«رحيل عشق»

[ganjineh]

«رحيل عشق»



 مست برم نشسته‌اي بهر چه ناز مي كني 


 اي بت خوش گمان من غم زچه ساز مي كني 



 دوش زشوق روي تو گشت دلم ترانه خوان 


 عـزم ديــــار ما بـكن هـــــجر دراز مــــي كنـــي 



 جان مرا به هر نظر آتش عشق مي‌دهـي 


 كوره عشــــق را زمن ســـوز و گــداز مــي‌كني 


 با همگان به مهري و با دل من به صد جفا 


 در شــــب پر نـــياز من كــار ايـــــاز مي‌كــــنــي 


 گشت دلم اسير يك جرعه زبــاده وصــــال 


 هســـت تو را بســــي نهــان جام فراز مي‌كني 


 چهره گشا، فكن ز رو برقع ناز و غمـــزه را 


 زيـــن همه درد و محنتـــــم چنــگ نواز مي‌كني 


 عشق بزد به جان ما تيـر سعـــادت همــا 


 هســـت دلــت به مــن روا اين زچه راز مي‌كني 


 آيت حق مطلقـــي، جلـــوه‌گر ذات خـــدا 


 در نـــظر بي‌خـــبران چـــهره مجـــاز مي‌كنـــــي 



 در شــب بيدلان قمـــــر اشك وصال هر سحر 

 بانگ [COLOR=#330099]«رحيل عشق» را سوي حجاز مي‌كني