ده تفاوت سوانح هوايي در ايران و لبنان

[@lirez@]

ایرنا دفتر بيروت: در سانحه هوايي هفته گذشته بيروت بيش از 90 سرنشين هواپيماي اتيوپيايي که 54 مسافر آن لبناني بودند جان باختند؛ اين رخداد جدا از حزن و اندوهي که در لبنان به همراه داشت، از جهت وجوه افتراق آن با سوانح هوايي که در ايران روي مي دهد و واکنش هاي پس از آن قابل تامل است.

در اين مطلب بيشتر به تشريح نوع برخورد با اين حادثه در لبنان مي پردازيم و با توجه به آشنايي مخاطبان با واکنشها در ايران فقط اشاراتي در اين باب خواهيم داشت.

1- در لبنان برخلاف ايران که تاکنون سوانح هوايي متعددي رخ داده، اين اولين بار است که چنين حادثه اي با اين تعداد کشته رخ مي دهد و البته براي کشوري با کمتر از 4 ميليون نفر جمعيت کشته شدن 54 نفر خيلي مهم خواهد بود.

2- همه مسئولان سه گانه لبنان تنها ساعتي پس از وقوع حادثه در محل حاضر و حتي کنفرانس مطبوعاتي برگزار کردند تا مردم اولين و موثق ترين اخبار را از رييس جمهور، رييس مجلس و نخست وزيرشان بشنوند و در روزهاي بعد نيز وزرا در منزل حادثه ديدگان و بيمارستان ها حاضر شدند اما در ايران علي رغم دستور مقامات مسئول براي پيگبري جدي حوادث، تا چند روز اخبار متناقضي درخصوص سوانح در رسانه ها منتشر مي شود.

3- بيش از 5 روز مهمترين و به عبارت بهتر تنها خبر جرايد و رسانه هاي لبنان، اخبار مربوط به اين حادثه بود و حتي اخبار مهمي مانند سفر نخست وزير لبنان به مصر و يا حتي تهديد لبنان توسط اسراييل کاملا در حاشيه قرار گرفت. مي توان گفت اولين خبري که مردم در طول روز از هم مي پرسند اين است که آيا اجساد جديدي پيدا شده يا نه اما در ايران نهايتا پس از يک يا دو روز از حادثه مانند ساير اخبار کشور، هم شور رسانه اي کاهش مي يابد و هم پيگيري هاي مردمي تقليل مي يابد.

4- برخلاف ايران که براي عمليات امداد و نجات دولت و ملت خوشبختانه متکي به نيروي هاي ايراني هستند، در لبنان از همان دقايق اول تمامي کشورها براي کمک ابراز آمادگي مي کنند و نخست وزير لبنان نيز با افتخار از اجازه خود براي ورود ناو آمريکايي به منطقه براي کمک خبر مي دهد؛ هرچند که به اين بهانه فرصت مناسبي براي جاخوش کردن در منطقه و حتي جاسوسي از حزب الله براي آمريکا و ساير همپيمانان رژيم صهيونيستي فراهم شود.

5- در لبنان هم مانند ايران کل دسته ها و گروههاي سياسي - اجتماعي فورا پيام تسليت مي دهند. البته بيان اين تسليت ها در لبنان به علت تکثر قومي و مذهبي، قابل توجه بنظر مي رسد.

6- علت احتمالي حادثه در لبنان فورا اعلام مي شود و تمام قضايا منوط به پيدا کردن جعبه سياه هواپيما و تبعا بازسازي و ارسال آن به کشور سازنده هواپيما در ماههاي آتي و زماني که مردم اصل حادثه را هم فراموش کرده اند نمي شود.

7- شبکه هاي تلويزيوني با قطع برنامه هاي عادي خود، مهمترين فعاليت خود را معرفي تک تک کشته شدگان و تهيه گزارش و مصاحبه هاي تالم برانگيز با بازماندگان آنها قرار مي دهند؛ به نحوي که از تمامي آنها چهره يک قهرمان ملي را مي سازند؛ برخلاف ايران که صدا و سيما و ساير جرايد تلاش چنداني براي معرفي چهره درگذشتگان (به جز چهره هاي مشهور) افراد نمي کنند.

8- در لبنان رييس جمهور و ساير مسئولين تمام تلاش خود را براي رد اتهام از مديران و مسئولان و حتي شايعات انجام مي دهند و همه چيز را به قضا و قدر و حوادث طبيعي مرتبط مي کنند و مردم نيز به راحتي مي پذبرند، برخلاف ايران که همواره بعد از چنين حوادثي همه بويژه رسانه ها به دنبال مقصر مي گردند و البته اکثر اوقات نيز مقصري جز خلبان پيدا نمي شود.

9- در لبنان مسئولان و وزراي کشور مقصد(اتيوپي) نيز در اولين فرصت براي عرض تسليت به کشور مقابل مي آيند؛ امري که در ايران تاکنون مشاهده نشده است.

10- نکته آخر نيز اينکه متاسفانه برخي افراد و رسانه ها در ايران بدون درنظر گرفتن عواطف مردم و بازماندگان، طوري قضيه را جلوه مي دهند که گويي خون افراد سانحه ديده به هدر رفته است اما در لبنان با تمسک به روايت «الکاد على عياله کالمجاهد في سبيل الله» اين افراد را شهيد مي نامند و بدين ترتيب بازماندگان آنها را تسکين مي دهند.

تمامي موارد فوق الذکر و حساسيت ها و پيگيري هاي فوق العاده در لبنان که در ايران کمتر مشاهده مي شود شايد يک دليل بيشترنداشته باشد و آن هم اينکه اين دومين سانحه هوايي است که در کشور لبنان رخ مي دهد.