکا دارد که از جمله آن می توان به هدایت عملیات‌ها، فراهم‌سازی تجهیزات لازم برای دریافت و ارسال سریع پیام‌های سری اشاره کرد.

این پایگاه همچنین در زمینه هدایت، راهنمایی و جستجوی افراد و یا گروه‌های دریایی نیروی نظامی آمریکا فعالیت دارد. تجهیزات پیشرفته دیگری نیز در این پایگاه وجود دارد که اطلاعات دقیقی از آن در دسترس نیست. زمانی که در سال 1979 رژیم نژادپرست اسرائیل و آفریقای جنوبی مشترکاً یک آزمایش سری هسته‌ای انجام دادند، آن آزمایش در این پایگاه ثبت شد. رسانه‌آمریکایی لوس آنجلس تایمز نوامبر گذشته در گزارشی خبر داد، سه زیر دریایی اسرائیلی به نام «دلفین» برای استقرار در دریای عمان به منظور آمادگی برای حمله به تأسیسات هسته‌ای نطنز، اراک و بوشهر و نقطه ای در جنوب تهران در این جزیره مستقر شده و به 24 موشک‌ هاربون قادر به حمل کلاهک هسته‌ای مسلح شده اند، اما بعد مقامات ایران به شدت اسرائیل را از هرگونه ماجراآفرینی بر حذر داشتند. ساکنین این جزیره که در حال حاضر نیروهای مارینز و سیا هستند این مکان را شکارگاه تروریست‌ها می‌خوانند. زیرا بخش عمده ای از عملیات‌های نظامی آمریکا به رهبری بوش علیه تروریست از این نقطه هدایت می‌شود.

در این جزیره حدود 1700 نظامی آمریکایی، 1500 پیمانکار غیرنظامی و 50 سرباز انگلیسی ساکن هستند. کوچکترین جسمی که به این جزیره نزدیک شود با تهدید روبرو خواهد شد.با همه این اوصاف و با وجود بایکوت خبری موجود در پیرامون این موضوع، دلایل زیادی وجود دارد که از سرنوشت ابهام‌آمیز جزیره دیه‌گو گارسیا حکایت می‌کند دلایلی که بیشتر از هر چیز بر نابودی این جزیره در اثر تسونامی دلالت می‌کند: 1- جزیره‌ای که بیشتر از 140 سانتی‌متر از سطح دریا ارتفاع ندارد، چگونه توانسته است در برابر امواج تسونامی که ارتفاع آنها به دهها متر می‌رسیده، مقاومت کرده باشد؟پیش‌بینی‌ها می‌گوید با توجه به ارتفاع و سرعت امواج قطعاً آب سطح جزیره را گرفته است.البته پیش از اینکه جزیره به زیر آب برود به احتمال بسیار تأسیسات آن را آب فراگرفته است. 2- دیه‌گو گارسیا جزیره‌ای است که در اثر عواملی از قبیل زلزله، آتشفشان و تحرکات گسل‌ها بر روی آب آمده است.ویژگی مهم این گونه جزایر این است که همان گونه در اثر فعل و انفعالات طبیعی کره زمین ظاهر می‌شوند، با بروز همین عوامل نیز ناپدید می‌شوند.

3- بررسی واکنش افکار عمومی جامعه آمریکا به اطلاعیه نیروی دریایی آمریکا در مورد خسارات وارده بر پایگاه نظامی آمریکا نشان می‌دهد که مردم این کشور هیچ‌گونه اعتمادی به این اطلاعیه ندارند. یک پایگاه اینترنتی به نام" میلیتری دات کام" که روزانه مورد بازدید بسیاری از نظامیان و خانواده آنها قرار می‌گیرد و بسیاری از سوالات پاسخ می‌دهد، به برخی سوال ها درباره سرنوشت جزیره پاسخ داده است. شخصی به نام توماس لارسن به سوال یک خانواده نظامی آمریکایی که پرسیده بودند چند سانتی‌متر باید آب بالا بیاید، تا پایگاه به زیر آب برود، پاسخ داد، جای نگرانی نیست، آب تنها 180 سانتی‌متر بالا آمده و ما در حال ماهیگیری هستیم. نظامی دیگری به نام پلاین تروث نیز 30 دسامبر در ساعت 30/7 صبح در پیامی در همین پایگاه اینترنتی نوشت: نیروی دریایی درباره سرنوشت دیه‌گو گارسیا دروغ می‌گوید، دولت چرا خبری از سرنوشت «دی ـ یو» منتشر نمی‌کند. در همان ساعات اولیه حادثه که برای لحظاتی کالین پاول بر صفحه CNN ظاهر شد در پاسخ سوالی پیرامون «دیه‌گو گارسیا» تنها به این گفته بسنده کرد، «من اطلاعی ندارم» و از هرگونه تأیید یا رد اخبار مربوطه به این جزیره طفره رفت. البته او واقعاً چیزی بیشتر از این نمی‌دانست. در پیام دیگری یک نظامی آمریکا در این پایگاه از پنتاگون خواسته بود، چرا تصویری از جزیره پس از امواج تسونامی پخش نمی‌شود. او می گفت ما تصویری از دیه‌گو می‌خواهیم که این جزیره در سلامت بسر می‌برد. زیرا ما و مردم به فرماندهان ارتش و رئیس جمهور اعتمادی نداریم. خانمی نیز در یکی از اتاق‌های گفتگو این پایگاه اینترنتی نوشت: اگر «دی‌ ـ یو» از امواج ویرانگر تسونامی جان سالم بدر برده است، پس چرا هواپیماها، کارکنان، پزشکان و متخصصین این پایگاه مدرن در عملیات امدادرسانی جزایر آسیب دیده همسایه خود شرکت نکردند. وی در ادامه نوشت: چرا امواج تسونامی آسیبی به «دی ـ یو» نرساند با لبخند پاسخ داد: چرا از خود امواج نمی‌پرسی.

با وجود اینکه دیه گو گارسیا هم از امکانات خوبی برخوردار بوده ولی چون به مناطق آسیب دیده نزدیک بوده، آمریکاییها دو ناو هواپیما بر به منطقه اعزام کردند که البته این اقدام آمریکا بر ابهامات در مورد این پایگاه افزود. در یکی از اتاق‌های مشهور گفت‌وگو اینترنتی آمریکایی به نام "Talk Left" در 30 دسامبر یکی از اعضاء آن گفت: امیدوارم که این پایگاه با تمامی جنگنده‌های مستقر در آن که در چند جنگ غیرقانونی و ظالمانه بمب بر سر مردم بی‌گناه فرو ریختن، اکنون در اعماق اقیانوس گرفتار شده باشند. یک عضو دیگر این پایگاه نیز گفت: چه بسا این حادثه قهر الهی علیه جنایات رئیس جمهور و سربازانش باشد. برخی خبرها نیز حکایت از این دارد که لوازم و ادوات بسیاری متعلق به تفنگداران دریایی آمریکا در سواحل مالدیو یافت شده است، این اخبار از سوی بعضی ساکنین سواحل جزایر مالدیو تأیید شده است . این در حالی است که هیچ سربازآمریکایی در مناطق اطراف مالدیو مستقر نیست. پیش از وقوع فاجعه تسونامی سازمان ملل برای پیگیری علل و عواقب ناپدید شدن بسیاری از جزایر جهان بر اثر وقوع حوادث غیرمترقبه طبیعی از قبیل زلزله، آتشفشان، سیل و طوفان کمیته‌ای را مأمور این موضوع کرد.

هامسبون رئیس این کمیته پیرامون این مسائل تصریح کرد: یکی از تهدیداتی که برخی مناطق جهان با آن روبرو است، ناپدید شدن ناگهانی نقاطی از کشورهای جهان است، از جمله این مناطق بنگلادش، جزایر مالدیو و دیه‌گو گارسیا است. در میان اخبار سفر کالین پاول به مناطق ویران شده جنوب آسیا، هیچ گزارشی از دیدار وزیر امور خارجه آمریکا و نظامی سابق از سربازانش که تعداد آنها به دو هزار تن می‌رسد، مخابره نشده است. سربازانی که در جزیره‌ای خدمت می‌کنند که به اعتراف نیروی دریایی آمریکا 2 متر آب در آن بالا آمده است. تنها اشاره پاول به این موضوع هنگامی بود که در پاسخ به سوال خبرنگاری که درباره سرنوشت جزیره دیه‌گو گارسیا از او می‌پرسید، گفت: پایگاه نظامی آمریکا در جزیره دیه‌گو گارسیا در سلامت کامل است و جای هیچ‌گونه نگرانی نیست. در حادثه جنوب آسیا تنها 15 کشته آمریکایی داشتیم که آنها نیز توریست بوده‌اند. البته این گونه سخنان کالین پاول نیز چندان دور از ذهن نیست چرا که تا چند روز دیگر او دیگر وزیر امور خارجه آمریکا نخواهد بود و به تبع آن این گفته‌ها مسئولیتی را متوجه دولت آینده جورج بوش نخواهد کرد. مساله مهم دیگری که باعث حساسیت بر سر سرنوشت دیه‌گو گارسیا شده است. سرنوشت رهبران بازداشتی القاعده در این پایگاه است. سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا "GIA" اخیراً بخش‌هایی از این جزیره را به متهمان خطرناک و تروریست‌ها اختصاص داده بود. حتی چندی پیش خبر شکنجه "خالد شیخ محمد" در این پایگاه پیش از انتقال او به آمریکا به بیرون درز کرد که این مساله مورد انتقاد صلیب سرخ جهانی قرار گرفت. بنابراین از طرفی برخی مجامع حقوق بشر نیز نسبت به این مساله حساس شده اند. جنجال دیگری که موضوع دیه‌گو گارسیا را با ابهامات جدی‌تری روبرو کرده و احتمال می‌رود برای آمریکایی‌ها چالش جدی ایجاد کند، مقاله‌ای بود که پرفسور میشل شوسوفسکی دانشمند آمریکایی دانشگاه اتاوای کانادا در سایت «گلوبال سرچ» منتشر کرد. در این مقاله به وزارت امور خارجه و ارتش آمریکا در مورد وقوع زلزله هشدار داده شده بود. این پرفسور اضافه کرد، گزارش‌های بسیاری ثابت می‌کند که دانشمندان هاوایی از احتمال وقوع زلزله خبر داشتند. البته آنها ادعا کردند تلاش گسترده‌ای کردند تا به مقامات آسیایی در مورد زلزله هشدار دهند، اماناکام مانده اند.



این پرفسور، مقامات آمریکایی را در عدم اطلاع به ساکنین مناطق زلزله‌زده و کشته‌ شدن هزار نفر مقصر معرفی کرده است. وی معتقد است چگونه مسئولان هاوایی توانسته‌اند این هشدار را به دفتر کالین پاول برسانند اما نتوانسته‌اند به مقامات کشورهای آسیب‌دیده اطلاع دهند.

در پایان، سوالی که در اذهان باقی می‌ماند این است که چرا آمریکا پیرامون دیه‌گو گارسیا پنهان‌کاری می‌کند و دروغ می‌گوید؟ فارغ از مسائل سیاسی این حادثه مساله پیوستن کشورها به کنوانسیون مهم کیوتو را نیز به صورت جدی مطرح کرده است. "موج لنگرگاه" تسونامی یک واژه ژاپنی به معنی «موج لنگرگاه» است. تسونامی امواج دریایی ناشی از زلزله است. معمولاً این امواج در پی بالا آمدن یا پایین رفتن ناگهانی سطح زمین در نزدیکی اقیانوس‌ها و یا در بستر آنها ایجاد می‌شوند. امواج تسونامی ضعیف‌تری هم وجود دارند که بر اثر فعالیت‌های آتشفشانی بستر دریاها ایجاد شده و بیشتر در اقیانوس آرام مشاهده می‌شوند. امواج تسونامی گاه با سرعتی بیش از 800 کیلومتر در ساعت در سرتاسر اقیانوس به حرکت درمی‌آیند. این امواج گاهی با فاصله چند صد کیلومتر از یکدیگر در اقیانوس حرکت می‌کنند. بسیاری از مردمی که تاکنون محل سکونت‌شان مورد هجوم امواج تسونامی قرار گرفته است پس از گذشت چند ساعت و با این تفکر که امواج به پایان رسیده به خانه‌هایشان بازگشته اند. ولی به دلیل هجوم امواج که با فاصله زمانی زیاد به همان محل برخورد کرده اند جان خود را از دست داده اند. سرعت امواج تسونامی پس از رسیدن آنها به مناطق کم عمق ساحلی کاهش یافته اما ارتفاع آنها افزایش می‌یابد. یک موج تسونامی که ارتفاع آن ابتدا از سطح تا تاج موج تنها چند سانتی‌متر یا چند متر است، در صورتی که قدرت شدید و ویرانگری به آن وارد شود، ممکن است هنگام برخورد به ساحل تا 30 تا 50 متر ارتفاع پیدا کند. راه چندانی وجود ندارد که بتوان از طریق آن به کسانی که در مناطق ساحلی هستند هشدار داد که امواج تسونامی به سمت آنان در حال حرکتند. اولین نشانه بروز امواج تسونامی وزش یک باد شدید است که تقریباً شبیه بادهای شدیدی است که پیش از وقوع طوفان می‌وزد. روستایی هایی که امواج تسونامی را از نزدیک دیده‌اند می گویند دیوارهای عظیمی از آب که تا عمق دو کیلومتری وارد خشکی شده بودند، با صدایی شبیه به صدای فرود آمدن یک هواپیمای جت در حرکت بودند. در پی وقوع زلزله مرگبار روزهای واپسین سال 2004 در اقیانوس هند که موجب کشته شدن بیش از 230 هزار نفر شد، این پدیده مرگبارترین تسونامی در یک قرن گذشته نام گرفته، که به حدود ده کشور مجاور آسیب وارد کرده است. دانشمندان آمریکایی معتقدند زلزله و تسونامی امواج سهمگین ناشی از زلزله اخیر که برخی کشورهای جنوب و جنوب شرق آسیا را ویران کرد لایه‌های زمین را در زیر اقیانوس هند حدود 30 متر جابجا کرده و همچنین باعث جابجایی اندک جزایر نزدیک سوماترا شده است. لیکن هورنات متخصص ژئوفیزیک از مؤسسه زمین‌شناسی آمریکا می‌گوید تصاویر ماهواره‌ای نشان می‌دهد حرکت لایه‌های زیر دریا باعث شده است که جزایر نیکوبار و جزیره سیمئولو جابجا شوند، اما میزان جابجایی آنها هنوز مشخص نیست. وی می‌افزاید این تصاویر نشان می‌‌دهد لایه‌های زمین در زیر سطح اقیانوس به طور چشمگیری بیش از دوازده متر جابجا شده‌اند اما دانشمندان تلاش می‌کنند با استفاده از دستگاه‌های موقعیت‌یاب ماهواره‌ای دستی میزان جابجایی را در سطح زمین مشخص کنند.