گزارش سرویس پژوهشی ایسنا، این خاک که به خاک رس Kisameet مشهور است، از قرنها پیش توسط ساکنان شهر بریتیش کلمبیا در کانادا برای درمان بیماریهای مختلفی از جمله بیماریهای پوستی یا عفونتهای داخلی استفاده میشده است. پزشکان در دهه 1940 در ونکوور از آن برای درمان شرایط گوناگون از سوختگی گرفته تا کولیت اولسراتیو استفاده میکردند اما با ظهور آنتیبیوتیکها، درمان با خاک رس به فراموشی سپرده شد.اکنون محققان دانشگاه بریتیش کلمبیا در ونکوور با افزایش نگرانیها در مورد مقاومت باکتریها به آنتیبیوتیکها مجددا به این درمان طبیعی قدیمی روی آوردهاند تا از آن در مبارزه با تهدید جدید کمک بگیرند.
آنها تحقیقات خود را بر روی منتخبی از باکتریهای موسوم به گروه ESKAPE متمرکز کردند که شامل پاتوژنهایی مانند MRSA و باکتریهای عامل بیماریهای خطرناکی مانند ذاتالریه و سپتیسمی هستند. در حال حاضر شناسایی روشهای جدید برای مبارزه با این باکتریها از اهمیت زیادی برخوردارند زیرا درمان آنها بسیار دشوار بوده و به بیشتر آنتیبیوتیکهای موجود مقاوم هستند.
محققان به بررسی منتخبی از 16 باکتری مختلف پرداخته و سویههایی را برگزیدند که در بیمارستانهای محلی شایع بودند. آنها سپس این باکتریها را در یک ترکیب رقیقی از خاک رس آزمایش کردند که طی آن، باکتریها بین 24 تا 48 ساعت با خاک رس تعامل داشتند.
محققان پس از مدتی این ترکیب را مشاهده کرده و دریافتند که خاک رس توانسته با موفقیت همه 16 سویه را از بین ببرد که این امر نشاندهنده قابلیت چشمگیر ضدباکتری آن در مبارزه با بیماریها است. آنها همچنین عصاره خاک رس مبتنی بر آب و محلول را بررسی کرده و تاثیر ضد باکتری مشابهی را مشاهده کردند.
اگرچه این نتایج اولیه بسیار نویدبخش هستند، اما دانشمندان هنوز مکانیزم دقیقی که خاک رس با آن به کشتن باکتریها میپردازد را شناسایی نکردهاند. خاک رس Kisameet یک ترکیب پیچیده حاوی چندین ماده معدنی متفاوت است که جامعه میکروبی پیشرفتهای دارد. ممکن است که ترکیب ویژگیهای شیمیایی،فیزیکی و میکروبی این خاک،دلیل فعالیت ضد میکروبی آن باشد.
محققان قصد دارند خاک رس را بر روی حیوانات آزمایشگاهی مبتلا به عفونتهای باکتریایی آزمایش و امیدوارند در نهایت بتوانند آن را وارد مرحله کارآزماییهای انسانی کنند. هدف بلندمدت محققان، جداسازی دلایل قابلیتهای ضد باکتری خاک رس و بهرهبرداری از دانش آن برای ساخت آنتیبیوتیکهای جدید است.
این یافتهها در مجله mBio منتشر شده است.
