اجاره هواپيماي ايرباس 300 از خطوط هوايي امارات
مدیران انجمن: شوراي نظارت, مديران هوافضا
اجاره هواپيماي ايرباس 300 از خطوط هوايي امارات
بعد از سالها یک کار درست در صنایع هوایی ایران صورت گرفت و به جای اجاره هواپیما های روسی یک ایرباس با قیمت اجاره ماهی یک میلیون دلار از شرکت اماراتی صورت گرفت البته برای پروازهای خارجی انشا ا.. تمام هواپیما های روسی زمین گیر بشوند تا فکری هم به حال پروازهای داخلی بکنند البته این را هم از لطف انگلیس داریم که پرواز با هواپیماهای قدیمی و بدون سیستم های ناوبری جدید و تصادم هوایی را ممنوع کرد.
-
- پست: 67
- تاریخ عضویت: دوشنبه ۲۹ اسفند ۱۳۸۴, ۵:۱۲ ب.ظ
- سپاس‌های ارسالی: 48 بار
- سپاس‌های دریافتی: 503 بار
- تماس:
همچين چيزي نيست دوست عزيز ... هواپيمايي که شما مي گيد يک فروند B747-200 هست با رجيستر J2-LBB که قبلا J2-KCD بوده ... و اين هوايپما 32 سال سن داره و از اون هواپيماهايي که در انگليس دچار مشکل شدن پير تره!
ايرباسي که به تازگي وارد ناوگان شده از شرکت Fly air گرفته شده و رجيستر اون TC-FLK است و 26 سال سن داره... رجوع کنيد به :
مربوط به 747 اجاره شده از امارات ( اجاره به شرط تمليک)
[External Link Removed for Guests]
[External Link Removed for Guests]
مربوط به ايرباس 300 که چند روزه وارد ايران شده:
[External Link Removed for Guests]
ايرباسي که به تازگي وارد ناوگان شده از شرکت Fly air گرفته شده و رجيستر اون TC-FLK است و 26 سال سن داره... رجوع کنيد به :
مربوط به 747 اجاره شده از امارات ( اجاره به شرط تمليک)
[External Link Removed for Guests]
[External Link Removed for Guests]
مربوط به ايرباس 300 که چند روزه وارد ايران شده:
[External Link Removed for Guests]
[External Link Removed for Guests]
[External Link Removed for Guests]
[External Link Removed for Guests]
-
- پست: 623
- تاریخ عضویت: جمعه ۱۱ اسفند ۱۳۸۵, ۱۲:۳۵ ب.ظ
- سپاس‌های دریافتی: 54 بار
اعلام خطر دربارۀ صنایع هوایی
ارباس و بوئینگ
البته ایراد یا مصیبت نسل برانداز این هواپیما ها (ایر باس برای مثال) در این است که برای وزن تعادل آنها از اورانیوم رقیق شده استفاده کرده اند. البته گویا که این اورانیومها تا زمانی که هواپیما سقوط نکرده است خطرناک نیستند. خطر زمانی ست که هواپیما سقوط می کند و علاوه بر قربانیان خود هواپیما، منطقه ای را که این نوع هواپیما در آن سقوط می کند برای چهار میلیارد سال اینده به اورانیوم رقیق شده آلوده می سازد.
به خبر زیر توجه کنید (ترجمه از خود من است و هیچگونه ممنوعیتی برای استفاده از آن وجود ندارد). به اعتقاد من ایران نه تنها نباید از این هواپیماها خریداری و یا استفاده نماید بلکه باید ورود این نوع هواپیما ها را به مرز آسمانی کشور ممنوع اعلام کند. و کشورهای منطقه هم به همچنین باید از این قاعده پیروی کنند. و اساسا پرواز این هواپیما ها در تمام جهان باید ممنوع اعلام شود. بدون شک موضوع باز هم اقتصادی ست و سرمایه داران همچنان منافع خود را به بقای نوع بشر روی کرۀ خاکی ترجیح می دهند.
باز هم اورانیوم رقیق شده
بر اساس گزارشات ماهنامه های فرانسوی «علوم و زندگی» (Sciences et Vie) و «علم و آینده»(Siece et Avenir) در ماه فوریه 2001، پس از فوت تعدادی از سربازان OTAN در بالکان در اثر ابتلا به سرطان لوسمی (لوکمی)، اورانیوم رقیق شده که در سلاحها بکار رفته بود و به همین منوال در صنعت هواپیما سازی غیر نظامی موضوعیت پیدا کرد.
اورانیوم رقیق شده فلزی متراکم است و همین کیفیت از سال 1960 موجب شد تا از آن بعنوان وزن تعادلی در قسمتهای دم و بالهای متحرک هواپیما استفاده کنند (بخوانید سوء استفاده کنند).
سازندۀ آمریکایی بوئینگ مدتها آنرا برای 747 بکار می برد تا اینکه در سال 1980 به تنگستن Tungstène رو آورد که به محصولی رقابتی تبدیل شده بود و از روسیه و چین صادر می شد.
بر اساس Nuclear Regulatory Commission هیئت آمریکایی که به امور قوانین و آیین نامه هسته ای می پردازد، 168 (صد و شصت و هشت) مک دونل- دوگلاس DC-10 و 60 لاکهید L-1011 و 202 بو ئینگ 747 حامل اورانیوم رقیق شده بعنوان وزن تعادلی هستند. چند فروند از این هواپیماها فعال هستند؟ ماهنامۀ «علوم و زندگی» معتقد است که پاسخ به چنین پرسشی بسیار مشکل است. با این وجود حدس زده می شود که حداقل 380 تن اورانیوم رقیق شده در بالای سر ما در گردش است با حساب اینکه 320 تن در صحنۀ جنگ خلیج فارس در سال 1991 پراکنده شده است. این حجم از اورانیوم رقیق شده وقتیکه هواپیماها پرواز می کنند خطرناک نیستند : اورانیوم رقیق شده بیشتر بخاطر مسمومیت شیمیایی آن خطرناک است تا بخاطر پرتو افکنیهای رادیو اکتیویتش. مشکل زمانی شروع می شود که هواپیما دچار سانحه می شود و اورانیوم رقیق شده آتش می گیرد. تنفس این غبار که در شوشها بشکل دراز مدت نشست می کند. تنها یک بخش از غبار اورانیوم رقیق شده قابل حل و در طول سه روز از خون و از طریق ادرار خارج می شود، در حالیکه بخش غیر قابل حل (نامحلول) بشکل اکسید پراکنده می شود و بطور مشخص روی استخوانها ثابت می ماند. چنین عناصری بویژه به کلیه حمله می کنند.
پس از سانحۀ بوئینگ 747 El Al در آمستردام، بسال 1992 چندین هزار نفر به بیماریهایی مزمن مبتلا شدند( تهوع، سر درد، اختلال در خواب، بیماریهای گوناگون عصبی). بر اساس گزارشی رسمی در سال 1999 مرتبط بودن بیماریهای مزمن بین این افراد را با سانحۀ هوایی تأیید می کند.
وقایع شناخته شده هستند : شمار قابل توجهی از هواپیماهای ار فرانس Air France نیز مشمول همین خطر هستند. با این وجود ماهنامۀ «علوم و زندگی» هشدار می دهد که بریگادهای آتش نشانی و گروههای نجات به تجهیزات مناسب برای رویایی با چنین خطری آماده نشده اند.
در مورد هواپیمای کنکوردی که تابستان گذشته در پاریس سقوط کرد، «علوم و زندگی» خاطر نشان مس کند که در این هواپیما اورانیوم رقیق شده بکار نرفته بوده است زیرا شکل دلتایی بال هواپیما عهده دار وزن متعادل کننده است.
ارباس و بوئینگ
البته ایراد یا مصیبت نسل برانداز این هواپیما ها (ایر باس برای مثال) در این است که برای وزن تعادل آنها از اورانیوم رقیق شده استفاده کرده اند. البته گویا که این اورانیومها تا زمانی که هواپیما سقوط نکرده است خطرناک نیستند. خطر زمانی ست که هواپیما سقوط می کند و علاوه بر قربانیان خود هواپیما، منطقه ای را که این نوع هواپیما در آن سقوط می کند برای چهار میلیارد سال اینده به اورانیوم رقیق شده آلوده می سازد.
به خبر زیر توجه کنید (ترجمه از خود من است و هیچگونه ممنوعیتی برای استفاده از آن وجود ندارد). به اعتقاد من ایران نه تنها نباید از این هواپیماها خریداری و یا استفاده نماید بلکه باید ورود این نوع هواپیما ها را به مرز آسمانی کشور ممنوع اعلام کند. و کشورهای منطقه هم به همچنین باید از این قاعده پیروی کنند. و اساسا پرواز این هواپیما ها در تمام جهان باید ممنوع اعلام شود. بدون شک موضوع باز هم اقتصادی ست و سرمایه داران همچنان منافع خود را به بقای نوع بشر روی کرۀ خاکی ترجیح می دهند.
باز هم اورانیوم رقیق شده
بر اساس گزارشات ماهنامه های فرانسوی «علوم و زندگی» (Sciences et Vie) و «علم و آینده»(Siece et Avenir) در ماه فوریه 2001، پس از فوت تعدادی از سربازان OTAN در بالکان در اثر ابتلا به سرطان لوسمی (لوکمی)، اورانیوم رقیق شده که در سلاحها بکار رفته بود و به همین منوال در صنعت هواپیما سازی غیر نظامی موضوعیت پیدا کرد.
اورانیوم رقیق شده فلزی متراکم است و همین کیفیت از سال 1960 موجب شد تا از آن بعنوان وزن تعادلی در قسمتهای دم و بالهای متحرک هواپیما استفاده کنند (بخوانید سوء استفاده کنند).
سازندۀ آمریکایی بوئینگ مدتها آنرا برای 747 بکار می برد تا اینکه در سال 1980 به تنگستن Tungstène رو آورد که به محصولی رقابتی تبدیل شده بود و از روسیه و چین صادر می شد.
بر اساس Nuclear Regulatory Commission هیئت آمریکایی که به امور قوانین و آیین نامه هسته ای می پردازد، 168 (صد و شصت و هشت) مک دونل- دوگلاس DC-10 و 60 لاکهید L-1011 و 202 بو ئینگ 747 حامل اورانیوم رقیق شده بعنوان وزن تعادلی هستند. چند فروند از این هواپیماها فعال هستند؟ ماهنامۀ «علوم و زندگی» معتقد است که پاسخ به چنین پرسشی بسیار مشکل است. با این وجود حدس زده می شود که حداقل 380 تن اورانیوم رقیق شده در بالای سر ما در گردش است با حساب اینکه 320 تن در صحنۀ جنگ خلیج فارس در سال 1991 پراکنده شده است. این حجم از اورانیوم رقیق شده وقتیکه هواپیماها پرواز می کنند خطرناک نیستند : اورانیوم رقیق شده بیشتر بخاطر مسمومیت شیمیایی آن خطرناک است تا بخاطر پرتو افکنیهای رادیو اکتیویتش. مشکل زمانی شروع می شود که هواپیما دچار سانحه می شود و اورانیوم رقیق شده آتش می گیرد. تنفس این غبار که در شوشها بشکل دراز مدت نشست می کند. تنها یک بخش از غبار اورانیوم رقیق شده قابل حل و در طول سه روز از خون و از طریق ادرار خارج می شود، در حالیکه بخش غیر قابل حل (نامحلول) بشکل اکسید پراکنده می شود و بطور مشخص روی استخوانها ثابت می ماند. چنین عناصری بویژه به کلیه حمله می کنند.
پس از سانحۀ بوئینگ 747 El Al در آمستردام، بسال 1992 چندین هزار نفر به بیماریهایی مزمن مبتلا شدند( تهوع، سر درد، اختلال در خواب، بیماریهای گوناگون عصبی). بر اساس گزارشی رسمی در سال 1999 مرتبط بودن بیماریهای مزمن بین این افراد را با سانحۀ هوایی تأیید می کند.
وقایع شناخته شده هستند : شمار قابل توجهی از هواپیماهای ار فرانس Air France نیز مشمول همین خطر هستند. با این وجود ماهنامۀ «علوم و زندگی» هشدار می دهد که بریگادهای آتش نشانی و گروههای نجات به تجهیزات مناسب برای رویایی با چنین خطری آماده نشده اند.
در مورد هواپیمای کنکوردی که تابستان گذشته در پاریس سقوط کرد، «علوم و زندگی» خاطر نشان مس کند که در این هواپیما اورانیوم رقیق شده بکار نرفته بوده است زیرا شکل دلتایی بال هواپیما عهده دار وزن متعادل کننده است.