جنگنده رهگیر F-80
کار عجیب کلی :
در طول جنگ جهانی دوم ، کلی پس از دریافت یک دستور از سوی نیروی هوایی ایالات متحده مبنی بر ساخت یک جت جنگنده او شروع به طراحی کرد.
کلی میگوید: در آن زمان فضای شرکت کوچک بود و بدلیل اینکه شرکت مشغول ساخت 17 عدد P-38 در روز و همچنین ساخت بمب افکن هادسون بود که در مجموع حدود 28 هواپیما در روز میشد جا برای کار من نبود. کلی نیاز به یک جا برای طراحی وآزمایش برای ساخت جنگنده F-80 داشت. بنابراین او برای این کار یک کارخانه قدیمی چینی را برای کار خود پیدا کرد این کارخانه در یک مکان دور افتاده و بدور از شهر بود او از موتور یک هواپیما برای تونل باد دست ساز خود استفاده کرد در حالی که دیواره این تونل باد او از جعبه های چوبی ساده ساخته شده بود، او از یک چادر سیرک برای سقف کارگاه استفاده کرد و در محیطی با این شرایط شروع به خلق جنگنده F-80 ستاره ای ، نمود.
این پروژه آنقدر محرمانه و مخفی بود که حتی همکاران هم از کار ومحل او آگاه نبودند بعدها یکی ازهمکاران کلی را با کارکتر یک کمیک استریپ مقایسه کرد که از هیچ میتواند یک جنگنده بسازد. شهرت کلی بخاطر ساخت هواپیمای پیشرفته در کمترین زمان و با کمترین امکانات بود و طوری کار میکرد که کسی تا لحظه آخر از طرحش آگاه نمیشد . کلی اکثر اطلاعات ساخت هواپیما ها را پیش خود نگه میداشت وهمکارانش چیز زیادی از جریان کار نمیدانستند ، او تمام راز و رمز کارش را در ذهنش نگه میداشت. چرا که اعتقاد داشت راه جلوگیری از دسترسی به اطلاعات توسط دشمن مستندات اندک میباشد.
گواهینامه خلبانی کلی جانسون زمان دانشجویی
دفترچه یادداشت پرواز کلی جانسون
نقل قول از کلارنس درباره تبدیل اسمش به کلی :
کلی نقل میکند در زمان مدرسه اسم من کلارنس بود ولی بچه ها بدلیل اینکه اسم طولانی بود من را به اسم کلارا صدا میزدند که من خوشم نمی آمد. یک روز وقتی در صف منتظر ورود به کلاس بودیم پسری من را با تمسخر کلارا صدا زد آنچنان به پای او لگد زدم که پایش شکست بعد از آن به دنبال یک اسم مستعار گشتند و چون من کراوات سبز داشتم و قسمتی از ترانه های محلی مردم در مورد پسری با کراوات سبز بود بعد از این من را بچه ها کلی صدا زدند چرا که راحت بیان میشد و بعد از آن همیشه من را کلی جانسون صدا میزنند.
کلی در کنار هواپیمای U-2
هواپیمای U-2 :
در دهه 1950 افزایش سلاح اتمی شوروی باعث نوعی بد گمانی ایالات متحده شده بود. چرا که روسها قابل پیش بینی نبودند و ممکن بود به راحتی دست به حمله بزنند. جنگ سرد آغاز شد .از آنجا که اطلاعاتی در مورد برنامه موشکی و نظامی بلند مدت شوروری در دست نبود ایالات متحده تلاش کرد تا از تحقیقات شوروی سر در بیاورد. در سیاستی به نام اوپن اسکای دولت ایزنهاور دستوری صادر کرد مبنی بر نیاز نیروی هوایی ایالات متحده به برتری نسبت به شوروی در آسمان. کلی جانسون در آن زمان سرپرست مهندسان شرکت لاکهید بود. او به دولت پیشنهاد ساخت 20 هواپیما آن هم فقط در 8 ماه را داد. هواپیمایی که برای شناسایی در ارتفاع بالا استفاده میشد. و عملا از تیررس موشک و هواپیمای دشمن خارج بودند. کلی در عرض 8 ماه تمام سفارش را تحویل داد هواپیمای U-2 بدلیل حذف چرخ های فرود که وزن زیادی داشتند و داشتن وزن کم بال میتوانست با سرعت ودر ارتفاع بالا پرواز کند. این هواپیما به راحتی از سرعت صوت عبور میکرد و به مدت طولانی در آسمان مانند یک گلایدر پرواز می کرد.
کلی در حال شرح مواردی به خلبان U-2 گلن چاپمن اوایل دهه 1950
ماموریت آن عکسبرداری از پایگاه های شوروی بود. امید میرفت این هواپیما آنقدر بالا پرواز بکند که رادار های شوروی نتوانند وجودش را تشخیص دهند، اما رادارهای پیشرفته شوروی این هواپیما را تشخیص دادند ولی آنقدر بالا پرواز میکرد که از برد موشکها خارج بود. همین ناتوانی روسها در هدف قرار دادن U-2 باعث شد این هواپیما 4 سال از تمام روسیه عکسبرداری کند حتی از محرمانه ترین پایگاه های روسیه. بعد از 4 سال جمع آوری اطلاعات با ارزش برای ایالات متحده ، طی یک حادثه که منجر به سقوط یکی از هواپیماها شد برنامه پرواز آن بر روی شوروی کنار گذاشته شد. ماجرا اینطور پیش رفت که شوروی چند میگ برای رهگیری به سمت U-2 فرستاد و علاوه بر آن چندین موشک نیز به سمت آن پرتاب کرد.
هیچکدام از موشکها به U-2 برخورد نکرد اما یکی از موشکها به اشتباه به میگ روسی برخورد کرد و به دلیل انفجار هواپیمای میگ و شکننده بودن بالهای سبک U-2 موج انفجار به بال U-2 آسیب زد و هواپیما سقوط کرد.
هواپیمای U-2 بعد از مدتی به یک هواپیمای قوی گلایدر ارتقاء پیدا کرد. نصب موتور قویتر همراه با حذف چرخ ها باعث شد قدرت هواپیما بیشتر شود هواپیما روی چرخهای وسط و چرخ کوچک دم فرود می آمد.
طراحان لاکهید پیش بینی می کردند که روسها میتوانند سلاحی بسازند که U-2 را هدف قرار دهد. و با این شرایط حتی قبل از ورود به حریم هوایی روسیه میتوانستند U-2 را هدف قرار دهند. وتنها راه در این شرایط فرار U-2 بود.
کلی و طراحان شرکت لاکهید راه عبور از سیستم دفاعی روسها را در سرعت 3 ماخ و ارتفاع بالا و قابلیت رادار گریزی نوین یافتند. پس نیاز به یک هواپیمای جدید داشتند.
Tony Bevacqua and Kelly Johnson
خلبان Tony Bevacqua از 1989 تا سال 2007 یکی از فعالترین خلبان های U-2 و SR-71 بوده 18 مدال برای 18 سال پرواز شناسایی بی وقفه
سال 1979 هواپیمای U-2 مجددا تولید شد. و TR1 نامگذاری شد. کمی از U-2 بزرگتر بود با یک موتور جدیدتر، بدنه مستحکم و سبکتر و ترکیبی فوق محرمانه از مواد جاذب امواج رادار و دوربین های جدید و حساس . این هواپیما در حال حاضر هم در همه جای دنیا پرواز آنجام میدهد. ناسا برای برخی تحقیقات در ارتفاع بالا از این مدل استفاده میکند.
در مورد ساخت SR-71 :
این کار آسانی نبود. همه چیز در مورد SR-71 باید از ابتدا طراحی و فن آوری بوجود میومد ، حتی مواد باید اختراع میشد. کلی درمورد کار بزرگی که آنجام داده میگوید :من راه ساخت را پیدا کردم ولی پیشنهاد پاداش 50 دلاری به هرکسی میدم که بتونه راه ساخت این هواپیما رو بمن بگه . من هنوز 50 دلاری تو دستمه اگر کسی بگه چطوری همچین هواپیمایی بسازم "....؟ ". در طول برنامه ما قادر به کاهش هزینه ها با تولید یک نوع خاص از تیتانیم از 119 دلار به 11 دلار شدیم و ما با افتخار هزینه یک پیچ تیتانیم خاص رو از 15 دلار به 25 سنت کاهش دادیم . کلی میگه ما نمی خواستیم فقط یکی دو گام از شوروی جلوتر باشیم و شوروی بعد یک یا دو سال بتونه به سطح تکنولوژی ما برسه پس من گفنم: من میخواهم هواپیمایی بسازم که برای 10 سال یا چند دهه حاکم آسمان ها باشد و هیچ موشکی نتواند به هواپیمای ما نزدیک شود.
راز SR-71 :
بدلیل پیچیدگی و محرمانه بودن هنوز بعد از سالها کارشناسان نمی دانند که بعضی از ابزارها و طراحی ها برای چه در آن بکار برده شده بدنه این هواپیما در سرعت 3 ماخ دارای دمای 800 تا 1100 درجه فارنهایت میباشد، در حالی که در این سرعت درجه هوا منفی 120 درجه میباشد که فلز بدنه باید این اختلاف دما را تحمل کند. از نکات جالب طرح این هست که تمام ابزار ساخت شامل: ماشینهای تراش، پرس ، باید از نو طراحی میشد و باید طوری مستحکم و مقاوم بودند که بتوانند فلز جدید را برش داده و فرم دهند. همچنین تمام این ابزارها فقط با کاغذ وقلم طراحی شده و کل پروژه بدون استفاده از کامپیوتر ساخته شده وقتی این موارد را در کنار هم قرار دهیم متوجه اوج نبوغ کلی و همکارانش میشویم . در واقع کلی کاری را آنجام میداد که دیگران با پیشرفته ترین ابزار هم از آنجامش عاجز بودند.
کلی جانسون بر اساس نیاز سازمان اطلاعاتی آمریکا CIA با استفاده از تکنولوژی SR-71 و بر اساس اصل ردار گریزی و استفاده از تیتانیم بکار رفته در آن نوعی پرنده بدون سرنشین ساخت. این پرنده که نام آن D-21 بود برای جاسوسی در شرایط بسیار خطرناک استفاده میشد.
سرهنگ Hertzog قبل از پرواز
هواپیمای شناسایی بدون سرنشین D-21
سرعت D-21 بین 3.2 تا 3.5 ماخ بود و میتوانست به ارتفاع 29 کیلومتری برسد ، برد آن 5600 کیلومتر بود و از پشت SR-71 رها میشد بعد از اتمام کار جعبه اطلاعات و دوربین ها از D-21 رها میشد و بعد از بازیابی مورد استفاده سازمان سیا قرار میگرفت. بعد از یک اتفاق که باعث کشته شدن یک خلبان شد قرارشد که از زیر یک بمب افکن B-52 این پرنده رها شود.
موتور راکتی که به آن متصل است وظیفه افزایش سرعت این هواپیمای بدون سرنشین جهت رسیدن به سرعت لازم برای روشن شدن موتور اصلی را بر عهده دارد و بعد از این کار راکت از هواپیما جدا میشود.
به دستور رئیس جمهور در سال 1968 تمام دستگاه های ساخت و توسعه SR-71 بعلاوه اسناد مربوط به مواد بکار رفته و طرح ها همگی نابود شد ، تا دیگر کشوری نتواند از روی آنها مدلی بسازد. اگر SR-71 خراب میشد هیچ قطعه یدکی به دلایل امنیتی وجود نداشت تنها راه ، استفاده از قطعه یک SR-71 دیگر بود. دولت آمریکا بشدت از انتشار اطلاعات و رسیدن آنها به دست دیگر کشورها بخصوص شوروی ترس داشت بعلاوه اینکه در سال 1990 معلوم شد هزینه هر یک ساعت پرواز با آن 30000 دلار بوده که مقرن به صرفه نبود.
اما با این وجود هر گاه دولت نیاز به کنترل منطقه خاصی در دنیا را دارد که مجهز به سیستم پدافند قرتمند میباشد SR-71 اولین انتخاب میباشد.
کلی در کنار جنگنده رهگیر F-12
بدلیل محرمانه بودن مشخص نیست این هواپیما چه تعداد پرواز آنجام داده ولی در دهه 80 تعداد زیادی پرواز شناسایی آنجام داده است که از چند وچون آن اطلاعاتی در دست نیست. از تعداد دقیق تولید این هواپیما به دلیل محرمانه بودن کسی آگاه نیست، ولی رقم 32 هواپیما طبق گزارشات وجود دارد هیچ هواپیمایی توسط موشک منهدم نشده ولی تعدادی در سوانح فرود از دست رفته اند. تقریبا همه SR-71 ها در حال حاضر در موزه های سراسر ایالات متحده قرار دارند در حالی که برای 32 سال رکورد سقف پرواز و سرعت آنها در جهان شکسته نشده.
درباره موتور J-58 :
مدت کوتاهی پس از توسعه شرکت یک شرط بندی بین کلی جانسون و بیل براون بر سر اینکه کدام شرکت موفق میشود اولین سیستم تزریق سوخت موتور هواپیما را بسازد شروع شد که بعد از مدتی شرکت پرات و ویتنی موفق شد و کلی که شرط را باخته بود یک چک به مبلغ 12000 دلار طبق قرار برای بیل براون فرستاد که بروان با آن پول لباس ملوانی و کاپشن آبی خرید ویک عکس بزرگ با قایق بادبانی بیل گوردون گرفت بعد عکس را برای کلی فرستاد کلی تا مدتها آن عکس را در اتاق کارش در لاکهید به دیوار زده بود .
درباره طراحی هواپیما کلی میگوید :
باید در طراحی هواپیما به آینده نگاه کرد نه به حال محصول شما باید در آینده هم بی رقیب باشد ، یک ذهن محدود طراحی محدودی دارد ، تا زمانی که در جهنمی از ترس از شکست طراحی کنید آینده ای نخواهید داشت.
نظر کلی در مورد بهپاد:
بهپاد باید بتواند هر کاری را که خلبان ماهر آنجام میدهد به بهترین شکل ممکن آنجام دهد.
پایان قسمت سوم
استفاده از مطلب با ذکر منبع مجاز میباشد.