ناگفته ها ی جنگ غزه و سرنوشت آینده آن(+نظرسنجی)

[Mil@d]

منابع گاز غزه و ابعاد ناگفته ای از حمله سنگین اسرائیل

.
قطعات پازل وحشتناک حمله اخیر اسرائیل به غزه آرام آرام دارند کنار هم مینشینند و شکل خاصی به خود میگیرند. بهتر بگویم، شکل کمابیش آشنائی به خود میگیرند، شکلی که لااقل برای خیلی از ملتهای بداقبال خاور میانه، از جمله ایران خودمان، به شکل دهشت آوری آشناست، یعنی حکایت نشسته بودن بر منابع سوخت، یعنی خوراک ماشین آلات و زندگی تجمل آمیز کشورهای صنعتی و پیشرفته را در زیر خاکمان داشتن و همه بلایائی که این واقعیت بر سرمان آورده است...

از میان تمامی حکایات و بهانه ها و تحلیلهائی که تاکنون در بحث از چرائی حمله سنگین اخیر اسرائیل به غزه ارائه شده است، به نظر میرسد که موضوع مخازن بزرگ گاز طبیعی که در زیر آبهای دریای مدیترانه، به فاصله تقریبا سی و دو سه کیلومتر از ساحل غزه (به عبارت دیگر داخل مرزهای بین المللی غزه) کشف شده اند، و معادلات پیچیده ای که در پشت این حکایت نهفته است، بهترین و منطقی ترین توضیح را برای حمله خونبار و ظاهرا دیوانه وار اسرائیل ارائه میدهند.

داستان از قرار زیر است.

کمپانی «گاز بریتانیا»، BG در سال ۱۹۹۹ کشف کرد که در ابهای مدیترانه متعلق به غزه مخازن عظیمی از گاز با در حدود یک و دو دهم تریلیون فوت مکعب ذخیره گاز وجود دارد، با ارزش تقریبی حدود چهار میلیارد دلار (گفتنی است که به عقیده برخی از تحلیلگران میزان واقعی گاز و ارزش آن ممکن است از رقمهای ارائه شده توسط شرکت گاز انگلیس بسیار بالاتر باشد) از آنجائی که طبق معاهده صلح اسلو، مسئولیت نظامی و امنیتی مرزهای آبی و خاکی غزه در دست اسرائیل است، اسرائیلیها موفق شدند تا قراردادی بین خودشان و دو شرکت گاز و انرژی British Gas) BG) و CCC منعقد کنند [قابل ذکر است که این شرکت دوم یعنی CCC در بعضی از منابع، از جمله در اورشلیم پست به عنوان یک شرکت انرژی انگلیسی معرفی شده است، در حالی که برخی منابع دیگر، از قبیل این مقالهٔ گاردین از آن به عنوان یک شرکت یونانی-لبنانی تحت عنوان Consolidated Contractors International Company نام برده اند] به این ترتیب کمپانی های BG (که در اصل متعلق به شرکت شل میباشد) و CCC مسئول حفاری گاز از سواحل غزه، لوله گذاری، و حمل آن گردند، تا نهایتا گاز به دست آمده به اسرائیل حمل و با قیمت «مناسب» به اسرائیل فروخته شود.

نهایتا قرار داد پانزده ساله ای با شرکت های فوق تکمیل شد، و اسرائیل از طرف دیگر با «فتح» هم «هماهنگی های لازمه» را به عمل آورد ( به اینصورت که ده درصد درآمد منابع گاز قرار بود به حساب بانکی که در کنترل شخص «محمود عباس» بود سرازیر شود ). خلاصه همه چیز داشت به خوبی و خوشی تمام پیش میرفت، تا سال ۲۰۰۶ که ناگهان عیش انگلیس و اسرائیل و فتح منغض شد، چون مردم فلسطین در یک انتخابات آزاد، قدرت را به دست دشمن قسم خورده اسرائیل، یعنی حماس سپردند. البته این نیز ناگفته نماند که همان «هماهنگی های لازمه» بین اسرائیل و فتح و پیمان های پنهان و آشکار مالی و سیاسی که به مرور زمان بین فتح و اسرائیل و دوستانش شامل امریکا، مصر و غیره انجام گرفته بود، و احساس اینکه فتح‌ برای به دست آوردن پول و قدرت به مردمش خیانت کرده است، خود یکی از دلایلی بود که مردم فلسطین به جای ادامه راه با آنان، رای های خود را به گروه حماس دادند.

اما آثار عملی این تغییرات برای اسرائیل بسیار سریع مشخص شد، به طوری که مثلا در تاریخ بیست و هفتم ماه ژوئن سال ۲۰۰۷، نشریهٔ «گلف تایمز» در گزارشی نوشت که حماس، که هنوز مشغول استوار کردن جای پای خودش بود، تصمیم گرفته تا معاهده گازی که اسرائیل با همکاری فتح با شرکت انگلیسی بسته بود را فسخ کند، چون معتقد است معامله ای که انجام گرفته است منافع فلسطین را زیر پا میگذارد و معنی ندارد که منابع گازی که در آبهای غزه هستند عمده درآمدش به جیب اسرائیل و انگلیس برود.

البته برای من و شما شاید مشکل نباشد فهمیدن این که چرا و چطور اینطور موضع گیری از سوی حماس قابل هضم و قبول نه برای اسرائیل بود و نه برای انگلستان و یا حتی امریکا (که در این متن مجال پرداختن به نقش امریکا در این جریان را نخواهیم داشت). به عبارت ساده تر، سود نهفته در مخازن گاز ساحلی غزه بیشتر از آن بود که بشود به همین راحتی آن را به حماس واگذاشت. طبق گزارشی که در «تایمز» به چاپ رسید، این مخازن گازی قرار بود بیش از ده درصد کل انرژی سالانهٔ اسرائیل را تولید کنند!

به این ترتیب از اینجا بود که تیره روزی ملت غزه دوچندان شد، چون از یکطرف معلوم شده بود که روی نفت یا گاز خوابیده اند، و از طرف دیگر هم این جرات را به خرج داده بودند که دولت خودشان را از گروهی مخالف اسرائیل انتخاب کنند که معادلات بازرگانی اسرائیل را به سرعت در خطر انداخته بود.

یکی از اولین قدمهائی که برای حل این مسئله توسط اسرائیل و حامیانش برداشته شد بایکوت کردن حماس بود، و فرستادن یک پیغام روشن و صریح به ملتی که به آن رای داده بودند از طریق بستن درهای حیاتی بر روی آنها. باز به خاطر طولانی نشدن متن وارد جزئیات این اتفاقات نخواهیم شد، اما با کمی توجه به رسانه های وقت بسیار راحت میتوان دید که چگونه به محض انتخاب حماس توسط مردم فلسطین ابرهای سیاه رنگ مهیبی بخصوص از جانب امریکا و اسرائیل و انگلستان به سوی آن دیار سرازیر شدند، ابرهائی که در واقع هرگز از آسمان تیرهٔ غزه کنار نرفتند، و جدید ترین بارششان همین فسفر های سفیدی است که طی یکی دو هفته گذشته به قصد سوختن آن مردم گستاخ بر سر و رویشان فرو میریزد. یکی دیگر از استراتژی های مهمی که در پیش گرفته شد مبنی بر روش کهنه «نفاق بیفکن و حکومت کن» بود، با این اندیشه که با دامن زدن و شدید تر کردن اختلافات بین حماس فتح از یکطرف، و بزرگ کردن جایگاه بین المللی، فربه کردن حسابهای بانکی، و تقویت کردن بنیهٔ نظامی «فتح»، و تضعیف همه جانبهٔ حماس از سوی دیگر، نهایتا یا دولت حماس خود به خود ساقط خواهد شد، و یا لااقل مردم فلسطین از پشتیبانی از حماس دست خواهند شست.

برنامه ساقط کردن حماس از طریق مقابله توسط فتح نهایتا به نتایج دلخواهی که مجسم شده بود نرسید، اگرچه در عمل به یک دوپارگی عمیق منجر شد که فلسطین را عملا به دو قسمت تقسیم کرد: «فتح» قدرت را در کرانه غربی به دست آورد، و حماس غزه را در اختیار گرفت. اما این نتیجه ای نبود که فایده چندانی به حال اشتهای اسرائیل و کمپانی انگلیسی به منابع گازی غزه داشته باشد. راه حل بهتری لازم بود.

اگر دقت کرده باشید متوجه میشوید که تاریخی که در بالا برای انتشار مقالهٔ «گلف تایمز» عرض کردم درست متعلق به یکسال و نیم، یا ۱۸ ماه پیش است، یعنی زمانی جالب که سر نخ این حکایات تقریبا به هم وصل میشوند.

۱۸ ماه پیش، یا همان ماه ژوئن سال ۲۰۰۷ مصادف میشود از یکطرف با زمانی که برای اولین بار یک گروه که با رای آزادانه خود مردم فلسطین انتخاب شده به قدرت میرسد و آغاز میکند به اعلام وجود عملی، از جمله همین اعلام صریح مخالفت با قرارداد بین اسرائیل و انگلیس در مورد قرارداد گاز غزه، و از طرف دیگر، این تاریخ مصادف میشود با آغاز یک سلسله عملیات و دگرگونی های مهم در سیاستهای خارجی امریکا و اسرائیل و هم پیمانانشان در قبال فلسطین، به اینصورت که، امریکا و اسرائیل اعلام کردند که دولت حماس را قانونی نمیدانند، و انواع فشار های مالی، سیاسی، نظامی و اجتماعی را در همان زمان برای به شکست کشاندن حماس شروع کردند. البته از آنجائی که فتح دیگر از پشتیبانی مردمی چندانی برخوردار نبود، با وجود تمام کمک های مالی و نظامی و سیاسی امریکا این مبارزه به جای اینکه به سقوط حماس منتهی شود، تنها همانطور که ذکر شد، منجر به شکاف داخلی در فلسطین شد.

اما در عین حال اخباری که در همین چند روز گذشته پخش شده اند حکایت از این دارند که درست در همان روزها اسرائیل به این نتیجه رسیده بود که فتح قادر به انجام کاری که آنها میخواستند نیست، و موضوع نیز مهم تر از آنست که به شانس و ایجاد موانع سیاسی و اجتماعی برای حماس بسنده شود. اسرائیل، به عبارت دیگر، به تصمیم و جمع بندی جدیدی در مورد طریق برخوردش با حماس رسیده بود، که عبارت باشد از برنامه ریزی دراز مدت برای یک حمله عمیق، اساسی و نهائی به غزه، و «پاکسازی» کوچه به کوچه و خانه به خانهٔ آن از حماس و دیگر جنگجویانی که حاضر به همکاری و قبول اسرائیل نمیگردند. به عبارت دیگر، اسرائیل تصمیم گرفت که یکبار و برای همیشه موضوع را «حل» کند. با توجه به جزئیات این اخباری که ذکر شد (و لینکهای مربوط به آن را در متن قبلی همین وبلاگ هم میتوانید ببینید)، مشخص میشود که وسعت و سطح سرمایه گذاری اسرائیل در این برنامه دراز مدت تا حدی بود که ارتش اسرائیل یک شهرک کامل در دل صحرای نگب ساخت که کوچه به کوچه و خانه به خانه مطابق با نقشهٔ شهر غزه ساخته شده بود، و در آن شهر آغاز کرد به تمرین دادن سربازانش برای حمله نهائی به اعماق غزه.

آنچه مسلم است، جزئیاتی که در این متن به آنها اشاره شده است، بخصوص تاریخچهٔ جالب و پیچیدهٔ کشف و حفاری میدانهای گازی در سواحل غزه، و نقش حماس در نیمه تمام ماندن معامله های گازی اسرائیل و انگلیس، ابعاد جدیدی به حملهٔ کمابیش بی مفهوم اخیر اسرائیل به غزه میبخشد، و بخصوص دلایل منطقی قابل قبولی به دست میدهد برای توضیح شدت و وسعت باور نکردنی حمله اخیر، که از یکسال و نیم پیش در حال آماده شدن بوده است.

مقاله کامل در

[External Link Removed for Guests]

[Mil@d]

با درودی دوباره به همراهان همیشگی
دوستان سه هفته از جنگ غزه می گذرد.جنگ ابعاد خشنی به خود گرفته است.به نظر من دیگر اسمش جنگ نیست.کشتار گاه انسانی نام مناسب تری برای آن است.تقریبا روزی 50 نفر در غزه قربانی می شوند.جرم و گناهشان هم مشخص نیست.جنگ همینک به مرحله بسیار بی مزه و بی نتیجه ای رسیده است.نه اسراییل به دستاورد مشخصی رسیده است و نه حماس توانسته ضربه کاری به ارتش اسراییل بزند.مهمترین دلیلش هم این بود که قبل از جنگ تسلیحات سنگین تهیه نکرد.البته شرایط غزه با لبنان بسیار متفاوت است.در جنگ لبنان راه ورود تسلیحات باز بود ولی غزه از 100 طرف محاصره است و حتی کمک های بشر دوستانه هم به آن نمی رسد.
همان تحلیلی که در ابتدای این تاپیک به آن اشاره شد دارد اتفاق می افتد.اسراییل زیرساختها و تمامی ساختمان های مرنبط با حماس را با خاک یکسان کرد و حداقل 2 سال زمان می برد تا این همه تخریب بازسازی شوند.ولی اسراییل به هدف اصلی خود یعنی نابودی حماس دست نیافت.از سوی دیگر حماس نیز آن چنان که باید و شاید تلفات سنگین به اسراییل وارد نکرد تا اسراییل را وادار به عقب نشینی کامل کند.
به نظر می رسد با طرح پیشنهادی مصر که حکایت نه سیخ بسوزه و نه کباب را دارد این جنگ تا روزهای آتی خاتمه یابد.
چیزی که مشخص نشد گناه نزدیک به 5000 کشته و زخمی که اکثرا قطع عضو شدند و تا آخر عمر زندگی سختی خواهند بود.یا بهتر بگویم فقط زنده خواهند ماند

نکته نظامی اساسی این جنگ این که برای ایران درس مهمی بود اینکه نیروی هوایی ما باید بیش از پیش خود را تقویت کند.چون قدرت دشمن هواپایه است.دوستانی که با بنده در مباحث و تحلیل های نظامی گفتگو و تبادل نظر داشته ایم.درست است که قدرت موشکی مطلوبی داریم ولی نیروی هوایی مهمترین رکن جنگهای کنونی است و برخی کارهای که می تواند در صحنه جنگ انجام دهد از عهده موشک ها هم خارج است.
فرض کنید اسراییل نیروی هوایی نداشت آیا سرنوشت جنگ اینگون بود.اصلا اسراییلی وجود داشت؟طبیعتا نه..اسراییل هر چه دارد از نیروی هوایی اش است.و بمباران های بی امان و سنگین.در عرصه زمینی و دریایی قدرتی محسوب نمی شود.
تمامی جنگهایش را با بمباران سنگین آغاز کرده و با بمباران خاتمه داده است.

امیدوارم مسولین نظامی کشور ما به این مسئله توجه بیش از پیش نشان دهند.
یا علی

[hedayat.m]

هدف اسرائیل از شروع جنگ

1- نابودی حماس و پهن کردن بساط محمود عباس و محمد دهلان در نوار غزه (تا کنون نا موفق)
2- از بین بردن پرتاب موشک ها(تا کنون ناموفق)
3- کم کردن توان سیاسی و نظامی حماس(تاکنون ناموفق)
...
در حالت کلی از بین بردن تفکر مقاومت در فلسطین (همان تفکری که بعد از جنگ در لبنان فراگیر شد و هیچ جناحی رو یارای ایستادن در برابر اون نیست)
اگر انشا الله مقاومت در نوار غزه پیروز شود بیش از پیش پایه های محمود عباس ( جناح مورد تایید آمریکا و مصر و عربستان) ضعیف شده و نمونه دیگر از برتری تفکر مقاومت در جهان بوجود می اید

پس اگر جنگ به همین صورت پایان بپذیرد مقاومت برنده جنگ و اسرائیل بازنده محض خواهد بود.

[Mil@d]

 . ,

اگر هدف اسراییل از جنگ نابودی حماس بوده باشد قطعا شکست خورده است ولی اگر تضعیف نظامی و ساختاری حماس باشد می توان یک پیروزی نسبی را با در نظر گرفتن احتمالات مختلف در نظر گرفت.
جان متاسفانه حجم خرابی هایی که جنگنده های اسراییلی ایجاد کرده اند در غزه بسیار زیاد است.و نیمی از غزه نابود شده است.

[hedayat.m]

اینها فقط خانه و ساختمان های دولتی رو نابود کردن و البته و متاسفانه غیر نظامیان

باید توجه کرد که هنوز اسرائیل وارد شهر غزه و رفح و... که بنا بر نظر کارشناسان برتری آشکار حماس در این نقاط قرار داره نشده
فعلا درگیری در خارج مناطق شهری جریان داره

به منابع غربی مثل BBC و CNN و بعضی منابع عربی مثل العبریه (العربیه) نمیشه اعتماد کرد
اولا اجازه ورود به غزه و رفح رو ندارن
دوما واقعیت رو منعکس نمی کنن و به صورت کاملا تابلو از اسرائیل حمایت می کنن(مثل جنگ لبنان)

منظور من مطلقا تکیه بر منایع ایرانی نیست ولی نباید منکر حضور ایرانی در غزه شد