M-60 بمب افکن سری شوروی با پیشران هسته ای

[Java]

 بنام خالق یگانه  پروژه بمب افکن دوربرد شوروی سابق،مجهز به پیشران هسته ای   سلام و تبریک به مناسبت میلاد مسعود خاتم الانبیا (ص) و فرزندش حضرت جعفر بن محمد صادق (ع)    [External Link Removed for Guests] 
  اسرار نظامی کشورها عموما" مسائلی نیستند که منتشر شوند اما این قانون درباره رژیم هایی که اکنون اثری از آنها وجود ندارد صدق نمیکند. خواندن و مطالعه طرح ها و پروژه های سری بخصوص اگر مربوط به شوروی سابق باشد همواره جذابیتی خاص برای علاقمندان دنیای میلیتاری داشته است. M-60 یکی از همین پروژه های جاه طلبانه و البته ناکام است که بطور تقریبا" هم زمان در بلوک های شرق و غرب طراحی ،پیگیری و اجرا شد ولی بنا به دلایلی به سرانجام نرسید.   از برجسته ترین مهندسان هسته ای شوروی اکساندر کورچاتف کسی که او را پدر صنعت هسته ای شوروی لقب داده بودند در یکی از روزهای ماه ژوئن سال 1952 مطالبی را بیان کرد که سر آغاز عصری نوین در استفاده از فن آوری هسته ای در تجهیزات نظامی شد.   اظهار داشت : چشم انداز دانش ما در زمینه راکتورهای هسته ای در سال های آینده ،دستیابی به پیشرانه های هسته ای را امکان پذیر خواهد کرد.    دهه 1950 میلادی در شوروی سابق ایده ای در میان ژنرال های نیروی هوایی مطرح گردید به منظور طراحی و ساخت یک جنگنده دوربرد با پیشرانه هسته ای. در آن مقطع زمانی اتحاد جماهیر شوروی برای نخستین بار موفق به ساخت یک اقیانوس پیمای یخ شکن شده بود که برای نیروی محرکه خود از یک راکتور اتمی مستقل استفاده میکرد. لذا این تصور در میان دانشمندان و مقامات نیروی هوایی شوروی بوجود آمد که باید به سمت ساخت یک بمب افکن دوربرد با سوخت هسته ای رفت.وجود حدود 1000 بمب افکن دوربرد در نیروی هوایی کشور رقیب یعنی آمریکا در آن مقطع زمانی موجب ترس و وحشت در مقامات نظامی اتحاد جماهیر شوروی شده بود. با توجه به اینکه شوروی هواپیمایی برای مقابله و رقابت در آن زمان نداشت لذا تصمیم گرفت این کمبود را با ساخت بمب افکنی متمایز با آنچه تا آن زمان ساخته شده بود جبران کند. تصمیمی که سرانجامی جاه طلبانه داشت!!! 
طبق محاسباتی که در آن زمان طراحان شوروی انجام داده بودند،متوجه شده بودند که هر هواپیمای بمب افکن مافوق صوتی که بتواند مداومت پروازی مورد نیاز آنان را داشته باشد و همچنین بتواند به میزان کافی تسلیحات حمل کند نیاز به مخازن سوخت بزرگ (حداقل 10000 تن) دارد. تصور طراحان این بود که حتی نگهداری این مقدار سوخت در یک مکان کاری دشوار و خطرناک است. M-60 نتیجه نخستین طرحی بود که برای حل این مشکل ارائه شده بود! در این طرح راکتور هسته ای بمب افکن دوربرد نخست در بخش جلویی هواپیما طراحی شده بود،اما در طرح های اصلاحی به قسمت عقبی آن انتقال یافت. طرح های برگزیده اصلاح شده بر حسب مدل توسعه یافته بعد ها M-52 و M-56K و M-60 نام گرفتند.مدل های مختلف این بمب افکن توسط گروه های طراحی ویژه بطور سری ادامه داشت.طرح پیشرانه این بمب افکن به گونه ای بود که از مواد مذاب به منظور انتقال حرارت از راکتور به موتور هواپیما استفاده می کرد.مواد مذاب استفاده شده شامل سدیم و یا لیتیوم بود.
البته نقطه مشترک تمام طرح ها این بود که بمب افکن ها توانایی پرواز با سوخت جایگزین را برای زمان اضطراری داشتند. درست مانند شناورهای هیبریدی که در زمان اضطرار مشکلی برای کارکردن با الکتریسیته و یا سوخت های فسیلی ندارند.نکته مشترک بعدی وجود یک پرنده کوچک بدون سرنشین در دل بمب افکن هسته ای بود.این شی بدون سرنشین در میانه هواپیما جاسازی شده بود. طراحان قصد داشتند وظیفه بمباران اهداف خطرناک که نیاز به ارتفاع اندک و سرعت پائین دارند را به این پرنده های بدون سرنشین محول کنند. بدین ترتیب هم اهداف با دقت بیشتری مورد اصابت قرار می گرفتند و هم ایمنی هواپیمای مادر افزایش می یافت.
متاسفانه طرح نهایی این هواپیمای بمب افکن هیچ گاه به مرحله نهایی به منظور ساخت پیش نمونه اصلی نرسید و اندک زمانی پیش از پایان کار طراحی شان، سر طراح این پروژه به همراه تیمش از طرف مقامات شوروی سابق مسئولیت مهمتری را عهده دار شدند.آنها مسئول طراحی نوعی موشک بالستیک شدند که شوروی در آن مقطع زمانی برای هدف قرار دادن کشورهای دورتر از مرزهایش شدیدا" به آن نیاز داشت. پس از این جابجایی تیم دیگری ادامه کار ساخت پروژه M-60 را عهده دار شد.تیم جدید علاقه ای به ادامه کار سر طراح سابق نداشت لذا جهت سهولت کار تصمیم گرفتند پیش از ساخت نخستین بمب افکن مافوق صوت و دوربرد مجهز به پیشرانه هسته ای کار خود را روی پیش نمونه ای ساده تر و با سرعت زیر صوت انجام دهند. بدین منظور آنها کار خود را روی نمونه ای آزمایشی از یک فروند هواپیمای توپولوف 95 موسوم به Tu-95LAL آغاز کردند و یک راکتور آزمایشی را به منظور تکمیل تحقیقات خود روی آن سوار کردند. هواپیمای اصلی که قرار بود بدین منظور در شرکتتوپولف ساخته شود TU-119نامداشت که هیچگاه ساخته نشد. TU-95LAL در سال 1961 در مجموع 34پرواز آزمایشی با راکتور هسته ای خود انجام داد هرچند اکنون فاش شده است که در تمام این آزمایشات راکتور هستهای آن خاموش بوده و موتور های آن با بنزین کار می کردند.در این آزمایشات قرار بودتاثیرات یک موتور دوگانه سوز (هسته ای –بنزینی) بر بخش های مختلف (بخصوص کاکپیت و سرنشینان) مورد بررسی و مطالعه قرار گیرد.
در هرروی پروژه جاه طلبانه M-60 سرنوشتی بهتر از همتای آمریکایی اش یعنی بمب افکن B-36 پیدا نکرد.در نهایت هواپیمای Tu-95LAL بعد از ناتمام ماندن تست های پروازیش به مدت حدود 15 سال در محل آزمایشات هسته ای شوروی باقی بود تا اینکه در اواسط دهه هفتاد به دستور مقامات شوروی پیکر نیمه جان آن برای همیشه نابود شد.امروزه کارشناسان اعتقاد دارند یکی از اصلی ترین دلایل به سرانجام نرسیدن پروژه M-60 مسائل ایمنی و بحران هایی بود که در صورت ساقط شدن این پرنده میتوانست اتفاق بیفتد. حتی در صورتی که این پرنده هیچ گاه دچار سانحه نیز نمی شد. تشعشعات رادیوکتیو آن در حالت عادی میتوانست نقاط بسیاری از زمین را آلوده کند.اگرچه پروژه M-60 به تاریخ پیوست اما این پایان کار ساخت هواپیماهای برد بلند مجهزبه نیروی پیشرانه هسته ای نبود! دانشمندان امروزه روی طرح موتورهای موسوم به "توربو موتورهای هسته ای ترکیبی" کار میکنند.طراحی این موتورها به گونه ای است که بر طبق ادعای طراحانش هیچ گونه تاثیر آلوده کننده ای روی محیط اطراف ندارد.

  شماتیک از طرح های اولیه     [External Link Removed for Guests]    [External Link Removed for Guests]     زیر نحوه قرار گیری راکتور هسته ای، سنسورها و موتور مربوطه را در هواپیما نشان می دهد.همانگونه که در تصویر مشخص است کابین هواپیما توسط لایه ای ضخیم از فولاد در برابر تشعشعات هسته ای احتمالی محافظت شده است.با این وجود جنس بدنه خود هواپیما ضخامت کافی را نداشت و در صورت وجود مشکل نمیتوانست مانع از انتشار رادیواکتیو در محیط اطراف گردد.    [External Link Removed for Guests]     اسرار آمیز Tu-95LAL که وظیفه انجام تست های پروازی با راکتور هسته ای را عهده دار بود.    [External Link Removed for Guests]     فانتزی از هدف قرار دادن دشمن توسط M-60 پرنده بدون سرنشین     [External Link Removed for Guests]     مربوط به موتورهای بمب افکن Tu-119 .این موتورها به نوعی تغییر شکل یافته موتورهای معمولی بودند تا بتوانند بصورت دوگانه تولید رانش کنند.    [External Link Removed for Guests]    [External Link Removed for Guests]     مربوط به تست های زمینی موتور بمب افکن های پروژه     [External Link Removed for Guests]     های بیشتر از محل استقرار کرو     [External Link Removed for Guests]     راکتور هسته ای بمب افکن Tu-95LAL     [External Link Removed for Guests]    [External Link Removed for Guests]     موتورهایی که شاید زمانی به حقیقت بپیوندد.توربو موتور های هسته ای ترکیبی!    [External Link Removed for Guests]    پایان   منبع: [External Link Removed for Guests]