دو کلمه حرف حساب

[RAHVAR]

ما ایران هستیم. از ۳۵۰۰ سال پیش، سرزمین ما “ایران” نام داشت. از ۲۵۵۰ سال پیش، حکومت واحد و دولت یکپارچه ایرانی داشتیم. این یک رکورد است. شمار کشورهای جهان که از آن زمان تاکنون با همان نام و زبان و هویت باقی مانده اند، به تعداد انگشتان یک دست هم نمی رسد. دیروز امارات متحده عربی با عمری حدود ۴۰ سال، توی چشمان ما نگاه کرد و گفت بخشی از خاک شما به لحاظ تاریخی متعلق به ماست و امروز هم جستجوگر گوگل نام “خلیج فارس” را از پهنه آب های جنوب ایران حذف کرد تا مبادا همسایگان عرب ما دلخور شوند.

البته که رفتار گوگل و ادعای امارات اهمیت ندارد. بر اساس دستور صریح سازمان ملل متحد، نام خلیج واقع در جنوب ایران باید در همه سندها و مکاتبه های این سازمان، “خلیج فارس” قید شود. اما باید به هوش باشیم که تغییر، همواره گام به گام نزدیک می شود. شمار فکر می کنید این عرب های حاشیه خلیج فارس، نمی دانند نقشه های گوگل ارزش حقوقی ندارد؟ فکر می کنید آگاه نیستند که اگر یکبار در فلان نشریه بین المللی یا در فلان همایش جهانی، نام خلیج فارس جعل شود چیزی تغییر نخواهد کرد؟ چرا! می دانند. اما این را هم می دانند که وقتی تعداد این اتفاق ها زیاد شد، می توانند به دنیا بگویند که “ببینید! بسیاری از کشورها این خلیج را با نام فارس نمی شناسند و فقط ایران بر این نام پافشاری می کند.”

لحظه ای به خود بیاییم و به این فکر کنیم که چه باید کرد؟

حرف حساب ما این است: آیا یادمان هست اوایل دهه ۷۰ میلادی، وقتی شورشیان ظُفار با اندیشه های مارکسیستی، تقریبا داشتند حکومت عمان را سرنگون می کردند، سلطان قابوس دست به دامن کدام کشور شد؟ آمریکا؟ شوروی؟ ابرقدرت های اسکتبار جهانی؟ نه! جواب درست این است: ایران.

ایران بود که با ارسال حدود ۴۰۰۰ نیروی ویژه و بالگردهای رزمی، شورشیان ظفار را سرکوب کرد و پادشاه عمان را دوباره بر تخت نشاند.

یادمان هست کدام کشور جهان بود که به انگلیس گفت تا تکلیف مالکیت جزایر ایرانی خلیج فارس روشن نشود، اجازه نمی دهیم کشور “امارات متحده عربی” تشکیل شود؟ آن کشور، ایران بود.

یادمان هست کدام کشور، اتحاد جماهیر شوروی را پای میز مذاکره وادار کرد که حق مالکیت ۵۰ درصدی ایران بر دریای خزر را به رسمیت بشناسد؟ خودمان بودیم به خدا!

یادمان هست کدام کشور صدام حسین را وادار کرد که حق استفاده مشاع ایران از اروند رود (شط العرب) را در الجزایر امضا کند؟

یادمان هست کدام کشور اصلی ترین نقش را در تشکیل سازمان اوپک داشت و اصلی ترین قدرت در تعیین بهای نفت جهان به شمار می رفت؟

یادمان هست انور سادات و شاه حسین و ملک فیصل (حاکمان مصر و اردن و عربستان سعودی) سیاست های منطقه ای شان را با کدام کشور خاورمیانه هماهنگ می کردند؟

بیاندیشیم و عبرت بگیریم. همین!

[typhoon]

سلام
بر منکرش لعنت که این پهنه آبی خلیج تا ابد فارس است

اما اگر فکر کردید که ما خودمان در دهه 70 میلادی این کارها را کردیم باید بگویم : متاسفم

پیشنهاد می کنم تا به مطالعه دکترین ریچارد نیکسون ریس جمهور آمریکا در مورد ایجاد ابرقدرت های منطقه ای در دوره پس از جنگ ویتنام بپردازید. ایران شوروی را وادار کرد

[RAHVAR]

گفتم – do – ضَرَبتُ

مردم جالبی روی زمین زندگی می کنن … ایرانی، غربی، عرب … هر کدام برای صرف فعل های زبانشان مبنای ذهنی و پیش آماده ای دارند…
عرب می گوید : ضربَ – ضربا – ضربوا
انگلیسی می گوید : do – do – does
و فارس طبق معمول می گوید : گفتم – گفتی – گفت

عرب به خشونتش شناخته شده، غربی به عمل گرا بودن ، و ما هم به گفتن و گفتن و گفتن و …


به امید روزی که پستی بزنم و این پست رو رد کنم…

[HASAN BARATY]

البته جناب تایفون مطلب اصلی را فرمودن ولی من چندتا نکته بیان میکنم:
در مورد سهم ایران در خزر 3 قرارداد وجود دارد که دوتای ان تجاری است و در یکی تنها به 10 مایل دریایی اشاره شده و در بقیه هم کشتی رانی زیر پرچم های دو طرف ازاد است.مثلا در یک اپارتمان دو واحد وجود دارد که هر کدام متعلق به یک نفر است.راه پله و پارکینگ و سقف هم است که باز متعلق به دو طرف است ولی با قبلی فرق دارد.به اینصورت که اگر یکی از طرفین بمیرد میتواند واحد خودش را بفروشد یا اتاق های ان را بین ورثه تقسیم کند اما امکان تقسیم راه پله و سقف وجود ندارد.البته اگر بحث واقع گرایی باشد اگر مطلب هم غرض ورزی یا ملی گرایی باشد من میگم همش ماله ایرانه.چون در زمان باستان جنوب روسیه هم ماله ایران بود این دریاچه هم داخلش بود پس تمام 100 درصد ماله ایران میشه!!! اینکه چطور ایران دهه 70 که از نظر صنعتی یکی از عقب مانده ترین ممالک بود و کوچکترین تجهیزاتش را هم وارد میکرد توانسته یکی از ابرقدرتهای ان روزگار را وادار به دادن سهم 50 درصدی کند و اصلا این 50 درصد در کجا و کدام قرارداد ذکر شده جزء عجایب است.
در مورد ظفار اینهم یکی از خیانت ها بود.اولا عمان علاوه بر ایران از اردن و پاکستان هم تقاضای کمک کرد پس حتما اینها هم خیلی قدرتمند بودن؟؟اینها همه در چارچوب منافع غرب عمل میکردن.بگونه ای که اگر منافع غرب در مکانی به خطر می افتاد بجای اینکه خودشان وارد عمل شوند و هزینه بپردازند امثال شاه که نیمی از درامدهای نفتی را صرف خرید سلاح میکرد را وارد معرکه کردن ایران هزینه کرد.ایران کشته داد بعد دست نشانده غربی ها از نابودی نجات یافت بعد هم به ما این افتخار رسید که بهمون بگن زاندارم منطقه.شاه با این کار نه منافع ملت که منفعت خودش را تامین کرد بگونه ای که دیدیم تا اخرین لحظات غرب همه تلاش خودش را انجام داد تا حکومتش فرونپاشد و هنوز هم در ارزوی ان دوران است.
در مورد جزایر هم جالبه که گرفتن این جزایر دیده میشود ولی بر باد دادن بحرین فراموش شده.جزایر ماله کی بوده ؟.اصلا چرا حکومت اینقدر ضعیف بوده که این جزایر تحت سیطره کامل ایران نبوده و بعد از اعلام تصمیم انگلیس به ترک منطقه در خیانتی اشکار بحرین از ایران جدا شد و بازهم گوشه ای از ایران بر باد رفت.جزایر را گرفت در عوض بحرین را دو دستی تقدیم انگلیس کرد میبینیم که هر سال هم حاکمان این جزیره برای عرض ارادت یک سفری به لندن دارند.
در مورد اخر انها سیاستشون را با ایران هماهنگ میکردن خب ایران با چه کشوری هماهنگ بود؟؟ ایا ما سیاست مستقل خودمان را داشتیم و یا حداکثر به عنوان یک دلال رفتار میکردیم.اعراب وقتی در جنگ با اسرائیل شکست خوردن گزینه سازش را در پیش گرفتن ایران هم با توجه به دنبال کردن سیاستهای غرب تشویقشون کرد.هماهنگ بودن با امثال انور سادات و حسین اردنی که بین اعراب به دوره گرد معرف بود افتخارامیز بوده؟؟؟
اما بطور کلی ما ایرانیان یک مشخصه عجیب داریم که بیشتر از انکه در حال باشیم در گذشته زندگی میکنیم.بالاخره حکومتی که چند ده سال در این مملکت حضور داشته کارهای مثبتی هم کرده.اما چرا فقط برخی نقاط انهم به تصورخودمان مثبت را میبینیم و ان را بر سر مردم امروز میکوبیم.چرا نمی گوئیم ما مگر همان کشوری نبودیم که کاپیتولاسیون را پذیرفتیم و عملا خودمان را مستعمره بیگانه کردیم طوری که اگر تبعه بیگانه هر جرمی در کشور انجام میداد ما شایستگی محاکمه او را نداشتیم و باید حتما در مملکت متمدن خودش محاکمه میشد.چرا نمی گوئیم مگر ما همان کشوری نبودیم که انقدر ضعیف بودیم که بیگانه در طی چند ساعت مملکت را در طی جنگ جهانی اشغال کرد و شاه مملکت را مثل یک زباله از کشور بیرون انداخت و به جزیره ای در افریقا تبعید کرد.مگر ما همان کشوری نبودیم که وقتی سران سه کشور پیروز در جنگ جهانی بدون اجازه ایران در داخل مملکت حضور یافتند حتی شاه مملکت را تحویل هم نمی گرفتن. چرا نمیگوئیم ما مگر همان کشوری نبودیم که از نظر علمی انقدر عقب افتاده بودیم که اصلا جایگاهی در پیشرفتهای فناوری ان روزگار نداشتیم.من اطمینان دارم ما مثلا 20 ساله دیگر از وضعیت ایده ال امروز و بدی شرایط ان روزگار زیاد خواهیم شنید!!!!
بیاندیشیم وعبرت بگیریم.همین!

[Solver]

بحث رابطه ایران و روس ها بر سر دریای خزر اصلا ربطی به قدرت ما نداشت. این سیاست کمونیست ها بود. هر چند پر عیب بودند اما برخی رفتارهای بین المللی کمونیست ها از جمله بخشش 3 میلیون تومان بدهی باقیمانده ایران به روسیه، و همچنین لغو محدودیت کشتیرانی کشتی های ایرانی در دریای خزر از یا لغو برنامه ساخت سد بر روی رودخانه مابین ایران و ترکمنستان [ البته چندی پیش دو کشور به صورت مشترک چنین سدی را احداث کردند و هر دو طرف از مزایای آن بهره مند شدند ] و کلا مواردی از این دست وجود داشت که اصلا ربطی به قدرت ما نداشت و این مربوط بود به سیاست بین المللی کمونیست ها و روابط حسنه با کشورهای همسایه خودشان. لازم به تذکر است این حسن در کنار دیگر سیاست های ناپسند اونها قرار داشته و منظور بنده این نبوده که کلیه سیاست های کمونیست ها پسندیده بوده است.

ضمنا، دنباله روی کشورهای نام برده هرگز از ایران نبوده دوست عزیز، بلکه اونها نیز مانند ایران آن زمان از امپریالیسم دنباله روی داشتند، ایران اولین کشوری بود که این مسیر را تغییر داد و باید افتخار کنیم چون مصر 30 سال بعد از ما داره دنباله روی از امپریالیسم را کنار میزاره و به سمت استقلال پیش می رود. امیدوارم شما مانند برخی افراد دچار یک توهم از دوره پهلوی ایران نباشید ...

نکند انتظار داشتید در کنار جدا شدن بحرین و به نوعی کوتاه شدن دست ایران از آن سوی آب های جنوبیش، این 3 تا جزیره را هم ضمیمه امارات می کردند! ضمنا بد نیست بررسی کنید قرار بود جای این پایگاه های فعلی سپاه در این جزایر قرار بود کدام کشور دنیا در این جزایر پایگاه نظامی برای خودش دایر کند، آن وقت خواهید فهمید جزایر فقط به اسم ایران بوده و به کام ایشان ...

شما نکات جالبی گفتید اما در تمام اونها دقت به خرج نداده و کمی سطحی قضاوت کردید.

ما همان ایران هستیم که آمریکا جای جایش آیین نامه داخلی مصوب میکرد به نفع توابع کشور خودش و گاه این ها آنقدر سطح بالا بود که مثل کاپیتالاسیون در رده مجلس و قانون اساسی کشور مطرح می شد.

همان ایران که انگلیس مرز بندی استان هایش را تعیین می کرد و اگر هم هوس میکرد یک استانش را تبدیل به یک کشور مستقل می فرمود و ما هم سر تعظیم فرود می آوردیم ...

همان ایران که به خاطر یک طرح اسرائیلی آن چنان صنعت کشاورزی در سرزمین ما فلج شد که پس از 30 سال با وجود انواع حمایت ها هنوز حتی در گندم که قوت غالب مردم است با شرط سال پر آب شاید خودکفا باشیم و البته خوشحال بودیم که شاهنشاه اصلاحات فرموده اند ...

حداقل امروز اگر از نگاه برخی به چین و روسیه متکی هستیم، اما من ندیدم در مدارس ما زبان روسی و چینی آموزش داده شود، یا مثلا هنگام استخدام شما در سازمان های دولتی دانستن این زبان ها امتیازی به حساب بیاید. هیچ کجا پوشش و فرهنگ روسی یا چینی مورد تحسین نیست، حال آن که در گذشته تقلید از فرهنگ انگلیسی و آمریکایی نشان از فهمیده بودن و اصطلاحاً شهری بودن بوده است.

پس اتفاقا باید گفت، ایران 2000 ، مردمی دارد که مستقل از غرب و شرق در حرکت است، هر چند خالی از اشکال نیست اما اصلا قیاس امروز ما با آن روزها به دور از عقلانیت است.

صد البته امروزه ما بسیار پر عیب و اشکال هستیم و در برخی موارد هم اصلا مسیر درستی در راه رفع این اشکالات پیش نگرفته و به قولی سیر نزولی داریم. اما جایگاه فعلی ما نسبت به دوره پهلوی یا به قول شما دهه 70 آن قدر بالاتر است که اگر آن را درک کنید هرگز در مقام قیاس بر نخواهید آمد.