نسل بعدی بمب افکن استیلت

[Thundertomcat]

نشانه هایی وجود دارد مبنی بر اینکه شرکت نورث روپ گرومن درگیر یک برنامه سری اثباتگر تکنولوژی برای یک بمب افکن جدید است .دلیل این امر نشانه هایی است که از سال 2005 اشکار شدند . در ان سال " اسکات وین شیپ " ( Scott Winship ) مدیر برنامه " هواپیمای رزمی بدون سرنشین " X-47 B شرکت نورث روپ گرومن اشاره کرد که این شرکت به علاقه نیرو هوایی ایالات متحده به نمونه بزرگتری از " هواپیمای رزمی بدون سرنشین – مشترک ( J-UCAV ) در قالب " X-47 C " با تداوم بسیار طولانی و قابلیت حمل 10000 پوند (4500 کیلو گرم ) مهمات و پهنای بال 172 فوت ( 52.4 متر ) – مشابه پهنای بال B-2 پاسخ می دهد . این اندیشه حاصل تداوم پرواز فوق العاده طولانی و یک مخزن بزرگ حمل سلاح برای انجام حملات چند گانه بر علیه انواع مختلفی از هدف ها بود .

کمی پس از ان در بودجه سال 2007 برنامه هواپیمای رزمی بدون سرنشین – مشترک پایان یافت و سپس نیروی دریایی برنامه " X-47 B " را در دست گرفت . این هواپیما اکنون قرار است که در سال جاری میلادی 2010 به پرواز دراید . گزارش شده که بودجه نیرو هوایی از ان برنامه به یک برنامه طبقه بندی شده انتقال یافت . این نیرو در ضمن یک رقم بودجه ای برای " بمب افکن نسل بعدی " ( NGB ) ارائه کرد ولی این برنامه هیچ بودجه اشکاری برای سال های مالی 2008 تا 2010 نداشته است .

در طی سال 2007 میلادی (1386 ) مدیران نورث روپ گرومن اشاره کردند که این شرکت انتظار پیروزی در یک برنامه طبقه بندی شده را دارد . سپس یک گزارش مالی در اوایل 2008 اشکار کرد که یک سفارش 2 میلیارد دلاری در شعبه سیستم های یکپارچه شرکت نورث روپ گرومن وجود دارد . درست پس از انکه شرکت های لاکهید مارتین و بویینگ در مورد اقدام مشترک برای پیشنهاد طرح بمب افکن نسل بهد توافق کردند . پس از ان زمان منابع اگاه در واشنگتن گزارش کردند که شرکت نورث روپ گرومن برنده برنامه اثباتگر برای یک هواپیمای بزرگ استیلت شده است و این که این پروژه از برنامه کاهش بودجه اعلام شده در اوریل 2009 جان بدر برده است .

یک برنامه احتمالی مرتبط با ان ساختن یک اشیانه جدید در مرکز ازمون های پروازی نیروهوایی ایالات متحده در " گروم لیک " ( GROOM LAKE ) واقع در ایالت نوادا است . بر خلاف سایر ساختمان ها در این پایگاه دورافتاده این اشیانه بوسیله یک دیواره بلند از دید اطراف پوشیده شده است.

محتمل ترین نکته در این برنامه اثباتگر پروازی تمرکز ان بر جنبه های ائرودینامیکی و یکپارچه سازی موتور – بدنه این طرح بال پرنده بسیار استیلت می باشد . در واقع B-2 در اولین روزهای " دینامیک سیالات محاسباتی " ( CFD ) طراحی شد . پیش از انکه جریانات پیچیده 3 بعدی بر فراز یک هواپیمای بال پرنده را بتوان بطور کامل و با دقت شبیه سازی کرده و ریسک تقابل میان مسائل ائرودینامیکی و انتشارات الکترومغناطیسی را بر طرف کرد . سی سال پس از ان کامپیوترهای فوق العاده قدرتمند امروزی امکان طراحی هواپیماهایی با انتشارات بسیار کمتر و کارایی ائرودینامیک زیاد را امکان پذیر کرده اند . بطوری که تقریبا نتایج مورد انتظار از تونل های باد و پروازهای ازمایشی را تضمین می کند . با این حال یک طرح هواپیمای اثباتگر بزرگ شامل تاثیرات ورودی هوا و خروجی اگزوز موتور در طراحی و نیز مسائل مربوط به ثبات و کنترل پروازی است .

مقدورات پروازی در ارتفاع بسیار زیاد ممکن است یکی دیگر از اهداف این برنامه باشد . نیرو هوایی امریکا بمب افکن B-2 را به دلیل خطر کشف بصری ان توسط هواپیماهای جنگنده دارای قابلیت بقا در روشنایی روز تلقی نمی کند . زیرا B-2 در همان ارتفاع پرواز می کند که اکثر هواپیماهای جنگنده و قابل مشاهده در بهترین مشاهده در بهترین وضعیت برای کشف بصری است : مشاهده در افق . ولی یک هواپیما با پرواز در ارتفاع زیاد 60000 فوت (18300 متر ) یا بیشتر احتمال کمی دارد که به این طریق کشف شود . زیرا اسمان در ان ارتفاع زیاد تیره است .
با استفاده از نمونه ای از طرح " بال پرنده شکسته " ( طرح X-47 B ) شرکت نورث روپ گرومن – که برای استفاده در اندازه ها و ویژگی های پروازی مختلف طراحی شده – بمب افکن جدید با نصف وزن B-2 – دارای طول بدنه مشابه خواهد بود که این امر به ان امکان حمل همان مهماتی را می دهد که B-2 حمل می کند . از جمله احتمالا بمب عظیم نفوذی 30000 پوندی (13500 کیلوگرمی ) "CBU-43 B " ساخت بویینگ که برای انهدام هدف های سخت در اعماق زمین طراحی شده است .

توسعه بمب افکن نسل بعد توسط نورث روپ گرومن می تواند بوسیله فعالیت این شرکت بر روی ارتقای B-2 تسهیل شود . بهبود هایی که برای B-2 پیش بینی شده اند شامل تغییر در لانچر چرخنده برای ایجاد امکان حمل مهمات گوناگون از بمب های { کوچک } کم قطر (SDB ) تا بمب های 2000 پوندی (900 کیلو گرمی ) یک رادار با " ارایه کاوش فعال الکترونیکی " جدید در باند "Ku"
با توان نقشه برداری زمینی با دقت فوق العاده زیاد و یک سیستم ارتباطی ماهواره ای پر سرعت استیلت می باشد .

پشتیبانان بمب افکن جدید از فکر ساختن و بکار گیری یک هواپیمای جدید بمب افکن / اکتشافی – نظارتی وجاسوسی بصورت مرحله ای طرفداری می کنن . به این ترتیب که نمونه اولیه می بایستی سرنشین دار بوده و از موتورها و تجهیزات الکترونیکی و حسگر های موجود استفاده کند . بعدها می توان هواپیما را به بدون سرنشین و یا ترکیبی ( سرنشین دار / بدون سرنشین ) تبدیل کرد که از موتورهای پیشرفته جدید برای افزایش مقدورات پروازی و سقف پرواز و / یا تامین انرژی برای سلاح های انرژی هدایت شونده ( لیزری و یا مایکروویو ) برای دفاع از خود و یا حمله استفاده کند .

تکنولوژی استیلت برای یک هواپیمای بمب افکن / اکتشافی – نظارتی – جاسوسی از اهمیت بسیاری برخوردار است . به گفته کارشناسان اشنا با برنامه های هواپیماهای رزمی بدون سرنشین طرح یکپارچه بال – بدنه و شکل بال پرنده دارای 2 ویژگی بی نظیر است : اول انکه این طرح قادر به تامین استیلت در تمامی جوانب با انتشارات و بازتاب راداری بسیار کم از پهلو ها و جلو و عقب است . در حالی که طرح های متعارف تر نظیر F-22 و F-35 دارای بازتابهای قابل توجه در برخی از زوایا به دلیل داشتن سکان های عمودی هستند . بال پرنده در ضمن دارای ویژگی های رادارگریزی در پهنه وسیعی از فرکانس های راداری است . در رادارهای با فرکانس پایین ( طول موج بلند ) نوک بالها و دم و سایر قطعات کوچک دارای ابعادی در همان طول محدوده موج هستند که باعث پدیده " تشدید " ( RESONANCE ) و افزایش قابل توجه سطح مقطع راداری می شوند و شکل یا مواد سازنده هواپیما معمولا بران بی اثر هستند . اخیرا هر دو کشور روسیه و چین طرح هایی از نمونه های بهسازی شده رادارهای با طول موج زیاد " VHF " را با هدف مقابله با هواپیماهای استیلت به نمایش گذاشته اند .

توانایی اکتشافی / نظارتی / جاسوسی بخشی از تکنولوژی های جدید هواپیمای تهاجمی با تکنولوژی پیشرفته خواهند بود که شامل دوام پرواز بسیار طولانی حسگرهای عامل و غیر عامل در پهنه گسترده ای از امواج الکترومغناطیسی و ارتباطات ماهواره ای باند پهن با ویژگی استیلت می باشد . مسئله مهم دیگر انست که ایا بمب افکن جدید می بایستی قابلیت حمل سلاح های هسته ای را داشته باشد یا خیر ؟ به گفته " بری واتز " تحلیل گر مرکز " تخمین های استراتژیک و بودجه ای " 4 نیاز متعارف ( غیر هسته ای ) نیرومندترین توجیهات برای بمب افکن جدید بوده اند که عبارتند از :

1- ماموریت هایی که نیازمند شعاع کافی از اخرین نقطه سوختگیری هوایی تا رسیدن به هدف هایی در عمق حریم پدافند شده هستند .

2- منازعاتی که نیازمند حمله به هدفهایی در فواصل بین قاره ای می باشند .

3- ماموریت های نیازمند به قابلیت بقای زیاد برای تداوم حضور در حریم هوایی پدافند شده برای جمع اوری اطلاعات در مورد هدفهای متحرک مهم .

4- ماموریت هایی که نیروهای ایالات متحده می بایستی دارای شعاع عمل رزمی فراتر از برد سلاح های دشمن داشته باشند .

واتر معتقد است که نیاز برای انجام ماموریت های هسته ای فقط در قالب گزینه های محدود کنترل شده بر علیه تهدیدات ناحیه ای خواهد بود و میزان محدودی از مقاومت در مقابل پالسهای الکترومغناطیسی را پیشنهاد می کند .

منبع : ماهنامه دو هواپیما / ش 6