توسعه‌ی بالی که بتواند لیفت زیاد و پسای کمی تولید کند می‌تواند منجر به کاهش مصرف سوخت هواپیما و افزایش کارایی آن شود. محققان ناسا معتقدند فلپ و اسلت در بال هواپیما هرچند می‌تواند لیفت را تا حد قابل ملاحظه‌ای افزایش دهد اما در فاز کروز هواپیما فاصله‌ای که در اثر وجود این دو سطح برا افزا بوجود می‌اید می‌تواند منجر به تشکیل یک جریان مغشوش بر روی سطح بال شود که همین مورد می‌تواند سبب افزایش پسا و کاهش کارایی بال شود.
ناسا قصد دارد با کار بر روی آرام کردن جریان سیال روی بال، از آن در هواپیماهای ترابری خود استفاده کند. برای بهبود این شرایط ناسا با همکاری شرکت نورتروپ گرومن در حال کار بر روی دو ایده هستند و امیدوارند تا سال 2030 یکی از این دو ایده را برای هواپیماهای خود عملیاتی کنند.
یکی از ایده‌های موجود حذف اسلت از لبه‌ی حمله بال می‌باشد. حذف اسلت از لبه حمله موجب می‌شود ضمن کاهش تعداد قطعات مکانیکی، جریان مغشوش بال نیز به آرام تبدیل شود. برای افزایش برای بال نیز محققان قصد دارند هوای فشرده‌ی موتور را به نحوی از روی بال عبور دهند تا برای بال افزایش یابد. به این روش اصطلاحا کنترل جریان فعال گفته می‌شود. این روش در بهینه کردن جریان هوای عبوری از روی اجسان کاربرد فراوانی دارد.
ایده دوم حذف اسلت از لبه‌ی حمله‌ی بال با پایین آوردن آن در زمان‌های غیرضروری و استفاده از آن در زمان‌هایی مانند برخواستن و فرود می‌باشد. این ایده می‌تواند سبب تشکیل یک جریان آرام بر روی بال در فاز کروز شود ضمن اینکه در فاز برخواستن و فرود نیز لیفت کافی توسط این سطح کنترلی تولید خواهد شد.
نورتروپ گرومن قصد دارد در فاز نخست این پروژه در تونل بادی به ابعاد 7 در 12 فوت این دو بال را مورد تست و ارزیابی قرار دهد و در نهایت حالت بهینه تولید لیفت را برای بال در جریان آرام تحلیل نماید. مقامات ناسا معتقدند این پروژه می‌تواند در کم‌هزینه کردن پروازهای آینده نقش موثری را ایفا نماید.
...........................
HITNA