ادب در تلاوت قرآن

[كيارش]

آیت الله شیخ محمد تقی آملی - ره - می فرمود:

من در بحث فقه آیت الله [External Link Removed for Guests] شرکت می کردم.

روزی از ایشان پرسیدم – آن روز هوا بسیار سرد بود – ما میخوانیم و می شنویم که عده ای هنگام قرائت قرآن کریم

آفاق پیش روی شان باز می شود و غیب و اسرار برای آنها تجلی می کند، در حالی که ما قرآن می خوانیم و چنین

اثری نمی بینیم؟!




[External Link Removed for Guests] مدت کوتاهی به چهره من نظر کرد سپس فرمود:


بلی! آنها قرآن کریم را تلاوت می کنند با شرایط ویژه، رو به قبله می ایستند، سرشان پوشیده نیست، کلام الله را با هر

دو دستشان بلند می کنند و با تمام وجودشان به آنچه تلاوت می کنند، توجه دارند و می فهمند جلوی چه کسی

ایستاده اند؛ اما تو قرآن را قرائت میکنی در حالی که تا چانه ات زیر کرسی رفته ای و قرآن را روی زمین می گذاری و

در آن می نگری!

آیت الله شیخ محمد تقی آملی می گفت:

بلی، من همین طور قرآن می خواندم و زیاد به قرائت آن می پرداختم، مثل این که [External Link Removed for Guests] مراقب و ناظر وقت

قرائتم بوده است. بعد از این ماجرا با تمام وجود به سویش شتافتم و ملازم جلسه هایش شدم.



[External Link Removed for Guests]