مدیران انجمن: MOHAMMAD_ASEMOONI, رونین, Shahbaz, MASTER, شوراي نظارت
.
RAHVAR نوشته شده:اولا اصول زندگی و عاشقی همین هست که تا طرف رو دوست داری , به سمتش میری فقط تورو به بازی میگیره,اذیتت میکنه که البته در نظر خودش همه اینها امتحانه,البته یه جورایی هم حق داره,می خواد مطمئن بشه هدفت دقیقا چیه.
دوما ممکنه خاطرات جالبی نداشته باشه و همه رو به یک چشم ببینه , سوما هم انتظار بیش از حدی هست که از یکدیگر داریم.
اما یک موقع پیش می آد که صبر و تحمل ما به پایان میرسه یا طرفت اینقدر مسئله رو کش میده که بیزار از هرچی دوست داشتن میشی.
اینجاست که شروع میکنی به فاصله گرفتن و کنار کشیدن,طرف مقابلت هم تازه دوزاریش می افته که نه , واقعا دوستم داشت,حالا اون می آد نزدیک بشه و تو اجازه نمیدی.
این بازی ادامه پیدا می کنه,لحظاتی دوباره یاد خاطرات قدیم می افتی و حس دوست داشتن بهت دست میده و به محض یادآوری میگی نه,یادته آدم حسابم نمی کرد؟
اما از نظر من علت این موضوعات اینه که بازهم ما خودمون رو نشناختیم و با این حساب سعی می کنیم مطابق طرف مقابل باشیم و یک جا کنار می کشیم,شاید دلیل دیگه برای این موضوعات هم این باشه که اینقدر برخی سر دیگران کلاه گذاشتن اگر کسی هم اظهار علاقه قلبی خودش رو نشون بده پذیرفته نمیشه...خلاصه من که اندر حکایت این موضوع همچنان موندم.
یک خاطره از یک دلشکستن ... 
اینو گفتم که فکر نکنید که اینچیزا رو نمیدونم یا دارم از خودم بلغور میکنم 
.
رو واسشون فرستادم تا یه ذره نشون بدم شادم،خودم رو گول میزدم دوستان.خودمو.نه کس دیگه ای.ولی فایده نداشت.(که هردومون(من و ...ام)شدیدا" عاشق ایشون هستیم و ایشون رو به عبارتی میپرستیم.البته پرستیدن نه به اون معنا.یعنی چون ترانه هاشون حرفهای دلامونه.نه فقط ما دو تا.خیلی از مردم در هر سن و سالی):
