مشاعره / خواهشمندم شرکت بفرماييد.

[pedmehr]

ما را سریست با تو که گر خلق روزگار

دشمن شوند و سر برود هم بر آن سریم


سعدی

[masieh]

مائیم که در پای تو چون خاک رهیم . . . . .مدهوش و ز دست رفته یک نگهیم
با ما شبی از مهر درامیز که ما
کم عمر تر از ستاره صبح گهیم

رهی معیری

[Goebbels]

مرده بدم زنده شدم گریه بدم خنده شدم . . . . . . . . دولت عشق آمد و من دولت پاینده شدم
دیده سیر است مرا جان دلیر است مرا . . . . . . . . . . . . زهره شیر است مرا زهره تابنده شدم
گفت که دیوانه نه‌ای لایق این خانه نه‌ای . . . . . . . . .رفتم و دیوانه شدم سلسله بندنده شدم
گفت که سرمست نه‌ای رو که از این دست نه‌ای . . رفتم و سرمست شدم وز طرب آکنده شدم

جناب مولانا

[FARSHAD.ADL]

من بدین خوبی و زیبایی ندیدم روی را / وین دلاویزی و دلبندی نباشد موی را

*استاد سخن سعدی شیرازی

[masieh]

اگر ان ترک شیرازی به دست ارد دل ما را
به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را. . .
‏{به به میبینم دوست عزیز اقا فرشاد بعد از مدتی تشریف اوردن. . دلمان تنگ شده بود واستون‏}‏

[FARSHAD.ADL]

(لطف دارید مسیح جان)

آنچنان کز رفتن گل خار می‌ماند به جا/ از جوانی حسرت بسیار می‌ماند به جا

[masieh]

ای بی خبر از محنت روز افزونم / دانم که ندانی از جدائی چونم
باز ای که سرگشته تر از فرهادم / دریاب که دیوانه تر از مجنونم
رهی

[FARSHAD.ADL]

من ندانم که عاشقی چه بلاست / هر بلایی که هست عاشق راست

[رونین]

تا که بودیم،نبودیم کسی کشت ما را غم بی همنفسی
تا که رفتیم همه یار شدند،خفته ایم و همه بیدار شدند

[FARSHAD.ADL]

دارم امید عاطفتی از جانب دوست /کردم جنایتی و امیدم به عفو اوست
دانم که بگذرد ز سر جرم من که او /گر چه پریوش است ولیکن فرشته خوست

[neely]

نقد صوفي نه همه صافي بي غش باشد
اي بسا خرقه كه مستوجب آتش باشد

صوفي ما كه ز ورد سحري مست شدي
شامگاهش نگران باش كه سر خوش باشد

خوش بود گر محك تجربه آيد به ميان
تا سيه روي شود هر كه در او غش باشد.
حافظ

[FARSHAD.ADL]

دل هر که صید کردی نکشد سر از کمندت / نه دگر امید دارد که رها شود ز بندت
به خدا که پرده از روی چو آتشت برافکن / که به اتفاق بینی دل عالمی سپندت

نه چمن شکوفه‌ای رست چو روی دلستانت / نه صبا صنوبری یافت چو قامت بلندت
گرت آرزوی آنست که خون خلق ریزی/ چه کند که شیر گردن ننهد چو گوسفندت

تو امیر ملک حسنی به حقیقت ای دریغا / اگر التفات بودی به فقیر مستمندت
نه تو را بگفتم ای دل که سر وفا ندارد / به طمع ز دست رفتی و به پای درفکندت

تو نه مرد عشق بودی خود از این حساب سعدی / که نه قوت گریزست و نه طاقت گزندت