ده عکسی که غم را به ثبت رساندند

در اين بخش ميتوانيد درباره کليه مباحث عكس و هنر نقاشي به بحث بپردازيد

مدیر انجمن: شوراي نظارت

ارسال پست
Rookie Poster
Rookie Poster
پست: 23
تاریخ عضویت: سه‌شنبه ۲۹ مهر ۱۳۹۹, ۳:۴۴ ب.ظ
سپاس‌های ارسالی: 3 بار
سپاس‌های دریافتی: 4 بار

ده عکسی که غم را به ثبت رساندند

پست توسط Avaaa98 »

هنر عکاسی در تاثیرگذاری نه تنها دست کمی از موسیقی،سینما و... ندارد بلکه  گاهی از اوقات فراتر از باقی هنرها ظاهر می‌شود چرا که به مختصرترین حال،عمیق ترین و پیچیده ترین مفاهیم را انتقال می دهد.
 
 
 
 
اگر کمی علاقه مند و یا آشنا به هنر [External Link Removed for Guests]باشیم قطعاً برامون  ثابت شده است که عکاسی مفهومی بسیار فراتر از شاتر زدن و ثبت لحظات زندگی روزمره دارد. هنر عکاسی در تاثیرگذاری نه تنها دست کمی از موسیقی،سینما و... ندارد بلکه  گاهی از اوقات فراتر از باقی هنرها ظاهر می‌شود چرا که به مختصرترین حال،عمیق ترین و پیچیده ترین مفاهیم را انتقال می دهد.
در این مقاله قصد داریم عکس هایی را ببینیم که تلفیقی از احساس و تفکر را در ما برمی‌انگیزند.
 
 
تصویر
 
 
در این عکس دو مرگ در دو طرف لنز دوربین اتفاق افتاده است.
نخست، مرگ کودک سودانی‌ست که بخاطر گرسنگی و سوءتغذیه  جان می‌سپارد و لاشخوری در انتظار مرگ اوست.
اما مرگ دوم ،مرگ عکاس است!
بعد از اینکه "کوین کارتر"(عکاس این اثر) این عکس را به نیویورک تایمز فروخت و نیویورک تایمز هم آن را منتشر کرد، بسیاری از خوانندگان، جویای سرنوشت دختر بچه‌ی داخل عکس شدند. کارتر بعدها اعلام کرد که بعد از گرفتن این عکس پرنده را از نزدیکی دختر دور کرده است و مطمئن شده که او در امان است. مدتی بعد و پس از دریافت جایزه پولیتزر اما کارتر اقدام به خودکشی کرد. دختر بچه‌ی داخل عکس نیز در سن ۱۴ سالگی و بر اثر تب مالاریا از دنیا رفت.
 
 
 
تصویر
 
 گروهبان آمریکایی داخل عکس پس از سوار شدن به هلیکوپتر حاوی مجروحان و کشته شدگان آمریکایی، متوجه می‌شود که کیسه‌ی کنار دستش جسد بهترین دوستش را در خود دارد که به اشتباه و توسط نیروهای خودی به قتل رسیده. در این تصویر عکاس سوگواری این گروهبان را ثبت کرده است.
این خاصیت جنگ است، یک روز ممکن است بهترین دوستت را بکشی و یک روز دیگر کسی را که شاید در آینده میتوانست بهترین دوست ، معشوقه و یا همدمت شود.
 
 
تصویر
 
برخورد سرانگشتان سربازی که مدت هاست جز تفنگ و نارنجک لمس نکرده است با کلاویه های یک [External Link Removed for Guests] چقدر میتواند غریبانه باشد؟؟
این عکس یک سرباز روسی در سال 1994 در چچن است که در میان ویرانی های ناشی از جنگ به  یک پیانو سالم برمیخورد و شروع به نواختنش میکند.
خیلی ها این عکس را اینگونه نقد میکنند که:  "تنها هنر است که جاوید مانده و می‌تواند جهان را پر از صلح کند"
 
 
تصویر
 
فراوانی هر پدیده ای باعث عادی شدنش میشود و چقدر تلخ است که مرگ عادی شود.
آنقدر عادی  که وقتی کودکی از گرسنگی میمیرد، جز مادرش هیچکس به خاکسپاریش نمیرود.
و چنان درسکوت میمیرد که مرگش هیچ جنبنده ای را از خواب بیدار نمیکند.
 
 
تصویر
 
این کودک فلسطینی خودش هم میداند تفنگ اسباب بازیش به هیچ احدالناسی آسیبی نمی‌رساند، اما چنان مصمم آن را بالا گرفته است که نمیدانم به کودک بودنش شک کنم یا اسباب بازی بودن تفنگش .
خاورمیانه کودکی را چونان میکشد که طناب، اعدامی را…
 
 
تصویر
 
انگار سرش را روی دریا گذاشته و خوابیده است که ای کاش اینطور بود،”آلان کردی” سه ساله  به همراه خانواده اش  یکی از  آوارگان جنگ سوریه بودند ،که به امید یک زندگی بهتر و بدون جنگ قصد سفر به کانادا از طریق جزیره کوس در یونان را کردند ،اما در حین سفر آلان، برادر ۵ ساله‌اش (گالیپ) و مادرش غرق میشوند و تنها پدر خانواده زنده مي‌ماند. و یک عکاس ترک این قاب را به ثبت  می‌رساند
 
 
تصویر
 
او هم حق داشت بخاطر خراب شدن عروسک هایش گریه کند
او هم حق داشت که مادرش روی سرش دست بکشد و موهایش را شانه کند
اما چه کند که قربانی خشکسالیست
و باید بخاطر غذا اشک بریزد
و مادر گرسنه‌اش جوری دستش را بر سرش بکشید که گویی دارد داغ دیده ای را تسکین می دهد.
 
تصویر
 
نمی داند باید شاد باشد که از دست داعش فرار کرده است،
یا غمگین باشد بخاطر مرگ خانواده اش،
یا بترسد از گذشته اش که زخم التیام ناپذیر روحش است، و آینده ای که خاورمیانه بی شک مجروحش خواهد کرد.
اصلا همین ندانستن هایش است که از سباء دختربچه ی جنگ زده "مونالیزای قرن" را ساخت ، و قلموی داوینچی جایش را به دوربین "علی الفهداوی" داد، و این شاهکار عکاسی آفریده شد.
 
 
تصویر
 
 "تسلیما اختر" با گرفتن این عکس توانست  بی پناهی کارگران بنگلادشی را که در بیگارخانه های مد و لباس شب و روز کار میکنند و حتی ایمنی محل کارشان تامین نمیشود را به جهان نشان دهد، و شرایط بهتری را برای این کارگرها فراهم کند.
این زوج جوان در یکی از همین  بیگارخانه ها کار میکردند که در آغوش یکدیگر اینگونه محکوم به مرگ شدند .
 
 
تصویر
 
دوروتا لنگ" این عکس را در سال 1936 از زنی گرفت که شوهرش در اثر سل جان خود را از دست داد،و این زن 35 ساله با ۶ کودک  خود تنها مانده بود.بی شک فقط هنر [External Link Removed for Guests] میتوانست نگاه درمانده ی زن را ثبت کند"
 
منبع : سایت آموزش آنلاین [External Link Removed for Guests]
 
[External Link Removed for Guests] [External Link Removed for Guests] [External Link Removed for Guests] [External Link Removed for Guests] [External Link Removed for Guests]
Captain II
Captain II
نمایه کاربر
پست: 4377
تاریخ عضویت: سه‌شنبه ۲۳ اسفند ۱۳۸۴, ۱:۱۴ ب.ظ
محل اقامت: کرج پلاک 43!
سپاس‌های ارسالی: 6704 بار
سپاس‌های دریافتی: 12097 بار
تماس:

Re: ده عکسی که غم را به ثبت رساندند

پست توسط Mohammad 1985 »

Avaaa98 نوشته شده: سه‌شنبه ۵ اسفند ۱۳۹۹, ۱۰:۴۸ ق.ظ فراوانی هر پدیده ای باعث عادی شدنش میشود و چقدر تلخ است که مرگ عادی شود.
آنقدر عادی  که وقتی کودکی از گرسنگی میمیرد، جز مادرش هیچکس به خاکسپاریش نمیرود.
و چنان درسکوت میمیرد که مرگش هیچ جنبنده ای را از خواب بیدار نمیکند.

نون شب ندارن بخورن ولی تولید مثل رو از یاد نمیبرن
به همه سياستمداران مشکوک باش.
جکسون براون
ارسال پست

بازگشت به “عكس و نقاشي”