این پژوهش که توسط محققان دانشگاه نیویورک انجام شده، شامل اندازه گیری فعالیت مغز موشها در زمانی است که آنها در حال گشت و گذار بودند.
محققان میگویند که موشها نقشههایی از آنچه که تجربه میکنند را در هر دو هیپوکامپ(دو ساختار منحنی داخل مغز) خود ذخیره میکنند.
مکانهای مختلفی که موشها آن را تجربه میکنند با گروههای مختلفی از نورونها پردازش شده که در زمان جستجو و کنکاش موشها به صورت همزمان با یکدیگر فعال میشوند.
محققان در این پژوهش مشاهده کردند که پس از اینکه موشها در محلی به جستجو و کنکاش میپردازند، این تجربیات به هنگام خواب نیز مجددا تکرار میشود.
محققان بر این باورند که این روند سبب ذخیره خاطرات در حافظه طولانی مدت میشود.
آنها برای اینکه بدانند آیا این فعالسازی مجدد خاطرات شامل عواطف و احساسات نیز میشود، در نقطه خاصی از روند کنکاش به موشها یک پاف از اسپری تمیزکننده زدند تا برای این موجودات یک تجربه ناخوشایند بوجود آورند. این اسپری احساس ناخوشایندی را در موشها بوجود میآورد اما برای آنها ضرری نداشت.
بدین ترتیب موشها از آن نقطه که حس ناخوشایندی را در آنجا تجربه کرده بودند میترسیدند.
آنها در زمان نزدیک شدن به آن نقطه سرعت خود را کاهش داده و سپس با سرعت زیادی از آن محل فرار میکردند.
محققان فعالیت هیپوکامپ و آمیگدال موشها که در هنگام ترس فعال میشد را ثبت کردند.
هنگامیکه موشها به خواب رفته و خاطرات روزانه برای آنها در طول خواب تکرار شد، ناحیه آمیگدال مغز آنها در زمان مرور آن تجربه ناخوشایند شروع به فعالیت کرد.
این پژوهش نشان داد که خاطرات، تنها شامل اطلاعات مختلف نبوده بلکه احساسات را نیز شامل میشود.
در حالی که هنوز مشخص نیست که موشها میتوانند خواب ببینند یا خیر، این مسئله به خوبی مورد بررسی قرار گرفته که تجربیات تروماتیک میتواند منجر به دیدن کابوس شود.
با این حال محققان بر این باورند که این پروسه میتواند به تقویت حافظه بلندمدت منجر شود.