از این پرده برتر سخنگاه نیست ز هستی مر اندیشه را راه نیست
بیت پانزدهم نامور نامه حکیم طوس
مدیر رسانههای اجتماعی | طراح گرافیک | طراح وب[External Link Removed for Guests] | [External Link Removed for Guests] | [External Link Removed for Guests] | [External Link Removed for Guests] | [External Link Removed for Guests]
توی می،واجب آید باده خوردن توی بُت،واجب آید بت پرستی ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ همچو من از مستی شهوت ببر مستی شهوت ببین اندر شتر باز این مستی شهوت درجهان پیش مستیِ ملک دان مستهان مستیِ آن مستیِ این بشکند او به شهوت التفاتی کی کند آب شیرین تا نخوردی آب شور خوش بود خوش چون درون دیده نور قطره ای ازبادهای آسمان برکند جان را ز مـــی وز ساقیان ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ زان شرابی که بوی جوشش او مردگان را برون کشد از گــــــور ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ خیز تا رقص درآییم همه دستزنان که رهیدیم به مردی همه از دست زنان ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ گــــــــر به ریش و خ... مردستی کسی هر بــــــــزی را ریش و مــو باشد بســی [مثنوی4/45 - 2593] ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ روزی مخنّث بانگ زد،گفتا که«ای چوپان بَد آن بز عجب مارا گزد،در من نظر کرد از گــله» گفتا«مخنّث را گــزد،هم بکشدش زیر لگد امــا چه غم زو مـــرد را»گفتا «نکو گفتی هله» کـــو عقل تا گویا شوی؟ کو پای تا پویا شــوی؟ و ز خشک در دریـــا شوی،ایمن شوی از زلزله سلطانِ سلطانان شــــــوی بالاتر از کیوان شوی،بیرون شوی زین مزبله [دیوان/7528]
Work hard in silence Let your success Be your noise
نفس ماده کیست تاما تیغ خود بر وی زنیم زخم بر رستم زنیم و زخم از رستم خوریم ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ساقیا ،برخــــاک ما چون جــــرعه ها می ریختی گر نمی جُستی جـــــنون مـــا،چرا می ریختی؟ ساقیا آن لطف کـــو،کــــان روز هـــمــــچون آفتاب نــــور رقـــــص انگـــــیز را بر ذره ها می ریـختی؟ دست بر لب می نهی؟یعنی خمش من تن زدم خود بگوید جرعـــه ها کـــان بهر ما می ریـختی ز اولین جـــرعــه که بر خــــاک آمد،آدم روح یافـت جبرئیلی هست شد چون بر سما می ریختی می گُزیدی صــادقان را،تا چـو رحمت مست شد از گـــــــــزافه بر ســـــزا و ناســـــــزا می ریختی
Work hard in silence Let your success Be your noise
مدیر رسانههای اجتماعی | طراح گرافیک | طراح وب[External Link Removed for Guests] | [External Link Removed for Guests] | [External Link Removed for Guests] | [External Link Removed for Guests] | [External Link Removed for Guests]
به نا خدا با سلام رواست گر برود رود خون زه سینه دوست که برق دشنه دشمن ندید و دست پلید چه رنگ باختی ای روزگار رنگ آمیز که آن سپید سیه گشت و این سیاه سپید