با سلام مجدد .
اولاً شما باید حتماً فرسایش را در معادلاتتان در نظر بگیرید . ممکن است تپه هایی که محل این کشف بوده اند زمانی کوه های بلندی بوده باشند (که البته شخصاً بعید می دانم و دلیلش را در ادامه خواهم گفت) اما ظاهر تپه ها کاملاً نشان می دهد که مدتها در معرض فرسایش قرار داشته اند .
دوماً طبق نظر زمین شناسان در زمان انقراض دایناسورها (65 ملیون سال پیش) آمریکای شمالی توسط یک دریای بزرگ به دو بخش شرقی و غربی تقسیم می شده و در واقع ایالت های مرکزی آمریکای امروزی اکثراً زیر آب بوده اند . پس با توجه به محل کشف این فسیل (مرکز ایالت داکوتای جنوبی) احتمالاً این محل یک منطقه ساحلی (یا نزدیک به ساحل) بوده و خاک و سنگ های شکل گرفته روی بقایای دایناسور باید از نوع رسوبات دریایی باشند و با توجه به اینکه دریای مذکور چند ملیون سال بعد خشک و محو شده بنابراین قابل توجیه است که رسوبات شکل گرفته روی دایناسور به اندازه چند ملیون سال باشند و بعد از آن فرسایش آغاز شده است .
سوماً با توجه به عکس ها (بخصوص عکس دوم) می توانم بگویم که تپه ها حدود 19 تا 20 متر از سطح دشت ارتفاع دارند و فسیل باید در عمق حدوداً 17-18 متری (نزدیک به سطح دشت) قرار گرفته باشد . اما باز هم فراموش نکنید که عامل فرسایش را باید حتماً در نظر گرفت . این دشت ها شاید الان بیابان باشند اما زمانی (در عصر یخبندان) حتی لایه های قطور یخی را هم به خودشان دیده اند .
اولاً شما باید حتماً فرسایش را در معادلاتتان در نظر بگیرید . ممکن است تپه هایی که محل این کشف بوده اند زمانی کوه های بلندی بوده باشند (که البته شخصاً بعید می دانم و دلیلش را در ادامه خواهم گفت) اما ظاهر تپه ها کاملاً نشان می دهد که مدتها در معرض فرسایش قرار داشته اند .
دوماً طبق نظر زمین شناسان در زمان انقراض دایناسورها (65 ملیون سال پیش) آمریکای شمالی توسط یک دریای بزرگ به دو بخش شرقی و غربی تقسیم می شده و در واقع ایالت های مرکزی آمریکای امروزی اکثراً زیر آب بوده اند . پس با توجه به محل کشف این فسیل (مرکز ایالت داکوتای جنوبی) احتمالاً این محل یک منطقه ساحلی (یا نزدیک به ساحل) بوده و خاک و سنگ های شکل گرفته روی بقایای دایناسور باید از نوع رسوبات دریایی باشند و با توجه به اینکه دریای مذکور چند ملیون سال بعد خشک و محو شده بنابراین قابل توجیه است که رسوبات شکل گرفته روی دایناسور به اندازه چند ملیون سال باشند و بعد از آن فرسایش آغاز شده است .
سوماً با توجه به عکس ها (بخصوص عکس دوم) می توانم بگویم که تپه ها حدود 19 تا 20 متر از سطح دشت ارتفاع دارند و فسیل باید در عمق حدوداً 17-18 متری (نزدیک به سطح دشت) قرار گرفته باشد . اما باز هم فراموش نکنید که عامل فرسایش را باید حتماً در نظر گرفت . این دشت ها شاید الان بیابان باشند اما زمانی (در عصر یخبندان) حتی لایه های قطور یخی را هم به خودشان دیده اند .
