چرا ایران خواهان جنگ با آمریکا نیست

[@lirez@]

سلام دوستان این مقاله به نظر من جالب اومد و در معرض دید کاربران محترم قرار میدم(این مقاله رو نه من تائید میکنم نه تکذیب)




مجله "اکو پلانت" در مقاله ای مفصل به شرح نیروهای مسلح ایران می پردازد. بعلت حجم بالای این مقاله آنرا به چند بخش تقسیم کرده ایم که هر روز یک قسمت آن منتشر خواهد شد.
در این مقاله گفته می شود که :
"سیستم نظامی ایران منحصر بفرد است، در آن ارتشی که از دوران شاهنشاهی باقی مانده و سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران که بعد از انقلاب سال 1979 تاسیس شده، وجود دارد.
این در حالیست که هم ارتش و هم سپاه دارای نیروهای سه گانه خود یعنی زمینی، دریایی و هوایی هستند. سپاه نقش ارتش دوم ایران را و همزمان نیروهای نظامی داخلی حکومت اسلامی را ایفا می کند.
"بسیج" عملا بخشی از سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران است که تعداد نفرات بالقوه آن به چندین میلیون نفر بالغ می شود. در دوران صلح در ترکیب آن 600 گردان مرد و 20 گردان زن حضور دارند. به غیر از این در سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران ساختارهایی که موظف به انجام عملیات جاسوسی-خرابکاری استراتژی هستند مانند نیروی ویژه "قدس" وجود دارد. هم ارتش و هم سپاه از رهبر انقلاب اسلامی ایران دستور می گیرند. در حال حاضر "ایت الله سید علی خامنه ای" رهبر انقلاب ایران است و رییس جمهور این کشور فقط یکی از 11 نفر عضو شورای عالی امنیت ملی ایران است که در آن رجال سیاسی دیگر کشور نیز حضور دارند.
ستاد کل، اداره مرکزی هدایت نیروهای مسلح ایران محسوب می شود. اداره کل سیاسی-عقیدتی و همچنین ادارات دیگر هدایتی نیروهای مسلح وجود دارد. همچنین ارگانی عقیدتی وجود دارد که بدون احکام آن هیچیک از تصمیمات فرماندهان قانونی نیست.
در حال حاضر نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران از نظر تجهیزات جنگی یکی از التقاطی ترین در جهان محسوب می شود. آنها از تسلیحات آمریکایی- انگلیسی باقی مانده در دوران شاه، تسلیحات چینی و کره ای که در دوران جنگ هشت ساله با عراق و بعد از آن خریداری شده و همچنین تسلیحات شوروی - روسی که از سوریه، لیبی و کره شمالی و دریافت شده و یا به طور مستقیم از شوروی سابق و روسیه خریداری گشته مسلح هستند. بخش اعظم تسلیحات و تجهیزات نیروهای مسلح ایران قدیمی شده اند و ضمنا آندسته از تسلیحات و تجهیزاتی که به نمونه های غربی باز می گردد، با کمبود لوازم یدکی مواجه هستند".
[URL=http://pe.rian.ru/iran/20100623/126836403.html]
[/URL]

[@lirez@]

نیروهای زمینی ارتش و سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران در حدود 700 هزار نفر است که تقریبا نیمی از آنها به ارتش تعلق دارند. نیروهای زمینی ارتش شامل 12 هنگ: 5 هنگ پیاده؛ 2 هنگ مکانیزه؛ 3 هنگ زرهی؛ 1 هنگ هوابرد و 1 هنگ نیروی مخصوص و همچنین 2 تیپ موشکی و ترابری هستند. به اینها باید در حدود 20 هنگ و بیش از 20 تیپ سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران افزوده شوند. تعداد نفرات در هنگ های سپاه در حدود 1,5-2 برابر کمتر از هنگ های ارتش است این در حالیست که هرکدام از یگان ها و یا واحدها در شرایط جنگی از محل فراخوان به خدمت نیروهای احتیاط تشکیل خواهند شد.
بخش اعظم واحدهای ارتش در مناطق غربی ایران مستقر شده اند. اما واحد های سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران در خاک ایران به طور یکنواخت قرار گرفته اند.
تسلیحات آنها (البته به طور تقریبی) شامل 1,7 هزار دستگاه تانک؛ در حدود 700 زره پوش؛ در حدود 600 خودروی زرهی مختلف؛ 2,4 هزار اراده توپ از جمله بیش از 300 قبضه توپ سیار، تا 5 هزار قبضه خمپاره اندازه ، بیش از 2 هزار توپ پدافند و بیش از 200 فروند بالگرد است.
در میان تانک هایی که قدرت جنگی بیشتری دارند می توان به 480 دستگاه تانک "ت-72" اشاره کرد که در سال های 90 قرن گذشته از روسیه خریداری شده اند و همچنین 200 تانک "چیفتن" انگلیسی اشاره کرد که در جنگ ایران-عراق از آنها استفاده شده است. همچنین به برخی از تسلیحات تقریبا امروزی می توان اشاره کرد که شامل 413 خودروی نفربر "ب ام پ-2" روسی؛ 180 قبضه توپ سیار آمریکایی "ام-109"، 15 توب یدک کش 155 م م " Туре-88" چینی، 100 دستگاه آتشبار موشکی "گراد"(مانند کاتیوشا) ، 700 دستگاه " Туре-63" 107 م م چینی، بیش از 100 دستگاه پدافند زنیت "شیلکا" سیار.
بالگردهای تهاجمی "کبرا" آمریکایی نیز ساختار اصلی هوابرد را تشکیل می دهند که بر اساس گزارش های مختلف از 25 تا 50 فروند آن در ایران وجود دارد. همچنین 25 فروند بالگردهای چند منظوره "می-8" و "می-17" و تا 20 فروند بالگرد نظامی-ترابری " СН-47С" آمریکا موسوم به "چینوک".

[@lirez@]

در این مقاله گفته می شود که :

بخش سوم.

نیروی هوایی ارتش: از سه فرماندهی عملیاتی "شمال"، "مرکز" و "جنوب" و چهار ناحیه پدافند هوایی تشکیل شده است. قویترین نیرو در ترکیب آنها را 25-30 فروند بمب افکن های جبهه ای "سوخوی-24" و 30-35 جنگنده "میگ-29" تشکیل می دهد. بخشی از آنها بعد از آغاز جنگ "طوفان صحرا" در سال 1991 علیه عراق به دست ایران افتاده و بخش دیگر آن از روسیه خریداری شده است. از 25 تا 65 جنگنده "اف-14" آمریکایی که در زمان شاه توسط ایران خریداری شده بود نیز وظیفه کشیک نظامی را بر عهده دارند.

جالب است که بعد از آنکه آمریکا این جنگنده های عرشه ای را از نیروی هوایی خود خارج ساخت، ایران تنها کشوری است که از اینگونه هواپیماها استفاده می کند.

به غیر از این ایران از 120 تا 200 فروند جنگنده های قدیمی "اف-4" و "اف-5" آمریکایی و جنگنده های چینی "جی-7" که نمونه ساده تر "میگ-21" روسی هستند، برخوردار است. همچنین در حدود 90 فروند "سوخوی20/22"، "سوخوی-25" و "میگ-23" شوروی سابق و "میراژ- F1" فرانسوی که در سال 1991 از عراق به ایران منتقل شده اند. از این کلکسیون جالب در حدود 100 فروند توان نظامی خود را حفظ کرده اند و به غیر "سوخوی-25" که تعداد آن از 13 فروند تجاوز نمی کند، بقیه آنها پاسخگوی نیازهای معاصر نیستند.

نیروی هوایی ایران همچنین در حدود 100 فروند هواپیمای ترابری از جمله در حدود 10 فروند "ایل-76" و 5 بویینگ- 747 در اختیار دارد.

نیروی پدافند ضد هوایی ارتش از 30 سیستم موشکی انگلیسی "راپیرا" ، 15 "تایگر کت"، 45 "اس-75" و 10 سیستم "اس-200" شوروی، 150 "هاک" مدرنیزه شده آمریکا و همچنین 29 "تور" روسی تشکیل شده است.

سیستم های پدافند موشکی "اس-200" هنوز هم در جهان از نظر برد و ارتفاع انهدام اهداف در جهان بی نظیرند اما قدیمی شده و از نظر اهدافی که در سطوح پایین و با مانور بالا پرواز می کنند، محدودیت هایی دارد. سیستم های مدرن "تور" نیز برد موثر کمی در حدود 12 کیلومتر داشته و ایران تعداد بسیار اندکی از آنها را در اختیار دارد. "اس-75" بسیار قدیمی شده و کلا پاسخگوی نیازهای کنونی نیست و سیستم های زنیت موشکی آمریکایی و انگلیسی نیز قدیمی شده اند و قطعات یدکی آنها پیدا نمی شود.

اگر ایران سیستم های پدافند موشکی "اس-300" روسی را دریافت می کرد، اوضاع به کلی عوض می شد اما فعلا این معامله اجرا نشده و دورنمای آن بسیار مبهم است

[HORLIKAN]

درود

مشتاقانه منتظر بعديش هستيم

[HORLIKAN]

با عرض معذرت فوضولي نباشه ها ولي نتونستم جلو خودم رو بگيرم
شرمنده اين اخريشه بقيه ش گردنه خودتون



در این مقاله آمده است:

بخش چهارم.

نیروی هوایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران فقط از هواپیماهای آموزشی و کمکی بهره می برد. 10 یگان و بیش از 100 فروند هواپیما اما در عوض در آنها کلیه موشک های بالستیکی تولید شوروی ، کره، چین و تولید داخلی جای داده شده اند و دو گردان موشک های عملیاتی-تاکتیکی و تاکتیکی که تعداد دقیق آنها معلوم نیست.
نیروی دریایی ارتش به سه منطقه نظامی-دریایی تقسیم می شود. در آنها سه زیردریایی طرح 877 که دراوائل دهه 90 قرن گذشته از روسیه خریداری شده اند، سه ناوچه جنگی (فرگات) مدل "الوند" که توسط بریتانیا در اوائل سال های 1970 ساخته شده، 2 ناو قدمی دهه 70 -60 آمریکا، 10 قایق موشک بر فرانسوی که در زمان شاه خریداری شده و اخیرا به موشک های ضد کشتی "اس-801" و "اس-802" مجهز شده اند، وجود دارد. بیش از 100 قایق تندرو گارد ساحلی، در حدود 30 کشتی و قایق نیروبر از جمله 14 هاورکرافت. از این تعداد فقط چند قایق گارد ساحلی در دریای خزر مستقر شده اند. امروز ایران از دو تیپ تفنگدار دریایی برخوردار است.

نیروی دریایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران نیز به سه تیپ تقسیم شده است که شامل 3 یا 4 زیردریایی کوچک با قابلیت مانور بسیار بالا، 10 ناوچه موشک بر که بر اساس طرح چین در خود ایران تولید شده اند، می باشد. سپاه پاسداران همچنین از صدها قایق گارد ساحلی، چند کشتی نیروبر، 6 گردان موشک های ضد کشتی "اس-802" و یک تیپ تفنگدار دریایی تشکیل شده است.

بر اساس برخی از اطلاعات موجود، در اوائل سال های 90 ایران از اوکراین 8 موشک ضد کشتی "ماسکیت" خریداری کرده که قصد دارند بعنوان موشک های ساحلی از آنها استفاده کند. این موشک ها تا امروز تقریبا "مطلق ترین تسلیحات" جنگ دریایی شناخته می شوند.

سرعت بسیار بالای "ماسکیت" (در حدود 3000 کیلومتر بر ساعت) اولا آنرا عملا منهدم نشدنی کرده و دوما وزن بالای موشک -در حدود 4 تن- آن را عملا به یک عامل تکمیلی دیگر برای انهدام اهداف به خاطر نیروی جنبشی عظیم مبدل می کند. موشک های "ماسکیت" حتی بدون کلاهک نظامی کشتی های متوسط را از وسط نصف می کنند. 3-4 موشک "ماسکیت" برای غرق یک رزمناو و یا ناو جنگی کافیست و 8 فروند آن در صورتی که ناو هواپیمابر را غرق نکند، آنرا برای همیشه از دور خارج خواهد ساخت.

در شرایط کم عرض و کم عمق بودن خلیج فارس، زیردریایی های کم صدای طرح 877 و همچنین زیردریایی های فوق کوچک که ایران به کمک کره شمالی آنها را تولید می کند، به اندازه کافی موثر خواهند بود. توان بالای چنین تجهیزاتی در آب های ساحلی اخیرا توسط کره شمالی ها زمانی که ناو "چئونان" کره جنوبی را غرق نمودند، به نمایش گذاشته شد.

[رضاخان]

چیزی که مشخصه اینه که این مقاله کاملا مغرضانه است و خواسته توان ایران رو کم نشون بده

[sinaset]

سلام دوستان
جالبه این مقاله نویس در رابطه با تولیدات داخل و بهینه سازی انجام گرفته شده سخنی به میان نمی اورد( به جز چند مورد)
باتشکر

[@lirez@]

حالا ادامه شو هم میزارم(البته با اجازه از بعضی دوستان عجول......)
اما بیشتر از همه حرصم از تعداد بالگردها در اومد.
یعنی ما سر جمع 100 بالگرد هم نداریم!!!!!!!!!!!!!!!!

[Mohammad.Jafar]

این مقاله آیه قرآن و وحی منزل نیست و غلطهای زیادی دارد
مثلا اینکه گفته:

نیروی هوایی ارتش: از سه فرماندهی عملیاتی "شمال"، "مرکز" و "جنوب" و چهار ناحیه پدافند هوایی تشکیل شده است. قویترین نیرو در ترکیب آنها را 25-30 فروند بمب افکن های جبهه ای "سوخوی-24" و 30-35 جنگنده "میگ-29" تشکیل می دهد. بخشی از آنها بعد از آغاز جنگ "طوفان صحرا" در سال 1991 علیه عراق به دست ایران افتاده و بخش دیگر آن از روسیه خریداری شده است. از 25 تا 65 جنگنده "اف-14" آمریکایی که در زمان شاه توسط ایران خریداری شده بود نیز وظیفه کشیک نظامی را بر عهده دارند.

جالب است که بعد از آنکه آمریکا این جنگنده های عرشه ای را از نیروی هوایی خود خارج ساخت، ایران تنها کشوری است که از اینگونه هواپیماها استفاده می کند.

به غیر از این ایران از 120 تا 200 فروند جنگنده های قدیمی "اف-4" و "اف-5" آمریکایی و جنگنده های چینی "جی-7" که نمونه ساده تر "میگ-21" روسی هستند، برخوردار است. همچنین در حدود 90 فروند "سوخوی20/22"، "سوخوی-25" و "میگ-23" شوروی سابق و "میراژ- F1" فرانسوی که در سال 1991 از عراق به ایران منتقل شده اند. از این کلکسیون جالب در حدود 100 فروند توان نظامی خود را حفظ کرده اند و به غیر "سوخوی-25" که تعداد آن از 13 فروند تجاوز نمی کند، بقیه آنها پاسخگوی نیازهای معاصر نیستند.

غلط اندر غلط است!!!

هیچ آدم عاقلی سوخو-25 را مدرنترین هواپیمای ایران نمی داند هواپیمایی که HUD ندارد در حالی که میگ-29 و سوخو-24 و تا حدودی اف-14 وحتی اف-7 از آن بهره مندند

معلوم نیست که نویسنده مقاله بر چه مبنایی تعداد سوخو-25 ها را دقیقا 13 فروند اعلام می کند در حالیکه 10 فروند صحیح است
تعداد اف-14 های عملیاتی ایران در خواب هم به 65 فروند نمی رسد

تعداد هواپیماهای جنگنده بمب افکن عملیاتی نیروی هوایی ارتش و سپاه با هم بین 150 الی 200 فروند تخمین زده می شود

دوستانی که می گویند چرا در این مقاله حرفی از تولیدات داخلی ایران نزده و توان ایران را کم جلوه داده بدانند که حقیقت یک چیز است

توان بالفعل ایران در زمینه تولیدات نظامی مخصوصا در حوزه هوافضا پایین هست.البته توان بالقوه رو ما نمی دانیم.
که مسلما خیلی بیشتر از اینهاست که به خاطر کمبود تخصیص بودجه و عدم همکاری با کشورهای دنیا و... به هیچ جا نمی رسد

ضمنا شما که انتظار نداشتید که در این مقاله بحث از صاعقه نسل 5 و 6 و... بشود؟

[datis]

دستتتون درد نکنه ،مقاله جالبی بود.
اون دوستانی که میگن توان تولید داخلی باید گفت خوب یک دونه f-14 یا su-27 یا حتی رادار آنها را بسازید.بعد از ساخت هم مشکل بزرگتر تولید انبوه با سرعت زیاد است که در ساخت صاعقه شاهد ساخت فوق سریع آن هستیم.

[sinaset]

این مقاله آیه قرآن و وحی منزل نیست و غلطهای زیادی دارد
مثلا اینکه گفته:

نیروی هوایی ارتش: از سه فرماندهی عملیاتی "شمال"، "مرکز" و "جنوب" و چهار ناحیه پدافند هوایی تشکیل شده است. قویترین نیرو در ترکیب آنها را 25-30 فروند بمب افکن های جبهه ای "سوخوی-24" و 30-35 جنگنده "میگ-29" تشکیل می دهد. بخشی از آنها بعد از آغاز جنگ "طوفان صحرا" در سال 1991 علیه عراق به دست ایران افتاده و بخش دیگر آن از روسیه خریداری شده است. از 25 تا 65 جنگنده "اف-14" آمریکایی که در زمان شاه توسط ایران خریداری شده بود نیز وظیفه کشیک نظامی را بر عهده دارند.

جالب است که بعد از آنکه آمریکا این جنگنده های عرشه ای را از نیروی هوایی خود خارج ساخت، ایران تنها کشوری است که از اینگونه هواپیماها استفاده می کند.

به غیر از این ایران از 120 تا 200 فروند جنگنده های قدیمی "اف-4" و "اف-5" آمریکایی و جنگنده های چینی "جی-7" که نمونه ساده تر "میگ-21" روسی هستند، برخوردار است. همچنین در حدود 90 فروند "سوخوی20/22"، "سوخوی-25" و "میگ-23" شوروی سابق و "میراژ- F1" فرانسوی که در سال 1991 از عراق به ایران منتقل شده اند. از این کلکسیون جالب در حدود 100 فروند توان نظامی خود را حفظ کرده اند و به غیر "سوخوی-25" که تعداد آن از 13 فروند تجاوز نمی کند، بقیه آنها پاسخگوی نیازهای معاصر نیستند.

غلط اندر غلط است!!!

هیچ آدم عاقلی سوخو-25 را مدرنترین هواپیمای ایران نمی داند هواپیمایی که HUD ندارد در حالی که میگ-29 و سوخو-24 و تا حدودی اف-14 وحتی اف-7 از آن بهره مندند

معلوم نیست که نویسنده مقاله بر چه مبنایی تعداد سوخو-25 ها را دقیقا 13 فروند اعلام می کند در حالیکه 10 فروند صحیح است
تعداد اف-14 های عملیاتی ایران در خواب هم به 65 فروند نمی رسد

تعداد هواپیماهای جنگنده بمب افکن عملیاتی نیروی هوایی ارتش و سپاه با هم بین 150 الی 200 فروند تخمین زده می شود

دوستانی که می گویند چرا در این مقاله حرفی از تولیدات داخلی ایران نزده و توان ایران را کم جلوه داده بدانند که حقیقت یک چیز است

توان بالفعل ایران در زمینه تولیدات نظامی مخصوصا در حوزه هوافضا پایین هست.البته توان بالقوه رو ما نمی دانیم.
که مسلما خیلی بیشتر از اینهاست که به خاطر کمبود تخصیص بودجه و عدم همکاری با کشورهای دنیا و... به هیچ جا نمی رسد

ضمنا شما که انتظار نداشتید که در این مقاله بحث از صاعقه نسل 5 و 6 و... بشود؟

سلام دوست من
من نمی دونم این مقاله نویس بر چه مبنایی تعداد بالگردهای ایران رو محاسبه کرده
در حال که بالگرد شاهد 285 در سال 88 د مرحله تولید انبوه قرار گرفت (در دو کاربرد ضد اهداف دریایی و زمینی)
که خبرش رو می توانید از [External Link Removed for Guests] و [External Link Removed for Guests] مطالعه کنید
===
پروژ بالگرد طوفان هم که خبرش چند وقت پیش در سایت قرار گرفت
===
در بعد نیرو دریایی هم که انواع و اقسام قایق های تندرو موشکی و راکتی رو میسازد
در بعد ناوچه هم ، ایران کارخانه جات ساخت ناوچه دارد
در بعد ناو هم ،ایران کارخانه ساخت ناو را دارد
در بعد زیر دریایی ها سبک، ایرن کارخانه جات این نوع زیر دریایی را دارد
و....
===
در بعد هوایی هواپیمایی صاعقه ،اذرخش ، و یک هواپیما نسل 5 ( که صاعقه برای تولید انبود رفته)،(اذرخش هم در جریانش نیستم)،(نسل 5 هم فعلا روش کار می کنند)

در بعد هواپیما و بالگردهای بی سرنشین هم ، الی ماشالله..........

در بعد تانک هم ، که فکر کنم ایران حداقل به تعداد خیلی زیاد T72 داره و هم میسازد ، وتانک های دیگه چون سفیر 74 ،مبارز،ساخت تانک "توسن" خبرش در[External Link Removed for Guests]"،تانک ذولفقار،و....

در بعد موشکی ، فکر نمی کنم چیزی کم کسری داشته باشیم (البته باید بهتر از این را بسازیم)

و خیلی موارد که ، گفتنش باعث طولانی شدن پست من میشود
باتشکر

[@lirez@]

بخش پنجم.
براساس ارزیابی کارشناسان غربی، ناوها و ناوچه های نیروی دریایی ایران توان نظامی جدی به نظر نمی رسند اما قایق های تندرو بیشمار می توانند برای دشمنان دردسرهای زیادی ایجاد کنند. ایران تولید انبوه شناورهای تندرو کوچک و همچنین قایق های ضد کشتی "نصر-1" را با موفقیت ادامه می دهد. این کشتی های کپی مدل چینی "اس-704" برای ناوهای موشک بر کوچک است. به خاطر سرعت و اندازه کوچک این کشتی ها تقریبا آسیب ناپذیرند و در عین حال به موشک های بالدار ضد کشتی و یا سیستم های آتشباری موشکی مجهز شده اند.
ایران به طور جدی تلاش می کند که فناوری خود را به شکل تجهیزات نظامی- دریایی مبدل کند. در این رابطه مقامات ایرانی دائما اعلامیه های پر سر و صدایی منتشر می کنند. عملا کلیه این اعلامیه های "بلوف " است و شناورهای ضد کشتی ایران در حقیقت نوعی کپی از مدل های موجود خارجی است. بعنوان مثال جنگنده "صاعقه" بر اساس "اف-5" آمریکا تولید شده که در سال های 60 در ایالات متحده ساخته شده بود.
ناوچه "جمران" که در فوریه سال جاری توسط ایران به آب انداخته شد، ناو موشک بر نامیده شد. اما در حقیقت ظرفیت آن 1420 تن بوده و به توپ 75 م م تولید ایتالیا و دو سیستم دو قلوی موشکی "اس-802" چینی مجهز شده است. این کشتی بر اساس ناوچه "الوند" یاد شده ساخته شده است. ناوهای واقعی ظرفیتی بیش از 5 هزار تن داشته و در حدود ده برابر به سلاح های قوی تری مجهز هستند.
تانک ذوالفقار نیز که در حال حاضر در ایران تولید می شود، کپی "ت-72" روسیه است که البته نمونه مدرنیزه شده آن نمی باشد. در کل ایران روش های کپی برداری چینی ها از نمونه های خارجی را تکرار می کند و در این راه روش ترکیب و تجزیه تجهیزات روسی-شوروی با فناوری های غربی را بکار می گیرد. فقط بحث اینجاست که چین نسبت به ایران به مراتب از زمینه علمی و فناوری بالاتری برخوردار است.
البته توجه بسیاری به مسئله دورنمای برنامه هسته ای-موشکی ایران معطوف شده است. اما مسئله آنست که تقریبا کلیه اطلاعات موجود درباره آن مخلوطی از تحریکات رسانه های غربی و اسرائیل و "بلوف" ایرانی هاست. درک حقیقت از این معجون بسیار دشوار است. فقط باید این مسئله درک شود که هم رسانه های غربی و اسرائیلی و هم خود ایران در یک سمت کار می کنند یعنی مبالغه در توان واقعی ایران که به خودی خود چندان بزرگ نیست.
مسئله کلیدی اینست: ایران از چه کمک های خارجی برخوردار است، مثلا از چین و یا کره شمالی؟ چرا که توان این کشور برای تولید موشک ها با برد بیش از دو هزار کلیومتر با کلاهک هسته ای به همین مسئله ارتباط دارد. از این رو که حتی صحبت از توان تولید چنین موشک هایی با اتکا به نیروی داخلی نمی تواند در میان باشد.