Joint Strike Fighter.
[HR] Boeing X-32
[External Link Removed for Guests]
Joint strike fighter
بوئینگ X-32 یک جنگنده ی چندمنظوره بود که در مناقصه ی تولید Joint Strike Fighterبرای ارتش ایالات متحده و هم پیمان های این کشور
از X-35 پیشنهادی از سوی لاکهید مارتین که بعدها به F-35 Lightning II معروف شد شکست خورد.
[External Link Removed for Guests]
طراحی X-32
X-32 از یک ورودی هوای چانه ای بزرگ شبیه به [External Link Removed for Guests] و [External Link Removed for Guests] و یک بال یک تکه ی فیبرکربنی تشکیل شده است، که
بدلیل بزرگی تا حدودی نامتعارف ورودی هوای آن برخلاف آنچه که از یک جنگنده ی high-tech انتظار میرود کمکی به بهبود دید نمیکند.
بالهای ذوزنقه ای آن با فاصله دو بال حدود 9.15 متر و با زاويه ي پسگرايي لبه ي حمله 55 درجه . توانایی حمل 20000 پوند سوخت را
دارد. دلیل این درجه ی بالا از زاویه ی پسگرائی به قسمت های لاغر بال اجازه می داد تا بتواند حداقل پسای گذر صوتی را تولید نماید
دیگر دلیل این زاویه ایجاد یک زاویه ی خوب برای تجهیز به آنتن بالی بود.
پیشران دقیقا پشت کاکپیت و جلوتر از مرکز گرانش (CP)قرار گرفته است (امری نادر در جنگندهای جت) که این عوامل به مانند این است
که شی مخصوصی از آشکار شدن مستقیم تیغه های موتور جلوگیری میکند.بوئینگ همچنین در دهه ی60 هم طرحی از جنگنده ی
مافوق صوت با پیشرانه ای سوار شده در مرکز گرانش جنگنده ارائه کرده بود که اقدام برای تولید آن از چاپ تصاویر در Aviation week فراتر
نرفت.
[External Link Removed for Guests]
تغییرات در طراحی
دو پیش نمونه ی تولید شده برای کاهش هزینه های تولید از طراحی با بالهای دلتا بهره میبردند با این وجود هشت ماه پس از شروع
تولید پیش نمونه ها ، نیاز به تقویت مانور پذیری و امکانات حمل سلاح JSF تحت درخواست نیروی دریایی به کارخانه های رقیب ارسال شد
و در نتیجه بالهای دلتای ساخته ی بوئینگ دیگر به نیازها پاسخ نمی داد، مهندسان بوئینگ برای حل این مشکل یک طراحی جدید با دم
سنتی (با شباهت اندکی به دم پلیکان) و کاهش وزن و افزایش چالاکی ارائه کردند.اما برای تغییر پیش نمونه ها دیگر دیر شده بود.
البته این کار باعث اثبات توانایی کافی بودن تکنولوژی بوئینگ در زمینه تولید جنگنده بود.
[External Link Removed for Guests]
تست پرواز
بدلیل بال های دلتای پیش نمونه ها ، بوئینگ دو گونه ی مافوق صوت و STOVL را در تنظیمات جداگانه ارائه کرد که در گونه ی STOVL
باید تعدادی از قطعات از جنگنده جدا می شد.البته بوئینگ دریافته بود که گونه ی اصلاحی با دم سنتی نیازی به تنظیمات جداگانه ندارد.
اولین پرواز X-32A ( طراحی شده برای CTOL و ناوهای هواپیمابر ) در 18 سپتامبر سال 2000 انجام شد که در آن جنگنده از پایگاه
بوئینگ به پایگاه هوایی ادوارز پرواز نمود. X-32B که نمونه ی STVOL بود اولین بار در مارس سال 2001 به پرواز درآمد.X-32 برای پرواز
STVOL دقیقا از همان روشی که استفاده میکند که هاریرها استفاده میکنند یعنی استفاده از خروجی فن و thrust vectoring.
[External Link Removed for Guests]
مشخصات و توانایی ها
خدمه: 1 نفر
طول: 15.47 متر
فاصله دو بال : 10.97 متر
ارتفاع: 5.28 متر
مساحت بال: 54.8 مترمربع
حداکثر وزن بخاست: 17200 کیلوگرم
پیشران: پیشران توربوفن Pratt & Whitney F135 با پس سوز
حداکثر تراست بدون پس سوز (تراست خشک) : 117 کیلو نیوتون
حداکثر تراست با پس سوز: 155.7 کیلو نیوتون
حداکثر سرعت : 1.6 ماخ (1931 کیلومتر بر ساعت )
برد در ماموریت های مخصوص نیروی هوایی: 1575 کیلومتر
برد در ماموریت های مخصوص نیروی دریایی : 1390 کیلومتر
برد در ماموریت های مخصوص تفنگداران دریایی : 1100 کیلومتر
تسلیحات
توپ 20 میلیمتری [External Link Removed for Guests] یا توپ 27 میلیمتری [External Link Removed for Guests]
محفظه درونی: 6 آمرام یا 2 آمرام و 2 بمب 2000 پوندی کلاس هدایت پذیر
محفظه خارجی:15000 پوند سوخت و موشک های ضد رادار ، موشکهای هوا به سطح ، مخازن سوخت اضافی
[External Link Removed for Guests] این تصویر قهقهه زدن آن کاملا پیداست!
: در مورد رقابت با X-35 شکست بوئینگ و چگونگی پرواز STVOL در مقاله ای که جداگانه که در اول مقاله اشاره شد به تفصیل
خواهیم گفت.
منبع:
[External Link Removed for Guests]
کپی برداری بدون ذکر منبع نیست.
