در کل 5 روش برای نشست و برخاست عمودی (نوبع)هواگردهای عمود پرواز استفاده می شد که به طور خلاصه عبارتند از :
1- کج کردن کل هواپیما :
در این حالت هواپیما با شیب بسیار زیاد یا حتی در وضعیت قائم به کمک نیروی موتور یا موتورهای خود از زمین برخاسته و پس از کسب ارتفاع کافی به حالت افقی در آمده و پرواز عادی را پیش می گیرد مانند هواپیمای تحقیقاتی پوگو(Pogo) که شرکت جنرال داینامیکس آن را برای نیروی دریایی آمریکا ساخت.
2- کج کردن موتورها و بالها :
در این حالت موتورهای نصب شده روی بال به صورت یک مجموعه از حالت افقی به قائم برعکس تغییر حالت می دهند.
3- کج کردن موتورها یا ملخ ها :
مشکل این روش در تعیین محل موتورهاست . به طوریکه ملخ ، شار ملخ یا جریان جت خروجی از موتورها باید در هر حالتی از اجزای هواپیما دور باشد .مثال بارز این روش هواپیمای V-22 آسپری است.
4- تعییر جهت جریان خروجی موتور های جت :
این روش به خصوص در موتورهای جت بسیار امکان پذیر است.در این حالت خروجی های گاز داغ موتور جت به کمک وسایل کنترلی تغییر جهت داده و با حفظ پایداری هواپیما از وضعیت قائم به افقی و برعکس تغییر جهت می دهند.مانند هواپیمای نامدار هاریر و یا هواپیما نسل پنجم F-35
5- استفاده از دو موتور مختلف :
در این حالت یک موتور برای پرواز افقی و دیگری برای پرواز عمودی به کار می افتد.عیب عمده این روش آن است که در حالت پرواز افقی موتور حالت عمودی کار نمی کند و به عنوان وزن مرده به هواپیما تحمیل می شود برعکس مانند هواپیمای Do31 شرکت دورنیه که یک طرح تجربی بود.
hamed_713
میلیتاری