مورد همین اف 5 گویا نیروهای خدوم ملت-کشور ایران عزیزمان توانسته اند تا حد مهندسی معکوس کامل بدنه/سازه/پلتفُرم و بیس (پایه) پیش بروند، این یک دستآورد بزرگ است.
اما یک سوءتفاهم مهم دیگر، می‌گویند، الان دوران نسل 5 جنگنده است و مثلا نسل 3 به در نمی‌خورد! اول بگویم، نسل 5 که تعریف کلی است، از طرفی این فناوری نسل 5 بسیار گران است، بنظرم با توجه به تعادا شفارشها و روند تولید یا ارتقائات نسلهای 3 و 4 در همان کشورها، جننده نسل 5 معمولا بین 10 تا 20 درصد ناوگان آنها طی دهه‌های آینده تشکیل خواهد داد، از طرفی من به بحث ماژولاری کردن، غلاف، مخازن سوخت طبیقی و به کاربردن مواد کامپوزیت جهت کاهش وزن میپردازم، خواهیم دید در این مقاله و مقاله بعدی، راههای مبابر و ارزان تری است که بدون که در دام رقابت تسلیحاتی کشورهای در توسعه- مثل ما- به افتند (که موجب نابودی منابع محدود برای توسعه و فقرزدایی شان میشود!)، بتواند نیازهای خودشان برآورده کنند.
در مقاله درباره روش های ارزان و آسان وراحت تبدیل صاعقه به جنگنده مدرن میگویم، مباحثی درابره ترفندهای کاهش سطح مقطه رداری و اهمیت جدایی اندامیک و شاسی دم از جایگاه موتور و چگونگی بردن جایگاه متور به زیر بال-بدنه بدون تغییر نچندان در بدنه و بال صاعقه!
[External Link Removed for Guests]
اف-نت، ایده‌هایی از صاعقه تا رسیدن اف 24 و نبرد شبکه ای
مدیران انجمن: SAMAN, شوراي نظارت, مديران هوافضا
-
- پست: 189
- تاریخ عضویت: دوشنبه ۴ آبان ۱۳۹۴, ۵:۰۹ ب.ظ
- سپاس‌های ارسالی: 89 بار
- سپاس‌های دریافتی: 153 بار
اف-نت، ایده‌هایی از صاعقه تا رسیدن اف 24 و نبرد شبکه ای
آخرین ويرايش توسط 1 on arman76ma, ويرايش شده در 0.
با سلام و تشکر از لطف و از همه حلالیت میخواهم اگر ناخواسته موجب مزاحمتی شدم با مطالبم. نیت خیر بود و هیچ قصد بدی نبود. اوضاع روحی و احوتالات شخصی ام نامساعد است. باز در خواست مکررم تکرار میکنم از مدیریت سایت که میخواهم اکانت و تمام مطالب و کامنتهایم پاک نمایم.
-
- پست: 189
- تاریخ عضویت: دوشنبه ۴ آبان ۱۳۹۴, ۵:۰۹ ب.ظ
- سپاس‌های ارسالی: 89 بار
- سپاس‌های دریافتی: 153 بار
Re: اف-نت، ایده‌هایی از صاعقه تا رسیدن اف 24 و نبرد شبکه ای
نکته این مقاله را در تکمیل ایده های بیش از یک سال بنده است (ایده های ارتقای جنگنده ملی ایران):
topic-t117132.html
topic-t117132.html
آخرین ويرايش توسط 2 on arman76ma, ويرايش شده در 0.
با سلام و تشکر از لطف و از همه حلالیت میخواهم اگر ناخواسته موجب مزاحمتی شدم با مطالبم. نیت خیر بود و هیچ قصد بدی نبود. اوضاع روحی و احوتالات شخصی ام نامساعد است. باز در خواست مکررم تکرار میکنم از مدیریت سایت که میخواهم اکانت و تمام مطالب و کامنتهایم پاک نمایم.
-
- پست: 189
- تاریخ عضویت: دوشنبه ۴ آبان ۱۳۹۴, ۵:۰۹ ب.ظ
- سپاس‌های ارسالی: 89 بار
- سپاس‌های دریافتی: 153 بار
Re: اف-نت، ایده‌هایی از صاعقه تا رسیدن اف 24 و نبرد شبکه ای
در واقع انچه دل پیشنهاد ایده های من است، راه نمایی به سمت خودباوری و جسارت بیشتر زخمت کشان امور دافعی کشور است. از ستفاده از سرمایه گذاری ها، جلوگیری از موازی کاری ها، پیشنهاد میکنم تجمیع مراکز هواگردسازی، حوزه های "های تک" در یک مرکز هماهنگی مثل کنسرسیومی اعم از بخش دولتی و بخش حصوصی با اصول محرمانه و نظارت از سلامتی تعاملات، -البته با ملاحظات امنیتی و حفظ اسرار، برای حمایت از حقوق کپی رایت داخلی ها و فنی و اقتصادی طرفین انجام شود/ کشورهای بزرگ هم در حال تجمیع وادغام شرکت هایشان هستند تا هزنیه ها کم و از مزیای کار مشترک استفاده کننند/، اعم بخش های دولتی و خصوصی است، تا از موزای کار، هدر فت وقت-فرصت با ارزش (که غیر قابل جبران است وقت از دست رفته!) و منبع جلوگیری شود. تا اینکه بخشی از احتیاجات دفاعی کشور تامین شود (منکر این نیستم بخشی ناچاریم از خارج تامین کنیم، تولید صفر تا صد و خودکفایی کامل نه ممکن است و نه مقرون به صرفه و نه موجه. اینها درمقاله توضیح دادم،) و ضمن حفظ و ایجاد اشتغال، جلوی خروج بی مورد ارز گرفته شود. من آدم صلح طلبی هستم و میهن دوست- چه نخواهیم و چه بخواهیم کشورهای به امور دفاعی نیازمند هستند- حال چه بهتر درست عمل شود، به مهلکه رقابت تسلیحاتی دشمنان این مل نیفتیم- بودجه ما محدود است، احتیاجات توسعه و فقرزدایی وجود دارد، بایست الویت بندی و توزیع مناسب منایع صورت گیرد- من معنقدم می شود به روش بهینه تر منابع تخصیص داد- می دانم بالاخره این دستاوردها بستری می شود، برای عرضه در بخش غیر نظامی، بدون عجله، الان شرایط برای ساخت هواپیماهای پهن پیکر مسافربری نیست، یهتر از بیس های امتحان پس داده اول در وظایف ترابری و باربری استفاده شود مثلا ده سال بعد انها تبدیل به مسافربری کرد، ارزش حفظ جان انشان ها و حفظ اعتبار این صنعت نوپا بسیار مهم است، ولی اگر این پیشنهادها و سرمایه گذاری علمی و زیرساختی ادامه یابد، دآیند میان مدت، این آرزو دست یافتنی است. بحث امنیت و ایمنی پرواز مهم است، پس بهتر است پروزه بومی و تولید مشترک بر امور نظامی ترابری متمرکز شود و فعلا مسافربری نشود. مسئله آنتونف 140 ضربه بدی زد، بایست این اشتباهات تکرار نشود ، اما برای این ایجاد زیرساختها هزینه سنگینی از بوجه بیت المال-ملی شده و نباید بسترسازی قبلی تعطیل شود و موجب بیکاری نیروهای تربیت یافته و متخصص و یا فرار مغزها شود.
امیدوارم پیشنهادهای خیرخواهی و طن دوستانه من مورد توجه مقامات قرار گیرد.
امیدوارم پیشنهادهای خیرخواهی و طن دوستانه من مورد توجه مقامات قرار گیرد.
با سلام و تشکر از لطف و از همه حلالیت میخواهم اگر ناخواسته موجب مزاحمتی شدم با مطالبم. نیت خیر بود و هیچ قصد بدی نبود. اوضاع روحی و احوتالات شخصی ام نامساعد است. باز در خواست مکررم تکرار میکنم از مدیریت سایت که میخواهم اکانت و تمام مطالب و کامنتهایم پاک نمایم.
-
- پست: 189
- تاریخ عضویت: دوشنبه ۴ آبان ۱۳۹۴, ۵:۰۹ ب.ظ
- سپاس‌های ارسالی: 89 بار
- سپاس‌های دریافتی: 153 بار
Re: اف-نت، ایده‌هایی از صاعقه تا رسیدن اف 24 و نبرد شبکه ای
من واقعا ایده و اسراری ندارم، آنچه طی سال ها دریافت خلاصه در مقاله گفته ام. بهترین کار برای من نشر افکارم بود/ بی رازی بهترنی امنیت است/ بگذار همه دانش بدانندف این گونه دیگر نیروی استکباری نمی تواند خودش بر بقیه تحمیل کند/ رازها بر ملا شده است/ امروزه دیگر رازی به سختی پنهان می ماند/ باور دارم آخر سر همه ناچارند صلح بپذیرند/ جنگ و رقابت تسلیحاتی تا ابد نمی تواند ادامه یابد! روزی دنیا ورشکست میشود و خودش دست از حماقت رقابت تسلیحاتی برمی دارد، راه های بهتری برای پول دار شدن سمرایه دارن است!
چون دیدم برهه حساسی کشور است. بالاخره من میان حس صلح طلبی و بیزاری از جنگ و حس وطن دوستی ام، به تفاهمی رسیدم!دلیل اصلی که باعث شد علی رقم حس شدید بر اصل طلبی و بیزاری از جنگ از جمله جنگ افازرهای مدرن که به طبع قدتر کشندگی بیشتری دارند، این بود، کشورها ناچار از خود دفاع کنند! تصور اینکه یک حاکم دیکتاتور دیگری در همسایگی ما پیدا شود، وبه خیال اینکه ایران کشوری ضعیف اتس جنگی تحمیل کند برایم سخت بود، از طرفی دیم شایعاتی است و خبرهایی که مثلا فلان پروژه ها دارند تعطیل می شوند، پروژه چند هزار ملیارد تومانی هسا، انجام شده، در واقع ما با عمل انجام شده قرار گرفته ایم، ما وسط راه هستیم، از طرفی، ساخت هوپیماهای پیچده جنگی یا هواپیمای مسافربری از نظر من رویاپردازی است و با زممکن اتس مثل انتونف 140 به شکست بخورد، در اثر سرخودگی یان همه سرمایه انسانی و مالی به هدر برود!
مسئله امروز نیست، نسل ها در کار است. ما نمی دانیم ده-بیست سال دیگر چیست؟ که میاید و کی مرود! من نوعی باشم یا نباشم، اما برخی تصمیمات تا نسل ها باقی می مانند! این مسئولتی بود، به هر حال این کار من کردم (امیدوارم خودخواهی تاصیری چندانی نداشته بادش/ مرض تظاهر خطرناک است و نیاز به تشویق و توحه دیگران گاه انسان ها را به ورطه بدی می اندازد/امیدوارم من این طور نبوده باشم!) و نیتم خیرخواهی بود برای همه انسانیت اول وبعد کردم کشورم، امیدوارم رهگز ایده من و امثال من علیه مردم غیرنظامی قررا نگیرد وبلکه علیه شروران ضد بشری باشد و بازدارندگی برای جنگ!
بهترین کار، برداشتن گام کوچک ولی مستمر و مطمئن است، ساخت هواپیماهای ساده و سبک، ساخت جنگنده چندمنظوره آموزشی-رزمی، ساخت هواپیمای ترابری متوسط مثلا نوع باری مشابه C130 حالا کمی کوچک تر و دو موتوره که قبلا امتحانش پس داده و مشکل موتور در هوای کویری و گرم و ارتافعات ایران ندارد. اینها بایست گفت.
من نسبت به پارسال پیشنهاد و ادیه مهمم، نگاه به ساده سازی مسئله است. بحث جدااسزی ساشی دم از جایگاه دم، دیدم خییل مهم تر است. دیگر روی ایده های عجیب مثل سطخ شیبدار برای استلیث سازی نیستم، چون می توان روش پکفا یا اف 23 پیش گرفت (هر چند طرح های اف 22 و اق 35 و مابهش هم خوب است /باز تاکید می کنم جنگنده استلث بخش کوچکی از ناوگان ابرقدتر ها تشکیل می دهند احتمالا کمتر زا 20% بقیه همان نسل 4 و حتی ارتقائات نسل هیا قدیم است) در نهایت توسعه هواپیمای اف24 و شگپ/ نیازی به این ایده عجیب نیست/ ایده ارابه فورد تلسکوپی /آکاردیونی خوبیست / ولی امن ایده بردن بالچه-شهپرها به لبه بال و خالی کردن انتای ریشه بال را دادم، برای حمل محموله بزرگ.
راه های زایید برای کاهش سطح مقطع رادرای است، علاوه روش هیا استلیث سازی، روش مهم کوچکتر کردن ابعاد یک جنگنده است ، اینجاست مسئله مهم جداسازی شاسی دم از جایگاه متور نقش مشخص می وشدف وقتی بتواند موتور(ها) که سنگین ترنی تجهزیات هواپیما است به مرکز ثقل نزدیکر کرد (این مسئله در هواپیماهای غیر نظامی چندان مشکل نسیت، طراحی پایدار راحت صورت میگیرد/توازن طولی-عرضی راحت اتس و از طرفی انها اغلب مادن صوت هستند) می توان جنگنده بسیار کوچکی ساخت با قدتر حمل بالا حتی در حد فانتوم/هرچند روش طراحی ناپدار هم کمک موثری است وای طراحی بهررزوش ناپادار به یک پیشرفت عظیم نرم افازاری نیاز است، اگر بتوان از پسش برآید سازه ای می شود جنگنده مثل رافال که کوچکتر از فانتوم و اف 15 ولی قابل رقابت و حتی بیشتر توان حمل/ نقش مهم مواد کامپوزیت/مرکب نیز نباید فراموش کرد.
داشتن یک بیس/پاه یا انچه سازه می گویم، یعنی داشتن یک محصول نهایی که صاحبش ایرانی باشد، بسیار مهم است. کره جنوبی T50 می سازد، بخش مهمی از آن ساخت کشورهای دیگر است / می تواند ایونیک و متور اروپایی یا امریکا یا استفاده کرد، ولی می گیوند جنگنده ساخت کره جنوبی! چرا که صاحب محصول ان شرکت کره جنوب یاست، مشتری نخواست یا مانعی بود در تامین موتور و اویونیک از جایی دیگر تهیه می کند، مدل به انواع مختلف تولید میکند، دستش باز است، لازم نیست با اجازه دیگر ی باشد. این رازش داشتن بیس خودی است!
مسئله مهم ساخت سازه یک جنگنده مافوق صوت، فراتر از خود جنگنده است، وقتی کشوری بتواند به چنیین حدی از اطمنان ساخت سازه برسد، یعین دانش هواپمیای مسافربر یو ترابری مادن صوت غیر نظامی دادر، بستر برای شکوفایی یک صنعت مهم است. لزومی ندارد همه چیز یک کشور بسازد، مشارکت با دیگر کشورها، مثل تجربه موفق ایرباس.
دانش مواد کامپوزیت ، آلیاژهای پیشرفته، اپتیک، رادار، برش و پرس کاری، حتی پرینت سه بعدی، کامپیوتر و الکترونیک پیشرفته، اینها همه بعد در سایر صنایع غیر نظامی کاربرد دارد، یک بستر دانش بزرگ است. می توان از این دانش ها بار یامور غیرنظامی و صلح آمیز استفاده کرد. بسیاری از این فناوریها و محصولات غیرنظامی مفیدی امروزه در اخیتار عموم مردم است، اول ریشه نظامی داشتن! همین ابزارهای عمومی مثل لینک و شبکه و اینترنت و یا GPS و غیره همگی اول ریشه نظامی داشتن!
چون دیدم برهه حساسی کشور است. بالاخره من میان حس صلح طلبی و بیزاری از جنگ و حس وطن دوستی ام، به تفاهمی رسیدم!دلیل اصلی که باعث شد علی رقم حس شدید بر اصل طلبی و بیزاری از جنگ از جمله جنگ افازرهای مدرن که به طبع قدتر کشندگی بیشتری دارند، این بود، کشورها ناچار از خود دفاع کنند! تصور اینکه یک حاکم دیکتاتور دیگری در همسایگی ما پیدا شود، وبه خیال اینکه ایران کشوری ضعیف اتس جنگی تحمیل کند برایم سخت بود، از طرفی دیم شایعاتی است و خبرهایی که مثلا فلان پروژه ها دارند تعطیل می شوند، پروژه چند هزار ملیارد تومانی هسا، انجام شده، در واقع ما با عمل انجام شده قرار گرفته ایم، ما وسط راه هستیم، از طرفی، ساخت هوپیماهای پیچده جنگی یا هواپیمای مسافربری از نظر من رویاپردازی است و با زممکن اتس مثل انتونف 140 به شکست بخورد، در اثر سرخودگی یان همه سرمایه انسانی و مالی به هدر برود!
مسئله امروز نیست، نسل ها در کار است. ما نمی دانیم ده-بیست سال دیگر چیست؟ که میاید و کی مرود! من نوعی باشم یا نباشم، اما برخی تصمیمات تا نسل ها باقی می مانند! این مسئولتی بود، به هر حال این کار من کردم (امیدوارم خودخواهی تاصیری چندانی نداشته بادش/ مرض تظاهر خطرناک است و نیاز به تشویق و توحه دیگران گاه انسان ها را به ورطه بدی می اندازد/امیدوارم من این طور نبوده باشم!) و نیتم خیرخواهی بود برای همه انسانیت اول وبعد کردم کشورم، امیدوارم رهگز ایده من و امثال من علیه مردم غیرنظامی قررا نگیرد وبلکه علیه شروران ضد بشری باشد و بازدارندگی برای جنگ!
بهترین کار، برداشتن گام کوچک ولی مستمر و مطمئن است، ساخت هواپیماهای ساده و سبک، ساخت جنگنده چندمنظوره آموزشی-رزمی، ساخت هواپیمای ترابری متوسط مثلا نوع باری مشابه C130 حالا کمی کوچک تر و دو موتوره که قبلا امتحانش پس داده و مشکل موتور در هوای کویری و گرم و ارتافعات ایران ندارد. اینها بایست گفت.
من نسبت به پارسال پیشنهاد و ادیه مهمم، نگاه به ساده سازی مسئله است. بحث جدااسزی ساشی دم از جایگاه دم، دیدم خییل مهم تر است. دیگر روی ایده های عجیب مثل سطخ شیبدار برای استلیث سازی نیستم، چون می توان روش پکفا یا اف 23 پیش گرفت (هر چند طرح های اف 22 و اق 35 و مابهش هم خوب است /باز تاکید می کنم جنگنده استلث بخش کوچکی از ناوگان ابرقدتر ها تشکیل می دهند احتمالا کمتر زا 20% بقیه همان نسل 4 و حتی ارتقائات نسل هیا قدیم است) در نهایت توسعه هواپیمای اف24 و شگپ/ نیازی به این ایده عجیب نیست/ ایده ارابه فورد تلسکوپی /آکاردیونی خوبیست / ولی امن ایده بردن بالچه-شهپرها به لبه بال و خالی کردن انتای ریشه بال را دادم، برای حمل محموله بزرگ.
راه های زایید برای کاهش سطح مقطع رادرای است، علاوه روش هیا استلیث سازی، روش مهم کوچکتر کردن ابعاد یک جنگنده است ، اینجاست مسئله مهم جداسازی شاسی دم از جایگاه متور نقش مشخص می وشدف وقتی بتواند موتور(ها) که سنگین ترنی تجهزیات هواپیما است به مرکز ثقل نزدیکر کرد (این مسئله در هواپیماهای غیر نظامی چندان مشکل نسیت، طراحی پایدار راحت صورت میگیرد/توازن طولی-عرضی راحت اتس و از طرفی انها اغلب مادن صوت هستند) می توان جنگنده بسیار کوچکی ساخت با قدتر حمل بالا حتی در حد فانتوم/هرچند روش طراحی ناپدار هم کمک موثری است وای طراحی بهررزوش ناپادار به یک پیشرفت عظیم نرم افازاری نیاز است، اگر بتوان از پسش برآید سازه ای می شود جنگنده مثل رافال که کوچکتر از فانتوم و اف 15 ولی قابل رقابت و حتی بیشتر توان حمل/ نقش مهم مواد کامپوزیت/مرکب نیز نباید فراموش کرد.
داشتن یک بیس/پاه یا انچه سازه می گویم، یعنی داشتن یک محصول نهایی که صاحبش ایرانی باشد، بسیار مهم است. کره جنوبی T50 می سازد، بخش مهمی از آن ساخت کشورهای دیگر است / می تواند ایونیک و متور اروپایی یا امریکا یا استفاده کرد، ولی می گیوند جنگنده ساخت کره جنوبی! چرا که صاحب محصول ان شرکت کره جنوب یاست، مشتری نخواست یا مانعی بود در تامین موتور و اویونیک از جایی دیگر تهیه می کند، مدل به انواع مختلف تولید میکند، دستش باز است، لازم نیست با اجازه دیگر ی باشد. این رازش داشتن بیس خودی است!
مسئله مهم ساخت سازه یک جنگنده مافوق صوت، فراتر از خود جنگنده است، وقتی کشوری بتواند به چنیین حدی از اطمنان ساخت سازه برسد، یعین دانش هواپمیای مسافربر یو ترابری مادن صوت غیر نظامی دادر، بستر برای شکوفایی یک صنعت مهم است. لزومی ندارد همه چیز یک کشور بسازد، مشارکت با دیگر کشورها، مثل تجربه موفق ایرباس.
دانش مواد کامپوزیت ، آلیاژهای پیشرفته، اپتیک، رادار، برش و پرس کاری، حتی پرینت سه بعدی، کامپیوتر و الکترونیک پیشرفته، اینها همه بعد در سایر صنایع غیر نظامی کاربرد دارد، یک بستر دانش بزرگ است. می توان از این دانش ها بار یامور غیرنظامی و صلح آمیز استفاده کرد. بسیاری از این فناوریها و محصولات غیرنظامی مفیدی امروزه در اخیتار عموم مردم است، اول ریشه نظامی داشتن! همین ابزارهای عمومی مثل لینک و شبکه و اینترنت و یا GPS و غیره همگی اول ریشه نظامی داشتن!
با سلام و تشکر از لطف و از همه حلالیت میخواهم اگر ناخواسته موجب مزاحمتی شدم با مطالبم. نیت خیر بود و هیچ قصد بدی نبود. اوضاع روحی و احوتالات شخصی ام نامساعد است. باز در خواست مکررم تکرار میکنم از مدیریت سایت که میخواهم اکانت و تمام مطالب و کامنتهایم پاک نمایم.
-
- پست: 189
- تاریخ عضویت: دوشنبه ۴ آبان ۱۳۹۴, ۵:۰۹ ب.ظ
- سپاس‌های ارسالی: 89 بار
- سپاس‌های دریافتی: 153 بار
Re: اف-نت، ایده‌هایی از صاعقه تا رسیدن اف 24 و نبرد شبکه ای
من باز می خواهیم به یک نکات مهم مقاله اشاره کنم، در واقع این مقاله ، بهانه ای است برای حرف و ایده های مهم تر از خود جنگنده!
نکته مهمی من در مقاله اشاره کرده ام، مسئله کنسرسیومی از تجمیع فعالان حوزه هوانوردی است، اکنون حتی در کشورهایی پرسابقه این صنایع، ادغام شرکت ها صورت گرفته است، مثلا در روسیه همه شرکت ها تحت پوشش یک شرکت مادر هستند، برندها است، ولی همگی تحت پوشش و موجموعه یک شرکت بزرگ هستند. در واقع الان نه تنها بحث کاهش تقضا است، بحث افزایش هزینه های رقابت، طراحی و تولید محصول است، بهره وری. بلکه موضوع مهم چند منظورگی و چند خوشه ای تولید شرکت های تجمیع شده است.
دیگر یک شرکت برای هواپیماسازی توجیه اقتصادی ندارد که فقط هواپیمای جنگنده بسازد، یکی دیگر فقط هلی کوپتر نظامی، دیگری هواپیما یا هلی کوپتر غیرنظامی، یا یک شرکت فقط موتور توربینی نظامی! نه بلکه همه اینها با هم تجمیع می شوند، بلکه خوشه های دیگری به کارشان می افزایند یا با شرکت های دیگر مشارکت و ادغام می شوند/ دیگر بحث دولتی و خصوصی نیست، سیستم کلا به شکل خصوصی است حتی اگر بخش های مهم تحت نظارت دولت باشد، مدیریت خصوصی و اقتصادی است بر اساس منطق اقتصاد و سوددهی است.
طبیعتا شرکتی که می تواند موتور توربین هوایی بسازد، از این دانش و فناوری اش در ساخت توربین زمینی مثلا برای نیروگاه برق ... و دریایی برای استفاده در کشتی ها... هم استفاده میکند! از توانایی در زمین های شبکه و ارتباطات و مخابرات، الکترونیک و راینش، در امور غیر نظامی هم استفاده می کنند، این گونه اگر موقتا و طولانی مدت سفارش در یک بخش نظامی نبود، نیروی انسانی،خطوط تولید، دانش و فناوری و ماشین آلات تعطیل نمی شود! این روش نوینی است که در چند دهه اخیر افزایش یافته است. هدف، جلوگیری از زیان دهی، استفاده بهینه از منابع انسانی و مادی، کاهش هزینه و قیمت ها و افزایش راندمان/بهره وری است. بنظرم در ایران هم باید به این سمت برویم/ بخصوص اقتصاد ایران کوچکتر از آن کشورها است، پس اگر برای آنها موجه است برای ما موجه تر باید باشد!، به ویژه در زمینه "های تک"/ تنوع در محصولات و خدمات/ از تولید محصول و تهیه قطعه تا تعمیرات، مشارکت در پروژه های مشترک با سایرین حتی شرکت های خارجی.
مثلا برند میگ، سوخو، یاک... است/ اگر در آینده برند سوخو علاوه بر هواپیمای مسافربری، بیاد خودرو سواری هم تولید کند من تعجبی نمی کنم اگر چنین اتفاقی بیفتد.
البته یک خطر هست، و آن، انحصارگرایی است، خطر بوجود آمدن کارتل ها، کاهش رقابت پذیری(در نتیجه افت کیفیت و افزایش قیمت)! اما اگر مدیریت کلان کشورها، این باشد عرصه رقابت در جهان است و نه بازار محدود داخلی، تا حدی بر طرف می شود. اما حتما این مورد هم دقت شود.
نکته مهمی من در مقاله اشاره کرده ام، مسئله کنسرسیومی از تجمیع فعالان حوزه هوانوردی است، اکنون حتی در کشورهایی پرسابقه این صنایع، ادغام شرکت ها صورت گرفته است، مثلا در روسیه همه شرکت ها تحت پوشش یک شرکت مادر هستند، برندها است، ولی همگی تحت پوشش و موجموعه یک شرکت بزرگ هستند. در واقع الان نه تنها بحث کاهش تقضا است، بحث افزایش هزینه های رقابت، طراحی و تولید محصول است، بهره وری. بلکه موضوع مهم چند منظورگی و چند خوشه ای تولید شرکت های تجمیع شده است.
دیگر یک شرکت برای هواپیماسازی توجیه اقتصادی ندارد که فقط هواپیمای جنگنده بسازد، یکی دیگر فقط هلی کوپتر نظامی، دیگری هواپیما یا هلی کوپتر غیرنظامی، یا یک شرکت فقط موتور توربینی نظامی! نه بلکه همه اینها با هم تجمیع می شوند، بلکه خوشه های دیگری به کارشان می افزایند یا با شرکت های دیگر مشارکت و ادغام می شوند/ دیگر بحث دولتی و خصوصی نیست، سیستم کلا به شکل خصوصی است حتی اگر بخش های مهم تحت نظارت دولت باشد، مدیریت خصوصی و اقتصادی است بر اساس منطق اقتصاد و سوددهی است.
طبیعتا شرکتی که می تواند موتور توربین هوایی بسازد، از این دانش و فناوری اش در ساخت توربین زمینی مثلا برای نیروگاه برق ... و دریایی برای استفاده در کشتی ها... هم استفاده میکند! از توانایی در زمین های شبکه و ارتباطات و مخابرات، الکترونیک و راینش، در امور غیر نظامی هم استفاده می کنند، این گونه اگر موقتا و طولانی مدت سفارش در یک بخش نظامی نبود، نیروی انسانی،خطوط تولید، دانش و فناوری و ماشین آلات تعطیل نمی شود! این روش نوینی است که در چند دهه اخیر افزایش یافته است. هدف، جلوگیری از زیان دهی، استفاده بهینه از منابع انسانی و مادی، کاهش هزینه و قیمت ها و افزایش راندمان/بهره وری است. بنظرم در ایران هم باید به این سمت برویم/ بخصوص اقتصاد ایران کوچکتر از آن کشورها است، پس اگر برای آنها موجه است برای ما موجه تر باید باشد!، به ویژه در زمینه "های تک"/ تنوع در محصولات و خدمات/ از تولید محصول و تهیه قطعه تا تعمیرات، مشارکت در پروژه های مشترک با سایرین حتی شرکت های خارجی.
مثلا برند میگ، سوخو، یاک... است/ اگر در آینده برند سوخو علاوه بر هواپیمای مسافربری، بیاد خودرو سواری هم تولید کند من تعجبی نمی کنم اگر چنین اتفاقی بیفتد.
البته یک خطر هست، و آن، انحصارگرایی است، خطر بوجود آمدن کارتل ها، کاهش رقابت پذیری(در نتیجه افت کیفیت و افزایش قیمت)! اما اگر مدیریت کلان کشورها، این باشد عرصه رقابت در جهان است و نه بازار محدود داخلی، تا حدی بر طرف می شود. اما حتما این مورد هم دقت شود.
با سلام و تشکر از لطف و از همه حلالیت میخواهم اگر ناخواسته موجب مزاحمتی شدم با مطالبم. نیت خیر بود و هیچ قصد بدی نبود. اوضاع روحی و احوتالات شخصی ام نامساعد است. باز در خواست مکررم تکرار میکنم از مدیریت سایت که میخواهم اکانت و تمام مطالب و کامنتهایم پاک نمایم.
-
- پست: 189
- تاریخ عضویت: دوشنبه ۴ آبان ۱۳۹۴, ۵:۰۹ ب.ظ
- سپاس‌های ارسالی: 89 بار
- سپاس‌های دریافتی: 153 بار
Re: اف-نت، ایده‌هایی از صاعقه تا رسیدن اف 24 و نبرد شبکه ای
نکاتی اندکی مشروح تر درباره مقاله:
من به واسطه مشکلات شخصی (...!) مدتهاست دچار عوارض روحی مثل حواس پرتی شده ام، گاهی میایم، می بینم فلان کلمه را اشتباه تایپ کردم در حالی بارها آن را خوانده ام! از این بابت عذز می خواهم.
اما من در اصل می خواستم این مقاله را در قسمت منتشر کنم، ولی تنگنای مالی و همان مشکلاتی که گفتم، اینترنتم قطع شد! به هر حال مقداری پول گیرم آمد و دباره مقدرای حجم خریدم.
کلی عکس و مطلب داشتم در توضیح بدهم، ولی اصل مطلب گفتم. فقط می خواهم امروز در باره اهمیت شبکه مندی و ماژولاری گرایی در بخش فناوری بگویم.
احتمالا اغلب افرادی که دنیای کامپیور آشنا هستند، اصطلاح ماژول حافظه رم شنیده اند، تجهیزات یا قطعه ماژولار، شامل ابزاری است از یک سازه/دستگاه/سامانه/سیستم بزرگ و کامل، که با تعویضش، به سیستم/سامانه ارتقای کاربردی و بهبود عملکردی می بخشیم. دقیقا مثل همان تعویض رم کامیپوتر/رایانه خودمان که قدرتش افزایش می دهیم. در واقع شاید یکی از رازهای موفقیت رایانه های های شخصی (PC) بر اساس معماری IBM همان ماژولاری بودنش بود. مثلا فلان کارت گرافیک از شرکت و فلان Ram از شرکت دیگر می گیریم. البته سیستم در کلیت سازگار باید باشد.
قطعه ماژولار خراب بشود، راحت می شود جدا کرد و ان را تعویض کرد با سالم.
کاربرد ماژولارگرایی در هواگردها: مثلا یک غلاف/پاد شناسایی را سازگار با همه یک اسکادران می سازیم، دیگر لازم نیست یک ناوگانی اختصاصی از هواگردهای شناسایی داشته باشیم، اگر هوارگردی خراب و زمین باشد، غلاف بر روی هواگرد دیگر سوار می کینم، کادر آموزش دیده می توانند با آن پرواز کنند!
این عکس از هوایپمای رافال، بخش هایی از ماژولارها نشان می دهد.
[External Link Removed for Guests]
در مورد شبکه احتمالا اغلب شما با مزیت های پرشمار شبکه آشنا هستید. اشتارک گذرای ابزراها و اطلاعات. البته اینجا مثال اشتارک گذاری یک دستگاه چاپگر در محیط یک اداره در نظر بگیرید، چه صرفه جویی خوبی می شود و نیاز نیست برای هر دستگاه یک چاپگر گرفت. در بحث شبکه محلی، الان یک سیستم کامپیوتری پرقدرت به ابزار جانبی متعدد مثل چندین نمایشگر و ماوس و کیبورد متصل می کنند و عملا یک اتوماسیون اداری کوچک می شود با یک سیستم راه انداخت!
در دنیای هواگردها (اعم چرخبال یا هوپیما..) بنظرم همین رویه دارد می شود. اتفاق بسیار هم موثر است. دیگر لازم نیست رادارها و سیستم های تجسس، شناسایی، رهگیری، هشداردهنده و هدف گیری را همه هواگرها یک اسکادران/ناوگان داشته بانشد. از طریق قابلیت شبکه بی سیم فضایی (که در واقع شبکه بسیار پیچده است) و من اسمش می گذارم شبکه با توپلوژی فرا چهاربعدی! چرا که نه تنها سه بعد و زمان (بعد زمان) در آن دخیل است، عوامل (ابعاد دیگری) نی زهست. احتمالا اصطلاح سینما 5 بعدی شنیدید، که در آن مثلا صندلی ها متحرکند یا هنگام بخش فیلم، آب پاشیده می شود یا در فضا رنگ و نور و بو پخش می شود، اینگونه حس واقعیت مجازی خلق می شود! در توپولوژی شبکه هوایی-فضایی دیگر فراتر از دو بعدی پرده نمایش سینما قرار می گیریم!
در این سیستم به ظاهر پیچیده از قوانی و راه حل های همان شبکه بی سیم و ماژولار قدیمی است ولی ابعاد و اندازه و سطح کاربرد گسترده می شود. از مشکلات این توپولوژی (ریخت شناسی) به زعم من، فراچهاربعدی (M4D) فضایی، مسئله سرعت و جابجایی سریع اشیاء در فضا است، خوب اینجا صرفا ما آنتن های بی سیم ثابت نیستند که موقعیت یک گوشی موبیل را حت بسنجند. در کسری از مان، یک هواگرد فواصل سه بعدی در واحد زمان طی می کند و ما عملا فراتر از چهار بعد هستیم، چون عامل انسانی و عوامل گاه ناشناخته و غیر قابل پیش بینی دخیل است.
اما با تمام اینها، اگر بشود بر این مشکلات فائق آمد، آن وقت در ماموریت یک اسکادران، لزومی ندارد همۀ هواگردها ابزار مشابه داشته باشند، یکی رهگیری یا دیگری شناسایی، یا نقشه برداری از سطح عوارض سطحی (زمین/دریا)، بقیه از طریق انتقال داده متقابل، آنها روی یک نمایشگر در یافت می کنند (در یک اسکادران شامل چند هواگرد در نزدیکی هم و چه بسا در جهات مختلف بسته به شرایط)، این گونه در هزینه صرفه جویی عظییم می شود.
در عکس زیر یک دیاگرام ساده از شبکه بی سیم نشان می دهد.
[External Link Removed for Guests]
من به واسطه مشکلات شخصی (...!) مدتهاست دچار عوارض روحی مثل حواس پرتی شده ام، گاهی میایم، می بینم فلان کلمه را اشتباه تایپ کردم در حالی بارها آن را خوانده ام! از این بابت عذز می خواهم.
اما من در اصل می خواستم این مقاله را در قسمت منتشر کنم، ولی تنگنای مالی و همان مشکلاتی که گفتم، اینترنتم قطع شد! به هر حال مقداری پول گیرم آمد و دباره مقدرای حجم خریدم.
کلی عکس و مطلب داشتم در توضیح بدهم، ولی اصل مطلب گفتم. فقط می خواهم امروز در باره اهمیت شبکه مندی و ماژولاری گرایی در بخش فناوری بگویم.
احتمالا اغلب افرادی که دنیای کامپیور آشنا هستند، اصطلاح ماژول حافظه رم شنیده اند، تجهیزات یا قطعه ماژولار، شامل ابزاری است از یک سازه/دستگاه/سامانه/سیستم بزرگ و کامل، که با تعویضش، به سیستم/سامانه ارتقای کاربردی و بهبود عملکردی می بخشیم. دقیقا مثل همان تعویض رم کامیپوتر/رایانه خودمان که قدرتش افزایش می دهیم. در واقع شاید یکی از رازهای موفقیت رایانه های های شخصی (PC) بر اساس معماری IBM همان ماژولاری بودنش بود. مثلا فلان کارت گرافیک از شرکت و فلان Ram از شرکت دیگر می گیریم. البته سیستم در کلیت سازگار باید باشد.
قطعه ماژولار خراب بشود، راحت می شود جدا کرد و ان را تعویض کرد با سالم.
کاربرد ماژولارگرایی در هواگردها: مثلا یک غلاف/پاد شناسایی را سازگار با همه یک اسکادران می سازیم، دیگر لازم نیست یک ناوگانی اختصاصی از هواگردهای شناسایی داشته باشیم، اگر هوارگردی خراب و زمین باشد، غلاف بر روی هواگرد دیگر سوار می کینم، کادر آموزش دیده می توانند با آن پرواز کنند!
این عکس از هوایپمای رافال، بخش هایی از ماژولارها نشان می دهد.
[External Link Removed for Guests]
در مورد شبکه احتمالا اغلب شما با مزیت های پرشمار شبکه آشنا هستید. اشتارک گذرای ابزراها و اطلاعات. البته اینجا مثال اشتارک گذاری یک دستگاه چاپگر در محیط یک اداره در نظر بگیرید، چه صرفه جویی خوبی می شود و نیاز نیست برای هر دستگاه یک چاپگر گرفت. در بحث شبکه محلی، الان یک سیستم کامپیوتری پرقدرت به ابزار جانبی متعدد مثل چندین نمایشگر و ماوس و کیبورد متصل می کنند و عملا یک اتوماسیون اداری کوچک می شود با یک سیستم راه انداخت!
در دنیای هواگردها (اعم چرخبال یا هوپیما..) بنظرم همین رویه دارد می شود. اتفاق بسیار هم موثر است. دیگر لازم نیست رادارها و سیستم های تجسس، شناسایی، رهگیری، هشداردهنده و هدف گیری را همه هواگرها یک اسکادران/ناوگان داشته بانشد. از طریق قابلیت شبکه بی سیم فضایی (که در واقع شبکه بسیار پیچده است) و من اسمش می گذارم شبکه با توپلوژی فرا چهاربعدی! چرا که نه تنها سه بعد و زمان (بعد زمان) در آن دخیل است، عوامل (ابعاد دیگری) نی زهست. احتمالا اصطلاح سینما 5 بعدی شنیدید، که در آن مثلا صندلی ها متحرکند یا هنگام بخش فیلم، آب پاشیده می شود یا در فضا رنگ و نور و بو پخش می شود، اینگونه حس واقعیت مجازی خلق می شود! در توپولوژی شبکه هوایی-فضایی دیگر فراتر از دو بعدی پرده نمایش سینما قرار می گیریم!
در این سیستم به ظاهر پیچیده از قوانی و راه حل های همان شبکه بی سیم و ماژولار قدیمی است ولی ابعاد و اندازه و سطح کاربرد گسترده می شود. از مشکلات این توپولوژی (ریخت شناسی) به زعم من، فراچهاربعدی (M4D) فضایی، مسئله سرعت و جابجایی سریع اشیاء در فضا است، خوب اینجا صرفا ما آنتن های بی سیم ثابت نیستند که موقعیت یک گوشی موبیل را حت بسنجند. در کسری از مان، یک هواگرد فواصل سه بعدی در واحد زمان طی می کند و ما عملا فراتر از چهار بعد هستیم، چون عامل انسانی و عوامل گاه ناشناخته و غیر قابل پیش بینی دخیل است.
اما با تمام اینها، اگر بشود بر این مشکلات فائق آمد، آن وقت در ماموریت یک اسکادران، لزومی ندارد همۀ هواگردها ابزار مشابه داشته باشند، یکی رهگیری یا دیگری شناسایی، یا نقشه برداری از سطح عوارض سطحی (زمین/دریا)، بقیه از طریق انتقال داده متقابل، آنها روی یک نمایشگر در یافت می کنند (در یک اسکادران شامل چند هواگرد در نزدیکی هم و چه بسا در جهات مختلف بسته به شرایط)، این گونه در هزینه صرفه جویی عظییم می شود.
در عکس زیر یک دیاگرام ساده از شبکه بی سیم نشان می دهد.
[External Link Removed for Guests]
با سلام و تشکر از لطف و از همه حلالیت میخواهم اگر ناخواسته موجب مزاحمتی شدم با مطالبم. نیت خیر بود و هیچ قصد بدی نبود. اوضاع روحی و احوتالات شخصی ام نامساعد است. باز در خواست مکررم تکرار میکنم از مدیریت سایت که میخواهم اکانت و تمام مطالب و کامنتهایم پاک نمایم.
-
- پست: 189
- تاریخ عضویت: دوشنبه ۴ آبان ۱۳۹۴, ۵:۰۹ ب.ظ
- سپاس‌های ارسالی: 89 بار
- سپاس‌های دریافتی: 153 بار
Re: اف-نت، ایده‌هایی از صاعقه تا رسیدن اف 24 و نبرد شبکه ای
خیلی ها طرح های موفق F22 و F35 را بهترین ایده ال برای جنگنده استیلث می دانند، قطعا یک‌چارچه سازی سازه (بدنه-ورودی و جایگاه موتور، بال) به دلیل کمتر شدن زواید سازه ای، نقش موثری در کاهش بازتاب راداری دارد.
اما طرح YF23 در واقع طرح خوبی بود، ولی به دلیل تاکید بیش از حد بر استیلث و سرعت، و توجه کمتر به مانورپذیری شکست خورد (اگر فرض کنیم لابی پشت پرده ای نبوده!)، YF23 به نظرم شکل نهایی طرح های مثل پکفا است که ده سال بعد از YF23 ارائه شد.
جنگنده اف24 یا شگپ پیشنهادی امثال من در نهایت به می تواند به YF23 ختم شود. ولی مرحله به مرحله/ اصلا لازم نیست همان اول به سراغ استیلث رفت/ همان طور گفتم اساسا در کشورهای پیشرفته هم استیلث ها، نقش خط شکن دارند و حدود 20% ناوگان تشکیل خواهند داد/ هیچ بعید نیست با یک تحول در زمینه ردیابی ضد استیلث فاتحه صدها میلیاردها دلار سرمایه گذاری بر روی این گونه جنگنده خواننده شود. پس نباید کشورهای در حال توسعه یا به قولی، جهان سومی به دام رقابت تسلیحاتی بیفتند.
من آدم صلح طلبی هستم. این مقالات و مطالب از روی حس وطن دوستی است. من وظیفه انسانی دارم از چیرهایی می دانم هموطنانم آگاه کنم، رقابت تسلیحاتی کار ابلهانه است. کشورهای در حال توسعه نباید وارد این دام بروند. بهترین کار برای بازدارنگی، مشارکت اقتصادی و روابط حسنه با همسایگان و جهان است در کنار تقویت معقول و درحد بضاعت اقتصادی کشورها/ در این صورت حمله به کشور یعنی خسارت به خودشان، مثلا چین، اقتصادش اگر ضربه به خورد آنگاه به کل دنیا ضربه می خورد! این بازدارنگی مثبت است. نمونه اش می تواند چند سال پیش ددی که سیل در تایلند، چه ضربه ای به تجارت کامپیوتر از جمله هارددیسک زد! حالا فکر کنید به کشور چین حمله شود و دچار جنگ داخلی شود، کل دنیا ضربه خواهد خورد، چین و اغلب کشورهای شرق آسیا به دلیل پیوند اقتصادی شان با تمام جهان، نوعی بازدارنگی مثبت اقتصادی دارند!. من اشاراتی کردم به چه گونگی بازدارنگی کم هزینه تر. سلاح ها در بهترین نباید استفاده شوند که برابر است هزینه بیهوده! اگر استفاده شوند یعنی هزینه+خسارت، یک بازی دو سر سوخته برای بشریت است!
بایست از رقابت بیهوده تسلحیاتی پرهیز شود و این سرمایه خرج توسعه و رفاه و فقرزدایی شود.
[External Link Removed for Guests]
اما طرح YF23 در واقع طرح خوبی بود، ولی به دلیل تاکید بیش از حد بر استیلث و سرعت، و توجه کمتر به مانورپذیری شکست خورد (اگر فرض کنیم لابی پشت پرده ای نبوده!)، YF23 به نظرم شکل نهایی طرح های مثل پکفا است که ده سال بعد از YF23 ارائه شد.
جنگنده اف24 یا شگپ پیشنهادی امثال من در نهایت به می تواند به YF23 ختم شود. ولی مرحله به مرحله/ اصلا لازم نیست همان اول به سراغ استیلث رفت/ همان طور گفتم اساسا در کشورهای پیشرفته هم استیلث ها، نقش خط شکن دارند و حدود 20% ناوگان تشکیل خواهند داد/ هیچ بعید نیست با یک تحول در زمینه ردیابی ضد استیلث فاتحه صدها میلیاردها دلار سرمایه گذاری بر روی این گونه جنگنده خواننده شود. پس نباید کشورهای در حال توسعه یا به قولی، جهان سومی به دام رقابت تسلیحاتی بیفتند.
من آدم صلح طلبی هستم. این مقالات و مطالب از روی حس وطن دوستی است. من وظیفه انسانی دارم از چیرهایی می دانم هموطنانم آگاه کنم، رقابت تسلیحاتی کار ابلهانه است. کشورهای در حال توسعه نباید وارد این دام بروند. بهترین کار برای بازدارنگی، مشارکت اقتصادی و روابط حسنه با همسایگان و جهان است در کنار تقویت معقول و درحد بضاعت اقتصادی کشورها/ در این صورت حمله به کشور یعنی خسارت به خودشان، مثلا چین، اقتصادش اگر ضربه به خورد آنگاه به کل دنیا ضربه می خورد! این بازدارنگی مثبت است. نمونه اش می تواند چند سال پیش ددی که سیل در تایلند، چه ضربه ای به تجارت کامپیوتر از جمله هارددیسک زد! حالا فکر کنید به کشور چین حمله شود و دچار جنگ داخلی شود، کل دنیا ضربه خواهد خورد، چین و اغلب کشورهای شرق آسیا به دلیل پیوند اقتصادی شان با تمام جهان، نوعی بازدارنگی مثبت اقتصادی دارند!. من اشاراتی کردم به چه گونگی بازدارنگی کم هزینه تر. سلاح ها در بهترین نباید استفاده شوند که برابر است هزینه بیهوده! اگر استفاده شوند یعنی هزینه+خسارت، یک بازی دو سر سوخته برای بشریت است!
بایست از رقابت بیهوده تسلحیاتی پرهیز شود و این سرمایه خرج توسعه و رفاه و فقرزدایی شود.
[External Link Removed for Guests]
با سلام و تشکر از لطف و از همه حلالیت میخواهم اگر ناخواسته موجب مزاحمتی شدم با مطالبم. نیت خیر بود و هیچ قصد بدی نبود. اوضاع روحی و احوتالات شخصی ام نامساعد است. باز در خواست مکررم تکرار میکنم از مدیریت سایت که میخواهم اکانت و تمام مطالب و کامنتهایم پاک نمایم.
-
- پست: 5
- تاریخ عضویت: پنج‌شنبه ۱۷ فروردین ۱۳۹۶, ۱۱:۴۹ ب.ظ
- سپاس‌های ارسالی: 1 بار
- سپاس‌های دریافتی: 10 بار
Re: اف-نت، ایده‌هایی از صاعقه تا رسیدن اف 24 و نبرد شبکه ای
با سلام خدمت شما دوست گرامی
انتخاب یک پلتفرم برای شروع کار و صرفه جویی در وقت و هزینه یک استراتژی بسیار کارامد هستش
ولی متاسفانه متخصصین و تکنسین های کشور ما از پلتفرم های در دسترس بدترین گزینه یعنی اف۵ را انتخاب کرده اند که بخاطرمحدودیت شدید حمل سوخت و مهمات و همچنین برخورداری از بنجل ترین موتورهای نظامی واقعا جای کار زیادی نداره و در بهترین حالت با ارتقا یک جنگنده پشتیبانی نزدیک از ان بدست می اید که بهیچوجه دارای ارزش رزمی و جوابگوی نیازهای کشورمان نیست
ایکاش بجای اف۵ فانتوم را جهت کار انتخاب میکردن
انتخاب یک پلتفرم برای شروع کار و صرفه جویی در وقت و هزینه یک استراتژی بسیار کارامد هستش
ولی متاسفانه متخصصین و تکنسین های کشور ما از پلتفرم های در دسترس بدترین گزینه یعنی اف۵ را انتخاب کرده اند که بخاطرمحدودیت شدید حمل سوخت و مهمات و همچنین برخورداری از بنجل ترین موتورهای نظامی واقعا جای کار زیادی نداره و در بهترین حالت با ارتقا یک جنگنده پشتیبانی نزدیک از ان بدست می اید که بهیچوجه دارای ارزش رزمی و جوابگوی نیازهای کشورمان نیست
ایکاش بجای اف۵ فانتوم را جهت کار انتخاب میکردن
-
- پست: 189
- تاریخ عضویت: دوشنبه ۴ آبان ۱۳۹۴, ۵:۰۹ ب.ظ
- سپاس‌های ارسالی: 89 بار
- سپاس‌های دریافتی: 153 بار
Re: اف-نت، ایده‌هایی از صاعقه تا رسیدن اف 24 و نبرد شبکه ای
mina.golro نوشته شده:با سلام خدمت شما دوست گرامی
انتخاب یک پلتفرم برای شروع کار و صرفه جویی در وقت و هزینه یک استراتژی بسیار کارامد هستش
ولی متاسفانه متخصصین و تکنسین های کشور ما از پلتفرم های در دسترس بدترین گزینه یعنی اف۵ را انتخاب کرده اند که بخاطرمحدودیت شدید حمل سوخت و مهمات و همچنین برخورداری از بنجل ترین موتورهای نظامی واقعا جای کار زیادی نداره و در بهترین حالت با ارتقا یک جنگنده پشتیبانی نزدیک از ان بدست می اید که بهیچوجه دارای ارزش رزمی و جوابگوی نیازهای کشورمان نیست
ایکاش بجای اف۵ فانتوم را جهت کار انتخاب میکردن
بله، منم مثل بسیاری، از همان اوایل که اینترنت بود، این حرف زدیم، در 1365 که استارت/آغاز طرح جنگنده بومی (ملی) کلید زده شد، سه گزینه عمده کشورمان برای مهندسی معکوس داشت، F4/F5/F14 من در مقاله هم اشاراتی کرده ام تحت عنوان شُگپ، شاید من جای آنها بودم، پلتفُرم اف 14 انتخاب می کردم، منتها با روی کرد نه صرفا کپی محض، یعنی صرفاً مهندسی معکوس نباید باشد، اف 14 بال متحرک است، ساختن یک بال ثابت از طرح کلی اف 14، با استفاده بال اف 4 فانتوم، من اصطلاح شترگاوپلنگ (شگپ مخففش است) استفاده کردم. جنگنده نوساز سوخود 22 غنمیتی برای ما موتور و ایوینیک نویی را آورده بودند مفت، در ظاهر نبودن قراردادهای محدود کننده سازنده! (برخلاف بدنه، که تابلو است، ایونیک و بویژه موتور را می شود مدتی مخفی نگه داشت، چون تابلو نیستند، تا وقتی که امکان تهیه رسمی از بازار و ساخت داخل فراهم شود) می شود برای بیس آزمایشی استفاده کرد (این پروسه- برای کشورهای تازه کار- گاه بیش از 30 سال طول می کشد/ بایست روی طرح خوب تمرکز کرد، و موازی کاری نکرد، و کار را نیمه کاره رها نکرد، این پروسه طولانی است و قدر زمان بایست دانست).
اکنون هم با ایدۀ شگپ (شترگاوپلنگ) همین میگویم، من به عمد این اصطلاح به کار برده ام، التقاط کردن و درهم آمیزی و استفاده از چند طرح در هم، دیگر طرحی صرفاً کپی نیست، شرکت‌هایی که ده‌ها سال یک طرح تحت امتیاز خودشان در می‌آورند، برخی‌شان از قانون کپی‌رایت سوءاستفاده می کنند و اجازه نمی‌دهند دیگران فناوری‌شان بخرند تحت لیسانس تا توسعه بدهند، و یا کشورهای دیگر، از راه باز آموزشی و مهندسی معکوس خودشان ارتقای دانش بدهند.
البته من با اصل قانون کپی‌رایت موافقم؛ ایده، ابتکار، اختراع‌ها تا ابد حق معنوی سازندگانش محفوظ است، ولی بالاخره دانش بشریت متعلق به همه بشریت است و نباید انحصار و خساست باشد، ولی این حق کپی‌رایت نباید بیشتر 30 سال باشد به نظرم، واقعاً بعد از 30 سال هر فناروی موجود در آینده، تقریبا همگی قدیمی و جزء دانش عمومی میشود.
اما اف 5، طرح بدی نیست. به شرطی که در حد خودش انتظار داشته باشیم. اف 5 از نظر طراحی بدنه و بال، یکی از موفق‌ترین‌ها در تاریخ عصر جت مافوق صوت است. این طرح برای کشوری که بخواهد که جنگندۀ چند منظوره آموزشی-رزمی داشته باشد خوبست. (مثلاً هواپیمای هاوک سال‌ها است در نقش آموزشی-رزمی در بازارها جهانی خوش درخشیده، با وجودی که طرحی مربوط به نیم قرن پیش است.) شاید در آن سال مسئولان هم همین سادگی و کوچکی این جنگنده بیشتر نظرشان جلب کرد. خودباوری و جسارت مهم است./ اف 5 دارای موتور ضعیف ولی ساده است، دمای درونی هسته آن پایین است، پس متریال بسیار پیشرفته نیاز ندارد برای ساخت نسبت سایر توربین‌ها، سادگی و فناوری پایین آن مزیت بوده برای کشوری که اساساً زیرساخت چندانی برای ساخت توربین‌ها ندارد. شاید همه اینها باعث این تصمیم شده بود. بالاخره جنگنده های آموزشی نیازمند به سیستم‌های گران و پیچیده نیستند. برای شروع کار بهترین گزینه است. کرۀ جنوبی هم اولین جنگندۀ بومی اش را -تا جایی که من میدانم- با T50 شروع کرد اموزشی بوئ، و بعد آن را توسعه داد و قابلیت رزمی بدان داد، البته با الهام از اف 16 که طرح موفقی بود، ورودی‌های هوا را به کنارۀ بدنه انتقال دادند و کپی محض نکردند!
ولی اف 5 را من در ایده‌های اف 24 گفتم می‌تواند بیس خوبی باشد/
اگر همین ایدۀ جداسازی جایگاه موتور را از دم عملی کنند/ چه به شکل تایفون/ چه به شکل میگ 29 (هردو ایده خوبست، ولی من دومی را بیشتر می پسندم، چون آسان‌تر به نظر می‌آید، و زمینۀ توسعه مخازن درونی برای حمل سوخت و یا مهمات فراهم میشود) ، می‌توانند تورجت بزرگتر مثلا 50% در نزدیک مرکز ثقل طولی هواپیما جاسازی کنند، با کپی بزرگتر از همین موتور یا موتور دیگر توربوجت، تا زمانی که فناوری موتور توربوفن پیشرفته به دست بیاورند (این تغییر در جایگاه و جداسازی شاسی دم ضرروی است وگرنه باید کل سازۀ بدنه طویل کنند، در نتیجه موجب افزایش زیاد وزن و چه بسا کاهش چالاکی می شود. فناوری کامپوزیت تاحدودی می‌تواند مشکل اضافه وزن را حل کند، ولی اضافه طول تاثیر منفی بر قدرت مانور می‌گذارد، و ناچار تغییرات گسترده در بال نیاز است! ولی با این ترفند جداسازی شاسی دم از جایگاه موتور می‌توان این همه مشکلات را پشت سر گذاشت!) و تا زمانی تهیه اقلام مورد نیاز امکان خریدش از بازار جهانی باشد.
در طرح اف 24 تقریباً بدنۀ فعلی هیچ تغییری نمی‌کند، نیازی نیست سازه در هم بریزند و طرحی نو در اندازند!، "بلکه بخش‌هایی به بدنه افزوده میشود." در بدنۀ فعلی و جایگاه خالی شده موتور و ورودی هوا، به مخازن سوخت تبدیل می شود، بخش ابتدایی ورودی هوا حذف می شود و آن فضا را امتداد ریشۀ بال می شود، و در نتیجه نیروی برا را بیشتر فراهم کرد. تغییر جای ارابۀ فرود عقبی، باعث میشود جایگاه حمل زیر بال افزایش یابد و همچنین از ضربات و فشارهای هنگام فرود به بال کاهش یابد. زمینۀ تقویت بال هم افزایش میابد.
آخرین ويرايش توسط 2 on arman76ma, ويرايش شده در 0.
با سلام و تشکر از لطف و از همه حلالیت میخواهم اگر ناخواسته موجب مزاحمتی شدم با مطالبم. نیت خیر بود و هیچ قصد بدی نبود. اوضاع روحی و احوتالات شخصی ام نامساعد است. باز در خواست مکررم تکرار میکنم از مدیریت سایت که میخواهم اکانت و تمام مطالب و کامنتهایم پاک نمایم.
-
- پست: 189
- تاریخ عضویت: دوشنبه ۴ آبان ۱۳۹۴, ۵:۰۹ ب.ظ
- سپاس‌های ارسالی: 89 بار
- سپاس‌های دریافتی: 153 بار
Re: اف-نت، ایده‌هایی از صاعقه تا رسیدن اف 24 و نبرد شبکه ای
در زمینه تجمیع شرکت‌ها و مراکز فعال در حوزهۀ فناوری هوا-فضا در کشورها من اشاراتی کردم. گفتم حتی ابرقدرت ها هم به این سمت رفته اند، ایالات متحده در آمریکا و اروپای غربی (غیر کمونیستی) و غیره، این کار عملا بعد جنگ جهانی دوم آغازید، در روسیه و چین هم بعد از جنگ سرد به همین سمت می روند و کار درستی است.
اداغام شرکت‌ها، و یا تشکیل کنسرسیوم‌ها یک روش درست و موفق آزموده شده است، چرا که بعد جنگ جهانی و همچین جنگ سرد که دیگر سفارش کم شده بود، برای نگه داشتن دانش و متخصصین و تکنسین‌ها ماهر و ماشین آلات و خطوط تولید...، چاره ای دیگری نیست به نظرم. کاهش هزینۀ طراحی و تولید در محصولات جدید هم مزیت دیگرش است. البته خطر کاهش رقابت پذیری است. این معضل بزرگی است که انحصارگرایی / کارتلیسم، موجب افت کیفیت و افزایش قیمت میشود بخاطر کاهش رقابت پذیری و فساد آور است، اما اگر مناقصات خریدها به صورت بین اللملی باشد و در شرایط برابر، و تبعیضی و رانتی بین فروشنده خارجی و داخلی نباشد، تا حدودی مشکل حل می شود. چون حتی اگر یک کنسرسیوم داخلی باشد باز ناچارست با حریف حارجی رقابت کند و اصل رقابت پذیری مراعات می شود.
اما آن چه که تحت عنوان خوشه‌سازی تخصص‌ها و تنوع بخشی به محصولات گفتم، هم بسیار مهم است. این کار دو مزیت بزرگ دارد، نخست توان حفظ زیرساخت انسانی و مادی و دانش است که در صورت نبود سفارش نظامی، به امور غیرنظامی پرداخته میشود.
اما مزیت دوم، که بسیار مهم است. وقتی شرکت‌های چندمنظوره باشند در تولید و ارائه محصول و کالا، فشار و لابی این شرکت‌ها (در برخی کشورهای خارجی گویا رایج است!) در برافروختن جنگ‌ها، و البته فساد مالی کاهش می‌یابد، چون این شرکت‌ها دستشان باز است در تولید محصولات غیرنظامی، اگر سفارش نظامی نداشته باشند، می توانند محصول عیرنظامی تولید کنند، در نهایت به صلح جهانی کمک می کند. این یک بازی برد-برد برای همه است، از امثال من نوعی صلح طلب تا ابرقدرت‌ها. تولید غیرنظامی در برابر کاهش تولیدات نظامی توسط همان سازندگان سلاح، بدون اینکه سازندگان سلاح متحمل زیان یا تعطیلی شوند. این راه معقولی و میانه‌روی است. چه بسا این کار، بسیاری فناوریها مفید از حوزه نظامی زودتر به حوزه غیرنظامی و کاربرد عمومی برسد و بشریت زندگی اش بهتر شود.
اداغام شرکت‌ها، و یا تشکیل کنسرسیوم‌ها یک روش درست و موفق آزموده شده است، چرا که بعد جنگ جهانی و همچین جنگ سرد که دیگر سفارش کم شده بود، برای نگه داشتن دانش و متخصصین و تکنسین‌ها ماهر و ماشین آلات و خطوط تولید...، چاره ای دیگری نیست به نظرم. کاهش هزینۀ طراحی و تولید در محصولات جدید هم مزیت دیگرش است. البته خطر کاهش رقابت پذیری است. این معضل بزرگی است که انحصارگرایی / کارتلیسم، موجب افت کیفیت و افزایش قیمت میشود بخاطر کاهش رقابت پذیری و فساد آور است، اما اگر مناقصات خریدها به صورت بین اللملی باشد و در شرایط برابر، و تبعیضی و رانتی بین فروشنده خارجی و داخلی نباشد، تا حدودی مشکل حل می شود. چون حتی اگر یک کنسرسیوم داخلی باشد باز ناچارست با حریف حارجی رقابت کند و اصل رقابت پذیری مراعات می شود.
اما آن چه که تحت عنوان خوشه‌سازی تخصص‌ها و تنوع بخشی به محصولات گفتم، هم بسیار مهم است. این کار دو مزیت بزرگ دارد، نخست توان حفظ زیرساخت انسانی و مادی و دانش است که در صورت نبود سفارش نظامی، به امور غیرنظامی پرداخته میشود.
اما مزیت دوم، که بسیار مهم است. وقتی شرکت‌های چندمنظوره باشند در تولید و ارائه محصول و کالا، فشار و لابی این شرکت‌ها (در برخی کشورهای خارجی گویا رایج است!) در برافروختن جنگ‌ها، و البته فساد مالی کاهش می‌یابد، چون این شرکت‌ها دستشان باز است در تولید محصولات غیرنظامی، اگر سفارش نظامی نداشته باشند، می توانند محصول عیرنظامی تولید کنند، در نهایت به صلح جهانی کمک می کند. این یک بازی برد-برد برای همه است، از امثال من نوعی صلح طلب تا ابرقدرت‌ها. تولید غیرنظامی در برابر کاهش تولیدات نظامی توسط همان سازندگان سلاح، بدون اینکه سازندگان سلاح متحمل زیان یا تعطیلی شوند. این راه معقولی و میانه‌روی است. چه بسا این کار، بسیاری فناوریها مفید از حوزه نظامی زودتر به حوزه غیرنظامی و کاربرد عمومی برسد و بشریت زندگی اش بهتر شود.
با سلام و تشکر از لطف و از همه حلالیت میخواهم اگر ناخواسته موجب مزاحمتی شدم با مطالبم. نیت خیر بود و هیچ قصد بدی نبود. اوضاع روحی و احوتالات شخصی ام نامساعد است. باز در خواست مکررم تکرار میکنم از مدیریت سایت که میخواهم اکانت و تمام مطالب و کامنتهایم پاک نمایم.
-
- پست: 189
- تاریخ عضویت: دوشنبه ۴ آبان ۱۳۹۴, ۵:۰۹ ب.ظ
- سپاس‌های ارسالی: 89 بار
- سپاس‌های دریافتی: 153 بار
Re: اف-نت، ایده‌هایی از صاعقه تا رسیدن اف 24 و نبرد شبکه ای
جهت یادآوری دوستان گرامی این ناچیز این مطلب کوتاه ارئه می‌دهم، این نکته تاکید میکنم من عالم دهر نیستم تقریبا همۀ این مباحث در کتاب و مقالات متعدد آورده شده، به عنوان یک فن ورز کامیپیوتر و طراحی گرافیک که سال ها مطالع کرده امف از این تجربه استافده میکنم و به دو مقوله پلتفرم و فریم‌ورک میپردازم، زیرا ااس همه این مفاهیم در رشته‌های مختلف صنعتی یکی است:
در بحث اقتصاد محصول / فراودۀ پیشرفته صنعتی، مورد بسیار مهمی است، تحت عنوان پلتفرم (Platform) و فریم‌ورک (Framework).
معادل فارسی پلت فرم می‌توان، طرح کلی / پیرنگ یک رشته محصولات قبال توسعه دانست که بخش سخت افزاری بیشتر مورد بحث قرار می دهد. قبلا در مورد کامیپوتر/رایانه‌های IBM که با سیستم عامل‌های داس و سپس ویندوز، جهان گیر شدند اشارتی کردم، این پلت فرم کامیپوترها، درای ویژگی ساختار باز ماژولارگرایی بود. یعنی اجازه می داد شرکت‌ها و حتی اشخاص فنی دست تویشان ببرند و تغییرات قطعات خاص خودشان برایش توسعه دهند و تنوع کاربردی بدان بدهند، همین پلتفرم آی.بی.ام خود بستر استقرار فریم‌ورک لینوکس بر روی PC ها شد!، بر خلاف سیاست شرکتی مثل اپل/مکینتاش که پلتفرم بسته است.
هر کدام مزای و نقاط ضعف و قوتی دارد.
روش اپل/مکینتاش مزیتش در استانداردسازی است و البته سود بیشتر از یک بسته کامل سخت‌افزاری-نرم‌افزاری و در نتیجه محصولات انحصاری گران‌تر! ولی عیبش در این است همه باید منتظر بمانند تا شرکت چه تصمیم می گیرد، حال اگر شرکت نتواند به موقع توقع را پاسخ دهد، در مقابل رقیبان اوپن سورس بازنده میشود.
راز موفقیت محصولات اپن سورس مثل لینوکس همین است. آن سرزندگی و تنوع محصولی در لینوکس هست را هرگز هیچ غول سیستم عامل نمی تواند پوشش دهد! بحث امنیت اپن سورس مهم است، عدم وابستگی، شخصی‌سازی، قیمت پایین، از مزیت‌های سیستم‌های اوپن سورس است. همین جا بگویم فریم‌ورک، قالب کاری است که معادل همان سیستم عامل و نرم افزارهای کاربردی است.
این که من تاکید دارم برای شرکت-کشورهای تازه کار در صنعت پیچیده و های‌تک هوانوردی، روی پلتفرم به ظاهر ساده کار کنند همین است. سری خانواده و مشتقات میگ29 و سوخو27 (حتی اف14)، دارای یک ویژگی خوب است، و آن جدا بودن نسبی اندامیک پلتفرم است. هواگرد، برخلاف مثل کلاف پیچیده در هم نسیت مانند اف 35، واقعا این پلتفرم اندامیک جداواره، دست توسعه دهنده باز می گذارد. تاکید این ناچیز، بروی جداسازی شاسی دم، به محدودیت ساخت و تهیه موتور است. موتور توربیین به طور کل، و موتور توربوجو قدییم به طور اخص، ستگین‌ترین تجهیرات هواگرد هستند. گاه تا یک چهارم وزن به خود اختصاص می دهند، درروش طراحی پایدار، بایست توازن طولی لحاظ شود، وگرنه باید یک سیستم بسیار پیچیدۀ نرم افزاری و سخت افزاری گران طراحی شود تا توازن طولی حفظ کرد، این کار برای شرکت-کشور تازه کار یک روش پرریسک و زمان‌بر است.
از طرفی برای ساخت هواپیماهای سبک و آموزشی پلتفرم بر اساس طراحی پیادر به نظرم بهتر و مطمئن‌تر است.
اصولاً برای شرکت-کشورهای تازه کار، ساخت هواپیماهای سبک و آموزشی برای آغاز بهتر است، این نوع هواگردها نیاز پایه برآورده می‌کنند، طی ده ها این نیازها اغلب ثابت است. برای همین هواپیماهای این گونه، ده‌ها سال روی خط تولید هستند، در نتیجه حتی تعداد سفارش کم باشد، باز مقرون به صرفه میشود، چون دهه‌ها سفارش تدوام دارد، این برای ایجاد بستر فناوری هواگردسازی مزیت خوبی است. برای تولید یک محصول یا قطعه صنعتی، یا باید تیراژ سفارش بالا باشد، یا قراردادهای طولانی باشد تا بازگشت سرمایه تضمین بشود تا محصول مقرون به صرفه باشد، و به شود قیمت مناسب با حفظ کیفیت خوب ارائه کرد. حال اگر این محصول هواگردف از ااس بر مبانی درست ماژولارگرایی باشد، طرح کلی طوری ریخته شده باشد، که بشود با افزودن قطعات ماژولار یا غلاف، قابلیت کاربردی اش افزایش داد. اساس منطقی نیست، همه صدها هواگرد یک کشور، تمام فناوری ها داشه باشند. بسته به ماموریت می‌توان ماژول یا غلاف مورد نیاز بر آن سوار کرد. از طرفی ماژول و غلاف‌ها در انبار جدا از پایگاه و مطمئن نگه‌داری کرد، در صورت خسارت به پایگاه، همه تجیهرات گران قیمت نابود نمی‌شوند.
سری Pc7 و مشتقات بعدی اش، توکانو، تی 38...
من از دیدن هواپیمای اسکورپیون، طراحی زیبا بر اساس اندامیک جداواره لذت بردند و تحسین میکنم طراحان آن را!
جت آموزشی اسکورپیون یک شاهکار بر اساس این نظریه امثال من است.
در بحث اقتصاد محصول / فراودۀ پیشرفته صنعتی، مورد بسیار مهمی است، تحت عنوان پلتفرم (Platform) و فریم‌ورک (Framework).
معادل فارسی پلت فرم می‌توان، طرح کلی / پیرنگ یک رشته محصولات قبال توسعه دانست که بخش سخت افزاری بیشتر مورد بحث قرار می دهد. قبلا در مورد کامیپوتر/رایانه‌های IBM که با سیستم عامل‌های داس و سپس ویندوز، جهان گیر شدند اشارتی کردم، این پلت فرم کامیپوترها، درای ویژگی ساختار باز ماژولارگرایی بود. یعنی اجازه می داد شرکت‌ها و حتی اشخاص فنی دست تویشان ببرند و تغییرات قطعات خاص خودشان برایش توسعه دهند و تنوع کاربردی بدان بدهند، همین پلتفرم آی.بی.ام خود بستر استقرار فریم‌ورک لینوکس بر روی PC ها شد!، بر خلاف سیاست شرکتی مثل اپل/مکینتاش که پلتفرم بسته است.
هر کدام مزای و نقاط ضعف و قوتی دارد.
روش اپل/مکینتاش مزیتش در استانداردسازی است و البته سود بیشتر از یک بسته کامل سخت‌افزاری-نرم‌افزاری و در نتیجه محصولات انحصاری گران‌تر! ولی عیبش در این است همه باید منتظر بمانند تا شرکت چه تصمیم می گیرد، حال اگر شرکت نتواند به موقع توقع را پاسخ دهد، در مقابل رقیبان اوپن سورس بازنده میشود.
راز موفقیت محصولات اپن سورس مثل لینوکس همین است. آن سرزندگی و تنوع محصولی در لینوکس هست را هرگز هیچ غول سیستم عامل نمی تواند پوشش دهد! بحث امنیت اپن سورس مهم است، عدم وابستگی، شخصی‌سازی، قیمت پایین، از مزیت‌های سیستم‌های اوپن سورس است. همین جا بگویم فریم‌ورک، قالب کاری است که معادل همان سیستم عامل و نرم افزارهای کاربردی است.
این که من تاکید دارم برای شرکت-کشورهای تازه کار در صنعت پیچیده و های‌تک هوانوردی، روی پلتفرم به ظاهر ساده کار کنند همین است. سری خانواده و مشتقات میگ29 و سوخو27 (حتی اف14)، دارای یک ویژگی خوب است، و آن جدا بودن نسبی اندامیک پلتفرم است. هواگرد، برخلاف مثل کلاف پیچیده در هم نسیت مانند اف 35، واقعا این پلتفرم اندامیک جداواره، دست توسعه دهنده باز می گذارد. تاکید این ناچیز، بروی جداسازی شاسی دم، به محدودیت ساخت و تهیه موتور است. موتور توربیین به طور کل، و موتور توربوجو قدییم به طور اخص، ستگین‌ترین تجهیرات هواگرد هستند. گاه تا یک چهارم وزن به خود اختصاص می دهند، درروش طراحی پایدار، بایست توازن طولی لحاظ شود، وگرنه باید یک سیستم بسیار پیچیدۀ نرم افزاری و سخت افزاری گران طراحی شود تا توازن طولی حفظ کرد، این کار برای شرکت-کشور تازه کار یک روش پرریسک و زمان‌بر است.
از طرفی برای ساخت هواپیماهای سبک و آموزشی پلتفرم بر اساس طراحی پیادر به نظرم بهتر و مطمئن‌تر است.
اصولاً برای شرکت-کشورهای تازه کار، ساخت هواپیماهای سبک و آموزشی برای آغاز بهتر است، این نوع هواگردها نیاز پایه برآورده می‌کنند، طی ده ها این نیازها اغلب ثابت است. برای همین هواپیماهای این گونه، ده‌ها سال روی خط تولید هستند، در نتیجه حتی تعداد سفارش کم باشد، باز مقرون به صرفه میشود، چون دهه‌ها سفارش تدوام دارد، این برای ایجاد بستر فناوری هواگردسازی مزیت خوبی است. برای تولید یک محصول یا قطعه صنعتی، یا باید تیراژ سفارش بالا باشد، یا قراردادهای طولانی باشد تا بازگشت سرمایه تضمین بشود تا محصول مقرون به صرفه باشد، و به شود قیمت مناسب با حفظ کیفیت خوب ارائه کرد. حال اگر این محصول هواگردف از ااس بر مبانی درست ماژولارگرایی باشد، طرح کلی طوری ریخته شده باشد، که بشود با افزودن قطعات ماژولار یا غلاف، قابلیت کاربردی اش افزایش داد. اساس منطقی نیست، همه صدها هواگرد یک کشور، تمام فناوری ها داشه باشند. بسته به ماموریت می‌توان ماژول یا غلاف مورد نیاز بر آن سوار کرد. از طرفی ماژول و غلاف‌ها در انبار جدا از پایگاه و مطمئن نگه‌داری کرد، در صورت خسارت به پایگاه، همه تجیهرات گران قیمت نابود نمی‌شوند.
سری Pc7 و مشتقات بعدی اش، توکانو، تی 38...
من از دیدن هواپیمای اسکورپیون، طراحی زیبا بر اساس اندامیک جداواره لذت بردند و تحسین میکنم طراحان آن را!
جت آموزشی اسکورپیون یک شاهکار بر اساس این نظریه امثال من است.
با سلام و تشکر از لطف و از همه حلالیت میخواهم اگر ناخواسته موجب مزاحمتی شدم با مطالبم. نیت خیر بود و هیچ قصد بدی نبود. اوضاع روحی و احوتالات شخصی ام نامساعد است. باز در خواست مکررم تکرار میکنم از مدیریت سایت که میخواهم اکانت و تمام مطالب و کامنتهایم پاک نمایم.
-
- پست: 189
- تاریخ عضویت: دوشنبه ۴ آبان ۱۳۹۴, ۵:۰۹ ب.ظ
- سپاس‌های ارسالی: 89 بار
- سپاس‌های دریافتی: 153 بار
Re: اف-نت، ایده‌هایی از صاعقه تا رسیدن اف 24 و نبرد شبکه ای
خدمت دوستان گرامی، من یک عکس اینترنتی آنالیز کردم، به عنوان یک شاگرد ناچیز و علاقه مند طراحی گرافیک، همیشه از دقت در نگاه، چیزهای زیادی دستگیرم می شود (از توصیه‌های اکید همه استادان طراحی است و حتی به هنر خوب نگاه کردن از آن یاد میکند). خوب نگاه کردن، به ما دانش فراوانی می‌آموزد. در این مقایسه - که به گمانم نسبت اندازه واقعی جنگنده ها لحاظ شده- وضوح طرح اف 22، اندازه کوچک تر دارد. همان ایده و نظر من، دربارۀ اهمیت جداسازی شاسی دم از جایگاه موتور، در اف 22 قابل مشاهده است. هر چند می گونند طراحی ناپتیدار است، و توازن از راه محاسبات پیچیده رایانشی (کامپیوتری) انجام می شود، ولی باز سعی شده توازن طولی حفظ شود. در سوخو 27 قسمت میانی برون زدن زده، در اف 22 دم افقی، به توازن طولی کمک می کنند. در این صورت نیاز نیست مثلا نازل/اگزوز را طویل کنند.
با رعایت این همین نکات است، که جنگنده غربی با وجود جثۀ کوچکتر، توان حمل مشابه جنگنده شرقی را دارند و بلکه برتر هستند. البته کاربرد مواد مرکب بیشتر هم بی تاثیر نیست. ولی طراحی خوب، اثر خودش د رنتیجۀ کار نمایان میکند.
به خط دومی سرخ کم رنگ ازایین عکس توجه کنید. جایی کنار اف22 با تیک زرد رنگ من مشخص کردم.
چینی ها در طراحی اچ 7 نشان بی توجهی یا کمی تجربه آنها بود، ولی گویا بعد متوجه شدند و در طرح جی 31 و جی 20 بیشتر رعایت کردند.
من در مقاله فایل توصیح مختصری دادم دربارۀ مقایسه اچ و اف 4 فانتوم و ذکر نکات به قولی، فوت کوزه گری طراح فانتوم که چگونه بدون اضافه طول، آن موتور بزرگ و سنگین جی79 جاسازی کرد با تکنیک به کار بردن یک شاسی دم جدا جایگاه موتورف ترفندی که البت قبل از آن هم به کار رفته بود، ولی بهد مورد استقبال قرار گرفت مانند الفاجت، چگوار...، و هنوز هم در یاک 130 و انواع دیگر مشاهده می گردد، ولی برای استیلث این روش خوب نیست. بایست شاسی جفتی در دو طرف بیرونی استافده شود! کاری از اف 15 در دهه 1970 وضوح انجام شد تا کنون، با وجودی از موتور مشابه بکار بردند (توربوفن اسپی)، حداکثر وزن و سرعت نزدیک به هم است، ولی طول اچ7 بیش از سه متر و همچنین بیش از 700 کیلوگرم اضافه وزن (در وزن خالی) شده، این تاثیر منفی در توان حمل و قدرت مانور می‌گذارد، دست کم از نگرش تئوریک!
[External Link Removed for Guests]
[External Link Removed for Guests]
با رعایت این همین نکات است، که جنگنده غربی با وجود جثۀ کوچکتر، توان حمل مشابه جنگنده شرقی را دارند و بلکه برتر هستند. البته کاربرد مواد مرکب بیشتر هم بی تاثیر نیست. ولی طراحی خوب، اثر خودش د رنتیجۀ کار نمایان میکند.
به خط دومی سرخ کم رنگ ازایین عکس توجه کنید. جایی کنار اف22 با تیک زرد رنگ من مشخص کردم.
چینی ها در طراحی اچ 7 نشان بی توجهی یا کمی تجربه آنها بود، ولی گویا بعد متوجه شدند و در طرح جی 31 و جی 20 بیشتر رعایت کردند.
من در مقاله فایل توصیح مختصری دادم دربارۀ مقایسه اچ و اف 4 فانتوم و ذکر نکات به قولی، فوت کوزه گری طراح فانتوم که چگونه بدون اضافه طول، آن موتور بزرگ و سنگین جی79 جاسازی کرد با تکنیک به کار بردن یک شاسی دم جدا جایگاه موتورف ترفندی که البت قبل از آن هم به کار رفته بود، ولی بهد مورد استقبال قرار گرفت مانند الفاجت، چگوار...، و هنوز هم در یاک 130 و انواع دیگر مشاهده می گردد، ولی برای استیلث این روش خوب نیست. بایست شاسی جفتی در دو طرف بیرونی استافده شود! کاری از اف 15 در دهه 1970 وضوح انجام شد تا کنون، با وجودی از موتور مشابه بکار بردند (توربوفن اسپی)، حداکثر وزن و سرعت نزدیک به هم است، ولی طول اچ7 بیش از سه متر و همچنین بیش از 700 کیلوگرم اضافه وزن (در وزن خالی) شده، این تاثیر منفی در توان حمل و قدرت مانور می‌گذارد، دست کم از نگرش تئوریک!
[External Link Removed for Guests]
[External Link Removed for Guests]
با سلام و تشکر از لطف و از همه حلالیت میخواهم اگر ناخواسته موجب مزاحمتی شدم با مطالبم. نیت خیر بود و هیچ قصد بدی نبود. اوضاع روحی و احوتالات شخصی ام نامساعد است. باز در خواست مکررم تکرار میکنم از مدیریت سایت که میخواهم اکانت و تمام مطالب و کامنتهایم پاک نمایم.