آیا واقعا اینطور است؟
طنز در صنعت ایرانی وسیله ای برای بیان عواطف و احساسات روزانه عوام و بعضا مشکلات جامعه بوده و به طور غیر مستقیم پیام هایی را به خواننده یا بیننده القا میکند. اما جنبه دیگر این شیوه ان ست که باز هم به صورت غیر مستقیم و دراز مدت عوام را برای پذیرش مسائلی از پیش تعیین شده اماده میسازد.
از برنامه هایی که امروزه در این عرصه فعالیت چشم گیری داشته "مجموعه خنده بازار" است که مدتی ست از شبکه سه سیمای جمهوری اسلامی ایران پخش میگردد.
اینجاست که چرا با این همه محدودیت که در عرصه های مختلف رسانه ای اعمال میشود چطور یک برنامه مثل خنده بازار همچنان به فعالیت خود ادامه میدهد؟ برنامه ای که کنار بسیاری از سکانس های "سیاهی لشکر" خود گاها بسیاری از مسولان را زیر سوال میبرد.
نظر میرسد که "جنبه طنز" به شیوه ای منحصر به فرد پذیرش مردم را برای مشکلات اقتصادی و غیره اماده میسازد.
شما هم معتقدید که برنامه هایی همچون خنده بازار و یا کاریکاتور هایی که در بسیاری از روزنامه ها پخش میشود و بسیاری از مشکلات مردم را بیان میکند؛ بدون هدف بوده و هیچ قصد دیگری را در بر ندارد؟ - لطفا در نظر سنجی شرکت کنید
