چطور روسها یک بوئینگ747 را به همراه تمامی مسافرانش به کام مرگ فرستادند

[Reza 313]

  نام  

در ساعات پایانی روز 31 آگوست 1983 و در فرودگاه بین المللی جان اف کندی واقع در نیویورک یک فروند بویینگ 200-747 متعلق به شرکت هواپیمایی کره جنوبی خود را برای پرواز به سوی سئول آماده میکرد . بعد از سوار شدن 240 نفر مسافر و حضور 29 خدمه ، هواپیما با کسب اجازه از برج مراقبت تیک آف کرده و به سمت غرب به راه افتاد . کمی بعد از نیمه شب ، هواپیمای بویینگ به منظور سوختگیری در فرودگاه Anchorage واقع در آلاسکا فرود آمد .

[align=center]---------------------------------------------------------------------------------------------[/align]
  
  200-747 ساقط شده سال 1980 (سه سال قبل از سقوط) فرودگاه  
[align=center]---------------------------------------------------------------------------------------------[/align]
پس از انجام اقدامات لازم و گرفتن سوخت مورد نیاز ، هواپیما در ساعت 3 بامداد به وقت محلی (13:00 به وقت گرینویچ) به طرف مقصد خود به پرواز در آمد . مسیر پیش بینی شده برای پرواز عبارت بود از حرکت به سمت غرب و سپس گردش به سمت جنوب . می توانید در تصویر زیر مسیر پیش بینی شده را مشاهد بفرمایید.

[align=center]---------------------------------------------------------------------------------------------[/align]
  
  پرواز تعیین شده با خط متقاطع و مسیر پرواز انجام شده با خط ممتد نشان داده شده است  
[align=center]---------------------------------------------------------------------------------------------[/align]
اما همانگونه که در شکل مشخص است، هواپیمادر اثر یک اشتباه ساده از مسیر تعیین شده خارج شد و در اثر آن از روی شبه جزیره کامچاتکا (متعلق به شوروی) عبور کرد و سپس با گذر از دریای اختسک به سمت جزیره ساخالین در حرکت بود . در این لحظات ، چند فروند جنگنده میگ 23 و سوخو 15 نیروی هوایی شوروی به پرواز در آمده بودند و در حال حرکت به سمت هواپیما بودند. در ساعت 18:26 دقیقه به وقت گرینویچ یکی از جنگنده های Su-15 که از پایگاه هوایی «دالینسک سکول» به پرواز در آمده بود با شلیک یک تیر موشک هوا به هوا ، هواپیمای کره ای را ساقط کرد . هواپیما در 55 کیلومتری جزیره مونرون به دریا برخورد کرد و از هم متلاشی شد ، تمامی مسافران و خدمه هواپیما نیز در جا کشته شدند . در ساعات اولیه ناپدید شدن هواپیما به اشتباه گمان می رفت که روسها هواپیما را مجبور به فرود در جزیر ساخالین کرده اند که مدتی بعد رد شد . بعد از اصابت موشک ، هواپیما به دلیل کاهش فشار سریع ، شروع به کم کردن ارتفاع نمود و این روند تا زمان برخورد به سطح دریا ( 18:27:46 به وقت گرینویچ) ادامه یافت . روسها به سرعت توانستند تا اطلاعات جعبه سیاه هواپیما را پیدا کنند اما از ارائه آنها به مراجع ذیصلاح خودداری کردند ، اما بعد از به قدرت رسیدن یلتسین در روسیه ، اطلاعات جعبه سیاه هواپیما در اختیار مراجع ذیصلاح قرار گرفت . اطلاعات به دست آمده از جعبه سیاه هواپیما نشان می داد که خدمه از تجاوز به حریم هوایی شوروی بی اطلاع بوده اند .
سازمان بین المللی هوانوردی غیر نظامی (ایکائو) در دو مقطع به انجام بازرسی در مورد سقوط این هواپیما پرداخت . بار اول بلافاصله بعد از سقوط هواپیما و بار دوم نیز در سال 1991 و بعد از ارائه اطلاعات جعبه سیاه بود . اما هر دو بازرسی بر این مطلب صحه گذاشتند که تجاوز هواپیمای کره ای به حریم هوایی شوروی تصادفی بوده است.
خلبانی که بویینگ 747 را ساقط کرده بود ادعا کرده بود که پیش از شلیک موشکها به سمت هواپیما ، تعدادی تیر مسلسل به عنوان اخطار به طرف هواپیما شلیک شده بود ، حتی اگر وی چنین کاری انجام داده باشد ، بر اساس اطلاعات جعبه سیاه ،خدمه هواپیمای کره ای موفق به دیدن آنها و فهمیدن شرایط نشده بودند . همچنین روسها ادعا کرده بودند که پیش از ساقط کردن هواپیما ، سعی در برقراری ارتباط رادیویی با آن داشته بودند اما موفق نشده بودند . همچنین خلبان روسی در ارتباط رادیویی با ایستگاه رادار اعلام کرده بود که هواپیما با چراغهای نوک بال روشن در حال حرکت است اما متصدی رادار دچار اشتباه شد و فکر کرد که هواپیما با چراغهای خاموش در حال حرکت است و این از نظر وی به معنی این بود که هواپیما در حال انجام یک پرواز جاسوسی می باشد از این رو دستور ساقط کردن هواپیما صادر شده بود .

ادامه دارد ...

[XELTEK]

ادامه نميديد ؟

[Reza 313]

XELTEK جان

متاسفانه داريم به پايان ترم نزديک ميشيم و سرم کمي بيش از حد شلوغه

اما چشم

به محض اينکه فرصتي به دست بيارم حتما ادامه خواهم داد ...

[Marshal]

حالا اشتباه از کي بوده که هواپيما منحرف شده؟

[Reza 313]

  
  روی جلد مجله تایم چندی بعد از این  
[align=center]---------------------------------------------------------------------------------------------[/align]
بعد از حادثه رقابت آمریکا و شوروی برای پیدا کردن جعبه سیاه هواپیما آغاز شد .آمریکاییها تمام تلاش خود را بکار بستند و با هواپیماهای گشت دریایی E-2C وجب به وجب اقیانوس را برای پیدا کردن لاشه هواپیما و جعبه سیاه کاوش میکردند . در حالیکه جنگنده های F-15C از آنها در مقابل هواپیماهای روسی میگ 23 ، میگ 25 و میگ 31 مستقر در پایگاههای نزدیک به محل سقوط حفاظت میکردند . اما دست روسها زودتر به جعبه سیاه هواپیما رسید ، با این وجود هیچ گونه اطلاعاتی از جعبه سیاه تا 8 سال بعد از سانحه منتشر نشد . عدم وجود اطلاعات دقیق باعث شد تا چندین فرضیه در مورد سانحه بوجود آید . فرضیه هایی که نادرستی بسیاری از آنها بعد از ارائه اطلاعات جعبه سیاه از سوی دولت یلتسین ثابت شد .

یکی از فرضیه ها احتمال می داد که روسها ، هواپیمای کره ای را با یک هواپیمای RC-135 نیروی هوایی آمریکا که در حال پرواز در همان نزدیکی بود اشتباه گرفته بودند و از این رو آن را ساقط کرده بودند .

یکی دیگر از فرضیه ها که اصرار زیادی نیز بر آن می شد این بود که این پرواز بخشی از یک ماموریت کسب اطلاعات در مورد پوشش راداری شوروی و عکس العمل سیستم دفاعی این کشور بوده که در جهت منافع آمریکا انجام می شده است . نیروی هوایی آمریکا بارها از این روش استفاده کرده بود و برای یافتن نقاط کور راداری در شوروی ، چندین هواپیمای خود را راهی حریم هوایی شوروی کرده بود که بسیاری از آنها نیز توسط نیروهایی شوروی از بین رفته بودند . اما ممکن بود که آمریکا بخواهد تا از یک هواپیمایی غیر نظامی به عنوان طعمه استفاده کند تا متوجه عکس العمل سیستم دفاعی شوروی بشود . در این حالت در بدترین شرایط هواپیما مجبور به فرود می شد و پس از مدتی آزاد می شد اما اینبار روسها در همان اول کار هواپیما را ساقط کرده بودند . مارشال روسی نیکولای ارگاکف نیز در کنفرانس مطبوعاتی برگزار شده در مورد این حادثه ، با نمایش نقشه ای از تجاوز بویینگ 747 به حریم هوایی شوروی مدعی شده بود که این کار با قصد قبلی صورت گرفته است .

حتی بعضی پا را فراتر گذاشتند و مدعی شدند که هواپیما به علت اصابت موشک سقوط نکرده است . اینان فاصله ای در حدود 20 دقیقه را از زمان اصابت موشک تا برخورد هواپیما به زمین متصور می شدند که بعد از انتشار اطلاعات جعبه سیاه ، نادرستی این فرضیه کاملا ثابت شد .

ادامه دارد....

[Reza 313]

 سرهنگ اسيپويچ : پشيمان نيستم 
  روسي هنوز هم اصرار دارد كه KAL 007 در حال جاسوسي بوده است .  

[align=center]---------------------------------------------------------------------------------------------[/align]
  
  خلبان «گنادي اسيپويچ» - شخصي كه 747 كره اي را ساقط  
[align=center]---------------------------------------------------------------------------------------------[/align]
صبح روز 1 سپتامبر 1983 ، آژير خطر در پايگاهي تقريبا سري در جزيره ساخالين (متعلق به شوروي) به صدا در آمد و ظرف مدت كمي چند فروند جنگنده رهگير MiG-23 و Su-15 نيروي هوايي شوروي سابق به هوا برخاستند تا هواپيمايي را كه وارد حريم هوايي شوروي شده بود رهگيري نمايند . «گنادي اسيپويچ» خلبان يكي از Su-15 ها بود.وي به خوبي لحظه اي كه آژير خطر را شنيده بود ،به خاطر مي آورد وي در مورد آن ميگويد :« اين (آژير خطر) براي ما همه چيز بود ، اين به اين معنا بود كه بايد به آسمان برويم و كسي (هواپيمايي) را بكشيم» . كنترلر رادار زمني وي را به سمت هواپيماي ناشناس هدايت كرد و او را طوري راهنمايي كرد كه در پشت هواپيماي ناشناس قرار بگيرد. «اسيپويچ» موفق شد تا از فاصله 13 كيلومتري (8 مايلي) آن هواپيما را در سايت نشانه روي خود ببينيد. اولين چيزي كه به ذهن وي رسيد اين بود كه هواپيماي ناشناس ممكن است يك فروند هواپيماي باري شوروي باشد كه جهت تست ميزان آمادگي نيروي هوايي استفاده شده است . بعد از مدتي تعقيب كردن هواپيما از فاصله دور ، وي تصميم گرفت تا جهت اطلاع از ماهيت هواپيما از نزديك نگاهي به آن بيندازد. كمي بعد وي در فاصله 150 تا 200 متري هواپيما قرار گرفته بود.
اسيپويچ» ادعا ميكند كه با مشاهده چراغهاي چشمك زن و دو رديف پنجره در بدنه هواپيما ، متوجه شده است كه هواپيما مي بايست پرنده اي غير نظامي باشد . اما وي عقيده داشت كه به سادگي ميتوان يك پرنده غيرنظامي را با انجام تغييراتي براي استفاده در ماموريت هاي نظامي آماده كرد.
براي مدتها كارشناسان بر اين تصور بودند كه خلبان روسي، 747 كره اي را با يك فروند RC-135 آمريكايي اشتباه گرفته است و از اين رو دست به ساقط كردن آم زده است . اما سرهنگ «اسيپويچ» صريجا اذعان دارد كه وي ميدانست كه با يك هواپيماي غيرنظامي سر و كار دارد نه يك فروند RC-135 . اما شرايط و تفكرات خاص دوران جنگ سرد باعث شده بود تا وي بر اين تصور باشد كه هواپيما نه در يك پرواز تجاري كه در يك پرواز جاسوس بر فراز سرزمين شوروي قرار دارد.
اين تفكر باعث شد تا او متخاصم بودن هواپيما را تاييد نموده و به رادار زميني گزارش كرده و از كنترلر رادار زميني كسب تكليف نمايد. البته «اسيپويچ» بعدها فاش كرد كه وي شرح دقيقي از ظاهر هواپيماي ناشناس را به رادار زميني مخابره نكرده بود. وي ميگويد : « من به كنترلر رادار زميني نگفتم كه هواپيما از نوع بويينگ است ، آنها خودشان هم چيزي نپرسيدند» البته وي به رادار اطلاع داده بود كه هواپيما داراي چراغ هاي چشمك زن هست . كنترلر در جواب كسب تكليف او گفته بود كه او مي بايست هواپيما را مجبور به فرود در خاك شوروي نمايد . به منظور اخظار دادن به خدمه هواپيما و مجبور كردن آنان به فرود ، «اسيپويچ» از مسلسل هواپيمايش سه بار استفاده كرد و در مجموع 520 تير به اطراف هواپيما شليك كرد، اما از آنجايي كه هيچ گلوله رسامي بين گلوله هاي مسلسل وي وجود نداشت ، قطعا خلبانان 747 نتوانسته بودند تا موفق به درك موقعيت شده باشند . او مدعي است كه حتي اگر خلبانان كره اي متوجه شليك گلوله نشده اند حداقل ميبايست نور حاصله از شليك گلوله هاي مسلسلش را ديده باشند يا اينكه متوجه چراغهاي روشن Su-15 شده باشند .«اسيپويچ» چراغهاي هواپيماي خود را روشن كرده بود تا به 747 پيام بدهد كه به دنبال وي حركت كند و گرنه ميبايست رسيك نابودشدن را قبول كند.اما هنوز هم هيچ رفتاري از سوي هواپيماي ناشناس مبني بر تبعيت از رهگير شوروي مشاهده نشده بود . وي تلاشي هم نكرد تا با استفاده از راديو با 747 ارتباط برقرار كند . از نظر وي نه وقت آن موجود بود و نه زبان يكديگر را ميدانستند . امري كه متخاصم بودن آنها را كاملا تاييد ميكرد. مشكلي كه در آن لحظات گريبانگير «اسيپويچ» و ساير مقامات شوروي بود چيزي جز «زمان» نبود . هواپيماي ناشناس تا چند دقيقه ديگر از فضاي هوايي شوروي خارج ميشد و وارد فضاي هوايي بين المللي ميشد . در حاليكه «اسيپويچ» نگران اين بود كه تا چند دقيقه ديگر هواپيما از فضاي هوايي شوروي خارج ميشود و ميبايست هر چه سريعتر اقدامي انجام داد ، ناگهان هواپيماي كره اي سرعتش را 350 نات كاهش داد ، اين كاهش سرعت باعث نگراني «اسيپويچ» شد، وي گمان كرد كه هواپيماي ناشناس متوجه حضور او شده است و اكنون ميخواهد تا به نحوي از تيررس او خارج شود . اما كارشناسان معتقدند كه خلبانان 747 كره اي در آن نقطه متوجه خروجشان از مسير برنامه ريزي شده بودند و با آن كاهش سرعت قصد برگشت به مسير برنامه ريزي شده خود را داشتند ، اما «اسيپويچ» چنين چيزي را قبول نداشت ، و بر آن شد تا تصميم خود مبني بر ساقط كردن هواپيماي ناشناس را عملي سازد. او ابتدا براي اينكه كاملا مطمئن شود كه احيانا يك هواپيماي باري شوروي را ساقط نميكند ، سيگنالهاي الكترونيكيي از هواپيمايش ارسال كرد كه در صورتي كه هواپيماي ناشناس متعلق به شوروي بود ، به آن جواب داده مي شد و خودي بودن هواپيما مشخص ميشد ، اما از آنجايي كه هواپيماهاي غيرنظامي غربي به چنين سيستمي مجهز نبودند ، قاعدتا قادر به دريافت اين سيگنالها و ارسال جواب به آنها نيز نبودند. وي با انجام مانوري پشت سر هواپيماي كره اي قرار گرفت و دو موشك هوا به هوا به سوي آن شليك كرده و 747 كره اي را به همراه 269 مسافرش سرنگون كرد ، اتفاقي كه بوريس يلتسين بعدها آنرا بزرگترين تراژدي جنگ سرد توصيف كرد.