معني اين بيت سعدي؟

[neely]

دوستان آشنا به شعر لطفا معني بيت دوم اين شعر سعدي را بفرماييد :
قصه دردم همه عالم گرفت در كه نگيرد نفس آشنا

وهمجنين معني اين بيت زير را:
جانور از نطفه مي كند شكر از ني برگ تر از چوب خشگ و چشمه زخارا


با تشكر

[Present]

تا اونجایی که سواد من اجازه میده
بیت اول :
منظور شاعر اینه که داستان سرنوشتم که دردناک است در تمام عالم اثر گذاشت ولی اونی که آشنا است جدی نگرفت .

بیت دوم :
منظور اینه که هر چیزی از مضوع مربوط به خود به وجود می اید همون جور که در بیت شعر گفته شده ، جانور از نطفه ( خون بسته ) به وجود می آید و شکر از نی شکر و برگ از چوب خشک و چشمه از سنگ خارا ( در واقع قدرت خداوند رو می رسونه که چگونه از چیزهایی که ما فکرش رو هم نمی کنیم چه چیزهایی به وجود می آورد ، مثل همین چشمه از سنگ خارا که سخت تر از اون تو ادبیات ما وجود نداره )


امیدوارم خوب معنی کرده باشم و درست

[neely]

سلام
دوست ميداشتم ساير دوستان نيز نظري ابراز ميكردند اما به هر حال از شما متشكرم
امروز كه بار ديگر اين ابيات را همراه با توضيح شما خوندم به نظرم رسيد كه معني بيت دوم از شعر اول ميتونه جنبه سوالي همداشته باشه با يك معناي متفاوت به اين صورتكه شاعر
ميگه قصه درد ورنج من بگوش همه مردم رسيده در چه كسي ميتونه درد و رنج آشنايان ناشنيده گرفته بشه و بي اثر باشه؟ يعني شايد اون (در كه )به معني در چه كسي باشه

نظرتون چيه؟

[ehsan-akaberi]

سلام
احتمالا بيت اول منظورش اينه دردي كه من دارم و همه عالم رو گرفته دليلش اينه كه همه عالم اون درد رو ميشناسن
يعني همه عالم اهل دردن